Nordkapp 2017 – Το φιλί του ήλιου!

Μέρες χωρίς νύχτα
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

1/7/2017

Λιγότερη οδήγηση, περισσότερη θάλασσα είχε η χθεσινή ημέρα για τον Γιώργο Πυρπασόπουλο και τις 40 Africa Twin, πριν κατασκηνώσουν με θέα τον Β. Ατλαντικό!

Έχοντας –πλέον- μπει για τα καλά στον Αρκτικό Κύκλο, η μέρα αυτή την εποχή του χρόνου δεν φεύγει ουσιαστικά ποτέ. Ο ήλιος δύει μέχρι το σημείο να ακουμπήσει σχεδόν την θάλασσα, κι έπειτα σηκώνεται ξανά λούζοντας με φως το δρόμο. Αυτό σημαίνει όταν αν κατασκηνώσεις δεν θα χρειαστείς φακό και φώτα, και φυσικά θα πρέπει να έχεις τον κατάλληλο εξοπλισμό γιατί μπορεί η νύχτα να μην έρχεται, αλλά το κρύο δεν φεύγει ποτέ και οι χαμηλές θερμοκρασίες είναι πάντα παρούσες…

Φεύγοντας χθες από το Glomfjord η μεγάλη παρέα των Africa Twin ακολούθησε δυτική πορεία, πριν συνεχίσει βόρεια, όσο το δυνατόν πιο παράλληλα με τον ωκεανό γινόταν, καθώς το ανάγλυφο της Νορβηγίας δεν αφήνει περιθώρια για μεγάλες ευθείες… Φτάνοντας στο Μπόντο πήραν το φέριμποτ - για ακόμα μία φορά σε αυτό το ταξίδι, έχοντας χάσει το μέτρημα πλέον, αν και μοναδική για την χθεσινή ημέρα. Η συγκεκριμένη διαδρομή με το φέριμποτ διασχίζει την θαλάσσια περιοχή Vestfjord, μια πολύ ανοικτή θάλασσα ανάμεσα στο αρχιπέλαγος του Lofoten και την Νορβηγική γη, ή καλύτερα τα αμέτρητα φιόρδ της. Η θαλάσσια αυτή περιοχή τροφοδοτεί τον Β. Ατλαντικό μέσα στην γη της Νορβηγίας με την μεγαλύτερη συγκέντρωση φιόρδ του κόσμου και για αυτό ονομάζεται και Vestfjord, δηλαδή το «Φιόρδ στα Δυτικά»!

 

Η διαδρομή που πήρε ο Γιώργος και η μεγάλη παρέα είναι η πιο μακρινή με πλοίο, αλλά τους έφερε στην μύτη ακριβώς του Moskenes, ενός νομού που αποτελείται από ένα μεγάλο, τρύπιο από φιόρδ νησί και αρκετές βραχονησίδες και νησάκια. Θεωρείται η πιο γραφική περιοχή της Νορβηγίας και η διαδρομή αυτή σε αφήνει να την απολαύσεις από την αρχή της, οδηγώντας έπειτα κατά μήκος των παραδοσιακών χωριών των ψαράδων!

Ο Πυρπασόπουλος δεν προλάβαινε να συλλέξει εικόνες στην διάρκεια των 350 χιλιομέτρων που διένυσαν συνολικά από το Glomfjord, με όλη την ομάδα να μένει εκστασιασμένη από την ομορφιά του τοπίου και να συμφωνούν σε ένα πράγμα: Πως τώρα μπορούν να καταλάβουν (λίγο περισσότερο) τους Νορβηγούς που ζουν απομονωμένοι σε αυτό το σημείο με χιόνι και ελάχιστο φυσικό φως για μήνες ολόκληρους, πριν έρθει η εποχή που καθημερινά θα απολαμβάνουν το τοπίο!

Η κατασκήνωση που τους περίμενε στον οργανωμένο χώρο ήταν καλύτερη από μικρό ξενοδοχείο προσφέροντας όλα τις ανέσεις ενώ το βράδυ η οργάνωση είχε ετοιμάσει μία τεράστια φωτιά, δίπλα στον μπουφέ με το βραδινό. Μπύρες και μουσική από βιολιά, έκαναν την κατάσταση ονειρεμένη καθώς ο ήλιος είχε καρφιτσωθεί με πινέζα στο χαμηλότερο σημείο, του απίθανο ζωντανού καμβά που τους περιτριγύριζε!

Θα έλεγε κανείς πως αυτό ήταν το καλύτερο σημείο του ταξιδιού… καλύτερο και από το ίδιο το Nordkapp, αλλά η σημερινή μέρα που ξεκίνησε για την παρέα πριν από λίγο, θα τους φέρει στο Malangen όπου τους περιμένει νυκτερινή οδήγηση φωτισμένη από το Βόρειο Σέλας! Είναι το πιο κατάλληλο μέρος από αυτή την μεριά του κόσμου για να δει κανείς το επιβλητικό αυτό φυσικό φαινόμενο, και ο Γιώργος «τον ζηλεύουμε» Πυρπασόπουλος, θα έχει την ευκαιρία να το απολαύσει οδηγώντας στην σέλα της Africa Twin!

 

 

Από την επίσκεψη σε παγετώνα, παρέα με Kevin Benavides

 

 

Διαβάστε επίσης:

Εκκίνηση

Μέρα 1η

Μέρα 2η

Μέρα 3η

Μέρα 4η

 

 

Honda NSR 500

Το απόλυτο αγωνιστικό
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

4/9/2017

 

Μία πρόσφατη βόλτα για λόγους συντήρησης που πραγματοποίησαν οι μηχανικοί της Honda, σε ένα από τα NSR500 που διατηρούν σε άψογη κατάσταση και καταγράφηκε στην κάμερα, μας θύμισε την απόλυτη αυτή αγωνιστική…

Ακόμη και σήμερα, την εποχή των MotoGP, των 250+ ίππων, των 340+km/h τελικών ταχυτήτων, των απόλυτων χρόνων και των εξωπραγματικών επιδόσεων, είναι πολλοί αυτοί που θεωρούν ότι οι τελευταίες πραγματικές αγωνιστικές μοτοσυκλέτες, ήταν τα δίχρονα 500 των GP. Εκείνα τα ατίθασα, υστερικά και ιδιαιτέρως δύστροπα δίχρονα τετρακύλινδρα, που χάρισαν μοναδικό θέαμα και αγώνες που έχουν μείνει στην ιστορία.

Κατά γενική ομολογία, το δυνατότερο, το πιο διαχρονικό και το πιο ασυμβίβαστο στην ιστορία των Grand Prix, ήταν το NSR500 της Honda, το οποίο πρωτοπαρουσιάστηκε το 1984 ως ο επιτυχημένος διάδοχος του τρικύλινδρου V NS500. Το NSR500 ήταν ένα τετρακύλινδρο V και αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος για την Honda για 18 ολόκληρα χρόνια, ώσπου άλλαξαν οι κανονισμοί που απαγόρεψαν τις δίχρονες μοτοσυκλέτες ξεκινώντας την απόλυτη κυριαρχία των τετράχρονων MotoGP.

 

Η απόδοση του κινητήρα ήταν κοντά στους 200 ίππους στις 13.500 και η περιεχόμενη γωνία των κυλίνδρων ήταν στις 112 μοίρες (εκεί κατέληξαν από την έκδοση του 1987 κι έπειτα), ένα ασυνήθιστο νούμερο για V κινητήρες. Ο στρόφαλος ήταν crossplane (αυτό ίσχυε από το 1992 κι έπειτα), ενώ ο ακριβής κυβισμός ήταν 499 κυβικά εκατοστά με διαστάσεις 54x54,5mm. Σε συνδυασμό με το εκπληκτικό αλουμινένιο περιμετρικό πλαίσιο της Honda, το NSR έγινε σχεδόν αμέσως ο απόλυτος κυρίαρχος στα GP κερδίζοντας 10 παγκόσμιους τίτλους, εκ των οποίων οι έξι (1994-1999) ήταν σερί, με πέντε από αυτούς να ανήκουν στον θρύλο των GP Mick Doohan. Ο Αυστραλός, παραμένει μέχρι και σήμερα ο μοναδικός αναβάτης στην ιστορία του σπορ που έχει κερδίσει πέντε τίτλους στην σειρά.

Συνολικά, η μοτοσυκλέτα μάζεψε περισσότερες από 100 νίκες και το 2001, με αναβάτη τον Valentino Rossi πέτυχε το ορόσημο των 500 νικών της Honda στα GP από το 1961, ενώ η επόμενη σεζόν, το 2002, ήταν η τελευταία θητεία του δίχρονου NSR, το οποίο αγωνίστηκε κόντρα στα πρωτοεμφανιζόμενα –τότε- τετράχρονα MotoGP.

 

Εμείς, είμασταν μάλιστα από  τους ελάχιστους τυχερούς δημοσιογράφους που είχαν καταφέρει να οδηγήσουν το NSR του Mick Doohan (1996) και του Valentino Rossi (2001) σε δύο μεγάλες αποκλειστικότητες για τα ελληνικά δεδομένα.