WSBK-Motul Jerez Race2: Ο Redding τη νίκη, ο Davies έκλεισε την πόρτα
Δυναμική επιστροφή για την Ducati
Από τον
Μπάμπη Μέντη
3/8/2020
Παρά το γεγονός πως την Κυριακή η Kawasaki του γνωστού “ύποπτου” Jonathan Rea είχε την Pole και ξεκινούσε από την πρώτη θέση ως η ταχύτερη των χρονομετρημένων, οι δύο Ducati της Aruba.it ήταν εκείνες που τελικά κυριάρχησαν. Με τον Scott Redding να προσπερνά χωρίς χρονοτριβή, οδήγησε τον αγώνα έως το τέλος, έχοντας την άνεση να προσαρμόζει τον ρυθμό ώστε να μην απειληθεί. Πολύ δυνατή παρουσία είχε για άλλη μια φορά ο Τούρκος Toprak Razgatlioglu της PATA-Yamaha, όπου με πολλές προσπεράσεις και μάχες σώμα με σώμα έφτασε έως την τρίτη θέση του βάθρου.
Στη σκληρή μάχη για την τέταρτη θέση μεταξύ Rea, Lowes και Michael Ruben Rinaldi, κερδισμένος βγήκε ο Rinaldi, που είχε δείξει από την Παρασκευή στα ελεύθερα δοκιμαστικά τις δυνατότητές τους με την δορυφορική Panigale V4R. Ο Alex Lowes κατάφερε τελικά να περάσει τη γραμμή του τερματισμού πριν από τον πολυπρωταθλητή Jonathan Rea, ο οποίος έκλεισε την πρώτη εξάδα. Απογοητευτική η παρουσία της Honda σε αυτόν τον αγώνα, με το Alvaro Bautista στην 8η θέση να έχει πάνω από τέσσερα δευτερόλεπτα διαφορά από τον Michael van der Mark που τερμάτισε μπροστά του της 7η θέση. Οπότε η 10η θέση για τον “συνταξιούχο” Marco Melandri που επανεμφανίστηκε στη ζωή μας σε αυτόν τον αγώνα είναι άκρως εντυπωσιακή, καθώς είχε ξεκινήσει από την 19η θέση.
Οι Christophe Ponsson και Takumi Takahashi δεν κατάφεραν να τερματίσουν τον αγώνα λόγω πτώσεων. Δύσκολη στιγμή είχε και ο Loris Baz στους πρώτους γύρους του αγώνα και μάλιστα όταν ήταν μαζί με τους πρώτους, αλλά τελικά κατάφερε να τερματίσει στην 17η θέση. Για τους λάτρεις των στατιστικών, η Ducati είχε να κάνει 1-2 από την εποχή των δικύλινδρων, στον αγώνα του Assen το 2012.
Toprak Razgatlioglu – Ο πρωταθλητής WSBK που θέλει να σπάσει την κατάρα του MotoGP
Και ίσως η συγκυρία κανονισμών, κυβισμού και ελαστικών, να τον βοηθήσει περισσότερο από τους προηγούμενους
Από τον
Φίλιππο Σταυριδόπουλο
30/7/2025
Εδώ και 37 χρόνια, Παγκόσμιοι Πρωταθλητές του WorldSBK πέρασαν στο MotoGP με όνειρα και φιλοδοξίες, αλλά κανείς δεν κατάφερε να δώσει σάρκα και οστά στα όνειρα αυτά. Τα φώτα στον Toprak Razgatlioglu που, για το 2026, περνά από τον θρόνο του WorldSBK, στην αρένα του MotoGP
Ο μάγος των φρένων, δύοφορές (και ίσως σύντομα τρεις) Παγκόσμιος Πρωταθλητής, αφήνειπίσω του τον κόσμο των Superbike. Από το 2026, θα οδηγεί στο MotoGP την εργοστασιακή YamahaM1 με τα χρώματα της Prima Pramac.
Δεν είναι ο πρώτος που το δοκιμάζει. Αλλά η ιστορία δείχνει να μην είναι είναι με το μέρος του. Από τους 19 Παγκόσμιους Πρωταθλητές του WSBK, μόλις δύο κέρδισαν Grand Prix στο MotoGP: ο Ben Spies και ο Troy Bayliss. Πολλοί προσπάθησαν, αρκετοί τραυματίστηκαν, άλλοι δεν βρήκαν την κατάλληλη ομάδα, μερικοί δεν μπήκαν καν στον κόπο.
Τα μεγάλα ονόματα που δεν τα κατάφεραν
Ο Ben Spies, Πρωταθλητής Superbike το 2009, κέρδισε στο Assen το 2011, αλλά οι τραυματισμοί τον σταμάτησαν. Ο Troy Bayliss, αφού κατέκτησε τον τίτλο του WSBK το 2001, γύρισε στο MotoGP το 2006 για να αντικαταστήσει τον Sete Gibernau και κέρδισε θριαμβευτικά στη Valencia, χαρίζοντας στην Ducati το πρώτο της 1-2.
Colin Edwards, James Toseland, Neil Hodgson, Scott Russell, όλοι τους πρωταθλητές στο WSBK, αλλά χωρίς να κατορθώσουν νίκη στο MotoGP. Ο Edwards έχασε τη μεγάλη του στιγμή στην τελευταία στροφή του Assen το 2006. Ο Toseland ξεκίνησε δυνατά αλλά τραυματισμοί στον καρπό τον άφησαν πίσω. Ο Hodgson πάλευε με μη ανταγωνιστικές μοτοσυκλέτες.
Ο Cal Crutchlow έδειξε τον δρόμο, άρπαξε την ευκαιρία, έφυγε νωρίς από το WSBK και κέρδισε τρία MotoGP Grand Prix, περισσότερα από κάθε πρωταθλητή WSBK.
Οι βασιλιάδες που έμειναν στο κάστρο τους
Ο Carl Fogarty και ο Jonathan Rea, ζωντανοί θρύλοι του WSBK, είχαν την ταχύτητα για να τα βάλουν με τους καλύτερους του MotoGP, αλλά δεν έκαναν ποτέ το βήμα στη αρένα του MotoGP.
H ανάποδη διαδρομή
Max Biaggi, Alvaro Bautista, Carlos Checa, John Kocinski… Οι αναβάτες του MotoGP που πήγαν στα Superbikes τα κατάφεραν σαφώς καλύτερα με κάποιους από αυτούς να προσθέτουν νέους τίτλους στις προθήκες τους.
Ο Toprak περίμενε μέχρι να έχει στο βιογραφικό του δύο τίτλους (και ίσως έναν τρίτο) πριν μεταπηδήσει στο MotoGP και την εργοστασιακή Yamaha. Το 2026 θα έχει έναν χρόνο να προσαρμοστεί, ενώ η Yamaha αναπτύσσει τη νέα V4 M1. Το 2027, τα ελαστικά του MotoGP αλλάζουν από Michelin σε Pirelli, τα ίδια με τα οποία έχει γράψει την ιστορία του στα Superbikes, ίσως αυτές να είναι οι ιδανικές συνθήκες για έναν rookie να παλέψει επί ίσοις όροις στην μεγάλη κατηγορία, με όλους να ξεκινάνε σε μία κενή σελίδα.
Η επόμενη σεζόν θα είναι απλά μεταβατική περίοδος, κανείς δεν περιμένει το παραμικρό δυναμικό αποτέλεσμα, αντιθέτως ο στόχος είναι η προετοιμασία για το 2027 με μία τελείως νέα V4 μοτοσυκλέτα από την Yamaha και στο Μιλάνο που βρεθήκαμε πριν λίγες ημέρες, στο σπίτι των MotoGP του Ιαπωνικού κατασκευαστή, είναι συγκρατημένα αισιόδοξοι. Μόνο σίγουρο πως εργάζονται σκληρά για να φέρουν την πολυπόθητα αλλαγή και να επιστρέψουν στην ανταγωνιστικότητα. Ο Toprak δεν είναι ο μόνος δρόμος, η μόνη ομάδα που ρίχνουν στον πόλεμο, αλλά ακόμη ένα από τα πολλά εφόδια που μαζεύουν.
