Παράθυρο κανονισμού: Τα περισσότερα νόμιμα άλογα με δίπλωμα Α2 και Α1!

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

10/12/2021

Μπορεί ο τίτλος του άρθρου να έκανε τα μάτια σας να γουρλώσουν, μπορεί να νομίζετε ότι ήρθε νωρίτερα η Πρωταπριλιά, μπορεί να θεωρείτε ότι πρόκειται για τυπογραφικό λάθος, αλλά τίποτε από όλα αυτά δεν συμβαίνει. Είναι απόλυτα αληθές και αυτό είναι που ορίζει ο νόμος.

Εδώ βέβαια οφείλουμε να κάνουμε ορισμένες διευκρινήσεις για κάτι που ναι μεν φαίνεται παράλογο, αλλά δεν είναι παράνομο. Η συγκεκριμένη περίπτωση αφορά τις ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες και ουσιαστικά "εκμεταλλεύεται" την διατύπωση του νόμου, αλλά και τις τεχνικές προδιαγραφές πάνω στις οποίες βασίζεται.

Πιο συγκεκριμένα, το όλο ζήτημα βασίζεται στην οδηγία Νο 85 της UNECE (United Nations Economic Commission for Europe, δηλαδή η οικονομική επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για την Ευρώπη), η οποία καθορίζει ποια θεωρείται ως μέγιστη και ποια ως στιγμιαία ισχύς για τους κινητήρες εσωτερικής καύσεως και για τους ηλεκτρικούς κινητήρες, αλλά και ποια είναι αυτή στην οποία βασίζονται για να δώσουν τις εγκρίσεις τύπου με τις οποίες κατατάσσονται στις ανάλογες κατηγορίες διπλωμάτων.

Βάσει λοιπόν της οδηγίας Νο 85, η ισχύς που καθορίζει σε ποια κατηγορία διπλωμάτων εντάσσονται οι ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες είναι η "nominal" ισχύς, με άλλα λόγια η ονομαστική δύναμη που παράγει ο ηλεκτροκινητήρας. Αυτή καθορίζεται ως η συνεχόμενη ισχύς και όχι η στιγμιαία. Και κάπου εδώ βρίσκεται το "παραθυράκι" που δημιουργεί το παράδοξο –αλλά καθ' όλα νόμιμο- φαινόμενο που περιγράφει και ο τίτλος. Η συνεχόμενη ισχύς, λοιπόν, βάσει της οδηγίας για τους ηλεκτροκινητήρες, είναι αυτή που παράγεται για πάνω από μισή ώρα με τέρμα ανοιχτό γκάζι. Οτιδήποτε κάτω από αυτό το χρονικό όριο, θεωρείται ως στιγμιαία ισχύς.

Τι γίνεται λοιπόν στην πράξη; Θα σας δώσουμε ένα παράδειγμα μιας και αυτές τις μέρες έχουμε στα χέρια μας μια ηλεκτρική μοτοσυκλέτα της Zero, το DSR, για δοκιμή. Για την συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα το εργοστάσιο ανακοινώνει ισχύ 70 ίππων, η οποία –όπως θα διαβάσετε και στην δοκιμή όταν δημοσιευθεί στο MOTO- δεν απέχει και πολύ από την ισχύ που μετρήθηκε στον τροχό. Αυτή όμως η ιπποδύναμη έχει ρυθμιστεί από το εργοστάσιο να παράγεται για κάτι λιγότερο από μισή ώρα, καθώς μετά από αυτό το διάστημα το λογισμικό που διαχειρίζεται την απόδοση κόβει την ιπποδύναμη και την ρίχνει κάτω από τους 47 ίππους, καθιστώντας την νόμιμη για τα πλαίσια της κατηγορίας Α2 των διπλωμάτων!

Το αντίστοιχο συμβαίνει και με τους μικρότερους ηλεκτροκινητήρες της Zero που έχουν "στιγμιαία" απόδοση 59 ίππων (!) αλλά εμπίπτουν βάσει της οδηγίας, στην κατηγορία Α1 των διπλωμάτων, αφού μετά από μισή ώρα η ιπποδύναμη περιορίζεται στους 15 ίππους.

Εδώ δημιουργείται εύλογα, βέβαια, ένας προβληματισμός κυρίως για την τελευταία κατηγορία, γιατί στην περίπτωση των Α2 διπλωμάτων η στιγμιαία ισχύς δεν απέχει δραματικά από την ιπποδύναμη που ορίζει η κατηγορία και σίγουρα αποτελεί ένα σημαντικό δέλεαρ για όσους αναβάτες έχουν δίπλωμα Α2, αλλά θα μπορούν να οδηγούν μια δυνατότερη και με καλύτερες επιδόσεις μοτοσυκλέτα σε σχέση με τις επιλογές τους για μοτοσυκλέτες με κινητήρα εσωτερικής καύσης.

Στην περίπτωση όμως των Α1, σκεφτείτε ότι ένας νέος σε εμπειρία αναβάτης θα έχει την δυνατότητα να οδηγήσει μια μοτοσυκλέτα 59 ίππων ουσιαστικά, η οποία παράγει την δύναμη και την ροπή της από μηδέν στροφές. Σίγουρα το λογισμικό που αναλαμβάνει την κατανομή της ισχύος και όλο το ηλεκτρονικό πακέτο που συνοδεύει τις μοτοσυκλέτες έχει δημιουργηθεί με γνώμονα την φιλικότητα και την χρηστικότητα, έτσι ώστε να είναι χρησιμοποιήσιμη η δύναμη κάτω από όλες τις συνθήκες, αλλά δεν παύει να είναι ένα σημείο προβληματισμού, ειδικά αν βάλουμε και στην εξίσωση τους κατόχους διπλωμάτων κατηγορίας Β (Ι.Χ. αυτοκινήτων δηλαδή) που μετά την εξίσωση των διπλωμάτων θα μπορούν πρακτικά να έχουν πρόσβαση σε αυτές τις μοτοσυκλέτες.

Αν και είναι απόλυτα ξεκάθαρο από την αρχή, να τονίσουμε ακόμη μία φορά όμως, πως αυτό το παραθυράκι δεν ισχύει μόνο για την Zero, αλλά για όλες τις εταιρείες που κατασκευάζουν ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες και είναι κάτι που από την μία καταγγέλλουν οι κατασκευαστές κινητήρων εσωτερικής καύσης ως αθέμιτο ανταγωνισμό, ενώ από την άλλη βρίσκει φιλικά προσκείμενους εκείνους τους αναβάτες που θέλουν να κερδίσουν σε επιδόσεις.

Η Zero είναι από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα, καθώς έχει τις επιδόσεις μιας μοτοσυκλέτας με κινητήρα εσωτερικής καύσεως και από την άλλη εμπίπτει σε αυτήν ακριβώς την κατηγορία που περιγράφει η οδηγία. Περισσότερες όμως λεπτομέρειες για τις επιδόσεις της Zero DSR και την συμπεριφορά της, θα μπορέσετε να διαβάσετε σε επόμενο τεύχος του ΜΟΤΟ, στην πλήρη και αναλυτική δοκιμή της.

https://bit.ly/MOTO_666

Από το

motomag

8/5/2025

Πατώντας πάνω στο μικρό cruiser SRV400, η QJMotor παρουσίασε μια τουριστική πρόταση με “αέρα από Indian” και δεν μπορούμε πάρα να αναρωτηθούμε αν θα ακολουθήσουν και εκδόσεις βασισμένες στα μεγαλύτερα SRV600V και SRV900V.

Η QJMotor παρουσίασε μια νέα τουριστική μοτοσικλέτα με πλήρη εξοπλισμό και κυβισμό κάτω των 400 κ.εκ. και αισθητική που παραπέμπει στο Indian Roadmaster.
Είναι εμφανές ότι οι μεγάλες, αμερικανικού τύπου τουριστικές μοτοσικλέτες, αποτελούν έμπνευση για την πρώτη αντίστοιχη μοτοσικλέτα από την αναπτυσσόμενη κινεζική εταιρεία QJMotor. Πιο συγκεκριμένα, εκ πρώτης όψεως μοιάζει αρκετά με την Indian Roadmaster, ωστόσο, υπάρχει μία βασική διαφορά, η μοτοσικλέτα αυτή διαθέτει έναν V-Twin κινητήρα μόλις 385 κ.εκ.

Αυτός είναι ίσως το ένα πέμπτο του μεγέθους που θα περίμενε κανείς σε μια τέτοια μοτοσικλέτα, κάτι που σημαίνει πως το συγκεκριμένο μοντέλο δύσκολα θα σημείωνε επιτυχία σε αγορές όπως η Ευρωπαϊκή ή πόσο μάλλον η Αμερικάνικη. Παρ’ όλα αυτά, δεδομένου του ρυθμού ανάπτυξης της QJMotor, είναι πιθανό, αν όχι αναμενόμενο, να εμφανιστεί σύντομα μια αντίστοιχα τουριστική μοτοσυκλέτα, με μεγαλύτερο κινητήρα.

Είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τον ρυθμό επέκτασης της QJMotor. Η εταιρεία, θυγατρική της Qianjiang και αδελφή εταιρεία των Benelli, Keeway, Morbidelli και άλλων, ιδρύθηκε μόλις πριν από πέντε χρόνια. Σήμερα, διαθέτει πάνω από 130 μοντέλα παγκοσμίως, από ηλεκτρικά σκούτερ έως superbike 1000cc με τεχνογνωσία από την MV Agusta. Νέα μοντέλα εμφανίζονται σχεδόν κάθε λίγες εβδομάδες, και το πιο πρόσφατο είναι αυτή η τουριστική έκδοση βασισμένη στην SRV400, που έχει ήδη λάβει έγκριση τύπου στην Κίνα.

Η QJMotor διαθέτει πλήρη γκάμα cruiser, συμπεριλαμβανομένης της SRV600V.
Η SRV400VS ήδη πωλείται στην Κίνα, με έναν V-Twin κινητήρα 385cc, DOHC, τέσσερις βαλβίδες ανά κύλινδρο, ανεστραμμένο πιρούνι και συμμόρφωση με τα πρότυπα εκπομπών Euro 5+, που της επιτρέπει να κυκλοφορεί στις πιο αυστηρές αγορές παγκοσμίως. Η νέα παραλλαγή, που ενδέχεται να ονομαστεί SRV400VT λόγω του τουριστικού της χαρακτήρα, χρησιμοποιεί τον ίδιο κινητήρα με 35 ίππους, αλλά δομείται σε ένα πολύ πιο ογκώδες τουριστικό σύνολο με εκτεταμένη προστασία από τον αέρα που αναπόφευκτα ανεβάζει και το βάρος.

Παρότι το βάρος των 224 κιλών δεν είναι μεγάλο για τουριστική μοτοσικλέτα, είναι παραπάνω από αρκετό για έναν κινητήρα 400 κ.εκ. πόσο μάλλον με την προσθήκη δύο επιβάτών και των αποσκευών τους, μιας και αυτός είναι ο χαρακτήρας την εν λόγω μοτοσυκλέτας. Στην Ασιατική αγορά ίσως να μοιάζει λογικότερη η εισαγωγή του συγκεκριμένου μοντέλου, αλλά δύσκολα θα πεισθούν πολλοί αναβάτες στην Δύση ότι αποτελεί μια ανταγωνιστική επιλογή. Σύμφωνα με τα έγγραφα έγκρισης τύπου, η μέγιστη ταχύτητα είναι τα 150 χλμ./ώρα, χωρίς όμως να αναφέρεται πόσος χρόνος απαιτείται για να φτάσει εκεί.

Αν και η μοτοσικλέτα δεν μοιάζει να είναι ιδιαίτερα εμπορική, στις δυτικές τουλάχιστον αγορές, δείχνει πως η QJMotor εισέρχεται σε ακόμη μία κατηγορία της αγοράς. Δεδομένου του πόσο γρήγορα αναπτύσσει νέα μοντέλα, και του γεγονότος ότι ήδη διαθέτει μια σειρά ισχυρών μοτοσικλετών όπως το cruiser SRV900V με V-4 κινητήρα 900 κ.εκ. και 110 ίππους, η δημιουργία μιας μεγάλης τουριστικής μοτοσικλέτας με επιδόσεις που να καλύπτουν τις προσδοκίες του διεθνούς κοινού φαίνεται να είναι ένα λογικό επόμενο βήμα.