MotoGP: Καταγγελία πως κάποιοι κλέβουν τους κανονισμούς των ελαστικών

Μη προβλεπόμενες πιέσεις είχε ο Bagnaia στη Jerez
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

10/5/2022

Με τη λίστα των επίσημων μετρήσεων πιέσεων ελαστικών κατά τη διάρκεια του αγώνα της  Jerez στα χέρια, ένας μηχανικός των MotoGP που θέλησε να κρατήσει την ανωνυμία του, έδωσε στον δημοσιογράφο Mat Oxley την πληροφορία πως η μοτοσυκλέτα του Pecco Bangaia, αλλά και των Alex Rins, Jorge Martin και Andrea Dovizioso είχαν “παράνομες” πιέσεις.

Συγκεκριμένα, οι αισθητήρες πίεσης στις ζάντες της Ducati του Βagnaia έδειξαν πως σε όλη τη διάρκεια του αγώνα (δηλαδή σε 25 γύρους από τους 25 του αγώνα) είχε πιο χαμηλές πιέσεις από τα 1,9bar για το εμπρός ελαστικό και τα 1,7bar για το πίσω που είναι το όριο που έχει θέσει η Michelin στις ομάδες και έχει συμφωνηθεί να τηρείται απ’ όλους.

Για 24 γύρους από τους 25 είχε χαμηλότερη πίεση η Ducati του Jorge Martin, ενώ στις περιπτώσεις του Alex Rins και του Dovizioso κατέγραψαν 14 γύρους χαμηλότερη πίεση στο εμπρός ελαστικό της Suzuki και 14 γύρους με χαμηλότερη πίεση για το πίσω ελαστικό στη Yamaha του Ιταλού.

Το όριο των κανονισμών για την μικρότερη επιτρεπτή πίεση λειτουργίας έχει τεθεί από την Michelin και έχει συμφωνηθεί από της ομάδες, την Dorna, την FIM και την IRTA για λόγους ασφαλείας, διότι η χρήση υπερβολικά χαμηλών πιέσεων μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή τα ελαστικά (οποιοδήποτε ελαστικό όχι μόνο τα συγκεκριμένα της Michelin).

Ο “ανώνυμος” μηχανικός επιμένει πως κάποιοι χρησιμοποιούν συστηματικά χαμηλότερες πιέσεις από το συμφωνηθέν κατώτατο όριο με στόχο να έχουν υψηλότερα επίπεδα κρατήματος για μεγαλύτερη χρονική διάρκεια.

Αυτό είναι άδικο για όποιες ομάδες και για όσους αναβάτες ακολουθούν κατά γράμμα τη συμφωνία και ως εκ τούτου θα πρέπει να διαχειριστούν προβλήματα υπερθέρμανσης και χαμηλότερου επίπεδου κρατήματος προς το τέλος του αγώνα ή όταν πιέζουν στο όριο για να προσπεράσουν κ.τ.λ.

Η αλήθεια βέβαια είναι πως από τη στιγμή που μιλάμε για όρια πιέσεων κατά την διάρκεια του αγώνα, θα πρέπει να κατανοήσουμε και τη δυσκολία που έχουν οι μηχανικοί και κυρίως οι αναβάτες να προϋπολογίσουν τις σωστές πιέσεις πριν τον αγώνα, ώστε αυτές να διατηρήσουν εντός των κατώτατων ορίων για 20-25 γύρους.

Σε κάθε περίπτωση, οι πληροφορίες λένε ότι το τριήμερο του επόμενου αγώνα του Le Mans στη Γαλλία θα υπάρχει σοβαρή κουβέντα μεταξύ ομάδων, Dorna, FIM και IRTA για το συγκεκριμένο θέμα και πιθανόν να δούμε ποινές σε όσους παραβιάζουν το κατώτατο όριο πιέσεων από εδώ και πέρα, κάτι που λογικά θα έπρεπε ήδη να είχε γίνει πολλές φορές…

 

MotoGP: Τίτλοι με δύο κατασκευαστές - Ο Marc Marquez σε ένα ακόμη κλειστό κλαμπ εκλεκτών

Ο M.Marquez και άλλοι 5 έχουν κερδίσει πρωτάθλημα στην κορυφαία κατηγορία με διαφορετικούς κατασκευαστές
Marquez Two manufacturers
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

8/12/2025

Ο Πρωταθλητής του 2025 έγινε μέλος μιας ακόμη μικρής λίστας, εκείνων που κατέκτησαν τίτλους MotoGP με δύο διαφορετικούς κατασκευαστές.

Η ιστορία του #93 είναι πλέον θρύλος. Ο συνδυασμός αγωνιστικής ιδιοφυΐας, αντοχής απέναντι σε σοβαρούς τραυματισμούς και ακατάβλητης θέλησης τον έφερε ξανά στην κορυφή. Και μαζί με αυτήν την επική επιστροφή, ήρθαν και σημαντικά στατιστικά ορόσημα.

Ένα από τα κατορθώματα του Marquez το 2025 ήταν ότι έγινε ο πιο πρόσφατος αναβάτης, και ένας από τους ελάχιστους στην ιστορία, που κατακτά τίτλους με δύο κατασκευαστές. Ο Geoff Duke ήταν ο πρώτος που το πέτυχε, με τις Norton και Gilera. Ακολούθησε ο Giacomo Agostini, που μετά την κυριαρχία του με την MV Agusta πήρε τίτλο και με Yamaha το 1975.

Πιο πρόσφατα, ο Eddie Lawson κατέκτησε διαδοχικούς τίτλους το 1988 και 1989 με Yamaha και Honda. Ο Valentino Rossi συνέχισε την παράδοση, κερδίζοντας τρεις σερί τίτλους (2001-2003) με Honda πριν κάνει το ιστορικό πέρασμα στη Yamaha το 2004.

Ο Rossi, ο Stoner και η εποχή της αλλαγής

Ο Rossi επανέφερε τη Yamaha στους τίτλους το 2004 και 2005, πριν ο Nicky Hayden και ο Casey Stoner διακόψουν την κυριαρχία του. Ο Stoner, ειδικά, έγραψε το δικό του κεφάλαιο, πρώτα με την Ducati το 2007 και έπειτα με τη Honda το 2011, όπου κέρδισε 10 από τα 17 Grand Prix της χρονιάς.

Η πρόωρη αποχώρηση του Stoner άνοιξε τον δρόμο για την άφιξη ενός εκρηκτικού ταλέντου στη Repsol Honda. Το όνομα ήταν Marc Marquez.

Η αυτοκρατορία του Marquez και η πτώση

Ακολούθησαν έξι τίτλοι: 2013, 2014, 2016, 2017, 2018, 2019. Ο Marquez ήταν ασταμάτητος, μέχρι τη μοιραία πτώση στη Jerez. Τέσσερις χειρουργικές επεμβάσεις στο δεξί βραχίονα, αμέτρητες πτώσεις, στιγμές που η ιδέα της απόσυρσης έμοιαζε πολύ κοντά

Η αναγέννηση με Ducati

Τότε ήρθε η μεγάλη αλλαγή. Το πέρασμα στην Ducati αναζωπύρωσε τον μύθο του Marquez. Μετά την πρώτη νίκη του σε 1043 ημέρες με τα χρώματα της Gresini, ακολούθησε μια εκπληκτική πρώτη χρονιά με την εργοστασιακή Ducati. Ο τίτλος του 2025 κερδήθηκε στην Ιαπωνία με πέντε αγώνες να απομένουν.

Με αυτόν τον τίτλο, ο Marquez μπήκε στο πάνθεον αναβατών όπως οι Stoner, Rossi, Lawson, Agostini και Duke, που κατέκτησαν τίτλους με δύο διαφορετικούς κατασκευαστές. Ένα επίτευγμα που έχει το δικό του ειδικό βάρος και είναι κάτι που το έχουν καταφέρει μόνο μια χούφτα ανθρώπων στην κορυφαία κατηγορία.

Μια ακόμη περιπέτεια τραυματισμού ήρθε στην Ινδονησία πριν το τέλος της σεζόν, αλλά κανείς δεν αμφιβάλλει πως ο Marquez θα επιστρέψει για την ερχόμενη σεζόν που θα έχει εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον πρώτα από όλα για να δούμε αν ο Καταλανός εξακολουθεί να έχει το ίδιο ισχυρό κίνητρο έπειτα από την τιτάνια και μακροχρόνια προσπάθεια που κατέβαλλε για να επιστρέψει. Ο εννέα φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής, δείχνει πάντως ότι έχει ακόμα πολλά να γράψει στο δικό του κεφάλαιο της ιστορίας του MotoGP.