MotoGP Aragon: Γερές επιθέσεις στο κάστρο του Marquez, δύσκολη νίκη για Honda

Πάλεψε γερά για να κερδίσει ο Marquez
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/9/2018

Πήρε ένα ρίσκο της τελευταίας στιγμής ο Marquez, αλλάζοντας το πίσω ελαστικό σε μαλακή γόμα, ενώ είχε επιλέξει την σκληρή και ήταν ευχαριστημένος με αυτή σε όλη την διάρκεια των δοκιμών. Απλά η αίσθηση δεν ήταν εκεί στον απόλυτο βαθμό που θα ήθελε, αποδείχτηκε πως πήρε την σωστή απόφαση, όπως πράττει σχεδόν πάντα όταν αποφασίζει υπό πίεση. Δεν θα κέρδιζε όμως έτσι απλά μέσα στο Aragon, στην αγαπημένη του πίστα, χωρίς πρώτα να κερδίσουν οι θεατές μία εξαιρετική μάχη σε δύο δόσεις, μία στην αρχή του αγώνα και μία πολύ πιο εντυπωσιακή, πολύ πιο σκληρή, στους τελευταίους γύρους.

Ήταν όμως η πρώτη στροφή που άρχισε ο αγώνας να παίρνει εκρηκτική τροπή, καθώς Lorenzo έπεσε με ένα τρομακτικό highside που τον άφησε με κάταγμα στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού. Ένας από τους διεκδικητές της πρώτης θέσης, ένας από τους πιο υπολογίσιμους αντιπάλους τόσο για τον Marquez,όσο και τον Dovizioso, ο Lorenzo βρισκόταν εκτός σε μία σκηνή που ήταν καθαρά αγωνιστικό συμβάν, αλλά είχε τον παράγοντα Marquez. Κι αυτό, θα δούμε τις επόμενες ώρες και μέρες, αν θα επηρεάσει την μεταξύ τους σχέση που αυτή την στιγμή είναι η καλύτερη ως μελλοντικά μέλη της ίδιας ομάδας..

Κι αυτό γιατί ο Marquez πίεσε πολύ τα φρένα και φρενάροντας αρκετά αργά, άρχισε να γλιστρά εμπρός, οπότε μπαίνοντας στο ακάθαρτο κομμάτι αποφάσισε να αφήσει τα φρένα και να φύγει εκτός πίστας για να μην ρισκάρει μία πτώση. Στην εξωτερική του όμως πλευρά ήταν ο Lorenzo, κι αυτή η κίνηση δεν του άφηνε χώρο. Καθαρά αγωνιστικό συμβάν, όμως θα πρέπει να δούμε πια θα είναι η αντίδραση του Lorenzo με τον εκρηκτικό χαρακτήρα που διαθέτει. Είναι ωστόσο καθοριστική και η δήλωση του Dovizioso αργότερα, μία δήλωση που αφήνει αιχμές: «Δεν είδα τι συνέβη στον Lorenzo, αυτό που είδα ήταν πολλούς τρελούς αναβάτες να φρενάρουν πολύ αργά. Εγώ φρέναρα εκεί που έπρεπε και δεν είχα κανένα πρόβλημα».

UPDATE:

Λίγες ώρες μετά από αυτό άρθρο, δυστυχώς επαληθευτήκαμε, ξεκινά μία νέα αντιπαράθεση στα MotoGP καθώς ο Lorenzo κατηγορεί τον Marquez. Διαβάστε στο τέλος του άρθρου τι είπε στις κάμερες.

Με τον Lorenzo εκτός, ο Dovizioso φεύγει μπροστά κάνοντας έναν όμορφο αγώνα με τον Marquez πίσω του να μετρά κάθε κίνηση κάνοντας σωστή διαχείριση του ελαστικού και τις δύο Suzuki να παλεύουν μόνες τους και την τρίτη θέση στο βάθρο. Ο Iannone όμως δεν έβλεπε απλά μία πιθανή τρίτη θέση, αλλά μία πιθανή πρώτη θέση και για αυτό δεν ήθελε να καθυστερήσει σε μία μάχη με τον Rins αλλά να φύγει εμπρός και να κυνηγήσει και τους άλλους δύο. Η επιθυμία του αυτή οδήγησε σε μία αμήχανη στιγμή για τους θεατές, και μία άσχημη για εκείνον, όταν πέρασε τον Rins και αμέσως του έκανε νόημα να κάτσει πίσω. Κάτι που πολύ όμορφα διαχειρίστηκε ο Rins, περνώντας τον στην επόμενη στροφή.

Πολλές θεωρίες, μία όμως εξήγηση υπάρχει για την κίνηση αυτή, και τον εκνευρισμό του Iannone και πρέπει να αναζητηθούν νωρίτερα σήμερα, όταν οι τρεις ταχύτεροι στην προθέρμανση, ήταν ο Iannone, ο Dovizioso και ο Marquez. Παρά την πτώση του Lorenzo λοιπόν και πριν από αυτή, ο Iannone είχε μπει από την αρχή του αγώνα με μία ψυχολογία νικητή, θεωρώντας πιθανό το βάθρο και μάλιστα όχι στην τελευταία θέση. Δεν μπορούσε να καταλάβει λοιπόν το «θράσος» του Rins που τολμούσε να τον περάσει… Τελικά οι δύο Suzuki θα άλλαζαν θέσεις και θα έμεναν όμως λίγο πιο πίσω από την Honda και την Ducati, που καθώς μάχονταν στο τρίτο μέρος του αγώνα, έδιναν την ευκαιρία στον Iannone να πλησιάσει.

Οι τελευταίοι γύροι του Aragon ήταν εξαιρετικοί, μία ωδή στο άθλημα και ο λόγος που παρακολουθούμε αγώνες. Ο Marquez κάνει την επίθεση του στον Dovizioso στην 12η στροφή, ο Ιταλός του αντεπιτίθεται με τους δυο τους να ακουμπούν και την Honda να πατά εκτός και ανοίγοντας έτσι την πόρτα στον καρχαρία Iannone που είχε μυριστεί αίμα μπροστά του και απλά όρμησε! Ο Marquez μπαίνει στο κέντρο της πίστας, ο Dovizioso παίρνει αυτομάτως μία κλειστή γραμμή και περνά στα αριστερά του Marquez με μία κίνηση που θυμίζει μπαλέτο, ενώ ο Iannone παίρνει την εξωτερική και προσπαθεί να βρεθεί μπροστά, όμως η Suzuki δεν έχει το απαραίτητο γκάζι ανάμεσα στις άλλες δύο.

Ο Dovisiozo μένει μπροστά και ο Marquez κάνει συνέχεια επιθέσεις, αναγκάζοντάς τον να κρατά πολύ κλειστές, αμυντικές γραμμές. Ήταν εξαιρετικό θέαμα να βλέπεις την 12 στροφή σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς, μέχρι που ο Marquez μετέφερε αλλού την μάχη, σε άλλη σημείο. Ο στόχος του ήταν να κερδίσει λίγο χώρο, ώστε στις ευθείες ο Dovizioso να μην καταφέρνει να τον πλησιάζει τόσο που να μπορεί να του επιτεθεί, κι αυτό δύο γύρους πριν το τέλος δούλευε μια χαρά. Τελικά ο Ισπανός κατάφερε να σβήσει το άτυπο σερί των τριών νικών του Dovizioso, απέναντί του κάθε φορά που έχουν βρεθεί να κυνηγιούνται στο τέλος του αγώνα.

Το κάστρο του Marquez άντεξε στο Aragon, δίνοντάς του ένα προβάδισμα 72 πόντων στο πρωτάθλημα, κάνοντας τα πράγματα δύσκολο να αντιστραφούν. Σε δύο εβδομάδες, η νέα πίστα στην Ταϊλάνδη, θα δώσει την ευκαιρία στους υπόλοιπους να ανακόψουν αυτή την πορεία…

UPDATE:

Ο Lorenzo για την πτώση του στο Aragon

Απ’ έξω ξέρω τι φαίνεται. Φαίνεται πως εγώ μπήκα πολύ αργά, πολύ γρήγορα και άνοιξα το γκάζι άγαρμπα. Πως είναι δικό μου λάθος καθαρά. Η αλήθεια που εγώ βίωσα, η πραγματικότητα είναι πως ο Marquez με οδήγησε σε πτώση και ξέρει πως το έκανε. Το γνωρίζει. Εγώ πήρα μία γραμμή κανονική, μία γραμμή που είχα και πέρσι και ξαφνικά είδα στην εσωτερική τον Marquez που είχε μπει πολύ επιθετικά. Μόλις εκείνος με είδε εκεί, άνοιξε την γραμμή του για να μην με αφήσει, να με μπλοκάρει. Τότε εγώ δεν είχα επιλογές, ή θα έβγαινα εκτός ή θα έπρεπε να μείνει εκεί και να ανοίξω το γκάζι γιατί οι υπόλοιποι πίσω μου ερχόντουσαν πολύ επιθετικά. Φυσικά δεν περίμενα πως το πίσω ελαστικό δεν θα έβρισκε πρόσφυση (σημ. προς αποσαφήνιση: το traction control δεν σημαίνει πως δεν λειτούργησε, απλά πως ήταν τόσο έντονες οι δυνάμεις που δεν προλάβαινε να επέμβει, ακόμη και στην εξελιγμένη εκδοχή των MotoGP).

Στο Misano ήταν δικό μου το λάθος, εδώ όχι. Ο Marquez μου κατέστρεψε το πόδι και τον αγώνα, μου κατέστρεψε την μεγάλη πιθανότητα που είχα να κερδίσω αυτό τον αγώνα.

(Σε ερώτηση αν τα κατέθεσε όλα αυτά στην επιτροπή του αγώνα): Όχι δεν πήγα και δεν θα πάω. Διότι απ’ έξω, από τις κάμερες ξέρω τι φαίνεται. Φαίνεται πως είναι δικό μου το λάθος, πως πλάγιασα πολύ και άνοιξα το γκάζι πολύ, και αυτό ακριβώς είναι που με εκνευρίζει περισσότερο. Όμως ο Marquez ξέρει, ξέρει τι έκανε, άνοιξε την γραμμή του και δεν είχα που να πάω, ή θα έπεφτα ή θα έβγαινα εκτός πίστας.

Ο Lorenzo λοιπόν πηγαίνει ένα βήμα πιο κάτω, προσθέτοντας δόλο στην πράξη του Marquez. Ο Marquez από την άλλη είπε αμέσως μετά τον αγώνα πως γλίστρησε με τον εμπρός τροχό και αμόλησε το φρένο για να μην πέσει…

Η αλήθεια είναι πως ο Marquez μπήκε επιθετικά, το αναφέρει χαρακτηριστικά και ο Dovizioso, η πρόθεση όμως που του αποδίδει ο μελλοντικός του συναθλητής, ο Lorenzo, είναι ταυτόχρονα κάτι το τραβηγμένο αλλά και που δεν γίνεται να αποδειχθεί ποτέ, όσο και αν το σχολιάσει κανείς. Για αυτό και ο Lorenzo δεν θα δώσει συνέχεια, διότι όπως ο ίδιος παραδέχεται, όσα λέει δεν γίνονται να αποδειχθούν…

Ετικέτες

Hervé Poncharal: Ένας μικρός απολογισμός μιας ζωής αφιερωμένης στο MotoGP

Ο ιδρυτής της Tech3 μιλά για την εξέλιξη του MotoGP, την ασφάλεια, τους νέους επενδυτές και το μέλλον του θεσμού
Poncharal
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

3/10/2025

Μετά την ανακοίνωση της εξαγοράς της Red Bull KTM Tech3 από τον Guenther Steiner, ο Hervé Poncharal, ο άνθρωπος που ίδρυσε την ομάδα το 1989, κάνει τον απολογισμό μιας ζωής αφιερωμένης στο MotoGP.

Ο Poncharal υπήρξε από τους σημαντικότερους παράγοντες του paddock. Ιδιοκτήτης και επικεφαλής ομάδας, αλλά και πρόεδρος της IRTA από το 2005 έως το 2025, υπηρέτησε τον θεσμό σε όλα τα επίπεδα. Πριν ιδρύσει την Tech3, ξεκίνησε την πορεία του δίπλα στον Jean-Louis Guillou της Honda Γαλλίας, στη "χρυσή" εποχή των ’70s και ’80s.

Από το 1989, η Tech3 υπήρξε σύμβολο του "rock-and-roll" πνεύματος του MotoGP: ανεξάρτητη ομάδα, με οικογενειακό χαρακτήρα αλλά και σημαντικές επιτυχίες. Στη σέλα της πέρασαν ονόματα όπως οι Kocinski, Jacque, Nakano, Edwards, Toseland, Crutchlow, Dovizioso, Zarco, Bastianini και Viñales. Η πώληση στον Steiner και σε Αμερικανούς επενδυτές σηματοδοτεί όχι μόνο το τέλος μιας εποχής, αλλά και μια νέα σελίδα για το MotoGP.

Από τα ’80s μέχρι σήμερα

"Όταν ξεκινούσαμε, το μόνο που θέλαμε ήταν να ζούμε από το πάθος μας. Δεν είχαμε καν σίγουρη συμμετοχή σε κάθε αγώνα. Ούτε μόνιμα passes, ούτε ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε νερό στο paddock. Παρ’ όλα αυτά, ζούσαμε το όνειρο", θυμάται ο Poncharal.

Poncharal

Η μάχη για την ασφάλεια

"Η πρώτη μας προτεραιότητα ήταν η ασφάλεια. Πιέσαμε για μεγαλύτερες ζώνες διαφυγής. Θυμάμαι ακόμα τα τραγικά ατυχήματα των Saarinen και Pasolini στη Monza. Τότε μπαίναμε στο Σαββατοκύριακο με τη σκέψη ότι κάποιοι ίσως να μη βγουν ζωντανοί. Σήμερα, η ασφάλεια έχει βελτιωθεί θεαματικά".

Liberty Media και το μέλλον

Με την είσοδο της Liberty Media, ο Poncharal βλέπει ευκαιρίες: "Έχουν τεράστια εμπειρία σε μάρκετινγκ και χορηγίες. Μπορούμε να μάθουμε πολλά. Αλλά το MotoGP και η F1 είναι διαφορετικοί κόσμοι. Το MotoGP είναι ριζωμένο στη μοτοσυκλέτα, η F1 στο αυτοκίνητο. Δεν θέλουμε μόνο ανάπτυξη· θέλουμε να μείνουμε ανταγωνιστικοί".

Poncharal

Το θέαμα του MotoGP

"Οι αγώνες μας είναι πιο συναρπαστικοί από την F1. Υπάρχουν συνεχείς μάχες και προσπεράσεις, βλέπεις το σώμα του αναβάτη να παλεύει στη σέλα – καθαρή αδρεναλίνη. Χρειαζόμαστε όμως περισσότερη δουλειά στο κομμάτι της εικόνας και της κοινωνικής δικτύωσης".

Οι ομάδες σήμερα

Το ενδιαφέρον επενδυτών αυξάνεται: "Όλοι βλέπουν τι πέτυχε η Liberty στη F1 και περιμένουν κάτι ανάλογο. Υπάρχουν φήμες για ενδιαφέρον ακόμη και από οδηγούς όπως οι Hamilton και Verstappen. Αυτό ανεβάζει την αξία των ομάδων".

Οικονομικά και προκλήσεις

"Ένα ανεξάρτητο MotoGP team χρειάζεται περίπου 15 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Τα έξοδα χωρίζονται σε leasing μηχανών (5–7 εκατ.), προσωπικό (4 εκατ. για περίπου 60 άτομα) και αμοιβές αναβατών (περίπου 5 εκατ., ανάλογα με τα συμβόλαια)".

Poncharal

Το DNA του MotoGP

"Οι αναβάτες μας είναι οι μοτοσυκλετιστές-μονομάχοι του 2025. Το πάθος, ο κίνδυνος, η ένταση – είναι μοναδικά. Το MotoGP πρέπει να προσελκύσει νέους fans, χωρίς να χάσει την ταυτότητά του. Αυτό που έχουμε είναι ένα άθλημα ανθρώπων, γεμάτο ιστορίες και ήρωες. Σήμερα μόνο ο Marc Márquez είναι πραγματικό icon· πρέπει να δημιουργήσουμε κι άλλα".

Ο Poncharal αφήνει πίσω του μια κληρονομιά που άλλαξε το MotoGP: οικογενειακό πνεύμα, μάχη για την ασφάλεια, ανεξαρτησία και πάθος. Με την Tech3 σε νέα χέρια, το μέλλον προμηνύεται συναρπαστικό.