Αποσύρεται ο Freestyler Dany Torres με σοβαρά προβλήματα στα γόνατα

Αγαπημένος του FMX στην Ισπανία
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

15/10/2020

Ένας από τους αναβάτες με ισχυρή παρουσία στο FMX και καριέρα 13ων ετών αποσύρεται από την ενεργό δράση έχοντας κάνει πέντε χειρουργεία στα γόνατα με το τελευταίο να είναι ολική αρθροπλαστική που κανονικά ακολουθείται σε μεγαλύτερες ηλικίες όταν έχει καταστραφεί πλήρως η άρθρωση από οστεοπόρωση και άλλες εκφυλιστικές ασθένειες. Ο Dany Torres βέβαια είναι μόλις 33 ετών, γεννημένος στις 10/3/1987, έχοντας ξεκινήσει την καριέρα του το 2004 από τα Red Bull X-Fighters.

Τότε ήταν η χρυσή εποχή του FMX όταν η Red Bull πρακτικά κάνει δικούς της τους αγώνες μιας και διοργανώνει τα X-Fighters που είναι ότι πιο εντυπωσιακό και μεγάλο έχει δει ο κόσμος του ΜΧ μετά τα X-Games. Για να σας θυμίσουμε λίγο την εποχή, μόλις το 2000, τέσσερα χρόνια πριν το ντεμπούτο του Dany Torres είχαμε δει το πρώτο backflip σε αγώνα και μάλιστα με κακή προσγείωση. Ήταν το 2002 που ο Travis Pastrana ο πλέον γνωστός Freestyler, θα καθιέρωνε στους αγώνες αυτούς το backflip.

Φανταστείτε πόσο χρόνο έχουμε ακόμη μπροστά μας για να δούμε τα διπλά backflip, και όλες τις διαφοροποιήσεις στα άλματα με ονομασίες όπως cliffhanger, cordova, CrackNac κτλ… Είναι μία εποχή που όλα αυτά ξεκινάνε, μαζί και ο Dany Torres.

Στην Ισπανία γίνονται διοργανώσεις που ξεπερνούν τα 100.000 εισιτήρια, το κόστος διεξαγωγής του αγώνα για να μετατραπεί η αρένα ταυρομαχιών με ένα τεράστιο λόφο χώματος στο κέντρο και ράμπες ολόγυρα είναι τεράστιο.

Οι διοργανωτές ανακαλύπτουν πως είναι προτιμότερο να αποθηκεύουν το χώμα και απλά να το μεταφέρουν στην αρένα, καθώς είναι και κοσκινισμένο δίχως πέτρες και έτσι νοικιάζουν αποθήκες.

Τέτοιο είναι το ενδιαφέρον του κόσμου, που δικαιολογεί αυτά τα έξοδα. Στα χρόνια που ακολουθούν οι αναβάτες θα ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο αεροπορικώς κουβαλώντας στις αποσκευές ένα τιμόνι και μερικούς μοχλούς που τα τοποθετούν σε μοτοσυκλέτες της διοργάνωσης ώστε να μην κουβαλούν μοτοσυκλέτες.

Ο Torres όμως ανέρχεται στην μικρή ομάδα των καλύτερων που η διοργάνωση κουβαλά τις προσωπικές τους μοτοσυκλέτες από πόλη σε πόλη και από χώρα σε χώρα γυρνώντας όλο τον κόσμο!

Ξεκίνησε να πειραματίζεται με το FMX το 2002 και το 2004 βρισκόταν ήδη στον πρώτο αγώνα με φόντο να γίνει ο επόμενος Ισπανός αναβάτης – πρότυπο μετά τον Edgar Torronteras.

Τελικά ο Torres θα ίσιωνε την καμπύλη της ανόδου του πολλές φορές αυτά τα χρόνια και όλες εξαιτίας τραυματισμών στα γόνατα.

Τον περασμένο Ιούλιο χειρούργησε το ήδη χειρουργημένο δεξί πόδι εξαιτίας ενδονοσοκομειακής μόλυνσης από την προηγούμενη φορά και τον περασμένο Σεπτέμβριο μπήκε στο χειρουργείο για 5η φορά συνολικά! Μετά από τρία συνεχόμενα χειρουργεία στο ίδιο πόδι, οι γιατροί προχώρησαν σε ολική αρθροπλαστική και η δυνατότητα του Torres να προσγειώνεται στα πόδια μετά από άλμα πολλών μέτρων, τελείωσε για πάντα. Έπειτα από 30 χρόνια καβαλώντας μοτοσυκλέτες (από τριών ετών ξεκίνησε) και 13 χρόνια επαγγελματικής ενασχόλησης με το FMX ζώντας τις καλύτερες στιγμές αυτού του ακροβατικού αθλήματος, ο Torres εγκαταλείπει την καριέρα του.

Είχα μιλήσει πρώτη φορά μαζί του στην Μαδρίτη το 2011, όταν είχε κερδίσει μπροστά σε ένα μεγάλο κοινό. Τελευταία φορά που θα κέρδιζε εκεί μέσα μπροστά σε 100.000 κόσμο, νούμερα που τα βλέπεις μόνο σε MotoGP.

Δύο αγώνες θα γινόντουσαν το2011 στην Μαδρίτη, βγήκε τέταρτος στον επόμενο ενώ πρώτη φορά κέρδισε εκεί μέσα το 2009. Τότε μου έλεγε πως αυτό που έκανε ήταν το όνειρό του και οι τραυματισμοί ένα ρίσκο που ήταν αποφασισμένος να πάρει.

Δίπλα του ο άλλος μεγάλος αναβάτης που θα στεκόταν λίγο πιο τυχερός στην καριέρα του, ο Robbie Maddison που σε εκείνον τον αγώνα που κέρδισε ο Torres, εκείνος έτρεχε με πρόβλημα στο γόνατο.

Την προηγούμενο χρονιά, το 2010 ο Torres έλειπε από το σύνολο σχεδόν των αγώνων εξαιτίας τραυματισμού στο χέρι.

Το 2011 θα ξανά τραυματιζόταν και οι συνεχείς αυτοί τραυματισμοί θα τον εμπόδιζαν να δείξει το πραγματικό του διαμέτρημα.

Ένας Perdosa του FMX αλλά περισσότερο άτυχος. Μικροκαμωμένος όπως και ο αναβάτης των MotoGP και με την ίδια ευγενική προσωπικότητα.

Το 2015 βγήκε έκτος στο Red Bull X-Fighters που έγινε εδώ στην Ελλάδα, μέσα στο λατομείο, σε έναν από τους πιο εντυπωσιακούς αγώνες όπως είπε και ο ίδιος και μετά και την αποχώρηση του Torronteras από την ενεργό δράση ξεκίνησε και η δική του προσγείωση, μέχρι και τώρα που ανακοίνωσε συγκινημένος πως αποχωρεί.

Πρωταγωνιστής στην δράση χωρίς να είναι από τους πρώτους σε τίτλους και πάντα άτυχος με τους τραυματισμούς, ο Torres είναι ένας από τους αναβάτες που έγραψαν ιστορία στο FMX, το άθλημα που έφτασε να γίνει ξεκάθαρα ακροβατικό χτυπώντας ταβάνι.

Τι άλλο να κάνει κάποιος με μία motocross μοτοσυκλέτα για να χορτάσει το κοινό που τα έχει δει όλα τόσες φορές που του φαίνονται πλέον απλά…

Isle of Man: Νικητής στα Superbike ο Davey Todd με BMW

Δεύτερος ο Michael Dunlop και τρίτος ο Dean Harrison
tt
Από τον

Παύλο Καρατζά

2/6/2025

Σε έναν συναρπαστικό αγώνα τεσσάρων γύρων ο Davey Todd αναδείχθηκε νικητής στα Superbike - τρίτη του νίκη στο TT συνολικά - με τον αναβάτη της Monster Energy by 8TEN Racing BMW Motorrad να κερδίζει τον Michael Dunlop (MD Racing BMW Motorrad) για μόλις 1,296 δευτερόλεπτα. Ο Dean Harrison (Honda Racing) συμπλήρωσε το βάθρο των νικητών στην τρίτη θέση.

Ο Davey Todd οδήγησε μέσα στο Glen Helen στον πρώτο γύρο, έχοντας μια μικρή διαφορά μόλις 0,044 δευτερολέπτων από τον Dean Harrison. Ο Dunlop βρισκόταν 2,8 δευτερόλεπτα πιο πίσω στην τρίτη θέση, με την πρώτη εξάδα να συμπληρώνουν οι Nathan Harrison (H&H Motorcycles Honda), Mike Browne (KTS Racing by Stanley Stewart BMW) και James Hind (North Lincs Components Honda), ενώ έκπληξη προκάλεσε το γεγονός ότι οι John McGuinness, Conor Cummins και Josh Brookes βρέθηκαν εκτός της πρώτης δεκάδας.

Ο πρώτος γύρος των 216,09 χλμ/ώρα έδωσε στον Todd πλεονέκτημα 7,8 δευτερολέπτων έναντι του νέου δεύτερου αναβάτη Dunlop (214,42 χλμ/ώρα), ενώ ο Dean Harrison (214,12 χλμ/ώρα) ήταν μόλις ένα δευτερόλεπτο πιο πίσω στην τρίτη θέση. Ο Nathan Harrison μπήκε επίσημα στο «κλαμπ των 210 χιλιομέτρων/ώρα» αφού έκανε τον γύρο στα 211,25 χλμ/ώρα, με τους Browne (210,41 χλμ/ώρα) και Herbertson (209,94 χλμ/ώρα) να παραμένουν στην πέμπτη και έκτη θέση αντίστοιχα. 

Ο δεύτερος γύρος του Todd με 215,44 χλμ/ώρα είδε το προβάδισμά του να μειώνεται στα 7,1 δευτερόλεπτα, καθώς ο Dunlop ήταν ελαφρώς ταχύτερος με 215,59 χλμ/ώρα. Ο Dean Harrison φάνηκε να βγαίνει εκτός της μάχης για την πρώτη θέση, καθώς ήταν πίσω από τον Dunlop κατά 11,2 με μέση ταχύτητα 213,53 χλμ/ώρα. Οι Nathan Harrison (210,54 χλμ/ώρα), Johnson (210,18 χλμ/ώρα) και Brookes (209,03 χλμ/ώρα) κατέλαβαν τις θέσεις τέσσερα έως έξι.

Ξεκινώντας τον τέταρτο και τελευταίο γύρο, το προβάδισμά του Todd ήταν 1,9 δευτερόλεπτα, με τον Harrison να βρίσκεται πλέον 25 δευτερόλεπτα πίσω και να είναι άνετα τρίτος. Ο Nathan Harrison ήταν επίσης σταθερός στην τέταρτη θέση, ενώ ο Johnson κρατούσε την πέμπτη θέση μόλις τέσσερα δευτερόλεπτα μπροστά από τον Hillier. Ο Brookes, που βρισκόταν πλέον στην έβδομη θέση, ήταν μόλις 1,3 δευτερόλεπτα μακριά από τον McGuinness (Honda Racing), ενώ ο Hutchinson εγκατέλειψε στα pits.

Στο Glen Helen, για τελευταία φορά, ο Todd εξακολουθούσε να προηγείται, αλλά το πλεονέκτημά του είχε μειωθεί σε μόλις δύο δέκατα του δευτερολέπτου. Λίγα χιλιόμετρα αργότερα, ο Dunlop προσπέρασε τον Harrison στο Rhencullen για να πάρει το προβάδισμα στο δρόμο. Ωστόσο, ο Todd διεύρυνε το προβάδισμά του έναντι του Dunlop σε 2,2 δευτερόλεπτα στο Ballaugh.

Με έναν τελικό γύρο 217,78 χλμ/ώρα, ο Todd εξασφάλισε τη νίκη με διαφορά μόλις 1,296 δευτερολέπτων από τον Dunlop, ο οποίος στην πραγματικότητα σημείωσε έναν ελαφρώς ταχύτερο τελικό γύρο στα 217.93 χλμ/ώρα. Ο Harrison συμπλήρωσε το βάθρο στην τρίτη θέση - το 31ο βάθρο του στο ΤΤ.

Ο Nathan Harrison πήρε την τέταρτη θέση, με πέμπτο τον Johnson και έκτο τον Hillier. Πίσω τους βρέθηκαν οι McGuinness, Brookes, Michael Evans - ο οποίος σημείωσε νέο προσωπικό ρεκόρ με 208,56 χλμ/ώρα με τη Honda της Dafabet Racing - και ο Paul Jordan με τη δεύτερη μηχανή της Jackson Racing, συμπλήρωσε την πρώτη δεκάδα.