Ossa enduro 250/300: Πολύ διαφορετική

Από το

Μαύρο Σκύλο

20/12/2011

Η ισπανική Ossa παρουσίασε μια πρωτότυπη μοτοσυκλέτα enduro, που είναι εντελώς διαφορετική και δεν μοιάζει με καμιά μοτοσυκλέτα από αυτές που παράγονται μέχρι σήμερα. Η πρώτη ουσιαστική διαφορά αφορά τον κινητήρα. Αυτός όχι μόνο είναι δίχρονος, αλλά έχει τροφοδοσία από ψεκασμό. Και μάλιστα όχι έναν “του εμπορίου” αλλά έναν ειδικά σχεδιασμένο και εξελιγμένο για αυτήν, με τη συνεργασία της Kokusan. Ο ψεκασμός της έχει δυο μπεκ, ένα στον στροφαλοθάλαμο και ένα δεύτερο στην κεφαλή, μια καινοτομία που θα βοηθήσει ώστε οι ρυθμίσεις του κινητήρα να γίνουν με πολύ μεγάλη ακρίβεια. Υπάρχει και βαλβίδα ελέγχου για το ύψος της θυρίδας εξαγωγής, με τον έλεγχό της να έχει ανατεθεί στην κεντρική μονάδα διαχείρισης. Ο κινητήρας έχει κιβώτιο ταχυτήτων τύπου κασέτας για εύκολη αφαίρεση, υδραυλικό συμπλέκτη, ενώ για την εκκίνησή του υπάρχει μόνο μίζα. Οι καινοτομίες συνεχίζονται και στην ασυνήθιστη χωροταξία του, με την εισαγωγή να γίνεται από το εμπρός μέρος και την εξάτμιση με τον απαραίτητο θάλαμο διαστολής να βολεύεται με το δαιδαλώδες σχήμα της στον χώρο που οι συμβατικές enduro έχουν το κουτί του φίλτρου αέρα. Το ρεζερβουάρ χωράει 9,8 λίτρα, το οποίο είναι επίσης ασυνήθιστου σχήματος και προεκτείνεται χαμηλά μέχρι τον κινητήρα. Μπροστά του βολεύονται τα ψυγεία και ανάμεσά του το κουτί του φίλτρου του αέρα. Το πλαίσιο είναι περιμετρικό από σωλήνες χρωμιομολυβδαινιούχου χάλυβα με αφαιρούμενο αλουμινένιο υποπλαίσιο. Οι αναρτήσεις της πρωτότυπης enduro προέρχονται από τη Ohlins και μάλιστα από την κορυφαία σειρά της την TTX, τόσο για το ανεστραμμένο πιρούνι με τα καλάμια των 48 χιλιοστών, όσο και για το αμορτισέρ που δίνει διαδρομή 335 χιλιοστά στον πίσω τροχό. Το αμορτισέρ δεν είναι τοποθετημένο στο κέντρο του πλαισίου αλλά δεξιά για να αφήνει χώρο για την εξάτμιση. Ένα πανέξυπνο σχεδιαστικά και με ελάχιστο μέγεθος μοχλικό το συνδέει με το αλουμινένιο ψαλίδι – κομψοτέχνημα. H ριζοσπαστική enduro της Ossa εξελίσσεται ήδη από το 2010, θα τρέξει στο παγκόσμιο πρωτάθλημα enduro τo 2012, ενώ οι πρώτες είκοσι μοτοσυκλέτες θα βρουν τον δρόμο τους για τους αντιπροσώπους της στις αρχές του 2013. Η κανονική της παραγωγή έχει προγραμματιστεί για τον Ιούνιο του 2013, με 250 και 300 κυβικά στον κινητήρα. Το βάρος εκτιμούν ότι θα περιοριστεί στα 97 μόνο κιλά.

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

1/8/2025

Η Moto Guzzi ετοιμάζει το μεγαλύτερο τεχνολογικό άλμα εκτός παράδοσης εδώ και δεκαετίες. Αντί για τον κλασικό εγκάρσια τοποθετημένο V2, η νέα της μικρή μοτοσυκλέτα θα χρησιμοποιεί δικύλινδρο σε σειρά 457 κ.εκ., προερχόμενο από την Aprilia, με στόχο την παγκόσμια αγορά και ιδιαίτερα την Ασιατική

Το καλοκαίρι του 2023 η Aprilia παρουσίασε την RS457, εξοπλισμένη με νέο δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα. Το μοτέρ αυτό γρήγορα έγινε η βάση για ολόκληρη οικογένεια μοντέλων, την RS457, την Tuono 457 και σύντομα την Tuareg 457. Όλα παράγονται στο εργοστάσιο της Piaggio στην Ινδία, διασφαλίζοντας χαμηλότερο κόστος και άμεση πρόσβαση σε αναδυόμενες αγορές.

Η Moto Guzzi, μέλος του ίδιου ομίλου (Piaggio) από το 2004, αποφάσισε να υιοθετήσει τον κινητήρα, φέρνοντας για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν έναν αιώνα έναν δικύλινδρο σε σειρά σε μοντέλο παραγωγής της. Αν και η Guzzi είχε φτιάξει εν σειρά κινητήρες τη δεκαετία του ’30, αυτοί περιορίζονταν σε αγωνιστικές εφαρμογές. Από το 1967 και μετά, η εταιρική ταυτότητα της, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τον εγκάρσιο αερόψυκτο V2. Η εισαγωγή της υδρόψυξης με το V100 Mandello ήταν ήδη μεγάλο βήμα αλλά η εγκατάλειψη του V2 αποτελεί πραγματική επανάσταση.

Η νέα naked της Guzzi θα μοιράζεται τον κινητήρα και ορισμένα περιφερειακά με την Tuono 457, αλλά θα έχει ολοκληρωτικά δική της αρχιτεκτονική στηριζόμενη σε σωληνωτό ατσάλινο πλαίσιο αντί για αλουμινίου, με στόχο να προσδώσει διαφορετική γεωμετρία αναβάτη για μια πιο άνετη θέση οδήγησης αλλά και μια μια πιο παραδοσιακή σχεδίαση ρεζερβουάρ και φωτιστικών σωμάτων.

Η κατηγορία 350-500 κ.εκ. αναπτύσσεται ραγδαία, ιδιαίτερα στην Ασία. Για μικρές εταιρείες όπως η Guzzi (15.000 μονάδες ετησίως), η διείσδυση σε αυτές τις αγορές είναι ζήτημα επιβίωσης. Η παραγωγή στην Ινδία, όπως ήδη γίνεται με την Aprilia, ανοίγει τον δρόμο για οικονομικά προσιτά μοντέλα που θα μπορούν να πωλούνται τόσο σε Ασία όσο και σε Ευρώπη.

Παράλληλα, η Moto Guzzi ακολουθεί το παράδειγμα άλλων κατασκευαστών: KTM- Bajaj, Triumph-Bajaj και εργοστάσια στην Ταϊλάνδη, BMW-TVS. Όλοι προσαρμόζουν την παραγωγή τους σε μικρότερες και πιο οικονομικές μοτοσυκλέτες για να κερδίσουν μερίδιο αγοράς σε χώρες με εκρηκτική ζήτηση.

Αν και είχε ακουστεί ότι η Guzzi θα επαναφέρει το όνομα “Eldorado”, αυτό φαίνεται απίθανο, καθώς ιστορικά αφορούσε μεγάλες cruiser. Μια πιο ταιριαστή επιλογή θα ήταν ίσως το “Airone”, το πρώτο μεταπολεμικό Guzzi μαζικής παραγωγής που έφερε την ελευθερία ταξιδιού σε χιλιάδες αναβάτες, ακριβώς όπως στοχεύει να κάνει και η νέα, μικρή Moto Guzzi.