Honda: Έφτασε τις 800 νίκες στα GP

… και χωρίς τα 8 χρόνια της Moto2
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

27/10/2020

Από την αρχή της ιστορίας της η Honda ήξερε πως οι αγώνες είναι το καλύτερο πεδίο εξέλιξης και δοκιμής κάθε νέας τεχνολογίας και ιδέας στις μοτοσυκλέτες. Μέσα σε αυτό το σκεπτικό συμμετείχε σε κάθε είδους αγώνες, είτε ήταν πάνω σε ασφαλτοστρωμένους δρόμους είτε πολύ έξω από αυτούς. Όμως εκεί που έχει την πιο λαμπρή ιστορία είναι στα Grand Prix και οι 800 νίκες που συμπλήρωσε την Κυριακή στην Moto3 με την NSF250RW  στα χέρια του Jaume Masia είναι μια επιβεβαίωση. Ήταν το πίσω στο 1954 όταν ο Soichiro Honda πήρε την απόφαση να μπει στο στίβο των Gran Prix, που έως σήμερα αποτελεί την παγκόσμια βιτρίνα των αγώνων ταχύτητας, όπου οι κορυφαίοι κατασκευαστές του κόσμου μάχονται σκληρά. Χρειάστηκαν μόλις πέντε χρόνια στην Honda για να σημειώσει την πρώτη της διεθνή νίκη το 1959 στο TT του Isle Of Man.

Ένα χρόνο μετά εμφανίζεται στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της FIM με δύο τρομερά τετράχρονα μοτοσυκλετάκια στις κατηγορίες των 125 και 250 κυβικών με τετρακύλινδρους εν σειρά κινητήρες. Ήταν απλώς θέμα χρόνου μέχρι ο  Tom Phillis και η RC143 να πάρουν την πρώτη νίκη το 1961 στον πρώτο αγώνα της χρονιάς στην Ισπανία. Τα επόμενα χρόνια η κυρίαρχη παρουσία των μοτοσυκλετών της Honda στα GP σε όλες τις κατηγορίες ήταν δεδομένη. Έχοντας από δικύλινδρο 50cc έως τετρακύλινδρα  350cc και 500cc, η Honda κατέκτησε τα πρωταθλήματα σε όλες τις κατηγορίες το 1966.

Έως το τέλος του 1967 όπου αποφάσισε να αποσύρει την εργοστασιακή ομάδα από το παγκόσμιο πρωτάθλημα ταχύτητας, είχε καταφέρει να μαζέψει 138 νίκες! Παρά την απουσία 11 ετών και παρά το γεγονός πως η FIM δεν μετρά τις νίκες που σημειώθηκαν στην Moto2 μεταξύ 2010-2018 λόγω της χρήσης κινητήρων Honda από όλες τις ομάδες, έφτασε στις 800 νίκες, με τις 662 να σημειώνονται από το 1982 και μετά.

Τα πράγματα δεν είχαν ξεκινήσει πολύ καλά το 1979, όπου η Honda επέστρεψε στα GP, αλλά με την εμμονή να κερδίσει τα δίχρονα 500 με μια αντίστοιχου κυβισμού τετράχρονη μοτοσυκλέτα. Η NR 500 με τα τέσσερα οβάλ έμβολα ήταν ένα πραγματικό αριστούργημα τεχνολογίας, αλλά με πολλά προβλήματα στα πρώτα στάδια εξέλιξή της. Τα πράγματα άλλαξαν εντελώς χάρη στον ακαταμάχητο συνδυασμό της τρικύλινδρης NS 500 και του Freddie Spencer στο πρωτάθλημα του 1982.

Μαζεύοντας ταυτόχρονα νίκες στις μικρότερες κατηγορίες των 125 και 250 κυβικών, όπου μπήκε από το 1985, φτάσαμε στον αγώνα της Ιαπωνίας στο Motegi το 2001, όπου ο Valentino Rossi με την NSR 500 θα χαρίσουν στη Honda μισή χιλιάδα νίκες, γράφοντας τον μαγικό αριθμό “500” στα αρχεία της FIM. Ο επόμενος μεγάλος σταθμός στην ιστορία ήταν το 2005, όπου ο Dani Pedrosa στο Philip Island θα κερδίσει τον αγώνα  στα 250 και το κοντέρ θα γράψει “600”.

Η επόμενη εκατοντάδα θα αργήσει λίγο παραπάνω, καθώς χρειάστηκε να περάσουν 10 χρόνια μέχρι τη στιγμή που ο Marc Marquez να βάλει στα αρχεία της FIM τον αριθμό “700” στον αγώνα της Αμερικής το 2015. Όμως δεν χρειάστηκαν πάνω από πέντε χρόνια για να προστεθούν άλλες 100 νίκες στον δεύτερο αγώνα της πίστας του Aragon.     

O Chantra φεύγει από τα MotoGP – Συνεχίζει με Honda HRC στο WorldSBK στο πλευρό του Jake Dixon

Φαινόταν πριν από τον πρώτο αγώνα ότι δεν κάνει για εκεί
Chantra sign WSBK Honda HRC
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

30/9/2025

Η IDEMITSU Honda LCR επιβεβαίωσε ότι ο Somkiat Chantra δεν θα παραμείνει στην ομάδα για τη σεζόν 2026. Ο Ταϊλανδός αναβάτης, που πέρυσι έγινε ο πρώτος εκπρόσωπος της Ταϊλάνδης στα MotoGP και κατάφερε να συγκεντρώσει τους πρώτους του βαθμούς παρά τους τραυματισμούς του, ετοιμάζεται να ξεκινήσει ένα νέο κεφάλαιο στην καριέρα του, αυτή τη φορά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Superbike, με την εργοστασιακή ομάδα Honda HRC

Σύμφωνα με ανακοίνωση της Honda HRC, ο Chantra θα είναι ομόσταυλος του Jake Dixon, δημιουργώντας ένα ολοκαίνουργιο δίδυμο για την ομάδα στη σεζόν 2026. Ο  Chantra θα γίνει ο πρώτος Ταϊλανδός αναβάτης που θα συμμετάσχει κανονικά στο WorldSBK με εργοστασιακή μοτοσυκλέτα.

Το ταξίδι του Chantra προς το WorldSBK ξεκίνησε στο Asia Talent Cup, όπου σημείωσε νίκη το 2015 στο Buriram και κατέκτησε τον τίτλο το 2016. Από την άλλη πλευρά, ο Dixon έχει μακρά εμπειρία, έχοντας ξεκινήσει από τα πρωταθλήματα BSB, στη συνέχεια περάσει στη Moto2, και πλέον στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Superbike με τη Honda.

Ο Lucio Cecchinello, διευθυντής της ομάδας LCR, δήλωσε ότι η πρώτη χρονιά του Chantra στο MotoGP δεν υπήρξε εύκολη λόγω τραυματισμών, όμως αναγνώρισε την αφοσίωσή του, τον αγωνιστικό του χαρακτήρα και το ιστορικό του επίτευγμα ως πρώτου Ταϊλανδού στην κορυφαία κατηγορία.

Η Honda HRC, από την πλευρά της, σχολίασε ότι αυτό το νέο δίδυμο, Chantra και Dixon, φέρνει στην ομάδα ταλέντο, εμπειρία και δυναμική για να ενισχύσει τη θέση της στα Superbike.

Όπως φαίνεται, στις μουσικές καρέκλες ο τελευταίος πάντα φεύγει και κανείς δεν μοιάζει να εκπλήσσεται από την εξέλιξη αυτή. Τα αποτελέσματα και οι τραυματισμοί του Ταϊλανδού φαινόντουσαν πώς θα τον οδηγούσαν στην έξοδο από την μεγάλη κατηγορία στο φινάλε της σεζόν του 2025.

Η θέση αυτή δεν μπορούσε να δεσμευτεί για τον Oliveira γιατί η Honda κράτα πάντα μια θέση για Ιάπωνα αναβάτη. Ο Chantra κατέλαβε την σέλα γιατί ο Ai Ogura επέλεξε το πιο ανταγωνιστικό σύνολο της Aprilia RS-GP στην δορυφορική Aprilia Trackhouse, ανοίγοντας έτσι την θέση, που προσφέρθηκε σε Ασιάτη. Μένει να δούμε τώρα τι θα κάνει η Honda για να πλαισιώσει τον Johann Zarco στην δορυφορική της ομάδα LCR.

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας