MotoGP Austin 2019: Αγώνας αμαξοστοιχία με εκτροχιασμό

Να σε κάνει να πιστεύεις στην βασκανία…
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

14/4/2019

Τους αξίζει αυτή η ημέρα στους γαλάζιους. Τους αξίζει αν και από συγκυρίες ερχόμενη η ευκαιρία, γιατί έχουν κάνει όλη αυτή την δουλειά και γιατί είναι τόσο καιρό πιστοί στο να εργάζονται περιμένοντας την ώρα τους. Όχι πως έχει έρθει αυτή η ώρα, τουλάχιστον δεν μπορεί να το πει κανείς αυτό από μία και μόνο νίκη, και με έναν Marquez στο χειρότερό του, αλλά σίγουρα πλησιάζει... Μπράβο στην Suzuki, και διπλά μπράβο στον Rins που κάθισε και μέτρησε τις στιγμές, κρατήθηκε και δεν όρμησε όπως θα έκανε οποιοσδήποτε άλλος στην θέση του βλέποντας την ευκαιρία για την πρώτη νίκη της καριέρας. Και μπροστά από το είδωλο μάλιστα, το δικό του είδωλο όπως ο ίδιος πολλές φορές έχει πει. Η Suzuki πήρε την πρώτη της νίκη εδώ και τρία χρόνια! Ο Rins επέδειξε μία εγκράτεια που έρχεται με εμπειρία και μόνο και για αυτό η νίκη αξίζει και με το παραπάνω.

Η μεγαλύτερη ωστόσο στιγμή του αγώνα, ήταν η άτυχη στιγμή του Marquez.

Όταν δεν πέφτει ο Marquez στα δοκιμαστικά είναι περίεργο, σε κάνει να αγχώνεσαι για τον αγώνα. Συνήθως έχει πέσει τουλάχιστον δύο φορές στις δοκιμές και σώζει τα πάντα στον αγώνα. Δικαιολογημένα λοιπόν έρχονται οι Άγγλοι, οι Ισπανοί και δεν ξέρουμε ποιος άλλος, να λένε πριν την 12η στροφή, πως είναι περίεργο που δεν έχουμε δει κάποια από τις πολλές πτώσεις στα δοκιμαστικά, όπως κάνει πάντα - και σε αποκορύφωμα την περσινή σεζόν. Το 2018 πήρε το ρεκόρ με τις περισσότερες πτώσεις, εκτός όμως αγώνα… Και τονίζουν αυτό το περίεργο πράγμα, αυτή την αντίθεση με τις πτώσεις στα δοκιμαστικά δευτερόλεπτα πριν πέσει, έτσι για να σε κάνει να πιστεύεις στην τύχη και την ατυχία. Σίγουρα ήταν τεράστια ατυχία και διπλή για την Honda που αμέσως μετά εγκατάλειπε και ο Lorenzo, όχι από συμπαράσταση βέβαια αλλά από πρόβλημα στην μοτοσυκλέτα, το δεύτερο σε δύο ημέρες, ο άλλος μεγάλος άτυχος, εδώ και πολλές σεζόν αυτός βέβαια.

Μονάχα η πτώση θα χαλούσε τελικά το σερί του Marquez που κερδίζει στο Τέξας από την εποχή που η πίστα αυτή μπήκε στο πρωτάθλημα! Το 2012 τελείωσε η κατασκευή της, το 2013 μπήκε στο καλεντάρι, και από τότε ο Marquez έχει κάθε της πιθαμή δική του, του ανήκει και όχι γιατί έχει «αγοράσει οικόπεδα» αλλά γιατί ήταν σαν να την έχτισε. Σήμερα δεν θα ήταν μία διαφορετική ημέρα, ξεκίνησε όπως ήταν το σίγουρο πως θα ξεκινούσε. Πήρε την εκκίνηση και κρατήθηκε εμπρός από τον Rossi για ελάχιστα, μέχρι δηλαδή να ανοίξει και να φύγει μπροστά προσθέτοντας δευτερόλεπτα απόστασης. Δεν υπήρχε λόγος να πέσει στην 12η στροφή, κρατώντας τα φρένα μία ιδέα περισσότερο από αυτό που θα έπρεπε. Ήταν μπροστά και μεγάλωνε την διαφορά του, σε μία πίστα που είναι πολύ χειρότερη από πέρσι, που το υπέδαφος μετακινείται και έχει γεμίσει σαμαράκια. Το λάθος τον οδήγησε σε μία πτώση που ολοκληρώθηκε με αυτό που θα κάναμε όλοι μας, με την ανησυχία στα χέρια από την διαχείριση ενός γεγονότος που δεν πιστεύεις ότι το ζεις εκείνη την στιγμή. Σήκωσε την μοτοσυκλέτα, έπεσε από την άλλη μεριά, προσπάθησε με την βοήθεια των κριτών να την βάλει εμπρός, ξανά έπεσε. Κάπου εκεί τα παράτησε κιόλας, δεν είχε νόημα. Το θέαμα δεν ήταν καθόλου αστείο. Μοιραζόσουν την αγωνία του, ένιωθες την απογοήτευση, όσο ροσσικός ή οτιδήποτε άλλο είσαι. Ήταν κρίμα. Και ήταν ταυτόχρονα το καλύτερο για το πρωτάθλημα, για την αγωνία αυτή που θέλει ο θεατής, που το δεδομένο αποτέλεσμα τον ξενερώνει! Ο Marquez δεν ηγείται πλέον του πρωταθλήματος! Κι ασχέτως αν αυτό μπορεί κάλλιστα να αλλάξει πολύ γρήγορα, το γεγονός είναι πως τα πάντα πήραν μία νέα τροχιά.

Από την εκκίνηση ακόμη ο αγώνας αυτός δεν φαινόταν να ξεκινά φυσιολογικά. Ολόκληρο ζήτημα, διχασμός μεγάλος για την πρόωρη εκκίνηση του Crutchlow στον προηγούμενο αγώνα και έχουμε αμέσως δύο που έχουν κάνει αυτό το λάθος; Ήταν σαν κάποιος να θέλει να φουντώσει ο πόλεμος των οπαδών του αθλήματος με την Dorna! Ευτυχώς πολύ γρήγορα θα έδειχναν τα στιγμιότυπα από την εκκίνηση γιατί ήξεραν πολύ καλά τι θα ακολουθούσε. Κι αν κι αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως η τιμωρία του Crutchlow ήταν υπερβολική, στην συγκεκριμένη περίπτωση το πρόβλημα ήταν των δύο αναβατών. Απλά έγινε σε δύο ταυτόχρονα, πράγμα σπάνιο, αμέσως μετά από μία διχαστική απόφαση για το ίδιο γεγονός, πράγμα ακόμη πιο σπάνιο.

Μοιραία εκείνοι που έκαναν λάθος εκκίνηση, ήταν και οι ομόσταβλοι των αναβατών που θα διεκδικούσαν την πρώτη θέση! Ο Mir δεν το πίστευε, φανερά τσατισμένος πέρασε από την pit lane, αλλά τι να πει και ο Vinales! Η Yamaha έβγαλε πινακίδα στον Vinales που έγραφε πέναλντι και αυτό σημαίνει πως έπρεπε να περάσει από την εναλλακτική τροχιά, χάνοντας πολύτιμα δευτερόλεπτα. Το πρόβλημα ήταν πως η ποινή του δεν ήταν αυτή… Έπρεπε να περάσει από την pit lane! Και ναι, πέρασε καθυστερημένα από την pit lane, αλλά τι να πουν στην Dorna, είχε ήδη τιμωρήσει τον εαυτό του διπλά!

Πριν από αυτό ο δρόμος εμπρός θα είχε καθαρίσει από την πτώση του Crutchlow. Ο Βρετανός κρατούσε την τρίτη θέση κυνηγώντας τον Rossi. Και από το γεγονός πως ήταν ο Crutchlow που έχει τις πτώσεις για στραγάλια, όπως επίσης από το γεγονός πώς έχανε ελάχιστα πρόσφυση εμπρός προσπαθώντας να φρενάρει μπαίνοντας εμπρός στον Rossi, η ανησυχία ήταν αν πέσει, μην πέσει πάνω στον Rossi. Τελικά έπεσε πίσω του, σε ένα αποτέλεσμα που το έβλεπε κανείς να έρχεται, εκτός από τον ίδιο που μετά και την Αργεντινή η σεζόν ξεκινά τελείως ανάποδα από εκείνο για το οποίο είχε προετοιμαστεί. Μόλις λίγο μετά βγήκε και ο Vinales εκτός, κι έπεσε και ο Marquez, ο κάποτε δεύτερος του πρωταθλήματος, ο Dovizioso, ανέβαινε στην 4η θέση έχοντας ξεκινήσει από την 13η θέση! Μπροστά του η πιο γρήγορη Ducati, εκείνη του Miller, ο οποίος κάθε χρονιά κάνει και κάτι που μπορεί να τον φέρει πιο κοντά σε μία εργοστασιακή σέλα, και φέτος το έχει ξεκινήσει πολύ καλά! Ο Miller δεν θα μπορούσε να κυνηγήσει τον Rossi και τον Rins.

Ούτε ο Rins έδειχνε πως θα μπορούσε να το κάνει αυτό από την στιγμή που γυρνούσε στην μισή πίστα ελάχιστα πιο γρήγορα από τον Rossi και στην υπόλοιπη ελάχιστα πιο αργά με τον Rossi να κρατά έναν πιο γρήγορο ρυθμό με λίγα χιλιοστά του δευτερολέπτου. Διαβάζοντας και μελετώντας στροφή με την στροφή, ο Rins τελικά πραγματοποιεί μία πεντακάθαρη, εξαιρετική προσπέραση για σεμινάριο με τον Rossi γρήγορα να περνά σε αποτυχημένη αντεπίθεση. Φρέναρε πιο αργά, άνοιξε γραμμή και έχασε πολύτιμα δέκατα τα οποία αν και ανέκτησε, δεν ήταν σε θέση να περάσει εμπρός. Δεν ήρθε ποτέ σε θέση να επιτεθεί στον Rins, ο οποίος έκανε μερικούς εξαιρετικούς γύρους, πατώντας ακόμη και στο όριο των κερμπ και μαζεύοντας το λάθος άμεσα. Στην 11η στροφή έχασε τα φρένα, αλλά και πάλι, συμπεριφέρθηκε ομαλά με εμπειρία, και κατάφερε την πρώτη του νίκη. Ο Rins δεν περίμενε ποτέ να κερδίσει σήμερα, και το μυστικό του είναι πως δεν το πίστεψε παρά την στιγμή που σηκώθηκε η σημαία. Τα είπε αργότερα ο ίδιος, μαζί με το γεγονός πως μπορεί να ξυρίσει το κεφάλι του τώρα που πήρε την νίκη, σε ένα παλιό τάμα που είχε κάνει. Ούτε ο Rossi πίστευε πως θα βρισκόταν εμπρός, είχε από την αρχή την δεύτερη θέση στο μυαλό του, όπως επίσης ο ίδιος είπε…

Η πτώση του Marquez έφερε μία αναζωπύρωση στην βαθμολογία του πρωταθλήματος, που αν και στην αρχή ακόμη έμοιαζε να κλειδώνει ολοένα και περισσότερο επάνω του!

Στην Moto2 ο Luthi επιτέλους θα έπαιρνε μία νίκη παλεύοντας με τον νεότερο Marquez και αφού τον κέρδισε ξεκάθαρα εξαφανίστηκε εμπρός με εντυπωσιακή διαφορά!

Αντίστοιχα στην Moto3 ο Aron CANET, άλλος ένας που δεν ήταν φαβορί, θα κέρδιζε τον επεισοδιακό αγώνα, κι έτσι έμελλε το Τέξας σήμερα να είναι η ημέρα που δεν θα υπήρχαν φαβορί!

 

 
Θέση
Βαθμοί
N.
Αναβάτης
ΜΟΤΟ
Km/h
Χρόνος/Διαφ
1
25
42
Alex RINS
Suzuki
158.4
41'45.499
2
20
46
Valentino ROSSI
Yamaha
158.3
+0.462
3
16
43
Jack MILLER
Ducati
157.8
+8.454
4
13
4
Andrea DOVIZIOSO
Ducati
157.8
+9.420
5
11
21
Franco MORBIDELLI
Yamaha
157.2
+18.021
6
10
9
Danilo PETRUCCI
Ducati
157.0
+21.476
7
9
20
Fabio QUARTARARO
Yamaha
156.7
+26.111
8
8
44
Pol ESPARGARO
KTM
156.5
+29.743
9
7
63
Francesco BAGNAIA
Ducati
156.5
+30.608
10
6
30
Takaaki NAKAGAMI
Honda
156.4
+31.011
11
5
12
Maverick VIÑALES
Yamaha
156.3
+34.077
12
4
29
Andrea IANNONE
Aprilia
156.2
+34.779
13
3
5
Johann ZARCO
KTM
155.7
+42.458
14
2
88
Miguel OLIVEIRA
KTM
155.6
+44.272
15
1
53
Tito RABAT
Ducati
155.6
+44.623
16
 
17
Karel ABRAHAM
Ducati
155.6
+44.740
17
 
36
Joan MIR
Suzuki
155.4
+48.063
18
 
55
Hafizh SYAHRIN
KTM
154.2
+1'07.683

Εγκατάελειψαν

 
 
99
Jorge LORENZO
Honda
156.3
10 Laps
 
 
93
Marc MARQUEZ
Honda
159.3
12 Laps
 
 
35
Cal CRUTCHLOW
Honda
158.6
15 Laps
 
 
41
Aleix ESPARGARO
Aprilia
143.3
15 Laps

 

 

Ετικέτες

MotoGP: Από 2 έως 2184 ημέρες – Είναι όλοι τους ήρωες

Όλοι αγαπάνε ένα comeback - Ο Nick Harris θυμάται τις πιο εντυπωσιακές επιστροφές στην ιστορία του MotoGP
MotoGP Comebacks
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/10/2025

Από τον Mike Hailwood ως τον Marc Márquez, η ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας είναι γεμάτη με αναβάτες που αρνήθηκαν να τα παρατήσουν. Άλλοι χρειάστηκαν λίγες μέρες. Άλλοι, όπως ο Márquez, πάνω από έξι χρόνια. Όλοι όμως απέδειξαν πως η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο γκάζι, αλλά στο κουράγιο

Μπορεί να διαρκέσει δυο μέρες. Μπορεί να κρατήσει πάνω από μια δεκαετία. Όμως όλοι αγαπάμε ένα ηρωικό comeback, όσο μακρύ κι αν είναι. Από τον Mike Hailwood, τον Barry Sheene και τον Mick Doohan, μέχρι τον Jorge Lorenzo και τον σημερινό “βασιλιά των comeback” Marc Márquez, όλοι τους κέρδισαν επάξια μια θέση στις καρδιές μας.

Mike Hailwood – Η επιστροφή του θρύλου

Όταν η Honda αποχώρησε από τους αγώνες Grand Prix στο τέλος του 1967, πλήρωσε τον Hailwood, τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή, για να μην αγωνιστεί με άλλη εργοστασιακή ομάδα. Εκείνος στράφηκε στη Formula 1, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο και μάλιστα βραβεύτηκε με το George Medal όταν έσωσε τον Clay Regazzoni από φλεγόμενο μονοθέσιο στο Kyalami.
Όμως το μικρόβιο των δύο τροχών δεν έσβησε ποτέ. Το 1978, στα 38 του χρόνια, επέστρεψε στο Isle of Man TT με Ducati και φυσικά… νίκησε. Το επανέλαβε και το 1979, πριν αποσυρθεί οριστικά. Τραγικά, δύο χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με την 9χρονη κόρη του Michelle.

MotoGP Comebacks

Barry Sheene – Ο ήρωας με το τσιγάρο στο χέρι

Ήταν 1975 όταν η κάμερα της Thames Television κατέγραφε τον Barry Sheene να πετάγεται στον αέρα με 250 km/h στη Daytona. Το φρικτό ατύχημα τον έκανε εθνικό ήρωα, σπασμένος μηρός, σπασμένο χέρι, καμένα γόνατα, αλλά ο Barry προσπαθούσε να λύσει το κράνος του μόνος του, ενώ περιέγραφε τις κακώσεις του χαμογελώντας στην κάμερα, ζητώντας ένα τσιγάρο.
Μόλις επτά εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στους αγώνες στο Cadwell Park και σε τέσσερις μήνες κέρδισε το πρώτο του Grand Prix στο Assen. Ακολούθησαν δύο παγκόσμιοι τίτλοι και 18 νίκες. Ακόμα και μετά το τρομακτικό ατύχημα στο Silverstone το 1982, ο Sheene γύρισε πίσω επτά μήνες αργότερα για να συνεχίσει να αγωνίζεται.

MotoGP Comebacks

Mick Doohan – Από τη διάσωση στο μεγαλείο

Το 1992, ο Mick Doohan βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον πρώτο του τίτλο, όταν ένα ατύχημα στο Assen του κόστισε σοβαρό τραυματισμό στο πόδι. Το νοσοκομείο δεν αντέδρασε σωστά, και όταν απειλήθηκε ακρωτηριασμός, ο θρυλικός Dr. Costa τον ”απήγαγε” για να τον μεταφέρει στην κλινική του στην Ιταλία.
Ο Doohan επέστρεψε επτά εβδομάδες αργότερα, σχεδόν ανίκανος να περπατήσει, αλλά αποφασισμένος να μην αφήσει τον Wayne Rainey να του πάρει τον τίτλο. Έχασε εκείνο το πρωτάθλημα για μόλις τέσσερις βαθμούς, αλλά έναν χρόνο μετά ξανακέρδισε, και στη συνέχεια κατέκτησε πέντε συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα.

MotoGP Comebacks

Jorge Lorenzo – Ο άνθρωπος των δύο ημερών

Το 2013, ο Lorenzo έσπασε την κλείδα του σε πτώση στις ελεύθερες δοκιμές του Assen. Όλοι υπέθεσαν πως η σεζόν του τελείωσε. Όμως δύο μέρες μετά, γύρισε στην πίστα με δέκα βίδες και μια πλάκα τιτανίου και τερμάτισε πέμπτος μέσα σε αφόρητο πόνο. Δύο εβδομάδες αργότερα έπεσε ξανά και ξανατραυματίστηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, το 2015, έγινε τριπλός παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP.

MotoGP Comebacks

Marc Márquez – Ο βασιλιάς των comebacks

Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία όπως ο Marc Márquez. Μετά τον τραυματισμό του το 2020, πέρασε πέντε μεγάλες επεμβάσεις, 108 πτώσεις, και 2184 μέρες μέχρι να ξανασηκώσει το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο Motegi το 2025.
Περισσότερα από 1000 μέρες χωρίς νίκη, μια ατελείωτη διαδρομή αποκατάστασης και ψυχικής αντοχής — και τελικά, μια από τις πιο συγκλονιστικές επιστροφές στην ιστορία του αθλητισμού.

MotoGP Comebacks

Δεν έχει σημασία ο χρόνος, οι τραυματισμοί ή οι συνθήκες.
Όλοι αυτοί οι αναβάτες αλλά και πολλοί ακόμη, απέδειξαν ότι το θάρρος, η επιμονή και η ψυχή είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός πρωταθλητή.
Και για αυτό είναι όλοι τους ήρωες.