Ο Rossi για όλους και για όλα

Ο Γιατρός δεν μασάει τα λόγια του
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

6/12/2017

Ο Valentino Rossi κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα από όλους, ακόμη και εκτός της αγωνιστικής περιόδου: Γίνεται το επίκεντρο της προσοχής. Όχι άδικα, καθώς μέσα από τις πρόσφατες συνεντεύξεις που έδωσε, αλλά και από τις εξωαγωνιστικές του δραστηριότητες, επιβεβαιώνει με τον πιο πειστικό τρόπο ότι αποτελεί πόλο έλξης για οτιδήποτε κι αν κάνει.


Πρόσφατα, έτρεξε για άλλη μια φορά στο Monza Rally και για άλλη μια φορά χρίστηκε νικητής, όντας ο μοναδικός οδηγός στα 4ο χρόνια του θεσμού που καταφέρνει να πάρει έξι νίκες! Μάλιστα, κατάφερε να ξεπεράσει και μια ποινή δέκα δευτερολέπτων που έφαγε μετά την δεύτερη ειδική, καθώς το αμάξι του βρέθηκε ελαφρύτερο κατά εφτά κιλά από το όριο των κανονισμών. Προφανώς του ήρθαν μνήμες από τον αγώνα του Phillip Island το 2003, στον οποίο κέρδισε μετά από μια αντίστοιχη ποινή, και έκανε κάτι ανάλογο κερδίζοντας τις εννέα ειδικές μαζί με τον συνοδηγό του Carlo Cassina, τερματίζοντας 5,7 δευτερόλεπτα μπροστά από τον οδηγό του WRC Andreas Mikkelsen.
Την παραμονή του αγώνα, ο Rossi έδωσε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο ιταλικό ραδιόφωνο, στην οποία σχολίασε πολλά από τα δρώμενα της σεζόν που τέλειωσε, ενώ μίλησε και σχετικά με τις βλέψεις του για το μέλλον.


Η συνέντευξη ξεκίνησε λέγοντας πώς νιώθει τις Κυριακές πριν τους αγώνες και για την ένταση και τον φόβο που κορυφώνεται μετά την εκκίνηση της Moto2. "Όποιος πει κάτι διαφορετικό, δεν λέει αλήθεια", δήλωσε με νόημα ο Γιατρός. "Έχεις άγχος και φοβάσαι ότι κάτι μπορεί να πάει στραβά ή ότι μπορεί να κάνεις λάθη", συνέχισε, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στον Zarco για τον οποίο είχε εκφράσει και την άποψή του κατά τη διάρκεια της σεζόν. "Ο Zarco είναι σαν τον Verstappen στην F1. Κανείς από τους δυο τους δεν φρενάρει. Πρέπει να ανοιχτείς στο πλάι γιατί υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να καταλήξετε και οι δύο στο χώμα", είπε γελώντας.
Σχετικά με το μέλλον του στους αγώνες, ένα θέμα που έχει αρχίσει να συζητιέται εδώ και καιρό, ο Rossi δεν κρύφτηκε πίσω από δηλώσεις με άρωμα δημοσίων σχέσεων και καθωσπρεπισμού, απαντώντας με ειλικρίνεια: "Φοβάμαι να σταματήσω. Αν φύγω από τα MotoGP, θα είναι σαν να απουσιάζει η Εθνική Ιταλίας από το Μουντιάλ", αστειεύτηκε. "Όταν πάψω να τρέχω στα MotoGP όμως, θα έχω δέκα χρόνια ακόμη στους αγώνες με αυτοκίνητα, όπως για παράδειγμα στα rally, ή σε αγώνες ταχύτητας. Θα μου άρεσε να τρέξω στις "24 ώρες του Le Mans". Ο Alonso τρέχει ήδη εκεί (σ.σ. ο οποίος έχει δεσμό εδώ και ένα χρόνο με την πρώην κοπέλα του Vale, την Linda Morselli), και ίσως τρέξουμε μαζί, σα να βγαίναμε μαζί έξω για φαγητό.Όσο είμαι ανταγωνιστικός, θα θέλω να τρέχω, καθώς είναι μια τεράστια δέσμευση."

Παρόλα αυτά και τα πλάνα του για το πιο μακρινό μέλλον, ο βραχυπρόθεσμος στόχος για τον δέκατο παγκόσμιο τίτλο του είναι πιο ζωντανός από ποτέ. "Θα μπορούσα να το έχω καταφέρει το 2016", είπε, "αλλά φέτος ήταν πιο δύσκολο. Όλα θα εξαρτηθούν από μένα και την μοτοσυκλέτα. Τώρα η Yamaha πρέπει να κάνει ένα βήμα μπροστά σε ό,τι αφορά την ποιότητα. Ο Maverick κι εγώ κάναμε πολλή σκληρή δουλειά και πλέον η μπάλα είναι στο δικό τους γήπεδο. Οι Ιάπωνες πρέπει να δουλέψουν πάνω στον κινητήρα και το πλαίσιο."
Πέρα όμως από τον εαυτό του, μίλησε και για άλλους αναβάτες και κυρίως γι' αυτούς με τους οποίους είχε σκληρές μάχες και αντιπαραθέσεις τα τελευταία 20 χρόνια. Ανάμεσα απ' όλους αυτούς ξεχώρισε τον Marquez, που τον θεωρεί πολύ δυνατό, τον Stoner και τον Lorenzo. Ιδιαίτερα για τον πρώην team mate του, είπε πως η Ducati είναι μια δύσκολη μοτοσυκλέτα, ειδικά αν προέρχεσαι από τη Yamaha. "Είναι δύο εντελώς αντίθετες μοτοσυκλέτες, αν και ο Jorge έγινε πιο ανταγωνιστικός προς το τέλος", δήλωσε ο Rossi. "Τώρα οι "Κόκκινοι" είναι γρήγοροι. Είδαμε τον Dovizioso αλλά και τον Jack Miller στις δοκιμές της Valencia. Φοβάμαι ότι το 2018 ο Lorenzo θα είναι πολύ γρήγορος."


Η συνέντευξή του έκλεισε με ένα σχόλιο σχετικά με τον ετεροθαλή αδελφό του, Luca Marini, ο οποίος θα τρέξει του χρόνου με την ομάδα του Rossi στην Moto2 ενώ ήταν παρών και στο Monza Rally. "Τον φωνάζουμε Marinovic, όπως τον Ρώσο οδηγό, επειδή είναι ψυχρός, ήρεμος και συγκεντρωμένος, αλλά την ίδια στιγμή κρύβει πολύ καλά τα συναισθήματά του", είπε ο Γιατρός. "Έχουμε πολύ καλή σχέση και μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος για τις προκλήσεις".
Πριν από λίγες μέρες, ο Rossi βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο των ειδήσεων, αυτή τη φορά όμως για τελείως διαφορετικούς λόγους, καθώς τρεις από τις γειτονικές οικείες του Ranch στην Tavullia έκαναν προσφυγή στον TAR (τον ιταλικό οργανισμό που δίνει τις άδειες για τις χρήσεις της γης) παραπονούμενοι για περιορισμό της προσωπικής τους ελευθερίας λόγω του θορύβου και της σκόνης από το camp. Ο Albi Tebaldi, CEO της VR46 Academy είπε πως η χρήση της πίστας γίνεται μεταξύ 14:30 – 19:00 και μόνο για τέσσερις ημέρες το μήνα, αν και θα μπορούσαν να την χρησιμοποιούν κάθε μέρα. Η τεχνική διαδικασία της κατασκευής της ήταν ιδιαίτερα πολύπλοκη και τηρήθηκαν όλες οι προδιαγραφές που απαιτούνταν. Πριν από κάθε χρήση ελέγχουν τα επίπεδα θορύβου από δύο σταθερά όργανα μετρήσεων που διαθέτουν, ενώ γίνονται συνεχείς έλεγχοι από το κράτος και την ομοσπονδία που δίνει την έγκρισή της σε ετήσια βάση. Είναι χαρακτηριστικό ότι γύρω από το Ράντσο υπάρχουν δεκαπέντε οικείες και οι τρεις που έκαναν την προσφυγή δεν είναι καν από τις πιο κοντινές…

MotoGP: Από 2 έως 2184 ημέρες – Είναι όλοι τους ήρωες

Όλοι αγαπάνε ένα comeback - Ο Nick Harris θυμάται τις πιο εντυπωσιακές επιστροφές στην ιστορία του MotoGP
MotoGP Comebacks
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/10/2025

Από τον Mike Hailwood ως τον Marc Márquez, η ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας είναι γεμάτη με αναβάτες που αρνήθηκαν να τα παρατήσουν. Άλλοι χρειάστηκαν λίγες μέρες. Άλλοι, όπως ο Márquez, πάνω από έξι χρόνια. Όλοι όμως απέδειξαν πως η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο γκάζι, αλλά στο κουράγιο

Μπορεί να διαρκέσει δυο μέρες. Μπορεί να κρατήσει πάνω από μια δεκαετία. Όμως όλοι αγαπάμε ένα ηρωικό comeback, όσο μακρύ κι αν είναι. Από τον Mike Hailwood, τον Barry Sheene και τον Mick Doohan, μέχρι τον Jorge Lorenzo και τον σημερινό “βασιλιά των comeback” Marc Márquez, όλοι τους κέρδισαν επάξια μια θέση στις καρδιές μας.

Mike Hailwood – Η επιστροφή του θρύλου

Όταν η Honda αποχώρησε από τους αγώνες Grand Prix στο τέλος του 1967, πλήρωσε τον Hailwood, τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή, για να μην αγωνιστεί με άλλη εργοστασιακή ομάδα. Εκείνος στράφηκε στη Formula 1, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο και μάλιστα βραβεύτηκε με το George Medal όταν έσωσε τον Clay Regazzoni από φλεγόμενο μονοθέσιο στο Kyalami.
Όμως το μικρόβιο των δύο τροχών δεν έσβησε ποτέ. Το 1978, στα 38 του χρόνια, επέστρεψε στο Isle of Man TT με Ducati και φυσικά… νίκησε. Το επανέλαβε και το 1979, πριν αποσυρθεί οριστικά. Τραγικά, δύο χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με την 9χρονη κόρη του Michelle.

MotoGP Comebacks

Barry Sheene – Ο ήρωας με το τσιγάρο στο χέρι

Ήταν 1975 όταν η κάμερα της Thames Television κατέγραφε τον Barry Sheene να πετάγεται στον αέρα με 250 km/h στη Daytona. Το φρικτό ατύχημα τον έκανε εθνικό ήρωα, σπασμένος μηρός, σπασμένο χέρι, καμένα γόνατα, αλλά ο Barry προσπαθούσε να λύσει το κράνος του μόνος του, ενώ περιέγραφε τις κακώσεις του χαμογελώντας στην κάμερα, ζητώντας ένα τσιγάρο.
Μόλις επτά εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στους αγώνες στο Cadwell Park και σε τέσσερις μήνες κέρδισε το πρώτο του Grand Prix στο Assen. Ακολούθησαν δύο παγκόσμιοι τίτλοι και 18 νίκες. Ακόμα και μετά το τρομακτικό ατύχημα στο Silverstone το 1982, ο Sheene γύρισε πίσω επτά μήνες αργότερα για να συνεχίσει να αγωνίζεται.

MotoGP Comebacks

Mick Doohan – Από τη διάσωση στο μεγαλείο

Το 1992, ο Mick Doohan βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον πρώτο του τίτλο, όταν ένα ατύχημα στο Assen του κόστισε σοβαρό τραυματισμό στο πόδι. Το νοσοκομείο δεν αντέδρασε σωστά, και όταν απειλήθηκε ακρωτηριασμός, ο θρυλικός Dr. Costa τον ”απήγαγε” για να τον μεταφέρει στην κλινική του στην Ιταλία.
Ο Doohan επέστρεψε επτά εβδομάδες αργότερα, σχεδόν ανίκανος να περπατήσει, αλλά αποφασισμένος να μην αφήσει τον Wayne Rainey να του πάρει τον τίτλο. Έχασε εκείνο το πρωτάθλημα για μόλις τέσσερις βαθμούς, αλλά έναν χρόνο μετά ξανακέρδισε, και στη συνέχεια κατέκτησε πέντε συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα.

MotoGP Comebacks

Jorge Lorenzo – Ο άνθρωπος των δύο ημερών

Το 2013, ο Lorenzo έσπασε την κλείδα του σε πτώση στις ελεύθερες δοκιμές του Assen. Όλοι υπέθεσαν πως η σεζόν του τελείωσε. Όμως δύο μέρες μετά, γύρισε στην πίστα με δέκα βίδες και μια πλάκα τιτανίου και τερμάτισε πέμπτος μέσα σε αφόρητο πόνο. Δύο εβδομάδες αργότερα έπεσε ξανά και ξανατραυματίστηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, το 2015, έγινε τριπλός παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP.

MotoGP Comebacks

Marc Márquez – Ο βασιλιάς των comebacks

Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία όπως ο Marc Márquez. Μετά τον τραυματισμό του το 2020, πέρασε πέντε μεγάλες επεμβάσεις, 108 πτώσεις, και 2184 μέρες μέχρι να ξανασηκώσει το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο Motegi το 2025.
Περισσότερα από 1000 μέρες χωρίς νίκη, μια ατελείωτη διαδρομή αποκατάστασης και ψυχικής αντοχής — και τελικά, μια από τις πιο συγκλονιστικές επιστροφές στην ιστορία του αθλητισμού.

MotoGP Comebacks

Δεν έχει σημασία ο χρόνος, οι τραυματισμοί ή οι συνθήκες.
Όλοι αυτοί οι αναβάτες αλλά και πολλοί ακόμη, απέδειξαν ότι το θάρρος, η επιμονή και η ψυχή είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός πρωταθλητή.
Και για αυτό είναι όλοι τους ήρωες.