Honda: Κατέθεσε πατέντες για νέο superbike

Η ακραία φιλοσοφία του Pivotless
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

26/10/2021

Η Honda κατέθεσε μια σειρά από ολοκληρωμένα σχέδια-πατέντες που αφορούν μια νέα τετρακύλινδρη εν σειρά superbike η οποία χρησιμοποιεί τα κάρτερ του κινητήρα ως ενεργό πλαίσιο. Αυτή δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που η ιαπωνική εταιρεία σχεδιάζει μια pivoteless μοτοσυκλέτα υψηλών επιδόσεων. Στα τέλη της δεκαετίας των ’90 και στις αρχές του 2000, τα CBR 929/959 RR Fireblade, τα VTR 1000 R Firestorm και τα VFR 800 F είχαν pivotless πλαίσια, με τα ψαλίδια τους (διπλά και μονόμπρατσα) να στηρίζονται απευθείας στο πίσω μέρος των κάρτερ του κινητήρα.

Αυτή τη φορά όμως η Honda τραβά την ιδέα του pivoteless πλαισίου στα άκρα, καθώς το υποπλαίσιο δεν στηρίζεται πλέον στα κάρτερ αλλά βιδώνει στο εμπρός τμήμα του χυτού αλουμινένιου πλαισίου (το οποίο είναι ταυτόχρονα και τμήμα εισαγωγής αέρα (ram-air) προς το φιλτροκούτι όπως στο Ducati Panigale V4), αποτελώντας ένα πολύ μεγάλο ενιαίο κομμάτι που φτάνει έως το πίσω φανάρι. Επειδή αναφέραμε την Ducati Panigale V4, να διευκρινίσουμε πως στην ιταλική μοτοσυκλέτα το χυτό αλουμινένιο εμπρός τμήμα του πλαισίου δένει στα κάρτερ και στην πίσω κεφαλή του V4 κινητήρα, ενώ στα σχέδια της Honda το πίσω τμήμα δένει κι αυτό στα κάρτερ, διότι ο τετρακύλινδρος εν σειρά κινητήρας – προφανώς – δεν έχει πίσω κυλίνδρους…

Το μονόμπρατσο ψαλίδι (τουλάχιστον έτσι φαίνεται στα σχέδια) δένει στα κάρτερ και έχει δύο ενισχυτικές πλάκες αλουμινίου εξωτερικά, όπου πάνω τους στηρίζονται τα μαρσπιέ και πιθανόν και το πλάγιο σταντ.

Φυσικά το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί να επιστρέψουν σε μια ιδέα που ήδη είχαν εφαρμόσει στο παρελθόν και εγκατέλειψαν… Μα φυσικά για τον ίδιο λόγο που το έκανε και η Ducati.

Το pivotless πλαίσιο μπήκε στη ζωή μας από την Ducati στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και χρησιμοποιήθηκε στα 750/900SS και φυσικά στα 851/888 Superbike. Ο λόγος που το χρησιμοποίησε τότε η Ducati ήταν για να αυξήσει το μήκος του ψαλιδιού χωρίς να αυξήσει το μεταξόνιο της μοτοσυκλέτας της, καθώς ο ιταλικός V2 κινητήρα με την κεκλιμένη προς τα εμπρός κεφαλή είχε πολύ μεγάλο μήκος.

Η λύση αυτή δούλεψε ως προς τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά της μοτοσυκλέτας, μόνο που σε αγωνιστική χρήση δημιούργησε μια σειρά από πρακτικά προβλήματα, διότι στους αγώνες χρησιμοποιούσε κινητήρες με κάρτερ από μαγνήσιο (για μείωση βάρους) το οποίο δεν είχε την αντοχή του αλουμινίου. Ως αποτέλεσμα έπρεπε να αλλάζει δυο-τρεις κινητήρες σε κάθε αγώνα, διότι τα κάρτερ παρουσίαζαν ρωγμές.  

Σε χρήση δρόμου τα αλουμινένια κάρτερ ήταν πιο ανθεκτικά και δεν είχαν ιδιαίτερα προβλήματα στο σημείο σύνδεσης του ψαλιδιού, όμως καθώς το πλάγιο σταντ βίδωνε και αυτό πάνω τους, το βάρος της μοτοσυκλέτας τα στρέβλωνε σιγά-σιγά δημιουργώντας διαρροές λαδιού. Ως αποτέλεσμα στην 916 η Ducati επέκτεινε το πλαίσιο έως τη βάση του ψαλιδιού, ενισχύοντας το σημείο και λύνοντας ένα μέρος από τα προβλήματα στους αγώνες.

Η Honda χρησιμοποίησε το Pivoteless πλαίσιο για τους ίδιους χωροταξικούς λόγους στο VTR 1000 Firestrom (έβαλε και τα ψυγεία στο πλάι, όπως και στο VFR 800) και λίγα χρόνια αργότερα το χρησιμοποίησε και στα CBR 900 RR Fireblade (929/959). Να σημειωθεί πως κανένα από αυτά τα μοντέλα δεν είχαν σχεδιαστεί για αγωνιστική χρήση (στα SBK το όριο κυβικών για τα τετρακύλινδρα ήταν ακόμα στα 750cc). Διότι το VTR 1000R/SP και τα CBR600F4 που μπορούσαν να τρέξουν στις κατηγορίες superbike και supersport, είχαν πλαίσια που έφταναν έως τον άξονα του ψαλιδιού.

Όλα αυτά τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα των pivotless πλαισίων παραμένουν, μόνο που η σύγχρονη τεχνολογία και οι ανάγκες της σύγχρονης εποχής αλλάζουν. Η Ducati επανάφερε τα Pivotless πλαίσια στην παραγωγή με τις Panigale, που έχουν όσα άλογα έβγαζαν τα εργοστασιακά 916/998 των superbike και μάλιστα χρησιμοποιεί την ίδια φιλοσοφία σε ακόμα πιο ακραία μορφή στα MotoGP των 250+ ίππων.

Οπότε η επιστροφή της Honda σε μια σύγχρονη εκδοχή ενός pivotless πλαισίου για την επόμενη γενιά των Fireblade δεν είναι παράξενη επιλογή. Τα υλικά και οι τεχνολογίες έχουν αλλάξει δραματικά και κάποιες λύσεις του παρελθόντος μπορεί να έχουν εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα σήμερα.

Λαμπρό παράδειγμα τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, όπου υπήρχαν ήδη από τις αρχές του αιώνα, αλλά έπρεπε να αλλάξει η τεχνολογία στις μπαταρίες για να αποκτήσουν πρακτική οντότητα.    

CBR 959 Fireblade

VTR 1000F Firestorm

VTR1000R/SP


QJMotor: Σκούτερ υβρίδιο με μοτοσυκλέτα από τους Κινέζους

Με πλαίσιο χωροδικτύωμα, 76 ίππους και 6τάχυτο κιβώτιο
QJ700-8K
Από τον

Παύλο Καρατζά

12/8/2025

Την εμφάνισή της έκανε μία φωτογραφία που δείχνει για πρώτη φορά το QJMotor, με την ονομασία QJ700-8K και μοιάζει πολύ στο "αστικό superbike" Italjet Dragster 700 Twin (περισσότερα εδώ), δηλαδή ένα σπορ υβρίδιο σκούτερ και μοτοσυκλέτας, που φέρει δικύλινδρο κινητήρα με 68 ίππους και κιβώτιο έξι σχέσεων.

Την στιγμή λοιπόν που η Italjet ετοιμάζει τις πρώτες παραδόσεις του εντυπωσιακού Dragster 700 Twin, εμφανίστηκε η πρώτη φωτογραφία του φαινομενικά όμοιου QJ700-8K, της QJMotor.

Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα μοντέλα της Italjet που χρησιμοποιούν κινητήρα της Piaggio, το Dragster 700 Twin, όπως έχουμε πει από τον περασμένο Νοέμβριο, χρησιμοποιεί έναν δικύλινδρο κινητήρα της QJMotor. Ωστόσο, δεν ήταν γνωστό πως η QJMotor θα χρησιμοποιήσει επίσης τον ίδιο κινητήρα σε ένα δικό της παρεμφερές σκούτερ.

Το πρόβλήμα σε αυτό είναι πως η Italjet κάνει μία φανταστική δουλειά σε πλαίσιο και περιφερειακά που αν το μάτι του μέσου αναβάτη δεν την αναγνωρίσει, τότε θα νομίζει πως θα μπορεί να αποκτήσει το ίδιο όχημα με λιγότερο κόστος...

Ο υδρόψυκτος δικύλινδρος κινητήρας της QJMotor έχει κυβισμό 692 κυβικά, με την Italjet να δηλώνει πως το Italjet Dragster 700 Twin έχει μέγιστη ισχύ 68 ίππους. Φαίνεται, όμως πως οι εκπλήξεις δεν τελειώνουν εδώ, καθώς η QJMotor φέρεται να δηλώνει πως η μέγιστη ισχύ του δικού της μοντέλου είναι 76 ίπποι. Δεν θα πρέπει να μας κάνει εντύπωση όμως γιατί έχουμε δει ήδη, πως πολλές κινέζικες μοτοσυκλέτες έχουν μεγάλες αποκλήσεις στο δυναμόμετρο ενώ έτσι ξεχωρίζουν για την Ευρωπαϊκή τους πορεία και όσες κινέζικες μάρκες δεν ακολουθούν αυτή την πρακτική. Μία μελλοντική δυναμομέτρηση θα μας δείξει ακριβώς τι συμβαίνει.

Το σύνολο θα κινείται και εδώ με αλυσίδα και θα διαθέτει 6τάχυτο κιβώτιο ταχυτήτων με την τελική ταχύτητα του QJ700-8K να είναι τα 190 χιλιόμετρα ανά ώρα, οπότε ουσιαστικά μιλάμε και εδώ για ένα υβρίδιο μοτοσυκλέτας και σκούτερ, με τον κινητήρα να εδράζει κάτω από την σέλα του αναβάτη.

Η Italjet δίνει μεγάλη μεγάλη σημασία στην μείωση του βάρους και το Dragster 700 Twin ζυγίζει μόλις 190 κιλά πλήρης υγρών. Η QJMotor έχει δηλώσει ένα ελαφρώς υψηλότερο βάρος στην Κίνα, με το σύνολο να ζυγίζει 205 κιλά πλήρης υγρών. Οι διαστάσεις των τροχών και ελαστικών πάντως φαίνονται ίδιοι με του Dragster 700 Twin, που φέρει 120/70-15 μπροστά και 160/60-15 πίσω.

Το πλαίσιο του QJ700-8K είναι σε διάταξη χωροδικτύωμα, οι αναρτήσεις θα είναι πιθανότατα Marzocchi και τα φρένα Brembo, ενώ η διάταξη του τελικού της εξάτμισης θυμίζει εκείνου του Italjet, χωρίς όμως να επιλέγεται η σίγουρα ακριβότερη Akrapovic.

Πάντως είναι ακόμη πολύ νωρίς για να αναφέρουμε ημερομηνία κυκλοφορίας και τιμή για αυτό το υβρίδιο της QJMotor, καθώς ελάχιστες πληροφορίες έχουν διαρρεύσει από την εταιρεία μέχρι αυτή τη στιγμή.