Κωνσταντίνος Μητσάκης, KOVE 800X Pro, Silk Road - Ο απολογισμός

Η άποψη του γνωστού ταξιδιώτη για τη νέα Adventure μοτοσυκλέτα της KOVE μετά από 9.139 χιλιομέτρα στο Δρόμο του Μεταξιού
Κωνσταντίνος Μητσάκης και Kove 800X Pro
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

23/5/2024

Μετά από ένα ταξίδι 18 ημερών και 9.000+ χιλιομέτρων στη σέλα της KOVE 800X PRO, μιας πολυαναμενόμενης μοτοσυκλέτας που έκανε τις πρώτες της ταξινομήσεις στην Ελλάδα τον Απρίλιο το 2024, ο Κωνσταντίνος Μητσάκης κάνει τον απολογισμό του ταξιδιού όσον αφορά στη συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας που τον συνόδευσε στον "δρόμο του μεταξιού".

Αμέσως μετά το Πάσχα, η μαύρη KOVE 800X PRO ξεκίνησε από την Ελλάδα για ένα ταξίδι πάνω στους Δρόμους του Μεταξιού, συνολικής διάρκειας 18 ημερών, όπου θα έπρεπε να καλύψει περισσότερα από 9.000 χιλιόμετρα. Έχοντας ήδη κάνει τα πρώτα 1000 χιλιόμετρα στα πάτρια εδάφη και μάλιστα τα περισσότερα από αυτά στη διάρκεια των Test Rides της Έκθεσης Μοτοσυκλέτας, ο Κωνσταντήνος Μητσάκης με την KOVE 800X PRO βρέθηκαν στη βορειοδυτική Τουρκία και από εκεί πήραν το δρόμο προς την Άπω Ανατολή. Στο επικών διαστάσεων ταξίδι τους, πέρασαν από χιονισμένα βουνά και ατελείωτους μοναχικούς δρόμους μέσα στην αφιλόξενη έρημο. Ταυτόχρονα όμως αποτύπωσαν μοναδικές εικόνες και μας υπενθύμισαν την ιστορία χιλιάδων ετών και χαμένων αυτοκρατοριών. Χρειάστηκε να καλύπτει έως και 800 χιλιόμετρα την ημέρα σε αυτούς τους δύσκολους δρόμους, που ελάχιστα έχουν αλλάξει από τα χρόνια της αρχαιότητας και ο κινητήρας της KOVE να δουλεύει ασταμάτητα μέχρι και δέκα ώρες κάθε ημέρα, χωρίς καμία φροντίδα, καθώς ο “σύγχρονος πολιτισμός” ήταν πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά της. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, η μαύρη KOVE 800X PRO είχε πλέον ξεπεράσει κατά πολύ τα 10.000 χιλιόμετρα στον ολικό χιλιομετρητή της, παραμένοντας όμως απροβλημάτιστη μέχρι τέλους. Ήρθε λοιπόν η ώρα του απολογισμού και ο πιο κατάλληλος άνθρωπος να τον κάνει είναι φυσικά εκείνος που ήταν πάνω στη σέλα της σε αυτό το μακρινό ταξίδι:

Kove 800x pro

“KOVE 800X PRO - ΜΙΑ ΑΝΕΤΗ & ΑΞΙΟΠΙΣΤΗ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑ…
Έχοντας αποβιβαστεί στη Χίο, ξεκίνησα να καταγράψω εντυπώσεις και συμπεράσματα από την ταξιδιωτική συμβίωση μου με την πρωτοεμφανιζόμενη KOVE 800X PRO. Πίνοντας χαλαρά ένα φραπέ γλυκό με γάλα, τα πλήκτρα του laptop πήραν φωτιά, προκειμένου να απαντήσω στις εύλογες απορίες και στα επίμονα ερωτήματα που λάμβανα καθοδόν όλες τις προηγούμενες μέρες… 

Kove 800x pro

Ταξιδεύοντας απροβλημάτιστα στη σέλα της KOVE 800X PRO για 9.139 χλμ. -και μάλιστα σε μόλις 18 ημέρες- διαπίστωσα πως η σωματική κόπωση στα πολύωρα ταξίδια πάνω σε απαιτητικές διαδρομές είναι μικρότερη αν έχεις μια μοτοσυκλέτα που είναι εύκολη και άνετη στην οδήγηση -άνετη μοτοσυκλέτα δεν είναι μόνο εκείνη που έχει μεγάλη, αφράτη σέλα και τεράστιο φαίρινγκ. Χάρη στο πολύ μικρότερο βάρος της (σε σχέση με κάθε άλλη μοτοσυκλέτα στην κατηγορία της), η KOVE 800X PRO, αν και φορτωμένη με όλα όσα χρειάζονταν για ένα τέτοιο ταξίδι, δεν ζύγιζε περισσότερο από μια On-Off αντίστοιχου κυβισμού που είναι εντελώς άδεια από καύσιμο και χωρίς μπαγκάζια! Μιλάμε για ένα μεγάλο πλεονέκτημα, που σε συνδυασμό με το λογικό ύψος της σέλας, με βοηθούσε να πατώ με σιγουριά στο έδαφος, ειδικά στις χωμάτινες περιηγήσεις...

Kove 800x pro

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, ο δικύλινδρος κινητήρας της μοτοσυκλέτας με ενθουσίασε με την άφθονη δύναμη και ροπή του. Αλλαγή λαδιών δεν έγινε (και δεν συμπλήρωσα σταγόνα λάδι), ενώ και μετά από 10-12 ώρες συνεχούς οδήγησης (800–850 χλμ. ημερησίως) ο κινητήρας έδειχνε πάντα ξεκούραστος και πρόθυμος να ανταποκριθεί στα όποια “βίτσια” μου… 

Kove 800x pro

Στα θετικά οι ρυθμιζόμενες αναρτήσεις, τα δυνατά φρένα και η λογική κατανάλωση (5,5lt–6,0lt /100 km, με ταχύτητες 110–130 km/h), ενώ η οθόνη TFT που δεν έχει αντανακλάσεις και διάβαζα τις ενδείξεις της σε όλες τις συνθήκες. Εν κατακλείδι, η KOVE 800X PRO ανταποκρίθηκε απόλυτα στις τρεις βασικές απαιτήσεις που έχω από μια μοτοσυκλέτα: αξιοπιστία, άνεση, λειτουργικότητα…”

Ετικέτες

Trans – Asian 2017

Στη γη του Πακιστάν
7/7/2017

Δεκαπέντε μέρες αφότου είχα αποχαιρετήσει τα πάτρια εδάφη, και με καταγεγραμμένα 4.350 χιλιόμετρα στο κοντέρ της λευκής Honda, περνούσα –φανερά αγχωμένος– τα σύνορα του Πακιστάν. Ήταν η δεύτερη φορά μέσα στα τελευταία τρία χρόνια που επισκεπτόμουν με μοτοσυκλέτα την "Χώρα των Αγνών". Η τελευταία φορά που πέρασα τα ίδια ιρανο-πακιστανικά σύνορα (Taftan) ήταν το 2014, όταν οδηγούσα ένα παπί Yamaha Crypton 135, με προορισμό την Ινδία.

Όπως και τότε, έτσι και τώρα, οι Πακιστανοί φρόντισαν να μου παραχωρήσουν ένοπλη στρατιωτική συνοδεία για όλη την διάρκεια του ταξιδιού μου στην χώρα τους. Ήταν ένα μέτρο προστασίας των ξένων ταξιδιωτών από τυχόν επιθέσεις των Ταλιμπάν ή του ISIS, τ’ οποίο φυσικά αποδέχτηκα με ανακούφιση. Με τίποτα δεν ήθελα να βρεθώ αιχμάλωτος σε καμιά σπηλιά του Νοτίου Αφγανιστάν περιμένοντας πότε θα με ανταλλάξουν ή θα με αποκεφαλίσουν.

Το δρομολόγιο μέσα στο Πακιστάν άγγιζε τα 1.800 χλμ., με το πιο δύσκολο κομμάτι να είναι το πρώτο -από τα σύνορα ως την πόλη Quetta (640 χιλιόμετρα)- λόγω της καυτής παρουσίας της ερήμου Βελουχιστάν. Δυο πτώσεις (ευτυχώς ανώδυνες) σε χωμάτινα κομμάτια της διαδρομής, αμμοθύελλες, βενζίνη από βαρέλια, στρατιωτική συνοδεία και ένα σκασμένο λάστιχο αποτέλεσαν τα στοιχεία της οδικής περιπέτειας των δυο πρώτων ημερών μέχρι την πόλη Quetta, την πρωτεύουσα της επαρχίας Βελουχιστάν….

Στην Quetta, αφού κατέλυσα σ’ ένα κεντρικό ξενοδοχείο (ήταν επιλογή της αστυνομίας), βγήκα κατόπιν στην πόλη με την συνοδεία τριών στρατιωτών για να επισκευάσω το πίσω λάστιχο, που έσκασε μόλις έφτασα στο ξενοδοχείο –ήμουν τυχερός μέσα στην ατυχία. Έτσι, με καινούρια πίσω σαμπρέλα και ήρεμη πλέον διάθεση, μετά από δυο μέρες συνέχισα το ταξίδι μου για την πόλη Sukkur (410 χλμ. ανατολικά), στις όχθες του Ινδού ποταμού…

Στην διάρκεια της υπόλοιπης διαδρομής του “ Trans – Asian 2017” μέσα στο Πακιστάν (Sukkur-Multan-Lahore), οι τροχοί της Africa Twin ταξίδεψαν πάνω στην κορεσμένο εθνική οδό Ν5. Για τρεις μέρες, μέχρι τα σύνορα της Ινδίας, τα είδα όλα. Εκρηκτικό το "κοκτέιλ του δρόμου": επικίνδυνα φορτηγά, τρομερή σκόνη και καυσαέριο, οδήγηση κατά τα βρετανικά πρότυπα, σχιζοφρενείς οδηγοί, δυσβάστακτη υγρασία και μια αφόρητη ζέστη που άγγιζε τους 42 βαθμούς Κελσίου. Ήταν, ωστόσο, μια μικρή πρόγευση για τα οδικά δεινά που με περίμεναν στους δρόμους της γειτονικής Ινδίας, της επόμενης χώρας του “ Trans – Asian 2017”.

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Ετικέτες