MotoGP-Misano: The Italian Job

Η αλεπού 100 τα αλεπουδάκια 110
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

13/9/2020

Έως τη στιγμή που έσβησαν τα φώτα και οι μοτοσυκλέτες ξεχύθηκαν προς την πρώτη στροφή της πίστας, αυτός ο αγώνας στο Misano έμοιαζε με ένα πάρτι της Yamaha. Τέσσερεις μοτοσυκλέτες της Yamaha στις πρώτες θέσεις, ρεκόρ ταχύτερου γύρου από τον Vinales στα χρονομετρημένα και φυσικά κυρίαρχη παρουσία στα ελεύθερα δοκιμαστικά την Παρασκευή και το Σάββατο, όπου ο Rossi ήταν ταχύτερος όλων στα ελεύθερα του Σαββάτου ξεσηκώνοντας τους λιγοστούς θεατές που είχαν την τύχη βρεθούν στις κερκίδες, με κίνητρο να ανέβει στο βάθρο για 200η φορά! Μόνο οι Ducati κατάφεραν να είναι πιο γρήγορες από τις Yamaha στο sector 2 όπου υπάρχει μια μικρή ευθεία με δυνατά φρένα στο τέλος της, όμως αυτό ήταν το μόνο σημείο που θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν στη διάρκεια του αγώνα για να προσπεράσουν και να κρατήσουν πίσω τους τις Yamaha. Σε όλα τα άλλα σημεία τα Yamaha ήταν ξεκάθαρα πιο γρήγορα απ’ όλους.

Από τους τέσσερεις αναβάτες της Yamaha, ο Quartararo είχε σαφώς το περισσότερο άγχος απ’ όλους, καθώς στο μυαλό του είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος και αυτό φάνηκε από τα λάθη που έκανε στα χρονομετρημένα. Μεγάλο ερωτηματικό για τον αγώνα ήταν η Suzuki καθώς η χάραξη της πίστας ταιριάζει στα χαρακτηριστικά της μοτοσυκλέτας της, όμως ο Mir και ο Rins έμοιαζαν να δυσκολεύονται να πιάσουν τον ρυθμό των Yamaha.

 Στο στρατόπεδο της ΚΤΜ μιλούσαν για επιστροφή στην πραγματικότητα μετά από τρεις ονειρεμένους αγώνες στο Brno και το Red Bull Ring, ενώ η Honda ζούσε μια τραγωδία, έχοντας μόνο τον Nakagami να ξεκινά από την 14η θέση, κάτι που είχε να συμβεί από το 1982! Παρ’ όλα αυτά, στη δροσερή άσφαλτο την Κυριακή το πρωί, ο Ιάπωνας ήταν ταχύτερος όλων στο ζέσταμα. Ο Cal Crutchlow δεν έτρεξε λόγω της εγχείρησης που έκανε στους πήχεις των χεριών και δεν πήρε την άδεια των γιατρών, ενώ ο Alex Marquez ήταν τελευταίος, δηλώνοντας πως δεν είχε καμία αίσθηση από τη μοτοσυκλέτα στα σαμαράκια που έχει η πίστα μέσα στις στροφές.     

Λόγω της νέας ασφάλτου, όλα τα ελαστικά της Michelin έδειξαν πως μπορούν να αντέξουν έως το τέλος του αγώνα, μειώνοντας το ρίσκο λάθος επιλογής από τις ομάδες και τους αναβάτες. Όπως είπε η Michelin, μόνο η σκληρή πίσω γόμα χρειάζεται δυο-τρεις γύρους για να πιάσει το μέγιστο κράτημα. Αυτή επέλεξε ο Vinales που για άλλη μια φορά έκανε κακή εκκίνηση και συνέχισε να χάνει θέσεις σε κάθε γύρο που πέρναγε. Όχι όμως ο Morbideli που πήρε μια άξια νίκη, στρίβοντας πρώτος και οδηγώντας τον αγώνα μέχρι να πέσει η καρό σημαία. Πίσω του ο Rossi!!! Ο γιατρός έστριψε δεύτερος και έμεινε στην ουρά του μαθητή του Morbideli έως τους τρεις τελευταίους γύρους όπου ο εξωπραγματικός “κουτσός” Bagnaia είχε περάσει από εξωτερική(!!!!!) τη Suzuki του Rins και από εσωτερική τη Yamaha του Rossi για να πάρει το πρώτο του podium έχοντας μαλακό πίσω ελαστικό όπως και όλα τα υπόλοιπα Ducati. Άξια και η τρίτη θέση του Mir που έμεινε πίσω από τον Rins, μέχρι τη στιγμή που ο Rins ξέμεινε από κράτημα λόγω της προσπάθειάς του να περάσει τον Rossi στις στροφές. Και ο πρωτοπόρος της βαθμολογίας; Τον Dovizioso λέτε; Διότι ο Quartararo πνίγηκε μέσα στο άγχος του και κατάφερε να πέσει δύο φορές! Ο Jack Miller το πάλεψε έως τη μέση του αγώνα και ήταν σταθερά τρίτος, οδηγώντας προσεκτικά για να κρατήσει έως το τέλος τα soft ελαστικά του και μάλιστα ξεπέρασε τρεις φορές τα όρια της πίστας λόγω των πολύ ανοιχτών γραμμών του, όμως δεν έκανε τόσο καλή δουλειά όσο ο Bagnaia και έπεσε πίσω. Ο επόμενος αγώνας είναι στην ίδια πίστα και σίγουρα θα δούμε ακόμα πιο σκληρές μάχες, καθώς φάνηκε πως το Misano δεν είναι τελικά μια πίστα που τα Yamaha έχουν το απόλυτο πλεονέκτημα.

Moto2

Αν δεν είσαι φανατικός οπαδός των ιταλών αναβατών, τότε μάλλον ο αγώνας της Moto2 ήταν η κατάλληλη στιγμή να κάνεις τις δουλειές του σπιτιού μέχρι να αρχίσουν τα MotoGP. Ο Luca Marini οδηγούσε σταθερά στο 1:37, όταν όλοι οι άλλοι πάλευαν να κατέβουν κάτω από το 1:38 και έτσι έκανε μια μεγάλη διαφορά ασφαλείας ήδη από τους 5 πρώτους γύρους. Πίσω του άλλος ένα αναβάτης της Sky Team, ο ιταλός Bezzecchi που στην αρχή ήταν κοντά στον Marini αλλά ένα λάθος των έριξε 1,2 δευτερόλεπτα πίσω του και δεν κατάφερε να καλύψει τη διαφορά για πολλούς γύρους. Όμως ο Marini είχε μια δύσκολη στιγμή (νεκρά στο κατέβασμα ταχύτητας) άνοιξε τη γραμμή του και ο Bezzecchi πέρασε εμπρός. Ακολούθησε μια μάχη μεταξύ τους στους τελευταίους πέντε γύρους, με την κοκορομαχία να ευνοεί τον ιταλό (τι άλλο…) Bastianini που είχε ρόλο θεατή έως εκείνη τη στιγμή στην τρίτη θέση. Όμως ο Marini είχε κάτι παραπάνω να δώσει στους τελευταίους γύρους. Πέρασε τον Bezzecchi (που επίσης είχε μια δύσκολη στιγμή με νεκρά στο κιβώτιο) και πήρε τη νίκη σε μια πίστα που είναι δίπλα στο χωριό του. Ο Lowes που είχε την pole position ξεκίνησε από τα pits λόγω τιμωρίας που είχε από τον αγώνα της Αυστρίας, οπότε δεν υπήρχε κάποια απειλή για του ιταλούς, ενώ ο Jorge Martin δεν έτρεξε καν, καθώς βρέθηκε θετικός στον Covid-19.  

 

Moto3

Σε αυτό το κλασσικό θρίλερ που είναι κάθε αγώνας της μικρής κατηγορίας, ο σκοτσέζος McPhee πήρε την πρώτη νίκη φέτος παρά το γεγονός πως είχε ξεκινήσει πίσω από τη δεκάδα. Δεύτερος μετά από έναν καταπληκτικό τελευταίο γύρο ήταν ο ιάπωνας Ogura που είχε και την pole position αλλά στη διάρκεια του αγώνα πάλευε μεταξύ 7ης και 9ης θέσης. Τρίτος άλλος ένας ιάπωνας, ο Suzuki που δεν έχασε ποτέ την επαφή του με τις πέντε πρώτες θέσεις και ήταν νικητής πέρσι σε αυτή την πίστα. Η πτώση του πρωτοπόρου του πρωταθλήματος Arenas (106 βαθμοί) από hisiding άλλαξε τα δεδομένα και πλέον ο Ogura στη δεύτερη θέση (101 βαθμοί) του πρωταθλήματος είναι πολύ κοντά του.

Toprak Razgatlioglu – Ο πρωταθλητής WSBK που θέλει να σπάσει την κατάρα του MotoGP

Και ίσως η συγκυρία κανονισμών, κυβισμού και ελαστικών, να τον βοηθήσει περισσότερο από τους προηγούμενους
From WSBK to MotoGP
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

30/7/2025

Εδώ και 37 χρόνια, Παγκόσμιοι Πρωταθλητές του WorldSBK πέρασαν στο MotoGP με όνειρα και φιλοδοξίες, αλλά κανείς δεν κατάφερε να δώσει σάρκα και οστά στα όνειρα αυτά. Τα φώτα στον Toprak Razgatlioglu που, για το 2026, περνά από τον θρόνο του WorldSBK, στην αρένα του MotoGP

Ο μάγος των φρένων, δύο φορές (και ίσως σύντομα τρεις) Παγκόσμιος Πρωταθλητής, αφήνει πίσω του τον κόσμο των Superbike. Από το 2026, θα οδηγεί στο MotoGP την εργοστασιακή Yamaha M1 με τα χρώματα της Prima Pramac.

Δεν είναι ο πρώτος που το δοκιμάζει. Αλλά η ιστορία δείχνει να μην είναι είναι με το μέρος του. Από τους 19 Παγκόσμιους Πρωταθλητές του WSBK, μόλις δύο κέρδισαν Grand Prix στο MotoGP: ο Ben Spies και ο Troy Bayliss. Πολλοί προσπάθησαν, αρκετοί τραυματίστηκαν, άλλοι δεν βρήκαν την κατάλληλη ομάδα, μερικοί δεν μπήκαν καν στον κόπο.

Τα μεγάλα ονόματα που δεν τα κατάφεραν

Ο Ben Spies, Πρωταθλητής Superbike το 2009, κέρδισε στο Assen το 2011, αλλά οι τραυματισμοί τον σταμάτησαν. Ο Troy Bayliss, αφού κατέκτησε τον τίτλο του WSBK το 2001, γύρισε στο MotoGP το 2006 για να αντικαταστήσει τον Sete Gibernau και κέρδισε θριαμβευτικά στη Valencia, χαρίζοντας στην Ducati το πρώτο της 1-2.

From WSBK to MotoGP

Colin Edwards, James Toseland, Neil Hodgson, Scott Russell, όλοι τους πρωταθλητές στο WSBK, αλλά χωρίς να κατορθώσουν νίκη στο MotoGP. Ο Edwards έχασε τη μεγάλη του στιγμή στην τελευταία στροφή του Assen το 2006. Ο Toseland ξεκίνησε δυνατά αλλά τραυματισμοί στον καρπό τον άφησαν πίσω. Ο Hodgson πάλευε με μη ανταγωνιστικές μοτοσυκλέτες.

From WSBK to MotoGP

Ο Cal Crutchlow έδειξε τον δρόμο, άρπαξε την ευκαιρία, έφυγε νωρίς από το WSBK και κέρδισε τρία MotoGP Grand Prix, περισσότερα από κάθε πρωταθλητή WSBK.

From WSBK to MotoGP

Οι βασιλιάδες που έμειναν στο κάστρο τους

Ο Carl Fogarty και ο Jonathan Rea, ζωντανοί θρύλοι του WSBK, είχαν την ταχύτητα για να τα βάλουν με τους καλύτερους του MotoGP, αλλά δεν έκαναν ποτέ το βήμα στη αρένα του MotoGP.

From WSBK to MotoGP

H ανάποδη διαδρομή

Max Biaggi, Alvaro Bautista, Carlos Checa, John Kocinski… Οι αναβάτες  του MotoGP που πήγαν στα Superbikes τα κατάφεραν σαφώς καλύτερα με κάποιους από αυτούς να προσθέτουν νέους τίτλους στις προθήκες τους.

From WSBK to MotoGP

Ο Toprak περίμενε μέχρι να έχει στο βιογραφικό του δύο τίτλους (και ίσως έναν τρίτο) πριν μεταπηδήσει στο MotoGP και την εργοστασιακή Yamaha. Το 2026 θα έχει έναν χρόνο να προσαρμοστεί, ενώ η Yamaha αναπτύσσει τη νέα V4 M1. Το 2027, τα ελαστικά του MotoGP αλλάζουν από Michelin σε Pirelli, τα ίδια με τα οποία έχει γράψει την ιστορία του στα Superbikes, ίσως αυτές να είναι οι ιδανικές συνθήκες για έναν rookie να παλέψει επί ίσοις όροις στην μεγάλη κατηγορία, με όλους να ξεκινάνε σε μία κενή σελίδα.

Η επόμενη σεζόν θα είναι απλά μεταβατική περίοδος, κανείς δεν περιμένει το παραμικρό δυναμικό αποτέλεσμα, αντιθέτως ο στόχος είναι η προετοιμασία για το 2027 με μία τελείως νέα V4 μοτοσυκλέτα από την Yamaha και στο Μιλάνο που βρεθήκαμε πριν λίγες ημέρες, στο σπίτι των MotoGP του Ιαπωνικού κατασκευαστή, είναι συγκρατημένα αισιόδοξοι. Μόνο σίγουρο πως εργάζονται σκληρά για να φέρουν την πολυπόθητα αλλαγή και να επιστρέψουν στην ανταγωνιστικότητα. Ο Toprak δεν είναι ο μόνος δρόμος, η μόνη ομάδα που ρίχνουν στον πόλεμο, αλλά ακόμη ένα από τα πολλά εφόδια που μαζεύουν.

Στην θέση του τώρα ένας άλλος γνώριμος, ένας MotoGP αναβάτης που έχει τρέξει και σε Dakar, έχει τρέξει και στο εθνικό πρωτάθλημα Superbike των ΗΠΑ, ο Danilo Petrucci στην BMW για τα WSBK το 2026!

From WSBK to MotoGP