Ταξίδι στην Κεντρική Ασία: Α' ανταπόκριση

Στα χνάρια του εξερευνητή Παναγιώτη Ποταγού

2/7/2019

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται ξανά –πού αλλού;- πάνω στη σέλα της μοτοσυκλέτας του (στον προκειμένη παρίπτωση ένα Honda CB500Χ), αναζητώντας προορισμούς άγνωστους και ιδιαίτερους. Αυτή τη φορά περιπλανιέται στην Κεντρική Ασία, ακολουθώντας τα βήματα του Έλληνα εξερευνητή, Παναγιώτη Ποταγού!
"Πάνε πολλά χρόνια από τότε που μου χάρισαν ένα βιβλίο με την βιογραφία του διάσημου Έλληνα εξερευνητή των νεότερων χρόνων Παναγιώτη Ποταγού. Ιατρός από την Βυτίνα (Αρκάς όπως κι εγώ), ο Ποταγός είχε κάνει εκπληκτικές -για την εποχή του- περιηγήσεις στην Ασία και στην Αφρική.
Θέλοντας να αποδώσω έναν ελάχιστο φόρο τιμής στον Βυτιναίο εξερευνητή, αφιέρωσα σ’ αυτόν τον σύγχρονο Οδυσσέα το ταξίδι μου στην Κεντρική Ασία. Ως αφετηρία μου έθεσα φυσικά την γενέτειρά του, την ελατοσκέπαστη Βυτίνα, ενώ μπροστά στην προτομή του Ποταγού (δεσπόζει στην κεντρική πλατεία της Βυτίνας) με αποχαιρέτησε ο πρόεδρος της κοινότητας Βυτίνας κ. Φώτης Κατσούλιας.

Περίπου 11.000 χλμ. είχε να καλύψει η λευκή Honda CB500X στο κεντροασιατικό οδοιπορικό της. Το χρονικό διάστημα του ταξιδιού θα ήταν 40 ημέρες και η διαδρομή είχε από όλα τα καλά: βουνά, στέπες, ερήμους, ορεινά περάσματα, παραλίες, θάλασσες…
Για ακόμα μια φορά, η Τουρκία αποτέλεσε τον αρχικό "διάδρομό" μου προς την Ανατολή. Στα 1500 χιλιόμετρα επί τουρκικού εδάφους, δυο μνημειακά αξιοθέατα (ένα ιστορικό και ένα θρησκευτικό) δέχτηκαν την επίσκεψή μου. Ο αρχαιολογικός χώρος των Σάρδεων στην Μικρά Ασία και η Μονή της Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα του μακρινού Πόντου. Δέος και σεβασμός…

Η παραθαλάσσια πόλη Batumi με καλωσόρισε στην Γεωργία και με χάιδεψε απαλά στο πρόσωπο με την αλμύρα του Εύξεινου Πόντου (Μαύρη Θάλασσα). Πιο βόρεια, η ιστορική πολιτεία Mtskheta με ξενάγησε στις μεσαιωνικές πετρόκτιστες εκκλησίες της, ενώ ένας ορεινός παράδεισος με περίμενε στον καταπράσινο Καύκασο, όταν οδήγησα την μοτοσυκλέτα μου πάνω στην ανηφορική διαδρομή του “Military Road”, τον ορεσίβιο οδικό άξονα που ενώνει την Γεωργία με την Ρωσία.

Ήταν υποχρέωσή απέναντι στην Ιστορία να επισκεφθώ στην Ρωσία τις δυο πολύπαθες πόλεις Grozny και Volgograd (ex-Stalingrad), οι οποίες γνώρισαν την καταστροφή του πολέμου μέσα στον 20ο αιώνα. Στην αναγεννημένη πρωτεύουσα της Τσετσενίας Grozny, τίποτα δεν θύμιζε τις πολύχρονες πολεμικές επιχειρήσεις (1990-2000) που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ των Ρώσων και των Τσετσένων αυτονομιστών. Ένα αίσθημα ηρεμίας και ασφάλειας με ακολουθούσε παντού, ενώ το ισλαμικό στοιχείο ήταν κυρίαρχο σε όλες τις εκφάνσεις της τοπικής καθημερινότητας.

Στο Volgograd βρέθηκα στο τεράστιο άγαλμα Kuran Kurgan (Μητέρα Πατρίδα), που βιγλίζει την πόλη του Βόλγα και είναι αφιερωμένο στην μάχη του Στάλινγκραντ και στους ηρωικούς κατοίκους και υπερασπιστές του. Περίπου 1.000.000 Ρώσοι σκοτώθηκαν στην διάρκεια της πολύμηνης πολιορκίας του Στάλινγκραντ κατά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο.
Και μετά την σύντομη παραμονή μου στην Ρωσία του Πούτιν, έστριψα το τιμόνι της μοτοσυκλέτας ανατολικά και εισέβαλα στο γειτονικό Καζακστάν, την πύλη της Κεντρικής Ασίας…"

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Το άρθρο συνοδεύεται από πλούσιο photo gallery

https://bit.ly/MOTO_668

Ταξιδιωτικά άρθρα

SYM SIBERIA - Ταξιδιωτικό στη Σιβηρία με SYM NH-T 300 - Γ' ανταπόκριση

Στην Irkutsk, γνωστή και ως "Παρίσι της Σιβηρίας"

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

3/7/2023

Μετά την Omsk, oι πόλεις Novosibirsk, Kemerovo, Krasnoyarsk, Kansk και Irkutsk είχαν αποτυπωθεί με μια κόκκινη κουκίδα πάνω στο χάρτη της Κεντρικής Σιβηρίας και αποτελούσαν τους επόμενους αστικούς προορισμούς του SYM SIBERIA. Η οδική αποστολή μου ως την Irkutsk μετρούσε 2.500 χλμ. και το χρονικό διάστημα που υπολόγιζα να φτάσω στον τελικό προορισμό του μυθιστορηματικού ήρωα Μιχαήλ Στρογγόφ ήταν περίπου 4 ημέρες. Κάθε μέρα κι αλλού!

Όταν ταξιδεύω, μου αρέσει να παίρνω το πρωινό μου στο… δρόμο! Να ξεκινώ νωρίς τα ξημερώματα και μετά από 1-2 ώρες πορεία να σταματώ για την ιεροτελεστία του καφέ στο πρώτο μαγαζί που βρω μπροστά μου. Και επειδή όλα τα ξενοδοχεία που έμενα στη Ρωσία/Σιβηρία δεν προσέφεραν πρωινό (καθότι φτηνά), εδώ τήρησα κατά γράμμα το «έθιμο». Και πραγματικά, το ευχαριστήθηκα πολύ!

Στάση λοιπόν κάθε πρωί στη Σιβηρία για αχνιστό καφέ και κρεατόπιτα, παρέα με τους Ρώσους φορτηγατζήδες και τους βιαστικούς οδηγούς των επιβατικών αυτοκινήτων. Μπας και ανοίξει το μάτι μου και αποφύγω την μοιραία μετωπική σύγκρουση με τους απρόβλεπτους Ρώσους οδηγούς, που προσπερνούσαν όποιον και ότι έβρισκαν μπροστά τους στον Υπερσιβηρικό Δρόμο!

Καθοδόν για την Irkutsk, την πιο δυνατή ανάμνηση μού την χάρισε η πόλη Kemerovo. Όχι λόγω της αδιάφορης αρχιτεκτονικής προσωπικότητά της, αλλά εξαιτίας ενός σιντριβανιού!

Μόλις 22 χλμ. ανατολικά της Kemerovo (στην οδό ulista Grecheskaya Derevnya) εντόπισα το μικρό ελληνοπρεπές σιντριβάνι Greek Fountain, που ήταν αφιερωμένο στους Έλληνες και την Ελλάδα! Εδώ, στην μέση της Σιβηρίας - απίστευτο κι όμως ελληνικό!

Η διαδρομή μέχρι την Irkutsk ήταν μια βουτιά μέσα σε μια πράσινη θάλασσα από αδιαπέραστα δάση, ενώ η άφιξή μου στο επονομαζόμενο "Παρίσι της Σιβηρίας" γιορτάστηκε το ίδιο βράδυ με πάμπολλες κρύες μπύρες. Βλέπετε, είχα σχεδόν αγγίξει τα 2/3 της συνολικής διαδρομής του SYM SIBERIA. Δεν ήταν και λίγο πράγμα!

Διήμερη παραμονή και ανασυγκρότηση στην Irkutsk. Για δυο μέρες δεν θα οδηγούσα! Το πρόγραμμα, ωστόσο, ήταν αρκετά φορτωμένο, καθώς περιλάμβανε μια εκτεταμένη γνωριμία με την ατμοσφαιρική Irkutsk, την γεμάτη όμορφες γωνιές και ιστορικά κτίσματα πολιτεία του ποταμού Angara, που τόσο με γοήτευσε. Δεν ήταν τυχαίο άλλωστε που η Irkutsk χαρακτηριζόταν (στα τέλη του 19ου αιώνα) ως το "Παρίσι της Σιβηρίας".

Η Irkutsk ουσιαστικά θεμελιώθηκε το 1651 από Κοζάκους κυνηγούς, οι οποίοι ίδρυσαν ένα μικρό οικισμό στις όχθες του ποταμού Angara για τη διαχείμασή τους. Ο οικισμός σταδιακά μεγάλωσε, στα τέλη του 19ου αιώνα υποδέχτηκε τον Υπερσιβηρικό σιδηρόδρομο, ενώ το 1825 επιλέχθηκε ως τόπος εξορίας για τους στρατιωτικούς–πραξικοπηματίες που συμμετείχαν στην αποτυχημένη Δεκεμβριανή στάση κατά του Τσάρου Νικολάου Α΄.

Μόλις 60 χλμ. νοτιοανατολικά της Irkutsk βρίσκεται η λίμνη Βαϊκάλη, το υγρό διαμάντι της Σιβηρίας. Ξανά στη σέλα της λευκής SYM NH-T 300 και πορεία για την γαλάζια Βαϊκάλη.