Trans – Asian 2017

Τουρκία - Ιράν
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

27/6/2017

Όπως είχαμε γράψει εδώ, μετά από αποκλειστική πληροφόρηση που είχαμε μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας μαζί του, ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρισκόταν ήδη στο Ιράν και είχε να αντιμετωπίσει δύο από τα δυσκολότερα προβλήματα του επικού ταξιδιού του: την γραφειοκρατία και τον αφόρητο καύσωνα. Μόλις πριν από λίγο κατάφερε να ξεπεράσει και το πρόβλημα με την απαγόρευση του internet και των scial media στο Ιράν και μας έστειλε την πρώτη του ανταπόκριση από το ταξίδι:

"To ταξίδι ξεκίνησε από τις αιγαιοπελαγίτικες ακτές της Μικρασίας. Από το κοσμοπολίτικο Cesme όπου αποβιβάστηκα, μέχρι τους πρόποδες του χιονισμένου Αραράτ στα σύνορα με το Ιράν, η Africa Twin κατέγραψε στο κοντέρ της περί τα 1.900 km. Οι πόλεις Afyon, Ankara, Sivas και Erzerum είδαν την λευκή Honda να περνά από τις γειτονιές τους, ενώ τίποτα το ανησυχητικό ή απρόβλεπτο δεν συνέβη στα πρώτα αυτά χιλιόμετρα του ταξιδιού.

Ωστόσο, ένα πρόβλημα στο Carnet Ata (πολύπτυχο της ΕΛΠΑ) καθυστέρησε την είσοδό μου στο Ιράν για πέντε ολόκληρες ημέρες. Οι ιρανικές τελωνειακές αρχές, διαπιστώνοντας μια παρατυπία στο έγγραφο της μοτοσυκλέτας, αρνήθηκαν την είσοδό της στην χώρα και έτσι υποχρεώθηκα να επικοινωνήσω με την ΕΛΠΑ στην Αθήνα, προκειμένου να βρεθεί λύση στο πρόβλημα, όπως και τελικά έγινε.

Την τελευταία φορά που επισκέφθηκα το Ιράν ήταν το 2016, όταν ταξίδευα με μια ΚΤΜ 1050 Adventure για το Ντουμπάι. Να λοιπόν που βρέθηκα να διατρέχω ξανά –αυτήν την φορά με μια Honda CRF1000L Africa Twin– την μυθική χώρα του Δαρείου, καθοδόν όμως για την Ινδονησία. Με αφετηρία την συνοριακή πόλη Maku, η διαδρομή που είχα χαράξει μέσα στο Ιράν θα με περνούσε από τις πόλεις Tabris, Esfahan, Kerman και Zahedan, ενώ φτάνοντας στα σύνορα του Πακιστάν, ακόμα 2.450 km θα είχαν προστεθεί στο κοντέρ της λευκής μοτοσυκλέτας.

Για πολλοστή φορά, το Ιράν αποτέλεσε έναν "διάδρομο" στην πορεία μου προς την μακρινή Ανατολή. Αυτό όμως δεν σήμαινε ότι δεν έπρεπε να κάνω τις απαραίτητες στάσεις στα διάφορα αξιοθέατα που βρίσκονταν πάνω στην ρότα του "Trans – Asian 2017". Και φυσικά επέλεξα –για ακόμη μια φορά– την ονειρική Esfahan, την γοητευτικότερη πόλη του Ιράν. Χάρη στα υποβλητικά μνημεία της, που αποτελούν τα πιο αριστουργηματικά οικοδομήματα του ισλαμικού κόσμου, τούτη η πόλη του Κεντρικού Ιράν έμοιαζε να ξεπηδά μέσα από το φανταστικό κόσμο ενός ανατολίτικου παραμυθιού…

Μετά την Esfahan με περίμενε η έρημος της ακραίας σιωπής! Η έρημος Βελουχιστάν (η Γεδρωσία του Μεγαλέξανδρου), που το επίπεδο βασίλειό της φτάνει μέχρι το Ανατολικό Πακιστάν. Για τις επόμενες τρεις μέρες βρέθηκα να οδοιπορώ μέσα στη μοναξιά μου, διασχίζοντας ένα περιβάλλον εχθρικό και αφιλόξενο για την ανθρώπινη παρουσία. Και παρόλο που ο υδράργυρος φλερτάριζε καθημερινά τους 50°C, θέτοντας σε δοκιμασία τα σωματικά και ψυχολογικά μου όρια, εντέλει κατάφερα και προσέγγισα σώος τα πακιστανικά σύνορα…"

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Ετικέτες

SYM MIDDLE EAST​: Στους δρόμους της Μέσης Ανατολής, με SYM Joyride 300 - Μέρος 4

Τουρκία
SYM Middle East ταξιδιωτικό με τον Κ. Μητσάκη
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

6/2/2023

Το συνοριακό πέρασμα από το Ιράκ στην Τουρκία δεν μου επιφύλαξε προβλήματα ή απρόοπτα. Με την είσοδό μου στην Τουρκία – την τέταρτη και τελευταία χώρα του “SYM MIDDLE EAST”– το οδοιπορικό μου στους δρόμους της Μέσης Ανατολής με το μαύρο SYM JOYRIDE 300 μπήκε στην τελική φάση του. Περίπου 1.800 τουρκικά χιλιόμετρα με χώριζαν πλέον από το αιγαιοπελαγίτικο λιμάνι του Cesme, εκεί που θα έφτανα οδηγώντας πάνω στη διαδρομή Cirze–Gaziantep–Adana–Konya–Afyon–Cesme. Πάμε δυτικά, πάμε Cesme!

Η συνοριακή πόλη Cirze, αφού μερίμνησε για την ξεκούραση και τον ύπνο μου, με αποχαιρέτησε το επόμενο πρωινό. Με τον υδράργυρο να προσπαθεί να ξεκολλήσει από τους 0 C, η διαδρομή ως την πόλη Gaziantep (470 χλμ. δυτικά) μού πρόσφερε μια άκρως “παγωμένη” εμπειρία οδήγησης!

Καθ’ οδόν για την Gaziantep επιχείρησα μια μικρή παράκαμψη με προορισμό τον οικισμό Harran. Από τις αρχαιότερες πόλεις της Βόρειας Μεσοποταμίας, η Harran αναφέρεται τόσο σε ασσυριακές επιγραφές, όσο και στη Παλαιά Διαθήκη.

Χαρράν

Σήμα κατατεθέν της Harran αποτελούσαν οι παραδοσιακές πλίθινες κατοικίες με τις θολωτές στέγες, οι οποίες αντιπροσωπεύουν την αρχέτυπη αρχιτεκτονική κληρονομία της μεσοποτάμιας περιοχής.

Gaziantep

Κι από την Harran, άφιξη κατόπιν στην Gaziantep, σε μια από τις παλαιότερες (συνεχώς κατοικημένες) πόλεις στον κόσμο –κατοικείται αδιαλείπτως από το 3650 π.Χ.

Γκαζιαντέπ

Η γνωριμία με την Gaziantep ξεκίνησε από το γεροδεμένο κάστρο της (που ορθώνει τα τείχη του στο κέντρο της παλαιάς πόλης) και συνεχίστηκε στους παρακείμενους μαχαλάδες με τα πλακόστρωτα σοκάκια και τις –γερασμένες από τον χρόνο– πετρόκτιστες κατοικίες.

Adana

Οδηγώντας κατόπιν το SYM JOYRIDE 300 στην διαδρομή Gaziantep–Adana–Konya–Afyon–Cesme (1.210 χλμ.), χρειάστηκε να επιστρατεύσω ότι πιο ζεστό αξεσουάρ διέθετα, αφού ο υδράργυρος κάποια στιγμή κατρακύλησε στους –3 C!

Κεντρική Τουρκία

Το ταξίδι στην… εποχή των παγετώνων της Κεντρικής Τουρκίας συνεχίστηκε μέχρι την πόλη Afyon – μετά η θερμοκρασία ανέβηκε λίγο και κορμί μου ζεστάθηκε!

Βούρλα

Λίγο πριν προσεγγίσω το λιμάνι του Cesme και επιβιβαστώ στο πλοίο για Χίο, έκανα μια μικρή στάση στην παραλιακή λουτρόπολη Urla (53 χλμ. ανατολικά του Cesme). Η κωμόπολη Urla (Βούρλα) αποτελεί την οικιστική συνέχεια της αρχαίας ιωνικής πόλης των Κλαζομενών, η οποία ήταν μία από τις 12 πόλεις του Πανιωνίου και «γέννησε» τον προσωκρατικό φιλόσοφο Αναξαγόρα. Αρκετούς αιώνες αργότερα, στις αρχές του 20ου αιώνα, στον ίδιο χώρο των Κλαζομενών γεννήθηκε ο Γεώργιος Σεφέρης. Το σπίτι που γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια ο νομπελίστας ποιητής μας έχει μετατραπεί σε ξενοδοχείο («Hotel Yorgo Seferis») και στους χώρους του με ξενάγησε ο τωρινός ιδιοκτήτης του.

Βούρλα

Με το ακτοπλοϊκό δρομολόγιο Τσεσμέ–Χίος–Πειραιάς, αναβάτης και scooter επιστρέψαμε ξανά στη βάση μας, μετά από 23 ημέρες περιπλάνησης στις γειτονιές της Μέσης Ανατολής. Ταξιδεύοντας 4.000 χλμ. με το μαύρο SYM JOYRIDE 300 σε μία από τις πιο ταραγμένες και ιστορικές περιοχές του κόσμου, αντίκρισα τις τραγικές συνέπειες ενός παράλογου πολέμου, βίωσα οδικές δυσκολίες και αυστηρούς στρατιωτικούς ελέγχους και περπάτησα σε πόλεις αρχαίες και μυθικές. Αλλά πάνω από όλα, εισέπραξα την αληθινή φιλοξενία και καλοσύνη των ευγενικών κατοίκων αυτού του πολύπαθου τόπου, που προσπαθεί να ανακάμψει και να υποδεχτεί το λευκό περιστέρι της ειρήνης.