MotoGP Ιαπωνίας: Level-Up στον ναό της Honda!

Παγκόσμιος Πρωταθλητής ο Marquez!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

21/10/2018

Μας έδωσε τον φετινό Παγκόσμιο Πρωταθλητή ο MOTUL GRAND PRIX OF JAPAN, με λίγο πιο δραματικό τρόπο και λίγο πιο άνετο από αυτό που θα θέλαμε, καθώς όλα έδειχναν πως θα φτάναμε σε έναν τελευταίο γύρο, σε μία τελευταία στροφή που η μάχη ανάμεσα σε Dovizioso και Marquez θα επαναλαμβανόταν. Δυστυχώς, όπως είπε ο ίδιος ο Marquez, δεν θα γινόταν έτσι - και ο Dovizioso που άξιζε να είναι στο βάθρο μαζί του θα απουσίαζε καθώς χάνοντας πρόσφυση από το εμπρός ελαστικό στην 10η στροφή, θα έκοβε ήπια και γλυκά τον λεπτό σπάγκο που συγκρατούσε τους πανηγυρισμούς της Honda για μία εκπληκτική νίκη και ταυτόχρονα τον παγκόσμιο τίτλο μέσα στο σπίτι τους.

Φτάσαμε σε αυτό το σημείο μετά από μία εκρηκτική εκκίνηση, όπως ήταν αναμενόμενο από το χθεσινό μίγμα που έφτιαξαν οι δοκιμές για την κατάταξη. Μία εκκίνηση που έδιωξε στην κερκίδα το πλάνο του Zarco να οδηγήσει τον αγώνα καθώς ο Miller έπαιξε κι εκείνος τον δικό του ρόλο, τώρα που ο Lorenzo δεν ήταν εκεί για να βάλει ένα τοίχος προστασίας πίσω από τον Dovizioso. Ο Αυστραλός έφυγε διαγώνια προσπαθώντας να κρατήσει στο έδαφος την Ducati, ακούμπησε με τον Γάλλο κι όλοι μαζί προσπάθησαν να στρίψουν πράγμα αδύνατο φυσικά που έφερε τον Marquez τρεις θέσεις επάνω, από την έκτη που ξεκίνησε. Ο Zarco έπειτα έκανε λάθος στα φρένα κι έτσι μέσα στα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα θα αποχαιρετούσε το πλάνο του. Ο Marquez πολύ γρήγορα θα ξεμπέρδευε και με τον Miller και θα στηνόταν δεύτερος πίσω από τον Dovizioso, δίχως να κάνει κάποια κίνηση να οδηγήσει τον αγώνα. Τον ρυθμό τον έδινε η Ducati, και με τον Miller να φεύγει εκτός πίστας εγκαταλείποντας τον αγώνα τα πράγματα θα μας οδηγούσαν σε έναν αγώνα στρατηγικής. Ένας αγώνας που έδινε πολλά μαθήματα και ήταν υπέροχο να τον παρακολουθείς, αν και θα βρεθούν εκείνοι οι θεατές που θα πουν πως ξύπνησαν πρωί και ήθελαν οπωσδήποτε μάχες ως ανταμοιβή.

Η μάχη όμως ήταν πράγματι ανελέητη και γινόταν στο κεφάλι του κάθε έναν από τους μεγάλους διεκδικητές. Ο Dovizioso μπροστά έκανε φοβερή οικονομία δυνάμεων και ελαστικού οδηγώντας ακριβώς στην γραμμή που τον κρατούσε μπροστά, ούτε χιλιοστό πιο γρήγορα. «Αυτό μας έφερνε πιο αργούς αναβάτες και είχαμε μάχες πίσω μας» θα πει ο Crutchlow που μετά την πτώση του Miller σχημάτισαν ένα τρένο με τον Marquez τον οποίο μάλιστα πέρασε για λίγο. Θα πρέπει να θεωρούμε βέβαιο πως σε περίπτωση που τα πράγματα οδηγούνταν ώστε να είναι στο χέρι του Crutchlow αν θα στεφθεί πρωταθλητής ο Marquez μέσα στο MOTUL GRAND PRIX OF JAPAN, θα επέτρεπε να συμβεί. Όμως σε εκείνη την στιγμή ήθελε να δει αν μπορεί να περάσει και τον Dovizioso, οδηγώντας την κούρσα, πράγμα που επίσης θα έδινε ένα προβάδισμα στον Marquez. Δεν θα κρατούσε πολύ αυτό, καθώς ο Dovizioso θα ανέβασε ρυθμό και πίσω του ο Marquez περνώντας χωρίς δράματα την LCR, θα έκαναν ένα ξεχωριστό γκρουπ. Στον έκτο γύρο ο Rossi που είχε ανέβει θέσεις θα έβλεπε το εμπρός γκρουπ να ξεμακραίνει κι εκείνος πολύ γρήγορα θα βρισκόταν στην θέση να παλεύει με τα δύο Suzuki. Ο Rins με τον Iannone έκαναν διαδοχικά ταχύτερους γύρους μέχρι που ο Iannone πέρασε τον Rins, κάπως επιθετικά μιας και μεταξύ τους υπάρχει πάντα μία κόντρα, κι έπειτα πέρασε και την Yamaha και μαζί και ο Rins. Δεν θα έφταναν όμως το πρώτο γκρουπ, αν το πρώτο γκρουπ δεν μας έδινε μερικές πραγματικά αγωνιώδεις στιγμές. Ο Marquez μελετά κάθε στροφή, φτιάχνει όχι ένα, αλλά δεκάδες σενάρια και όλα έχουν έναν κοινό παρονομαστή, να μην επιτεθεί στο τέλος αλλά λίγο νωρίτερα. Όπως και κάνει, πατώντας όμως εκτός κερμπ στην έξοδο γεμίζοντας σκόνη και πέτρες τον Dovizioso που τον ακολουθούσε και που αναγκάστηκε να φρενάρει στο απόλυτο όριο για να μην πέσει επάνω του.. Λίγο ακόμη και οι δυο τους θα είχαν συγκρουστεί, με τον Crutchlow να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την σκηνή για να τους περάσει και τους δύο χωρίς όμως να έχει την απαραίτητη επιτάχυνση.

Εκείνη η φάση λοιπόν επανάφερε το σκηνικό ακριβώς όπως ήταν πριν με την διαφορά πως τα δύο Suzuki είχαν πλέον πλησιάσει. Αμέσως όμως θα έμενε μόνο το ένα. Ο Iannone, αρκετά ντροπιασμένος, αποχωρεί μετά από εντυπωσιακή πτώση όταν βγήκε μόνος του εκτός γραμμής, έχοντας πάρει ένα δυνατό χτύπημα από την επαφή με την άσφαλτο και με την μοτοσυκλέτα του να διαγράφει αρκετές τούμπες στην αμμοπαγίδα. Ο Rins θα βρισκόταν έτσι να παλεύει με τον Crutchlow για μία θέση στο βάθρο χωρίς να κινδυνεύει από τον Rossi που ήταν αρκετά πιο πίσω. Ενδιαφέρον πολύ υπήρχε στις πίσω θέσεις, όπου γινόντουσαν όμορφες μάχες, με τον Bautista που ήταν εξαιρετικός σε όλη την διάρκεια του MOTUL GRAND PRIX OF JAPAN να διεκδικεί συνεχώς μία θέση πιο πάνω και να παλεύει με τον Pedrosa και τον Zarco. Ο Vinales ανέβαινε κι εκείνος θέσεις, όμως δεν ήταν στον ρυθμό που θα μπορούσε με βάσει την εικόνα των δοκιμών.

Ο Doviziso και ο Marquez εμπρός δεν οδηγούν απλά, αλλά κάνουν με το μυαλό τους απίστευτες πράξεις, δεν αγγίζουν ούτε στο ελάχιστο τις δυνατότητες που έχουν, περιμένοντας ο ένας, πότε θα κάνει την κίνηση ο άλλος, και μαζί ταυτόχρονα μετράνε τις δυνάμεις τους και την κατάσταση των ελαστικών τους. Συμβαίνει ένα φοβερό πνευματικό παιχνίδι, μέχρι την στιγμή που αποφασίζουν να απασφαλίσουν δίνοντας το 100% των δυνάμεων τους!

Φτάνουμε έτσι με έναν γρήγορο ρυθμό λίγο πριν το τέλος του αγώνα με τον Marquez να κάνει την κίνησή του με ένα “block pass” το οποίο αν και απόλυτα καθαρό, ανάγκασε σε φρενάρισμα τον Dovizioso και μαζί οι δυο τους αποτελούν πλέον ένα ζευγάρι με τους άλλους δύο, την LCR Honda και την Suzuki να είναι σε απόσταση ασφαλείας. Ο Dovizioso οδηγεί κολλημένος στον τροχό της Honda, περιμένει την κατάλληλη στιγμή ώστε να κάνει μία καθαρή αλλά και καθοριστική προσπέραση όμως δεν θα έχει την ευκαιρία.. θα πέσει από lowsiding κι ενώ ξανά μπαίνει άμεσα στον αγώνα το παιχνίδι έχει χαθεί.

Ο Marquez είναι ο μεγάλος πρωταθλητής που αντί να περιμένει την Αυστραλία, παίρνει τώρα την ευκαιρία εκεί, μέσα στην Ιαπωνία, να σηκώσει το στους ώμους του την χαρά ολόκληρης της Honda! Και πόσο πιο αντιπροσωπευτικά για την χώρα των arcade games,, και των anime, εκεί που το βράδυ τα άστρα δεν ξεχωρίζουν, εξαιτίας των τεράστιων οθονών που κρέμονται από τα κτήρια και διαβάζονται από χιλιόμετρα μακριά. Πόσο πιο αντιπροσωπευτικό για την ιστορία αυτής της χώρας, να το γιορτάσει με ένα ρετρό coin-up, που συμβολικά είχε στηθεί πάνω σε μία εξέδρα με επτά σκαλιά για να το τερματίσει και να του δώσει ως ανταμοιβή το ειδικά βαμμένο για την περίσταση κράνος. Όλα με 8-bit γραφικά και ήχο, μέχρι και στα αυτοκόλλητα της μοτοσυκλέτας, που γρήγορα-γρήγορα κόλλησαν επάνω για να ολοκληρώσουν την μικρή και πετυχημένη παράσταση, απόλυτα συνυφασμένη με την Ιαπωνική κουλτούρα!

Ο Marquez γίνεται ο πρώτος αναβάτης που στέφεται πρωταθλητής, μέσα στο σπίτι της Honda, στην πίστα που η ίδια έχει χτίσει, πάνω σε μία Honda, με τον Cratchlow να ανεβαίνει στην δεύτερη και με τον Rins στην τρίτη να συμπληρώνουν ένα ολότελα Japan βάθρο! Συγχαρητήρια στον μεγάλο αυτό πρωταθλητή, έναν από τους καλύτερους αναβάτες της ιστορίας!

 

Αποτελέσματα MOTUL GRAND PRIX OF JAPAN

 

Θέση
Αναβάτης
ΜΟΤΟ
Διαφ.
1
Marc MARQUEZ
Honda
42'36.438
2
Cal CRUTCHLOW
Honda
+1.573
3
Alex RINS
Suzuki
+1.720
4
Valentino ROSSI
Yamaha
+6.413
5
Alvaro BAUTISTA
Ducati
+6.919
6
Johann ZARCO
Yamaha
+8.024
7
Maverick VIÑALES
Yamaha
+13.330
8
Dani PEDROSA
Honda
+15.582
9
Danilo PETRUCCI
Ducati
+20.584
10
Hafizh SYAHRIN
Yamaha
+24.985
11
Franco MORBIDELLI
Honda
+25.931
12
Bradley SMITH
KTM
+26.875
13
Pol ESPARGARO
KTM
+27.069
14
Katsuyuki NAKASUGA
Yamaha
+32.550
15
Takaaki NAKAGAMI
Honda
+37.718
16
Xavier SIMEON
Ducati
+39.583
17
Jordi TORRES
Ducati
+39.839
18
Andrea DOVIZIOSO
Ducati
+42.698
19
Scott REDDING
Aprilia
+49.943
20
Thomas LUTHI
Honda
+52.707
21
Sylvain GUINTOLI
Suzuki
+1'01.848
 
Not Classified
 
 
 
Andrea IANNONE
Suzuki
10 Laps
 
Karel ABRAHAM
Ducati
12 Laps
 
Jack MILLER
Ducati
14 Laps
 
Aleix ESPARGARO
Aprilia
18 Laps

 

 

Ετικέτες

MotoGP: Από 2 έως 2184 ημέρες – Είναι όλοι τους ήρωες

Όλοι αγαπάνε ένα comeback - Ο Nick Harris θυμάται τις πιο εντυπωσιακές επιστροφές στην ιστορία του MotoGP
MotoGP Comebacks
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/10/2025

Από τον Mike Hailwood ως τον Marc Márquez, η ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας είναι γεμάτη με αναβάτες που αρνήθηκαν να τα παρατήσουν. Άλλοι χρειάστηκαν λίγες μέρες. Άλλοι, όπως ο Márquez, πάνω από έξι χρόνια. Όλοι όμως απέδειξαν πως η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο γκάζι, αλλά στο κουράγιο

Μπορεί να διαρκέσει δυο μέρες. Μπορεί να κρατήσει πάνω από μια δεκαετία. Όμως όλοι αγαπάμε ένα ηρωικό comeback, όσο μακρύ κι αν είναι. Από τον Mike Hailwood, τον Barry Sheene και τον Mick Doohan, μέχρι τον Jorge Lorenzo και τον σημερινό “βασιλιά των comeback” Marc Márquez, όλοι τους κέρδισαν επάξια μια θέση στις καρδιές μας.

Mike Hailwood – Η επιστροφή του θρύλου

Όταν η Honda αποχώρησε από τους αγώνες Grand Prix στο τέλος του 1967, πλήρωσε τον Hailwood, τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή, για να μην αγωνιστεί με άλλη εργοστασιακή ομάδα. Εκείνος στράφηκε στη Formula 1, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο και μάλιστα βραβεύτηκε με το George Medal όταν έσωσε τον Clay Regazzoni από φλεγόμενο μονοθέσιο στο Kyalami.
Όμως το μικρόβιο των δύο τροχών δεν έσβησε ποτέ. Το 1978, στα 38 του χρόνια, επέστρεψε στο Isle of Man TT με Ducati και φυσικά… νίκησε. Το επανέλαβε και το 1979, πριν αποσυρθεί οριστικά. Τραγικά, δύο χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με την 9χρονη κόρη του Michelle.

MotoGP Comebacks

Barry Sheene – Ο ήρωας με το τσιγάρο στο χέρι

Ήταν 1975 όταν η κάμερα της Thames Television κατέγραφε τον Barry Sheene να πετάγεται στον αέρα με 250 km/h στη Daytona. Το φρικτό ατύχημα τον έκανε εθνικό ήρωα, σπασμένος μηρός, σπασμένο χέρι, καμένα γόνατα, αλλά ο Barry προσπαθούσε να λύσει το κράνος του μόνος του, ενώ περιέγραφε τις κακώσεις του χαμογελώντας στην κάμερα, ζητώντας ένα τσιγάρο.
Μόλις επτά εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στους αγώνες στο Cadwell Park και σε τέσσερις μήνες κέρδισε το πρώτο του Grand Prix στο Assen. Ακολούθησαν δύο παγκόσμιοι τίτλοι και 18 νίκες. Ακόμα και μετά το τρομακτικό ατύχημα στο Silverstone το 1982, ο Sheene γύρισε πίσω επτά μήνες αργότερα για να συνεχίσει να αγωνίζεται.

MotoGP Comebacks

Mick Doohan – Από τη διάσωση στο μεγαλείο

Το 1992, ο Mick Doohan βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον πρώτο του τίτλο, όταν ένα ατύχημα στο Assen του κόστισε σοβαρό τραυματισμό στο πόδι. Το νοσοκομείο δεν αντέδρασε σωστά, και όταν απειλήθηκε ακρωτηριασμός, ο θρυλικός Dr. Costa τον ”απήγαγε” για να τον μεταφέρει στην κλινική του στην Ιταλία.
Ο Doohan επέστρεψε επτά εβδομάδες αργότερα, σχεδόν ανίκανος να περπατήσει, αλλά αποφασισμένος να μην αφήσει τον Wayne Rainey να του πάρει τον τίτλο. Έχασε εκείνο το πρωτάθλημα για μόλις τέσσερις βαθμούς, αλλά έναν χρόνο μετά ξανακέρδισε, και στη συνέχεια κατέκτησε πέντε συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα.

MotoGP Comebacks

Jorge Lorenzo – Ο άνθρωπος των δύο ημερών

Το 2013, ο Lorenzo έσπασε την κλείδα του σε πτώση στις ελεύθερες δοκιμές του Assen. Όλοι υπέθεσαν πως η σεζόν του τελείωσε. Όμως δύο μέρες μετά, γύρισε στην πίστα με δέκα βίδες και μια πλάκα τιτανίου και τερμάτισε πέμπτος μέσα σε αφόρητο πόνο. Δύο εβδομάδες αργότερα έπεσε ξανά και ξανατραυματίστηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, το 2015, έγινε τριπλός παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP.

MotoGP Comebacks

Marc Márquez – Ο βασιλιάς των comebacks

Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία όπως ο Marc Márquez. Μετά τον τραυματισμό του το 2020, πέρασε πέντε μεγάλες επεμβάσεις, 108 πτώσεις, και 2184 μέρες μέχρι να ξανασηκώσει το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο Motegi το 2025.
Περισσότερα από 1000 μέρες χωρίς νίκη, μια ατελείωτη διαδρομή αποκατάστασης και ψυχικής αντοχής — και τελικά, μια από τις πιο συγκλονιστικές επιστροφές στην ιστορία του αθλητισμού.

MotoGP Comebacks

Δεν έχει σημασία ο χρόνος, οι τραυματισμοί ή οι συνθήκες.
Όλοι αυτοί οι αναβάτες αλλά και πολλοί ακόμη, απέδειξαν ότι το θάρρος, η επιμονή και η ψυχή είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός πρωταθλητή.
Και για αυτό είναι όλοι τους ήρωες.