Adam Riemann - Επικό βίντεο στον Αρκτικό Κύκλο με Honda Africa Twin 750

Εικόνες, ήχοι και προσωπική ιστορία που σε καθηλώνουν

Από τον

Κώστα Γκαζή

7/10/2022

Σε ένα ακόμη μαγικό βίντεο από αυτά που μας έχει συνηθίσει, ο Adam Riemann που βρίσκεται πίσω από τον φακό της Motology Films, αγοράζει ένα μεταχειρισμένο Honda Africa Twin 750 και ξεκινά για τον Αρκτικό Κύκλο.

Μπορεί να έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τον Riemann να γυρίζει βίντεο που πολλές φορές είναι promo κατασκευαστών, όμως το αποτέλεσμα είναι πάντα ξεχωριστό. Η ήρεμη φωνή του, ο στοχασμός κι οι σκέψεις που μοιράζεται μαζί μας, καθώς και οι κορυφαίες αξίες παραγωγής της κάθε ταινίας του, κάνουν τη Motology Films να ξεχωρίζει από οποιαδήποτε άλλη "φωνή" σε βίντεο περιπέτειας με μοτοσυκλέτα σήμερα.

Η διαφορά αυτή τη φορά είναι πως ο Riemann δεν οδηγεί κάποια κορυφαία, νέα Adventure μοτοσυκλέτα για λογαριασμό κάποιου εργοστασίου, αλλά αγοράζει μια μεταχειρισμένη Africa Twin 750 και επιστρέφει στις αξίες που τον ανέδειξαν, στο ταξίδι για το ταξίδι. Για την περιπέτεια, τη φύση, την ταλαιπωρία, και για την επιθυμία να μοιραστεί μαζί μας τις αξίες για τις οποίες ζει.

Η μοτοσυκλέτα είναι μόνο το όχημα, ενώ στόχος του Adam είναι να χαθεί για μια ακόμη φορά στη φύση, καταφέρνοντας να απαθανατίσει μοναδικά στιγμιότυπα, δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα που δεν πιστεύεις πως μπορεί να είναι μια απολύτως ΑΤΟΜΙΚΗ προσπάθεια. Χειριζόμενος με μαεστρία κάμερες και drone που τον ακολουθούν ακόμα και στη βροχή, και ολοκληρώνοντας το πακέτο με αριστοτεχνικό μοντάζ και επική μουσική, δίνει την εντύπωση πως πίσω από το βίντεο που βλέπουμε κρύβεται στρατός ολόκληρος από συνεργάτες, που παραμένουν κρυμμένοι από τα μάτια μας. Όμως δεν υπάρχει συνεργείο, δεν υπάρχει βοηθός, δεν υπάρχει στούντιο υπεύθυνο για τον συντονισμό εικόνας, ήχου και σεναρίου. Μόνο ο Adam και το "πολεμικό του άτι". Και το drone να πετά υπό βροχή και να τον απαθανατίζει να χαιρετά άλκες που διασχίζουν τρέχοντας τον δρόμο μπροστά του!

Κι ο Adam καταφέρνει όχι μόνο να τα βγάλει πέρα και στις πιο δύσκολες και απαιτητικές συνθήκες, απέναντι σε κρύο, βροχή, βλάβες και στα λασπωμένα δύσβατα μονοπάτια του Trans Euro Trail, αλλά την ίδια ώρα να τραβήξει αριστοτεχνικά πλάνα από το ταξίδι αυτό.

Τρεις χώρες, 6.000 χλμ., 12 μέρες ταξιδιού, μαγικές εικόνες και η υπνωτική φωνή του Riemann, σε ένα τριαντάλεπτο βίντεο που συγκλονίζει και εμπνέει. What's not to like που λένε κι οι Άγγλοι.

https://bit.ly/MOTO_671

Ταξιδιωτικά άρθρα

Trans – Asian 2017

Στη γη του Πακιστάν

7/7/2017

Δεκαπέντε μέρες αφότου είχα αποχαιρετήσει τα πάτρια εδάφη, και με καταγεγραμμένα 4.350 χιλιόμετρα στο κοντέρ της λευκής Honda, περνούσα –φανερά αγχωμένος– τα σύνορα του Πακιστάν. Ήταν η δεύτερη φορά μέσα στα τελευταία τρία χρόνια που επισκεπτόμουν με μοτοσυκλέτα την "Χώρα των Αγνών". Η τελευταία φορά που πέρασα τα ίδια ιρανο-πακιστανικά σύνορα (Taftan) ήταν το 2014, όταν οδηγούσα ένα παπί Yamaha Crypton 135, με προορισμό την Ινδία.

Όπως και τότε, έτσι και τώρα, οι Πακιστανοί φρόντισαν να μου παραχωρήσουν ένοπλη στρατιωτική συνοδεία για όλη την διάρκεια του ταξιδιού μου στην χώρα τους. Ήταν ένα μέτρο προστασίας των ξένων ταξιδιωτών από τυχόν επιθέσεις των Ταλιμπάν ή του ISIS, τ’ οποίο φυσικά αποδέχτηκα με ανακούφιση. Με τίποτα δεν ήθελα να βρεθώ αιχμάλωτος σε καμιά σπηλιά του Νοτίου Αφγανιστάν περιμένοντας πότε θα με ανταλλάξουν ή θα με αποκεφαλίσουν.

Το δρομολόγιο μέσα στο Πακιστάν άγγιζε τα 1.800 χλμ., με το πιο δύσκολο κομμάτι να είναι το πρώτο -από τα σύνορα ως την πόλη Quetta (640 χιλιόμετρα)- λόγω της καυτής παρουσίας της ερήμου Βελουχιστάν. Δυο πτώσεις (ευτυχώς ανώδυνες) σε χωμάτινα κομμάτια της διαδρομής, αμμοθύελλες, βενζίνη από βαρέλια, στρατιωτική συνοδεία και ένα σκασμένο λάστιχο αποτέλεσαν τα στοιχεία της οδικής περιπέτειας των δυο πρώτων ημερών μέχρι την πόλη Quetta, την πρωτεύουσα της επαρχίας Βελουχιστάν….

Στην Quetta, αφού κατέλυσα σ’ ένα κεντρικό ξενοδοχείο (ήταν επιλογή της αστυνομίας), βγήκα κατόπιν στην πόλη με την συνοδεία τριών στρατιωτών για να επισκευάσω το πίσω λάστιχο, που έσκασε μόλις έφτασα στο ξενοδοχείο –ήμουν τυχερός μέσα στην ατυχία. Έτσι, με καινούρια πίσω σαμπρέλα και ήρεμη πλέον διάθεση, μετά από δυο μέρες συνέχισα το ταξίδι μου για την πόλη Sukkur (410 χλμ. ανατολικά), στις όχθες του Ινδού ποταμού…

Στην διάρκεια της υπόλοιπης διαδρομής του “ Trans – Asian 2017” μέσα στο Πακιστάν (Sukkur-Multan-Lahore), οι τροχοί της Africa Twin ταξίδεψαν πάνω στην κορεσμένο εθνική οδό Ν5. Για τρεις μέρες, μέχρι τα σύνορα της Ινδίας, τα είδα όλα. Εκρηκτικό το "κοκτέιλ του δρόμου": επικίνδυνα φορτηγά, τρομερή σκόνη και καυσαέριο, οδήγηση κατά τα βρετανικά πρότυπα, σχιζοφρενείς οδηγοί, δυσβάστακτη υγρασία και μια αφόρητη ζέστη που άγγιζε τους 42 βαθμούς Κελσίου. Ήταν, ωστόσο, μια μικρή πρόγευση για τα οδικά δεινά που με περίμεναν στους δρόμους της γειτονικής Ινδίας, της επόμενης χώρας του “ Trans – Asian 2017”.

Κωνσταντίνος Μητσάκης