MotoGP: Στα 850 κυβικά η κυριαρχία των V4 θα αμφισβητηθεί ξανά, όπως παλιά!

Αντίθετα με την εξέλιξη έως σήμερα όπου έπεσε ακόμη και το κάστρο της Yamaha
Inline 4
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

16/12/2025

Ο πρώην test rider της Suzuki, Sylvain Guintoli, εξηγεί γιατί τα MotoGP οδηγήθηκαν στη κυριαρχία των V4 κινητήρων, αλλά και γιατί το πλεονέκτημα αυτό ίσως να μην είναι δεδομένο στην εποχή των 850cc.

Για πρώτη φορά από την αρχή της τετράχρονης εποχής τους, το 2002, τα MotoGP θα έχουν από την σεζόν του 2026 μοτοσυκλέτες αποκλειστικά με V4 κινητήρες, τώρα που έπεσε και το κάστρο της Yamaha.

Στις περισσότερες από τις 24 σεζόν που πέρασαν από την κατάργηση των δίχρονων 500cc, ο ανταγωνισμός μεταξύ V και Inline κινητήρων ήταν σχετικά ισορροπημένος.

Σε επίπεδο τίτλων αναβατών, 14 έχουν κατακτηθεί από V-κινητήρες, δύο με τον V5 της Honda. Ενώ οι υπόλοιποι δώδεκα με V4 των Honda και Ducati.
Οι εν σειρά κινητήρες μετρούν δέκα παγκόσμια πρωταθλήματα, εννέα από την Yamaha και ένα από την Suzuki, όταν ο Joan Mir κατέκτησε τον τίτλο το 2020.

Ο Fabio Quartararo χάρισε στη Yamaha τον πιο πρόσφατο τίτλο της το 2021, πριν η Suzuki αποχωρήσει με στυλ, κερδίζοντας δύο από τους τρεις τελευταίους αγώνες της το 2022. Αυτές έμελλε να είναι και οι τελευταίες νίκες εν σειρά κινητήρων, μέχρι νεοτέρας, με τη Yamaha να επιβεβαιώνει ότι από το 2026 θα περάσει και εκείνη σε V4, ακολουθώντας τις Ducati, Aprilia, KTM και Honda.

Η ίδια η ιστορία της Suzuki στο MotoGP δείχνει πόσο δραστικά έχει αλλάξει το τοπίο. Η ιαπωνική εταιρεία είχε δυσκολευτεί στο παρελθόν με τον V4 GSV-R, πριν επιστρέψει το 2015 με τετρακύλινδρο εν σειρά κινητήρα.

Καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της GSX-RR που κατέκτησε τίτλο έπαιξε ο πρώην αναβάτης του MotoGP και πρωταθλητής WorldSBK, Sylvain Guintoli, ως εργοστασιακός δοκιμαστής και με wild-card συμμετοχές.

inline4

"Η Suzuki έτρεχε με V4 πριν από πολλά χρόνια, αλλά όταν επέστρεψε, επέλεξε εν σειρά διάταξη, την περίοδο που ήμουν κι εγώ εκεί", δήλωσε ο Guintoli που πλέον εκτελεί χρέη σχολιαστή MotoGP ενώ ακόμα αγωνίζεται στην κατηγορία EWC με την BMW.

"Προφανώς λειτούργησε πολύ καλά, γιατί κερδίσαμε τον τίτλο το 2020. Και μετά ο Fabio πήρε τον τίτλο το 2021. Άρα είχαμε δύο συνεχόμενους τίτλους με εν σειρά κινητήρες.

"Μετά από αυτό ξεκίνησε η κυριαρχία των V4".

Στην ερώτηση τι προκάλεσε τη στροφή προς τους V4, ο Guintoli απάντησε. "Σίγουρα η αεροδυναμική, σε συνδυασμό με την υπεροχή σε ίππους του V4. Τους χρειάζεσαι αυτούς τους ίππους, γιατί έχεις όλη αυτή την αντίσταση από τα φτερά και τις αεροδυναμικές συσκευές στις ευθείες.

"Με τις συσκευές ρύθμισης ύψους, οι μοτοσυκλέτες είναι πλέον πιο “drag”, κάτι που βοηθά στο να περάσει όλη αυτή η δύναμη στο έδαφος."

"Όταν χαμηλώνεις την ανάρτηση πίσω σύστημα και μάλιστα αυτό μπορείς να το κάνεις δυναμικά, μέσα στην στροφή, τότε έχεις μεγαλύτερες δυνατότητες από αυτές που υπήρχαν παλαιότερα για να χρησιμοποιήσεις την ισχύ. Πάντα σε σχέση με μια συμβατική αγωνιστική μοτοσυκλέτα, όπου ο μόνος τρόπος που έχεις να ελέγξεις την δύναμη, είναι απλά να περιορίζεις το άνοιγμα της γκαζιέρας μέχρι να μπεις ουσιαστικά στην τέταρτη σχέση."

"Η αεροδυναμική, οι συσκευές ρύθμισης ύψους και η συνολική πρόσφυση μαζί με την συμβολή των ηλεκτρονικών, επέτρεψαν τις μοτοσυκλέτες να γίνουν πιο αποδοτικές, και στους αναβάτες να χρησιμοποιούν περισσότερη ισχύ από ποτέ. Νομίζω ότι εκεί βρίσκεται αυτό το μικρό πλεονέκτημα του V4".

Σύμφωνα με τον Guintoli, το πλεονέκτημα αυτό γίνεται ακόμη πιο εμφανές όταν πέφτει η πρόσφυση των ελαστικών στη διάρκεια του αγώνα.

"Σε συνθήκες αγώνα, όταν μειώνεται η πρόσφυση, δεν μπορείς να διατηρήσεις την ίδια ταχύτητα στη στροφή", εξηγεί.

"Με έναν V4 όμως μπορείς να φρενάρεις και να στρίψεις πιο γρήγορα στην κορυφή της στροφής και μετά να χρησιμοποιήσεις όλη τη δύναμη μόλις σηκώσεις τη μοτοσυκλέτα.”

inline4

"Έτσι χάνεις λιγότερο χρόνο σε σχέση με το να προσπαθείς να διατηρήσεις την ταχύτητα μέσα στη στροφή, που είναι το δυνατό σημείο ενός εν σειρά.

"Γι’ αυτό, κατά τη γνώμη μου, τα πράγματα πήγαν προς τα εκεί… Αλλά δεν είναι δεδομένο ότι αυτό θα ισχύει και με τους νέους κανονισμούς του 2027!".

Με το MotoGP να περνά στα 850cc από το 2027, να καταργεί τις συσκευές ρύθμισης ύψους και να αλλάζει σε ελαστικά Pirelli, το σημερινό πλεονέκτημα του V4, που βασίζεται στη μέγιστη αξιοποίηση του πίσω Michelin, μπορεί να εξαφανιστεί.

"Θα δούμε, αλλά το 2027 θα έχουμε πιο ‘φυσικές’ μοτοσυκλέτες, χωρίς συσκευές ρύθμισης ύψους, με λιγότερη αεροδυναμική. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα."

"Ίσως ένας Ι4 να μην είναι κακή ιδέα!".

Δεν είναι τυχαίο ότι Kawasaki, Yamaha και BMW με κινητήρες εν σειρά έχουν κατακτήσει τέσσερις από τους έξι τελευταίους τίτλους στο WorldSBK με ελαστικά Pirelli.

Ωστόσο, με τόση γνώση και δεδομένα πλέον χτισμένα γύρω από τον V4, και ακόμη και τη Yamaha να αλλάζει φιλοσοφία αναζητώντας περισσότερη πρόσφυση πίσω, κανένας κατασκευαστής των MotoGP δεν δείχνει προς το παρόν διατεθειμένος  να εξετάσει σοβαρά έναν Ι4 κινητήρα. Το αντίθετο μάλιστα, η Yamaha καίει την σεζόν που έρχεται ως προετοιμασία για να χτίσει εμπειρία με την διάταξη, ενώ ταυτόχρονα προετοιμάζει τον Toprak.

Ο Sylvain Guintoli ήρθε πρόσφατα ξανά στο προσκήνιο καθως προετοιμάζεται να τρέξει στον Μαραθώνιο του Λονδίνου το 2026, φορώντας τη στολή αγώνων του, στη μνήμη του γιου του Luca, για φιλανθρωπικό σκοπό.

inline4

 

Ετικέτες

MotoGP Ινδονησία: Νίκη Fermin Aldeguer - Τραυματισμός Marc Marquez από λάθος Bezzecchi

2ος ο Pedro Acostα και 3ος ο A.Marquez - Σύγκρουση και πτώση για M.Marquez και Bezzecchi
Fermin Aldeguer Gresini Racing Mandalika 2025
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

5/10/2025

Ο 20χρονος Fermin Aldeguer (BK8 Gresini Racing) έγινε ο δεύτερος νεότερος αναβάτης στην ιστορία της κορυφαίας κατηγορίας που παίρνει νίκη, έπειτα από μία κυριαρχική εμφάνιση και με τους Marco Bezzecchi και M.Marquez να πέφτουν στον πρώτο γύρο.

Πολλή υγρασία την ηλιόλουστη ημέρα του αγώνα με θερμοκρασία περιβάλλοντος άνω των 30 βαθμών και πάνω από 60 στην πίστα της Mandalika.

Ο Bezzecchi ξεκίνησε πάλι όπως και χθες πηγαίνοντας προς τα πίσω για να στρίψει έκτος στην πρώτη στροφή με τον Acosta να προηγείται και λίγες στροφές μετά ήρθε η καταστροφή για τον Ιταλό, ο οποίος εμβόλισε τον Marquez από πίσω για να πέσουν και οι δύο και να εγκαταλείψουν τον αγώνα. Το λάθος ήταν του Bezzecchi που χτύπησε τον Marquez, τον έριξε κάτω και μετά τον ακολούθησε στην αμμοπαγίδα, πάνω στη μοτοσυκλέτα για να πέσει και αυτός εκεί χτυπώντας ελαφρά τον Ισπανό και στο αριστερό πόδι, που ενδέχεται να έσπασε την δεξιά του κλείδα κατά την πτώση.

Ο Acosta παρέμεινε μπροστά με τον Luca Marini να τον ακολουθεί και τον Fermin πιο πίσω έχοντας τον Raul Fernandez 4ο και τον Alex Rins στην 5η θέση, ενώ ο Quartararo ακολουθούσε 6ος και ο A.Marquez είχε ανέβει 7ος. Οι πτώσεις συνέχισαν με τον Mir να πέφτει στον 2ο γύρο.

Οι τέσσερεις πρώτοι του αγώνα που δεν έχουν πάρει μέχρι στιγμής νίκη στην καριέρα τους στην μεγάλη κατηγορία χωρίζονταν από 4,5 δέκατα από τον πρώτο μέχρι των 4ο, ενώ ο Aldeguer ανέβηκε 2ος στον 4ο γύρο περνώντας μπροστά από τον Marini και την τετράδα να έχει αποκτήσει μικρή διαφορά από τους υπόλοιπους. Τελευταίος σε αυτό το σημείο του αγώνα και σήμερα ο Pecco Bagnaia.

Στον 7ο γύρο ο Aldeguer πέρασε μπροστά και άνοιξε για να ηγηθεί του αγώνα. Ο Acosta προσπάθησε να μείνει κοντά του στην αρχή και να πάρει ξανά τα ηνία. Σύντομα αποδείχθηκε όμως ότι δεν έχει την ταχύτητα για να πιάσει τον αναβάτη της Gresini που άρχισε να χτίζει γρήγορα διαφορά, με τον Bagnaia να πέφτει και να εγκαταλείπει τον αγώνα στον 9ο γύρο από την τελευταία θέση. Ανήμπορος να κάνει οτιδήποτε ο Ιταλός που ήταν ανίκητος στον αμέσως προηγούμενο γύρο στην Ιαπωνία και τώρα μυστηριωδώς δεν μπορούσε να κάνει τίποτα απολύτως όλο το τριήμερο.

Δέκατος γύρος και η διαφορά μεταξύ των δύο πρώτων έχει ανοίξει σε πάνω  ένα δευτερόλεπτο με τον Marini να παραμένει τρίτος και να δείχνει ικανός να περάσει τον Acosta, έχοντας πίσω του τον Raul Fernandez. Οι τρεις τους είχαν ξεφύγει από τους υπόλοιπους στον 11ο γύρο όμως δεν μπορούσαν σε καμία περίπτωση να ακολουθήσουν τον Aldeguer που κινούνταν στον δικό του ρυθμό μπροστά έχοντας ανοίξει διαφορά τριών δευτερολέπτων.

Παρά την πτώση των M.Marquez και Marco Bezzecchi, οι Acosta και Marini κρατούσαν ψηλά το ενδιαφέρον έχοντας την δική τους κόντρα για το δεύτερο σκαλί του βάθρου με τον Fernandez να τους "παρακολουθεί" και τους Rins και A.Marquez λίγο πιο πίσω.

Λίγο μετά τα μέσα του αγώνα ο Aldeguer ήταν πέντε δευτερόλεπτα μπροστά από τον Marini με τον Fernandez να μπαίνει στη μάχη για το βάθρο κάνοντας την επίθεσή του στον Marini με επαφή μεταξύ των δύο και αυτή τη μάχη την εκμεταλλεύτηκε ο Fernandez για να τους περάσει, αλλά ακόμη περισσότερο κερδισμένος βγήκε ο Rins που πέρασε τρίτος πίσω από τον Acosta! 

Ο αναβάτης της KΤΜ είχε τον έλεγχο, όμως δεν μπορούσε να αποσπαστεί από τους υπόλοιπους. Ανέβασε ρυθμό στον 18ο γύρο, όμως τον ακολούθησαν και οι υπόλοιποι με τον Rins να κάνει την επίθεσή του και να περνά μπροστά στο 19ο γύρο και τον A.Marquez να βρίσκεται πίσω από τον Acosta.

Μπροστά ο... ξεχασμένος Aldeguer είχε ανοίξει διαφορά σχεδόν εννέα (9) δευτερολέπτων από τους "διώκτες" του στον 22ο κάνοντας παράλληλα εξαιρετική διαχείριση των ελαστικών του, την καλύτερη από όλους στο grid, σύμφωνα και με τον M.Marquez. Σε αυτόν τον γύρο ο A.Marquez πέρασε τον Acosta και έπειτα επιτέθηκε και στον Rins, το οποίο και κατάφερε να περάσει με συνοπτικές διαδικασίες για τη δεύτερη θέση και την Gresini να βλέπει και τους δύο αναβάτες της στο βάθρο.

Τέσσερις γύρους πριν το τέλος ο A.Marquez είχε ανοίξει μια μικρή διαφορά από τους υπόλοιπους με τον Acosta τρίτο, τον Binder να έχει ανέβει 4ος και τον Fernadez να βρίσκεται 5ος. Ο Rins έχανε διαρκώς θέσεις για να πέσει στην 6η και έπειτα στην 7η, με τον Luca Marini να τον προσπερνά και τον Jack Miler να πέφτει τρεις γύρους πριν το τέλος.

Ο Acosta δεν εγκατέλειψε τη μάχη για το δεύτερο σκαλί του βάθρου και πέρασε τον A.Marquez δύο γύρους πριν το τέλος, με τον Binder να ακολουθεί τέταρτος και τον Fernandez 5ο. 

Έτσι έμεινε η κατάταξη και στο πέσιμο της καρό σημαίας με τον Fermin Aldeguer να διαχειρίζεται εξαιρετικά τον αγώνα επιδεικνύοντας απίστευτη ωριμότητα για να πάρει την πρώτη νίκη ως rookie, κάτι που τελευταία φορά είχε γίνει από τον πρωτοεμφανιζόμενο τότε Jorge Martin το 2021! Ο Aldeguer είναι πίσω μόνο από τον M.Marquez 

Στην 4η θέση τερμάτισε τελικά ο Brad Binder με τον Luca Marini να υπερισχύει του Raul Fernandez για να κλείσει την πρώτη πεντάδα.

Θέση

Αναβάτης

Ομάδα

Χρόνος

Διαφορά (δλ.)

1

Fermin ALDEGUER

BK8 Gresini Racing MotoGP

41'07.651

 

2

Pedro ACOSTA

Red Bull KTM Factory Racing

41'14.638

6.987

3

Alex MARQUEZ

BK8 Gresini Racing MotoGP

41'15.547

7.896

4

Brad BINDER

Red Bull KTM Factory Racing

41'16.552

8.901

5

Luca MARINI

Honda HRC Castrol

41'16.780

9.129

6

Raul FERNANDEZ

Trackhouse MotoGP Team

41'17.360

9.709

7

Fabio QUARTARARO

Monster Energy Yamaha MotoGP Team

41'17.545

9.894

8

Franco MORBIDELLI

Pertamina Enduro VR46 Racing Team

41'17.738

10.087

9

Fabio DI GIANNANTONIO

Pertamina Enduro VR46 Racing Team

41'18.001

10.350

10

Alex RINS

Monster Energy Yamaha MotoGP Team

41'20.874

13.223

11

Miguel OLIVEIRA

Prima Pramac Yamaha MotoGP

41'27.420

19.769

12

Johann ZARCO

CASTROL Honda LCR

41'35.248

27.597

13

Somkiat CHANTRA

IDEMITSU Honda LCR

41'55.686

48.035

14

Jack MILLER

Prima Pramac Yamaha MotoGP

42'03.191

55.540