RIDE THE CLASSIC WAY, μέρος ΣΤ΄ - Ιταλία

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

27/10/2022

Η είσοδός μου (ξανά) στo ιταλικό έδαφος σηματοδότησε την αρχή του τέλους του “RIDE THE CLASSIC WAY”, αφού λιγότερα από 600 χλμ. με χώριζαν πλέον από το λιμάνι της Ancona, την «πύλη εξόδου» μου από την χώρα. Η πρώτη διανυκτέρευσή μου στην Ιταλία πραγματοποιήθηκε στην κωμόπολη Bormio, ενώ η επόμενη διανυκτέρευση ήταν προγραμματισμένη να γίνει στην ατμοσφαιρική Verona.

Με την πλάτη γυρισμένη στα ψηλά αλπικά βουνά, ξεκίνησα με αμείωτο κέφι το δίτροχο οδοιπορικό μου στις επίπεδες εκτάσεις της Βόρειας Ιταλίας, με επόμενο προορισμό την πόλη του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας! Όμως, οδηγώντας στην διαδρομή Bormio–Edolo–Brescia–Verona (230 χλμ.) μέσω ενός δικτύου εθνικών οδών (όχι autostrada), «έχασα την μπάλα» με αντίπαλο τον χρόνο. Στάση κάθε λίγο για φωτογράφιση τοπίων, στάση για εσπρεσάκι, στάση για την εξερεύνηση γραφικών κωμοπόλεων καθοδόν, στάση δίπλα στις όχθες της λίμνης Iseo… Τελικά, έφτασα μετά από 6 ολόκληρες ώρες στη πόλη της Verona!

Για τις ερωτευμένες ψυχές που θέλουν να ζήσουν ένα δυνατό, ρομαντικό παραμύθι και να περιηγηθούν σε μια πόλη με ιταλική φινέτσα, πλούσια ιστορία, σαιξπηρική ατμόσφαιρα και μεσαιωνικά αρχιτεκτονήματα, η Verona του ποταμού Adige αποτελεί τον ιδανικό προορισμό. Με αφετηρία τη διάσημη πλατεία Piazza Bra, η Verona με ταξίδεψε πίσω στο χρόνο, μέσα από μια μεγάλη βόλτα που έκανα στα κυριότερα μνημεία–αξιοθέτά της: η ρωμαική Αρένα, το σπίτι της Ιουλιέτας, η γοητευτική πλατεία Piazza delle Erbe, οι τάφοι της δυναστείας Σκαλιτζέρι και η γέφυρα Σκαλιτζέρι.

Η τελευταία οδική αποστολή της μαύρης BMW R18 CLASSIC επί ιταλικού εδάφους έλαβε χώρα στη διαδρομή Verona–Rimini–Fano–Ancona (330 χλμ.). Η θριαμβευτική Αψίδα του Αυγούστου, ένα μνημειακό κτίσμα που ανεγέρθηκε στην παραθαλάσσια πόλη Fano από τον αυτοκράτορα Αύγουστο (9 μ. Χ.), στάθηκε η αφορμή να σταθμεύσω στο κέντρο της Fano και να αναζητήσω το καλοδιατηρημένο ρωμαικό μνημείο -για την ιστορία, ιδρυτής της Fano ήταν ο Ιούλιος Καίσαρας (49 π. Χ.).

Με την άφιξη στο πολυσύχναστο λιμάνι της Ancona, το “RIDE THE CLASSIC WAY” έριξε τίτλους τέλους μετά από 3.200 υπέροχα, απροβλημάτιστα χιλιόμετρα σε Ιταλία, Ελβετία, Λιχτενστάιν, Γερμανία και Γαλλία. Ενώ το υδάτινο ταξίδι Ancona–Patra που ακολούθησε στα νερά της Αδριατικής και του Ιονίου με το σύγχρονο πλοίο της ANEK LINES “OLYMPIC CHAMPION”, μ’ έφερε πίσω στην αγκαλιά της πατρίδας μετά από 19 ημέρες. Ένα ακόμα δίτροχο οδοιπορικό στους δρόμους του κόσμου ολοκληρώθηκε με τις καλύτερες αναμνήσεις!

Παραδίδοντας το κλειδί της BMW R18 CLASSIC στον κ. Γ. Δουλγερίδη της BMW MOTORRAD HELLAS, μου ζητήθηκε να περιγράψω επιγραμματικά τις εντυπώσεις μου από την «συμβίωσή» μου με την εμβληματική Cruiser της BMW. Αντίθετα με τις όποιες αρχικές επιφυλάξεις μου, η BMW R18 αποδείχτηκε εντέλει μια ευκολοδήγητη και απολαυστική μοτοσυκλέτα, η οποία με καταγοήτευσε με την νοσταλγική σχεδίασή της, με συνάρπασε με τον «Big Boxer» κινητήρα της και την κτηνώδη ροπή του, και με ταξίδεψε σε δρόμους στριφτερούς με χάρη μπαλαρίνας.

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

12/10/2022

Κάτω από ένα βαρύ, συννεφιασμένο ουρανό που με απειλούσε με βροχή, προσέγγισα τα ελβετικά σύνορα, που απέιχαν μόλις 21 χλμ. από τις όχθες της Como –

Goodbye Italy, Welcome to Switzerland! Mε την απαραίτητη βινιέτα κολλημένη στον ανεμοθώρακα της BMW R 18 Classic, ξεκίνησα αμέσως μετά την διάσχιση της Ελβετίας με προορισμό το λιλιπούτειο πριγκιπάτο του Λιχτενστάιν.

Ακολουθώντας την διαδρομή Lugano, Bellinzona, San Bernardino, Splugen, Bad Ragaz, Vaduz (190 χλμ.), βρέθηκα να ταξιδεύω μέσα στον καταπράσινο κόσμο των Άλπεων, με σημείο αναφοράς το ορεινό πέρασμα San Bernardino (2.066 μ.). Παρατεταμένες ανηφόρες, κατηφόρες, κλειστές και ανοικτές στροφές, αυστηρά όρια ταχύτητας, η BMW R 18 Classic ανταποκρίθηκε επάξια στις ποικίλλες προκλήσεις της διαδρομής και μου χάρισε μια ανεπανάληπτη εμπειρία οδηγικής απόλαυσης.

Με έκταση μόλις 160 τετρ. χλμ., το λιλιπούτειο πριγκηπάτο του Λιχτενστάιν είναι το τέταρτο μικρότερο ευρωπαϊκό κράτος (μετά το Βατικανό, το Μονακό και τον Άγιο Μαρίνο) και το έκτο μικρότερο στον κόσμο. Τόσο μικρό είναι το μέγεθος του Λιχτενστάιν, που οι 35.000 κάτοικοί του χαριτολογώντας αναφέρουν ότι «μέχρι να ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου, το έχεις χάσεις»! Και δεν έχουν άδικο, αφού η απόσταση από την Ανατολή στη Δύση είναι κατά μέσο όρο 6,5 χλμ. και από τον Βορρά στο Νότο 25 χλμ.

Φυσικά, ανάλογη σε έκταση –αλλά και πληθυσμό– ήταν η πρωτεύουσα του πριγκιπάτου. Κτισμένη στο γεωγραφικό κέντρο της χώρας, κοντά στη δεξιά όχθη του Ρήνου, η μικρή Vaduz φιλοξενούσε μόλις 5.000 κατοίκους. Στη γνωριμία μου με την πρωτεύουσα του Λιχτενστάιν, μού δόθηκε η εντύπωση πως είχα προσεγγίσει μια τυπική ελβετική ή αυστριακή κωμόπολη.

Το μεσαιωνικό κάστρο, ο κεντρικός πεζόδρομος Stadtle, το Ταχυδρομικό Μουσείο Γραμματοσήμων, οι Αμπελώνες & τα Δοκιμαστήρια κρασιών «Hofkellerei des Fürsten von Liechtenstein», ο νέο-γοτθικού ρυθμού Καθεδρικός ναός (1873) και το Κυβερνητικό κτήριο (1905) υπήρξαν τα σημεία ενδιαφέροντος που τράβηξαν εδώ την προσοχή μου.

Και μετά το Λιχτενστάιν, σειρά είχε η Γερμανία να φιλοξενήσει την πορεία του “RIDE THE CLASSIC WAY” -η πόλη Fussen της Βαυαρίας ήταν ο επόμενος σταθμός μου. Ο φιδίσιος επαρχιακός οδικός άξονας που επέλεξα για να προσεγγίσω την Fussen (158 χλμ.) διέσχιζε χαμηλούς λόφους και κατάφυτες πεδιάδες, ενώ γραφικές κωμοπόλεις, χαριτωμένα χωριά με παραδοσιακά ξύλινα αγροτόσπιτα, μικρές εκκλησίες και περίτεχνα διακοσμημένα πανδοχεία -όλα εναρμονισμένα με το τοπικό οικοσύστημα της γερμανικής υπαίθρου- «παρέλασαν» μπροστά στα μάτια μου.

Ο λόγος που επέλεξα να διανυκτερεύσω στην κοσμοπολίτικη Fussen είχε σχέση με τα δυο διάσημα αξιοθέατά της. Σε απόσταση αναπνοής από το ιστορικό κέντρο της Fussen, τα βασιλικά κάστρα Neuschwanstein (κτίστηκε το 1886 από το βασιλιά Λουδοβίκο B΄) και Hohenschwangau (κτισμένο από το βασιλιά Μαξιμιλιανό Β΄ το 1832) ύψωναν τα αγέρωχα τείχη τους μέσα στην καταπράσινη αγκαλιά των Βαυαρικών Άλπεων. Κτισμένα σε κοντινή απόσταση από τα γερμανο-αυστριακά σύνορα, τα δύο επιβλητικά κάστρα της Βαυαρίας έμοιαζαν να ξεπηδούν μέσα από ένα γοητευτικό παραμύθι αλλοτινών εποχών και μού χάρισαν μια συναρπαστική περιπλάνηση στα μονοπάτια της γερμανικής ιστορίας.