"Δρόμος ειρήνης 2018": Μογγολία

Ένας άλλος κόσμος
16/7/2018

Προσεγγίζοντας την ατμοσφαιρική πόλη Irkutsk, που έχει ταυτιστεί στο μυαλό μου με την πόλη του Μιχαήλ Στρογγόφ (τον μυθιστορηματικό ήρωα του Ιουλίου Βερν), η μαύρη Honda CRF 250 Rally είχε "καταβροχθίσει" 8.370 χλμ. από την αρχή του ταξιδιού. Η τριήμερη στάση εδώ ήταν επιβεβλημένη για μια επισταμένη περιήγηση στα αξιοθέατα της πόλης του ποταμού Ανγκάρα, αλλά και για μια βόλτα στη κοντινή λίμνη Βαϊκάλη, την βαθύτερη και αρχαιότερη λίμνη του κόσμου.
Ομολογουμένως, το θέαμα της Βαϊκάλης ήταν συναρπαστικό. Το γενναιόδωρο πράσινο της φύσης "μπερδευόταν" προκλητικά με το βαθύ γαλάζιο της απέραντης σιβηρικής λίμνης, που αποτελεί σημείο αναφοράς ενός τόπου απλόχερα προικισμένου με ανυπέρβλητο φυσικό κάλλος. Γι’ αυτές άλλωστε τις σπάνιες παραστάσεις είχα ταξιδέψει ως εδώ…


Και μετά την Irkutsk και την Βαϊκάλη, με καρτερούσε η πόλη Ulan Ude, 445 χλμ. μακριά. Το διασημότερο αξιοθέατο της πόλης, που αποτελεί την σημαντικότερη κοιτίδα του βουδισμού στην Σιβηρία, είναι η προτομή του Λένιν, η μεγαλύτερη παγκοσμίως. Οι φωτογραφίες εδώ κρίθηκαν απαραίτητες…
Το πρόγραμμα είχε κατόπιν Μογγολία, της οποίας τα σύνορα απείχαν μόλις 220 χλμ. από την Ulan Ude. Με την βίζα της Μογγολίας στο διαβατήριο, επιχείρησα την υπέρβαση των συνόρων και για έξι μέρες περιπλανήθηκα στην γη του Τζένγκις Χαν, έναν τελείως διαφορετικό γεωγραφικό και πολιτισμικό χώρο σε σχέση με την γειτονική Σιβηρία.

Γιούρτες, λιβάδια, κοπάδια με άλογα, φιλόξενοι νομάδες, παραδοσιακές ενδυμασίες, πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα, στέπες και άμμο ήταν τα στοιχεία που πρωταγωνίστησαν στην γνωριμία μου με την μογγολική ύπαιθρο, έναν τόπο που έχει για σύνορα τον ουρανό και τα απέραντα βοσκοτόπια.
Αντίθετα, στην απέριττη πρωτεύουσα Ulan Bator, τις εντυπώσεις έκλεψαν το Προεδρικό Μέγαρο στην κεντρική πλατεία Sur Battar και το τεράστιο άγαλμα του έφιππου Τζένγκις Χαν (ύψους 40 μ.), που ορθώνεται 54 χλμ. ανατολικά της πρωτεύουσας.
Χορτασμένος από τις σπάνιες εικόνες και τις αξέχαστες εμπειρίες που μου πρόσφερε γενναιόδωρα η χώρα του Τζένγκις Χαν, επέστρεψα και πάλι στην Σιβηρία, και συγκεκριμένα στην Ulan Ude, απ’ όπου θα ξεκινούσα την τελευταία διαδρομή του “Δρόμος ειρήνης 2018”  επί σιβηρικού εδάφους. Τελικός προορισμός το παραθαλάσσιο Vladivostok, μόλις 3.400 χλμ. μακριά…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Ετικέτες

Ταξίδι "DAYTONA DAKAR": Μαρόκο (Ε' Ανταπόκριση)

Ρωμαίοι και Άραβες
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

18/7/2022
Η άμμος στην κλεψύδρα του (μαροκινού) χρόνου τελείωνε σύντομα κι εγώ είχα αρκετές ακόμα ταξιδιωτικές εκκρεμότητες να διευθετήσω στην χώρα της Μαγκρέμπ. Η πόλη Fez, η αρχαία ρωμαϊκή πολιτεία Volubilis και η γαλάζια μεντίνα της Chefchaouen συνιστούσαν τους τελευταίους, ξεχωριστούς κρίκους της μαροκινής «αλυσίδας» του “DAYTONA DAKAR”, της οποίας την άκρη θα άγγιζα στο λιμάνι της Tanger – απείχα περίπου 800 χλμ. από την προβλήτα!
Αποχαιρέτησα λοιπόν τον σαγηνευτικό νότο του Μαρόκου και το άγονο οικοσύστημα της Σαχάρας, σκαρφάλωσα ξανά την τραχιά οροσειρά του Άτλαντα και στρατοπέδευσα αρχικά στην πόλη Fez, στις βόρειες παρυφές της οροσειράς. Σιωπηλή μοναχικότητα και αποπνικτική ζέστη (41 C) συνιστούσαν τις οδικές παραμέτρους της δίτροχης πορείας μου εκείνη την ημέρα, ενώ με την άφιξή μου στην Fez το κοντέρ της απροβλημάτιστης DAYTONA ROCKSTAR 500 κατέγραφε 8.000 χλμ. από την αρχή του ταξιδιού. 
Η περιήγηση και η γνωριμία με τον παλιό τομέα της πόλης (μεντίνα) είναι μια ανυπέρβλητη εμπειρία την οποία θέλουν να βιώσουν όλοι οι επισκέπτες που καταλύουν στην αγκαλιά της Fez. Περιπλανώμενος μέσα στον οικιστικό λαβύρινθο της μεντίνα, τα ανυπόμονα βήματά μου με οδήγησαν σε ανήλια σοκάκια, στενά αδιέξοδα περάσματα, φθαρμένες από τον χρόνο κατοικίες και σε καλά κρυμμένα τζαμιά, ενώ η αχόρταγη ματιά μου κατέγραψε λαλίστατους μικροπωλητές, επίμονους καταστηματάρχες, επιτήδειους χειρώνακτες, αναρίθμητα ποικιλόχρωμα εμπορεύματα και ένα ετερόκλητο πλήθος απλών ανθρώπων του καθημερινού μόχθου. Στα μικρά πλακόστρωτα σοκάκια της μεσαιωνικής Fez έζησα εκστασιασμένος ένα αυθεντικό αραβικό παραμύθι.
Κι από την αραβική καθημερινότητα, μετάβαση πίσω στην αρχαία ρωμαϊκή εποχή! Ξεχωριστή θέση στα ταξιδιωτικά μου πλάνα κατείχε η ρωμαϊκή πολιτεία Volubilis, τα ερείπια της οποίας δέσποζαν περίπου 80 χλμ. βόρεια της Fez. Εκεί με οδήγησε ένας στενός φιδίσιος δρόμος που ανεβοκατέβαινε με διασκεδαστικό τρόπο ένα ανάγλυφο χαμηλών λόφων. 
Απλωμένες σε μεγάλη έκταση, μέσα σ’ ένα φυσικό περιβάλλον μεσογειακής χλωρίδας με αμέτρητες ελιές, εσπεριδοειδή και φραγκοσυκιές, οι εναπομείναντες αρχαιολογικές μαρτυρίες της Volubilis με ταξίδεψαν πολύ πίσω στο χρόνο (2ο και 3ο μ. Χ αιώνα). Η Αψίδα του Θριάμβου, η Βασιλική, το Κυβερνείο, ερείπια κατοικιών και ένας αξιόλογος αριθμός υπέροχων ψηφιδωτών αποτελούσαν τους αρχαιολογικούς θησαυρούς ανεκτίμητης αξίας που διασώθηκαν στην Volubilis χάρη στις ιδανικές κλιματολογικές συνθήκες, αλλά και στην ανοχή που παραδόξως υπέδειξαν οι Άραβες κατακτητές.
Η τελευταία μου στάση πριν την άφιξη στο λιμάνι της Tanger είχε χρώμα αποκλειστικά γαλάζιο! Ο λόγος φυσικά για την πασίγνωστη πολιτεία Chefchaouen (110 χλμ. νότια της Tanger), εδώ όπου η μεντίνα της συνιστούσε έναν γαλάζιο πίνακα ζωγραφικής φιλοτεχνημένο από το χέρι του εμπνευσμένου λαϊκού καλλιτέχνη. Τι σήμαινε για μένα η Chefchaouen; Όλες τις αποχρώσεις του γαλάζιου σε μια και μόνη πινελιά…