Misano – Όταν το μικροσκόπιο υπερτονίζει τους χαρακτήρες

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

12/9/2016

Δεν χρειάζεται πολύ προσπάθεια στις μέρες μας για να σου βγει το όνομα και να αποκτήσεις οποιαδήποτε μορφή φήμης. Μία απλή διαφωνία μπροστά στις κάμερες και αμέσως είσαι στο μικροσκόπιο, με τον κόσμο να ερμηνεύει την παραμικρή σου γκριμάτσα. Τα πράγματα στην μοτοσυκλέτα είναι αμέτρητες φορές πιο πολιτισμένα από το ποδόσφαιρο -για παράδειγμα- κι έτσι δεν χρειάζονται μπουνιές και κλωτσιές. Αρκεί μία γκριμάτσα ή μία διαφωνία για να πυροδοτήσει ολόκληρο θέμα, ακόμα και για τους χαρακτήρες των αναβατών.

Στην χθεσινή συνέντευξη τύπου μετά τον αγώνα, ο Lorenzo κατηγόρησε τον Rossi για επιθετική προσπέραση και πήγε κι ένα βήμα παρακάτω, λέγοντας ότι αυτό είναι το στιλ του Rossi. Ο Rossi δεν του απάντησε στον ίδιο τόνο, τον προέτρεψε να δει το στιγμιότυπο από τις κάμερες και του υπενθύμισε ότι δεν ξέφυγε από αυτό που κάνουν όλοι στους αγώνες, ακόμα και ο ίδιος ο Lorenzo. Αμέσως μετά συμφώνησαν ότι διαφωνούν και το πράγμα θα είχε μείνει εκεί, αν ήμασταν σε μία άλλη εποχή. Με την ταχύτητα διάδοσης της γνώμης στην εποχή μας, μία απλή διαφωνία που δεν έχει καμία επίπτωση στο ίδιο το πρωτάθλημα, κατέληξε να πάρει μεγαλύτερη συνέχεια. Αν ο κόσμος ασχολούταν με το ίδιο πάθος, για κάθε επεισόδιο με κανονικό χυδαίο βρίσιμο -και όχι διαφωνία χωρίς να υψώνονται φωνές- για τους πολιτικούς που βλέπει στην τηλεόραση, θα είχαμε τώρα μία τελείως διαφορετική κοινωνία. Ούτε στην Ισπανία, ούτε στην Ιταλία διαφέρουν όμως από εμάς, κι έτσι δόθηκε συνέχεια:

Άρχισαν οι ερωτήσεις στους αναβάτες κι έτσι εκείνοι αναγκάστηκαν να το προχωρήσουν. Ο Lorenzo είπε πως ο Rossi δεν έχει καλή ανατροφή και διακόπτει τους άλλους, ενώ μάλιστα του έχει γίνει συνήθεια και θα έπρεπε να τους αφήνει να ολοκληρώνουν… Ο Rossi κάλεσε τον κόσμο να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα: «Δεν θα επιτρέψω στον Lorenzo να πει ότι δεν κάνω καθαρές προσπεράσεις, γιατί αυτό δεν είναι δίκαιο. Είμαι όσο επιθετικός είναι κι αυτός».

Σε μία άλλη εποχή δεν θα είχε δοθεί συνέχεια γιατί κανείς δεν θα είχε ασχοληθεί τόσο, αλλά είπαμε στις μέρες μας υπάρχει το μικροσκόπιο, και κάτω από αυτό το πρίσμα ο χαρακτήρας των αναβατών εκτίθεται... κυρίως του Lorenzo. Αν επέλεγε να μην απαντήσει με αυτό τον τρόπο, το όλο θέμα θα είχε ξεχαστεί, αλλά κατηγορώντας τον Rossi για κακή ανατροφή, ρίχνει λάδι σε μία φωτιά που τον καίει ήδη. Είναι αλήθεια ότι ο Rossi μπορεί με ένα απλό γελάκι να διακόψει τον συνομιλητή του, αλλά δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις για αυτό το πράγμα, το αντίθετο μάλιστα. Αν σε μία συνέντευξη με στολές και πετσέτες, λίγο μετά από έναν κουραστικό αγώνα, μπορεί να κλέψει την παράσταση σκάζοντας ένα ελαφρύ γέλιο, τότε απλά σημαίνει ότι έχει ήδη την προσοχή όλων, ακόμα και του Lorenzo, οπότε θα πρέπει να του αποδώσεις τα εύσημα. Και κάτι ακόμα, την μισή επικοινωνιακή ικανότητα του Rossi να είχε ο Lorenzo, θα μπορούσε να είχε εκμεταλλευτεί την αρνητική φήμη που σιγά – σιγά τον ακολουθεί όλο και περισσότερο και θα μπορούσε να παίξει ένα άλλο ρόλο, όπως αυτό του κακού παιδίου των MotoGP. Θα ήταν πολύ πιο κερδισμένος από το να έχει τον ρόλο του γκρινιάρη!

Η προσπέραση που βλέπετε παρακάτω, θεωρήθηκε από τον Lorenzo επιθετική και με μεγάλο κίνδυνο να πέσουν και οι δύο ή τουλάχιστον εκείνος, αν δεν είχε αντιδράσει σηκώνοντας την μοτοσυκλέτα. Μονάχα που με όποιο τρόπο κι αν δει κανείς την προσπέραση αυτή, απαλλαγμένος από κάθε συμπάθεια προς συγκεκριμένο αναβάτη, δεν γίνεται να την χαρακτηρίσεις αποκλειστικά επιθετική.

Ο Marquez, όταν ρώτησαν την γνώμη του για την διαφωνία που έχει ξεσπάσει, απάντησε ότι η κίνηση του Rossi ήταν οριακή, αλλά καθ’ όλα νόμιμη. Βέβαια ερμηνεύοντας τον ίδιο, αν η κίνηση αυτή του Rossi ήταν το όριο, τότε ο ίδιος τσαλαπάτησε κάθε όριο, όταν κυριολεκτικά πάτησε τον Vinales, όπως φαίνεται ξεκάθαρα:

 

Βλέποντας μάλιστα τις υπόλοιπες προσπεράσεις σύμφωνα με «το όριο του Marquez», τότε ο Pedrosa ποδοπάτησε τα όρια, τόσο όταν προσπέρασε τον ίδιο τον Marquez, όσο και στην προσπέραση του Rossi:

 

Στην προσπέραση για την οποία γίνεται ο λόγος, ο Lorenzo πήρε μία γραμμή με αρκετά αργό turning point, σαν να είναι μόνος του στην πίστα και να μην τον καταδιώκει κάποιος από την εκκίνηση του αγώνα! Ήταν δική του επιλογή, για να κάνει καλύτερο χρόνο. Ο Rossi το εκμεταλλεύτηκε και πήρε τελείως διαφορετική γραμμή και κατάφερε να κρατηθεί μέσα εκεί, χωρίς να την ανοίξει πάνω στον Lorenzo. Αν δεν είχε καταφέρει να κρατήσει την γραμμή του και έβγαζε τον Lorenzo εκτός, τότε και μόνο, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για λάθος του Rossi. Τώρα όμως μπορούμε απλά να θαυμάσουμε την διαφορετική προσέγγισή του στην στροφή, όπως ακριβώς θέλουμε να βλέπουμε στα MotoGP!

Στο τέλος είναι η αντίδραση του κόσμου, που επηρεάζει τους αναβάτες, με τον ίδιο τρόπο που επηρεάζεται από τις γνώμες, οποιοσδήποτε κι αν εκτίθεται. Εξηγώ: Τις προηγούμενες ημέρες είχαμε κι άλλο ένα περιστατικό, που αν και ήταν πολύ καλύτερο για να γίνει θέμα, δεν έτυχε της ίδιας προσοχής. Ο Rossi έκανε μία άσεμνη χειρονομία και τσατίστηκε με τον A. Espargaro θεωρώντας ότι τον έκλεισε χαλώντας του τον χρόνο στις δοκιμές. Αργότερα είπε μάλιστα ότι ο Espargaro τον έβρισε, όταν του ζήτησε τον λόγο που του έκλεισε την γραμμή, τονίζοντας μάλιστα ότι δεν είναι η πρώτη φορά. Ο A. Espargaro αποκάλυψε μάλιστα ότι δέχτηκε επίσκεψη από τον αγωνοδίκη, που παραδέχτηκε ότι δεν υπήρχε ενόχληση του ρυθμού του Rossi και προσπάθησε να κατευνάσει τα πνεύματα. Ο A. Espargaro δεν απασχολεί αυτή την στιγμή τον κόσμο και η χειρονομία του Rossi ξεχάστηκε. Αν στην θέση του A. Espargaro ήταν ο Lorenzo, ή αν την χειρονομία την έκανε άλλος οδηγός προς τον Rossi, τότε κι αυτό θα ήταν ένα θέμα που θα είχε φουντώσει συζητήσεις…

 

Ως ένα βαθμό είναι φυσιολογικά όλα αυτά. Καταρχήν μιλάμε για αγώνες μοτοσυκλέτας, και οι αγώνες μοτοσυκλέτας θα πρέπει πάντα να επιτρέπουν έναν μικρότερο βαθμό καθωσπρεπισμού, όπως ακριβώς και το ίδιο το μέσο που αντιπροσωπεύουν… δεν πιστεύω ότι αυτό χρειάζεται ανάλυση. Πάνω στην αδρεναλίνη του αγώνα, τέτοιες αντιδράσεις θα πρέπει να συγχωρούνται, αλλά να συγχωρούνται από όλους το ίδιο, όσους οπαδούς κι αν έχουν...

 

 

Ετικέτες

MotoGP: Από 2 έως 2184 ημέρες – Είναι όλοι τους ήρωες

Όλοι αγαπάνε ένα comeback - Ο Nick Harris θυμάται τις πιο εντυπωσιακές επιστροφές στην ιστορία του MotoGP
MotoGP Comebacks
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/10/2025

Από τον Mike Hailwood ως τον Marc Márquez, η ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας είναι γεμάτη με αναβάτες που αρνήθηκαν να τα παρατήσουν. Άλλοι χρειάστηκαν λίγες μέρες. Άλλοι, όπως ο Márquez, πάνω από έξι χρόνια. Όλοι όμως απέδειξαν πως η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο γκάζι, αλλά στο κουράγιο

Μπορεί να διαρκέσει δυο μέρες. Μπορεί να κρατήσει πάνω από μια δεκαετία. Όμως όλοι αγαπάμε ένα ηρωικό comeback, όσο μακρύ κι αν είναι. Από τον Mike Hailwood, τον Barry Sheene και τον Mick Doohan, μέχρι τον Jorge Lorenzo και τον σημερινό “βασιλιά των comeback” Marc Márquez, όλοι τους κέρδισαν επάξια μια θέση στις καρδιές μας.

Mike Hailwood – Η επιστροφή του θρύλου

Όταν η Honda αποχώρησε από τους αγώνες Grand Prix στο τέλος του 1967, πλήρωσε τον Hailwood, τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή, για να μην αγωνιστεί με άλλη εργοστασιακή ομάδα. Εκείνος στράφηκε στη Formula 1, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο και μάλιστα βραβεύτηκε με το George Medal όταν έσωσε τον Clay Regazzoni από φλεγόμενο μονοθέσιο στο Kyalami.
Όμως το μικρόβιο των δύο τροχών δεν έσβησε ποτέ. Το 1978, στα 38 του χρόνια, επέστρεψε στο Isle of Man TT με Ducati και φυσικά… νίκησε. Το επανέλαβε και το 1979, πριν αποσυρθεί οριστικά. Τραγικά, δύο χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με την 9χρονη κόρη του Michelle.

MotoGP Comebacks

Barry Sheene – Ο ήρωας με το τσιγάρο στο χέρι

Ήταν 1975 όταν η κάμερα της Thames Television κατέγραφε τον Barry Sheene να πετάγεται στον αέρα με 250 km/h στη Daytona. Το φρικτό ατύχημα τον έκανε εθνικό ήρωα, σπασμένος μηρός, σπασμένο χέρι, καμένα γόνατα, αλλά ο Barry προσπαθούσε να λύσει το κράνος του μόνος του, ενώ περιέγραφε τις κακώσεις του χαμογελώντας στην κάμερα, ζητώντας ένα τσιγάρο.
Μόλις επτά εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στους αγώνες στο Cadwell Park και σε τέσσερις μήνες κέρδισε το πρώτο του Grand Prix στο Assen. Ακολούθησαν δύο παγκόσμιοι τίτλοι και 18 νίκες. Ακόμα και μετά το τρομακτικό ατύχημα στο Silverstone το 1982, ο Sheene γύρισε πίσω επτά μήνες αργότερα για να συνεχίσει να αγωνίζεται.

MotoGP Comebacks

Mick Doohan – Από τη διάσωση στο μεγαλείο

Το 1992, ο Mick Doohan βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον πρώτο του τίτλο, όταν ένα ατύχημα στο Assen του κόστισε σοβαρό τραυματισμό στο πόδι. Το νοσοκομείο δεν αντέδρασε σωστά, και όταν απειλήθηκε ακρωτηριασμός, ο θρυλικός Dr. Costa τον ”απήγαγε” για να τον μεταφέρει στην κλινική του στην Ιταλία.
Ο Doohan επέστρεψε επτά εβδομάδες αργότερα, σχεδόν ανίκανος να περπατήσει, αλλά αποφασισμένος να μην αφήσει τον Wayne Rainey να του πάρει τον τίτλο. Έχασε εκείνο το πρωτάθλημα για μόλις τέσσερις βαθμούς, αλλά έναν χρόνο μετά ξανακέρδισε, και στη συνέχεια κατέκτησε πέντε συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα.

MotoGP Comebacks

Jorge Lorenzo – Ο άνθρωπος των δύο ημερών

Το 2013, ο Lorenzo έσπασε την κλείδα του σε πτώση στις ελεύθερες δοκιμές του Assen. Όλοι υπέθεσαν πως η σεζόν του τελείωσε. Όμως δύο μέρες μετά, γύρισε στην πίστα με δέκα βίδες και μια πλάκα τιτανίου και τερμάτισε πέμπτος μέσα σε αφόρητο πόνο. Δύο εβδομάδες αργότερα έπεσε ξανά και ξανατραυματίστηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, το 2015, έγινε τριπλός παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP.

MotoGP Comebacks

Marc Márquez – Ο βασιλιάς των comebacks

Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία όπως ο Marc Márquez. Μετά τον τραυματισμό του το 2020, πέρασε πέντε μεγάλες επεμβάσεις, 108 πτώσεις, και 2184 μέρες μέχρι να ξανασηκώσει το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο Motegi το 2025.
Περισσότερα από 1000 μέρες χωρίς νίκη, μια ατελείωτη διαδρομή αποκατάστασης και ψυχικής αντοχής — και τελικά, μια από τις πιο συγκλονιστικές επιστροφές στην ιστορία του αθλητισμού.

MotoGP Comebacks

Δεν έχει σημασία ο χρόνος, οι τραυματισμοί ή οι συνθήκες.
Όλοι αυτοί οι αναβάτες αλλά και πολλοί ακόμη, απέδειξαν ότι το θάρρος, η επιμονή και η ψυχή είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός πρωταθλητή.
Και για αυτό είναι όλοι τους ήρωες.