Πάλι έβγαλε τον ώμο του ο Marc Marquez

Κι αυτή τη φορά τον “καλό” του
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

26/11/2019

Έχει φάει πολλά τουμπίδια έως τώρα ο Marc Marquez, αλλά κανένα δεν του έχει κοστίσει σε αγωνιστικό επίπεδο και ο τρόπος που προσπαθεί να τα σώσει ανήκει στην κατηγορία “μα τι κάνει ο τύπος!”. Οι φίλοι του θα πουν πως πλαγιάζει τόσο πολύ τη μοτοσυκλέτα, που όταν πέφτει απλώς σέρνεται στην άσφαλτο. Όσοι πάλι δεν τον συμπαθούν θα πουν ότι απλώς είναι υπερβολικά τυχερός. Η αλήθεια βέβαια είναι κάπου στη μέση, διότι πέρα από τα κλασικά συρσίματα διαρκείας, έχει φάει και κάτι διαστημικές κωλοτούμπες που εύκολα θα μπορούσαν να τον έχουν στείλει για αρκετό καιρό εκτός δράσης, όπως συνέβη στον Lorenzo ή ακόμα και στον πιτσιρικά Joan Mir, που μόνο από το δυνατό τράνταγμα έσφιξαν οι πνεύμονές του και έχασε δύο αγώνες στη σειρά γιατί δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Τώρα στα δεύτερα επίσημα δοκιμαστικά που γίνονται στην Jerez, ο Marc Marquez είχε μια ακόμα πτώση, η οποία φαινομενικά δεν ανησύχησε κανέναν. Ήταν στην τελευταία στροφή της πίστας, που είναι μία από τις πιο αργές και όπως ο ίδιος ο Marquez είπε, εκείνη τη στιγμή δεν πήγαινε γρήγορα. Μάλιστα όσο σερνόταν στην άσφαλτο ήταν όλα υπό έλεγχο (αν μπορούμε να πούμε κάτι τέτοια για μια πτώση… αλλά στην περίπτωση του Marquez όλες σχεδόν οι πτώσεις του μοιάζουν υπό έλεγχο!) έως τη στιγμή που μπήκε στην αμμοπαγίδα. Εκεί ο ώμος του (ο καλός ο δεξής και όχι ο αριστερός ο εγχειρισμένος) μάγκωσε στο αφράτο αμμοχάλικο και σύμφωνα με τον ίδιο έπαθε μερική αποκόλληση. Κάπως έτσι βρέθηκε στο ιατρικό κέντρο της πίστας για εξετάσεις, καθώς ο πόνος ήταν αφόρητος. Ήταν δικό μου το λάθος. Πήρα ανοιχτή γραμμή και οι στροφές Κ5,Κ9 και Κ13 είχαν ακόμα κάποιες κηλίδες με νερό από τη βροχή έξω από τη αγωνιστική γραμμή. Πάτησα πάνω σε μια τέτοια κηλίδα και έχασα το μπροστινό. Ήταν με χαμηλή ταχύτητα, αλλά έφτασα στην ατμοπαγίδα με ακατάλληλη στάση σώματος. Νομίζω ότι είχα αποκόλληση – όχι ολική – αλλά κάποια μικρή αποκόλληση στον ώμο. Τον καλό μου ώμο και ήταν πολύ οδυνηρό”.

Μετά την επίσκεψη στο ιατρικό κέντρο, ο Marquez επέστρεψε στη πίστα, γιατί αυτό το τεστ είναι άκρως σημαντικό για την Honda. Οι τρεις αναβάτες του HRC (Αφοί Marquez και Cal Crutchlow) έχουν τον ίδιο κινητήρα, που είναι στο πρώτο στάδιο εξέλιξης για το 2020. Όμως όλοι τους έχουν διαφορετικά πλαίσια! Προφανώς και το HRC έχει καταλάβει πως τα τρία τελευταία χρόνια μόνο  Marc Marcquez μπορεί να κερδίζει σε όλες τις πίστες αγώνες με τη μοτοσυκλέτα τους. “Εγώ έχω να δοκιμάσω δύο εντελώς διαφορετικά πλαίσια. Και τα δύο έχουν μεγάλες διαφορές, με κάποια πολύ καλά σημεία και κάποια πολύ κακά σημεία. Είναι δύο εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις και είναι πολύ σημαντικό να αποφασίσουμε ποια θα ακολουθήσουμε. Εδώ στη Jerez το πλαίσιο παίζει μεγάλο ρόλο και λόγω της δροσιάς το κράτημα είναι πολύ υψηλό αυτή την εποχή. Γι΄αυτό και τα Yamaha και τα Suzuki δουλεύουν τόσο καλά. Μετά την πτώση δεν ασχολήθηκα με τους χρόνους, αλλά επικεντρώθηκα στη δοκιμή των νέων εξαρτημάτων”. Την ίδια στιγμή, στο διπλανό box ο αδερφός του ο Alex είχε πολύ καλύτερη πρώτη ημέρα από εκείνη στη Valencia. Όχι μόνο δεν έπεσε, αλλά πλησίασε στο 1,2’’ τον χρόνο του Marc. Δυστυχώς για τον Alex, σε αυτές τις δοκιμές θα πρέπει να βρει μόνος τους τα χούγια της RCV213, καθώς δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου να ασχοληθεί μαζί του ο Marc. Βέβαια χαριτολογώντας ο Marc είπε πως πρέπει να συνεχίσει να τα δίνει όλα, διότι ποτέ δεν ξέρεις τί μπορεί να κάνει ο Alex!

Hervé Poncharal: Ένας μικρός απολογισμός μιας ζωής αφιερωμένης στο MotoGP

Ο ιδρυτής της Tech3 μιλά για την εξέλιξη του MotoGP, την ασφάλεια, τους νέους επενδυτές και το μέλλον του θεσμού
Poncharal
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

3/10/2025

Μετά την ανακοίνωση της εξαγοράς της Red Bull KTM Tech3 από τον Guenther Steiner, ο Hervé Poncharal, ο άνθρωπος που ίδρυσε την ομάδα το 1989, κάνει τον απολογισμό μιας ζωής αφιερωμένης στο MotoGP.

Ο Poncharal υπήρξε από τους σημαντικότερους παράγοντες του paddock. Ιδιοκτήτης και επικεφαλής ομάδας, αλλά και πρόεδρος της IRTA από το 2005 έως το 2025, υπηρέτησε τον θεσμό σε όλα τα επίπεδα. Πριν ιδρύσει την Tech3, ξεκίνησε την πορεία του δίπλα στον Jean-Louis Guillou της Honda Γαλλίας, στη "χρυσή" εποχή των ’70s και ’80s.

Από το 1989, η Tech3 υπήρξε σύμβολο του "rock-and-roll" πνεύματος του MotoGP: ανεξάρτητη ομάδα, με οικογενειακό χαρακτήρα αλλά και σημαντικές επιτυχίες. Στη σέλα της πέρασαν ονόματα όπως οι Kocinski, Jacque, Nakano, Edwards, Toseland, Crutchlow, Dovizioso, Zarco, Bastianini και Viñales. Η πώληση στον Steiner και σε Αμερικανούς επενδυτές σηματοδοτεί όχι μόνο το τέλος μιας εποχής, αλλά και μια νέα σελίδα για το MotoGP.

Από τα ’80s μέχρι σήμερα

"Όταν ξεκινούσαμε, το μόνο που θέλαμε ήταν να ζούμε από το πάθος μας. Δεν είχαμε καν σίγουρη συμμετοχή σε κάθε αγώνα. Ούτε μόνιμα passes, ούτε ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε νερό στο paddock. Παρ’ όλα αυτά, ζούσαμε το όνειρο", θυμάται ο Poncharal.

Poncharal

Η μάχη για την ασφάλεια

"Η πρώτη μας προτεραιότητα ήταν η ασφάλεια. Πιέσαμε για μεγαλύτερες ζώνες διαφυγής. Θυμάμαι ακόμα τα τραγικά ατυχήματα των Saarinen και Pasolini στη Monza. Τότε μπαίναμε στο Σαββατοκύριακο με τη σκέψη ότι κάποιοι ίσως να μη βγουν ζωντανοί. Σήμερα, η ασφάλεια έχει βελτιωθεί θεαματικά".

Liberty Media και το μέλλον

Με την είσοδο της Liberty Media, ο Poncharal βλέπει ευκαιρίες: "Έχουν τεράστια εμπειρία σε μάρκετινγκ και χορηγίες. Μπορούμε να μάθουμε πολλά. Αλλά το MotoGP και η F1 είναι διαφορετικοί κόσμοι. Το MotoGP είναι ριζωμένο στη μοτοσυκλέτα, η F1 στο αυτοκίνητο. Δεν θέλουμε μόνο ανάπτυξη· θέλουμε να μείνουμε ανταγωνιστικοί".

Poncharal

Το θέαμα του MotoGP

"Οι αγώνες μας είναι πιο συναρπαστικοί από την F1. Υπάρχουν συνεχείς μάχες και προσπεράσεις, βλέπεις το σώμα του αναβάτη να παλεύει στη σέλα – καθαρή αδρεναλίνη. Χρειαζόμαστε όμως περισσότερη δουλειά στο κομμάτι της εικόνας και της κοινωνικής δικτύωσης".

Οι ομάδες σήμερα

Το ενδιαφέρον επενδυτών αυξάνεται: "Όλοι βλέπουν τι πέτυχε η Liberty στη F1 και περιμένουν κάτι ανάλογο. Υπάρχουν φήμες για ενδιαφέρον ακόμη και από οδηγούς όπως οι Hamilton και Verstappen. Αυτό ανεβάζει την αξία των ομάδων".

Οικονομικά και προκλήσεις

"Ένα ανεξάρτητο MotoGP team χρειάζεται περίπου 15 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Τα έξοδα χωρίζονται σε leasing μηχανών (5–7 εκατ.), προσωπικό (4 εκατ. για περίπου 60 άτομα) και αμοιβές αναβατών (περίπου 5 εκατ., ανάλογα με τα συμβόλαια)".

Poncharal

Το DNA του MotoGP

"Οι αναβάτες μας είναι οι μοτοσυκλετιστές-μονομάχοι του 2025. Το πάθος, ο κίνδυνος, η ένταση – είναι μοναδικά. Το MotoGP πρέπει να προσελκύσει νέους fans, χωρίς να χάσει την ταυτότητά του. Αυτό που έχουμε είναι ένα άθλημα ανθρώπων, γεμάτο ιστορίες και ήρωες. Σήμερα μόνο ο Marc Márquez είναι πραγματικό icon· πρέπει να δημιουργήσουμε κι άλλα".

Ο Poncharal αφήνει πίσω του μια κληρονομιά που άλλαξε το MotoGP: οικογενειακό πνεύμα, μάχη για την ασφάλεια, ανεξαρτησία και πάθος. Με την Tech3 σε νέα χέρια, το μέλλον προμηνύεται συναρπαστικό.