Τα μεγάλα λάθη όταν αγοράζεις μεταχειρισμένη μοτοσυκλέτα

Τα έχουμε κάνει όλοι
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

6/2/2019

Προφανώς ό,τι γράφουμε παρακάτω είναι βασισμένο σε εμπειρίες που έχουμε ζήσει εμείς οι ίδιοι, είτε σε προσωπικό επίπεδο, είτε στο άμεσο φιλικό μας περιβάλλον. Οπότε πρόθεσή μας δεν είναι να σας το παίξουμε έξυπνοι (αφού ήδη την έχουμε κάνει την πατάτα και εμείς…), αλλά να σας βοηθήσουμε να αποφύγετε να κάνετε τα ίδια λάθη. Όοοοσο περνάει από το χέρι μας βέβαια, διότι το συγκεκριμένο λάθος που θα μας απασχολήσει σε αυτό το κείμενο, επαναλαμβάνεται διαρκώς, ακόμα και από ανθρώπους που ήδη την έχουν πατήσει πολλές φορές! Μιλάμε φυσικά για την αγορά της λάθος μεταχειρισμένης μοτοσυκλέτας. Λάθος μοτοσυκλέτα, όχι με βάσει τον τύπο , το μοντέλο ή την μάρκα, αλλά με βάσει την τσέπη μας.

Κράτα καβάτζα

Όλα ξεκινούν στραβά από το γεγονός ότι έχεις 1000€ στην τσέπη και κοιτάς στις αγγελίες μοτοσυκλέτες που πωλούνται 2000€. Αν έχεις 2000€ στην τσέπη κοιτάς όσες κάνουν 3000€-4000€ και πάει λέγοντας. Στην περίπτωση της αγοράς μιας καινούριας μοτοσυκλέτας αυτό θεωρείται φυσιολογικό και η αλήθεια είναι πως οι λόγοι για να μην το κάνεις είναι λίγοι. Οι καινούριες μοτοσυκλέτες καλύπτονται από 2 χρόνια εγγύηση, έχουν φυσικά καινούρια λάστιχα, καινούριες αλυσίδες και το μόνο που θα χρειαστούν οι περισσότερες από αυτές μετά από 10.000 χιλιόμετρα χρήσης είναι μια αλλαγή λαδιών και φίλτρων. Αν έχεις λεφτά να πληρώνεις το δάνειο, την ασφάλεια, τα τέλη κυκλοφορίας και τις βενζίνες σου είσαι ΟΚ.

Όμως στην περίπτωση μιας μεταχειρισμένης μοτοσυκλέτας, τίποτα απολύτως δεν είναι δεδομένο. Ακόμα και μοτοσυκλέτες φίλων, που ξέρεις πως τις πρόσεχαν σα να ήταν μωρά στην κούνια, μπορεί να χρειαστούν πανάκριβες επισκευές. Διότι ΟΛΑ τα μηχανήματα φθείρονται και χαλάνε και όλα τα υλικά έχουν ένα χρονικό όριο ζωής. Ειδικά τα πλαστικά, τα καλώδια και τα ηλεκτρονικά, μπορεί να δείχνουν σαν καινούρια απ’ έξω αλλά από μέσα τα πράγματα να θυμίζουν στοιχειωμένο δάσος. Ξεχάστε τις μπούρδες του τύπου “αυτά δεν χαλάνε”. Οποιαδήποτε μοτοσυκλέτα έχει φάει τον ελληνικό ήλιο στο κεφάλι για δέκα χρόνια ή έχει ψηθεί μέσα στο κέντρο της πόλης, είναι βέβαιο πως κάποια περιφερειακά εξαρτήματα θα χρειαστούν αντικατάσταση. Πιθανόν να χρειαστεί μια ντίζα γκαζιού (από 10€ έως και 300€ σε κάποιες περιπτώσεις), ίσως μια πλαστική ή λαστιχένια βάση για τα όργανα, το φαίρινγκ κ.τλ..

Κάτι τέτοιες “χαζές” ζημιές που παραμελήθηκαν, έχουν οδηγήσει στην ολική καταστροφή πολλές μοτοσυκλέτες. Οπότε, ακόμα κι αν η μεταχειρισμένη μοτοσυκλέτα που σκοπεύετε να πάρετε είναι “καλύτερη κι από καινούρια” εσείς κρατήστε στον κουμπαρά σας ένα ποσό για κάποια “μικροέξοδα”.     

Αν ήταν ακριβή καινούρια θα έχει ακριβή συντήρηση

Ουάου! Με 3000€ παίρνω Hayabusa! Όταν 3000€ έχει πλέον ένα καινούριο ταϊλανδέζο παπί ή scooter με μόλις 125 κυβικά, είναι σίγουρα δελεαστικό να μπορείς να αγοράσεις με τα ίδια χρήματα μια μοτοσυκλέτα που έχει 180 ίππους και ξεπερνάει τα 300km/h. Όμως αυτό δεν σημαίνει πως τα ανταλλακτικά του Hayabusa κοστίζουν το 1/10 της τιμής που είχαν όταν η μοτοσυκλέτα ήταν καινούρια. Μάντεψε! Τα καινούρια ανταλλακτικά έχουν τιμές… καινούριων ανταλλακτικών! Οπότε μια μοτοσυκλέτα που έκανε 15.000€ και το ρεζερβουάρ της ως ανταλλακτικό έκανε 2000€, συνεχίζει ακόμα και σήμερα να κάνει 2.000€.

Κι αν το παράδειγμα της Hayabusa είναι εξόφθαλμο λόγω επιδόσεων, τα πράγματα δεν είναι τόσο ευδιάκριτα με τα χρηστικά μοντέλα μοτοσυκλετών, όπως ας πούμε τα On-Off.

Ένα BMW R 1200 GS του 2007 ήταν από τις ακριβότερες μοτοσυκλέτες της αγοράς. Το γεγονός πως τώρα το αγοράζεις ως μεταχειρισμένο μεταξύ 4.000-6.000€ δεν σημαίνει πως η BMW θα σου πουλάει τα ανταλλακτικά με έκπτωση -90%.

Θα πρέπει να καταλάβεις πως με 4000€ αγόρασες μοτοσυκλέτα των 20.000€ και το κόστος συντήρησής της, εξακολουθεί να είναι αντίστοιχο με μια μοτοσυκλέτας των 20.000€, όχι των 4.000€. Ακόμα χειρότερα, επειδή είναι μεταχειρισμένη οι ανάγκες της για συντήρηση είναι ακόμα μεγαλύτερες.

Βρες έναν δότη!

Ας περάσουμε για λίγο από το πιο γενικό, στο πιο ειδικό, διότι ως Έλληνες θα πούμε «λύσεις πάντα υπάρχουν» και υπάρχουν! Απλά δεν κάνουν για όλους! Δηλαδή: Έστω πως έχουμε αγοράσει ένα μεταχειρισμένο Enduro με 1.500 Ευρώ, όπως και έχουμε κάνει οι ίδιοι, μιας και όπως είπαμε στην αρχή δεν σας μιλάμε τυχαία. Κι έστω πως μετά από λίγο "καρφώνει σασμάν". Δεν θα πούμε την μάρκα επίτηδες, για να μην εστιάσει κανείς στην μάρκα μιας και το κοινό των εντουράδων έχει την τάση να θεωρεί πως κάποια πράγματα συμβαίνουν μονάχα σε λίγους... Η πρώτη λύση σε αυτή την περίπτωση, είναι να παραγγείλεις ανταλλακτικά που φτάνουν μερικές φορές να είναι ακριβότερα από την ίδια την αγορά της μοτοσυκλέτας, στην προκειμένη περίπτωση πάνω από χίλια Ευρώ ακριβότερα από το αρχικό κόστος απόκτησης! Ουσιαστικά δεν είναι λύση λοιπόν και το μόνο που μένει είναι να βρεις μία μεταχειρισμένη ή ακόμη καλύτερα ένα ολόκληρο κιβώτιο και είτε μόνος σου, είτε με κάποιο φίλο μηχανικό να ασχοληθείς με την αντικατάσταση. Αυτό όμως, το να βρεις ένα μεταχειρισμένο ή τρακαρισμένο, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση, παρόλο που θα σου την προτείνουν όλοι ως την πρώτη λύση! Στην πράξη είναι χρονοβόρα διαδικασία η οποία δεν ταιριάζει σε όλους και μόνο αν είσαι πολύ τυχερός καταλήγεις να ξεμπερδεύεις γρήγορα, έχοντας ξοδέψει και σε αυτή την περίπτωση αρκετό χρόνο.

Δεν ξέρεις αν έχει τρακάρει!

Κι έστω πως έχεις κάνει την δουλειά που πρέπει, έχεις αποφασίσει σε ένα μοντέλο με βάση το κριτήριο για το τι μπορεί να σου ζητήσει στα επόμενα χιλιόμετρα κι αν ταιριάζει στην χρήση για την οποία την θέλεις. Ποιος όμως μπορεί να σου πει, η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ που θέλεις να αγοράσεις, αν δεν έχει τρακάρει, αν στην πρώτη λακκούβα, ή μεγάλο ταξίδι δεν θα δεις το πλαίσιο να σε χαιρετά; Μέχρι τώρα αυτό στην χώρα μας μπορούσε να γίνει μονάχα με κάποιον «ειδικό», συνήθως τον μάστορα που ξέρεις προσωπικά, και που έπρεπε να βασιστείς στην εμπειρία του μετά από μία δεκάλεπτη βόλτα. Εξαιρετικά δύσκολο να τα βρει όλα σε μία τέτοια βόλτα, όσο κι αν ριψοκινδυνεύει μέσα στην κίνηση για να δει αν κουνάει στα πολλά χιλιόμετρα… Η λεπτομέρεια εδώ, είναι πως από φέτος στην Ελλάδα ο ίδιος ο μάστορας –δεν πας αλλού δηλαδή- έχει στα χέρια του ένα νέο εργαλείο στο μικρότερο κόστος της Ευρώπης. Καλεί την MotoCert και παίρνει πιστοποιητικό και διάγνωση από 3D lazer, χωρίς να λύσει βίδα: Ότι κι αν έχει η συγκεκριμένη που θέλεις να αγοράσεις, θα βρεθεί με ακρίβεια σε υποδιαίρεση του χιλιοστού. Υπάρχει και σε αυτό το πρόβλημα λύση λοιπόν!

Ψέματα κι αλήθειες

Υπάρχει λόγος που μια μεταχειρισμένη μοτοσυκλέτα είναι φτηνότερη από μια καινούρια. Κι ο λόγος αυτός είναι πως ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να σου εγγυηθεί ότι δεν θα χαλάσει.

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΞΙΟΠΙΣΤΑ μηχανάκια, που κατουράς μέσα στο ρεζερβουάρ και δουλεύουν χωρίς πρόβλημα για τα επόμενα σαράντα χρόνια. Σαφώς υπάρχουν μοντέλα που αντέχουν περισσότερο ή εμφανίζουν λιγότερες φθορές με το πέρασμα του χρόνου, όμως ό,τι δουλεύει χαλάει κιόλας.  

Μην σας παρασύρουν όλα αυτά τα παραμύθια που παλιά κυκλοφορούσαν από στόμα σε στόμα και τώρα έχουν  γίνει σχόλια στο διαδίκτυο. Στο facebook και στα site γράφουν σχόλια μόνο όσοι είναι συναισθηματικά φορτισμένοι. Σκέψου το λίγο… Θετικό σχόλιο θα γράψεις αν γουστάρεις με τρέλα τη μοτοσυκλέτα σου και αρνητικό σχόλιο αν σου έχει βγάλει την ψυχή. Έτσι δεν είναι τυχαίο που τα περισσότερα σχόλια που διαβάζεις είναι γεμάτα με υπερβολικά θετικούς ή αρνητικούς χαρακτηρισμούς. Η Honda, η Suzuki, η Yamaha, η Kawasaki πουλάνε ΚΑΘΕ χρόνο εκατομμύρια δίκυκλα, αλλά δεν υπάρχουν εκατομμύρια σχόλια. Ακόμα και μικρότερες σε μέγεθος εταιρείες, όπως η Harley, η Ducati, η BMW πουλάνε χιλιάδες μοτοσυκλέτες κάθε χρόνο. Ούτε όλες χαλάνε, ούτε όλες είναι αλεξίσφαιρες. Οπότε πριν δώσεις τα λεφτά για την αγορά της επόμενης μεταχειρισμένης μοτοσυκλέτας σου, λάβε υπόψη τις παρακάτω συμβουλές μας:

 

1- Κράτα ένα ποσό στην άκρη για πιθανές βλάβες.

Δώσε μικρότερη προκαταβολή και αναλόγως του είδους της μοτοσυκλέτας, κράτησε στην άκρη ένα ποσό για τα “πρώτα έξοδα”.

 

2- Οι ακριβές μοτοσυκλέτες έχουν ακριβά ανταλλακτικά

Όσο πιο περίπλοκη τεχνολογικά είναι μια μοτοσυκλέτα, τόσο πιο ακριβά κοστίζουν οι βλάβες της

 

3- Τα χρόνια είναι το ίδιο σημαντικά με τα χιλιόμετρα

Είναι λάθος να νομίζεις πως μια μοτοσυκλέτα 10-20 ετών που έχει κάνει μόνο 10.000km δεν θα έχει προβλήματα. Ο χρόνος προκαλεί φθορές στα πλαστικά, τις τσιμούχες και τα καλώδια, τόσο εξωτερικά του κινητήρα, όσο και μέσα στον κινητήρα, ανεξάρτητα από την χρήση.

 

4- Πάρε μαζί σου έναν εξειδικευμένο μηχανικό

Τα πρώτα λεφτά που πρέπει να δώσεις όταν αγοράζεις μεταχειρισμένη μοτοσυκλέτα είναι σε έναν εξειδικευμένο μηχανικό για να την ελέγξει πριν δώσεις προκαταβολή. Όχι απλά σε ένα φίλο που “ξέρει”, ούτε απλά σε έναν οποιοδήποτε μηχανικό. Βρες έναν που έχει εξειδικευμένες γνώσεις πάνω στη μοτοσυκλέτα που θέλεις να αγοράσεις και ο οποίος να γνωρίζει πόσο θα σου κοστίσει η κάθε βλάβη ή φθορά που έχει η μοτοσυκλέτα που ενδιαφέρεσαι να αγοράσεις. Υπάρχουν μοτοσυκλέτες που είναι καλύτερο να λείπει ο κινητήρας τους, παρά το φαίρινγκ τους! Κι από εκεί και πέρα, ζήτα από αυτόν τον μηχανικό που ήδη ξέρεις και εμπιστεύεσαι και που μπορεί να σου απαντήσει πόσο θα σου κοστίσει μία βλάβη, να πιστοποιήσει την συγκεκριμένη που σκοπεύεις να αγοράσεις μέσω της MotoCert, καθώς δεν υπάρχει αυτή την στιγμή πιο γρήγορος και άμεσος τρόπος στην Ελλάδα, να δεις με απόλυτη ακρίβεια πόσο κοντά σε κατάσταση καινούριας, είναι η γεωμετρία της μοτοσυκλέτας, που σε ενδιαφέρει. Να ξέρεις με κάθε βεβαιότητα αν έχει πέσει ή όχι.

Μην πεις ποτέ: “Έλα μωρέ, ένα φανάρι θέλει…” αν δεν ξέρεις πόσο κοστίζει, διότι το φανάρι μπορεί να κάνει πιο ακριβά από την μοτοσυκλέτα που θέλεις να αγοράσεις.

Τι σου λέμε, με λίγα λόγια, να μην πάρεις μεταχειρισμένη; Σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση, το ακριβώς αντίθετο: Πάρε μεταχειρισμένη μοτοσυκλέτα! Απλά να πάρεις εκείνη που θα είναι κατάλληλη για εσένα προσωπικά, να την ελέγξεις καλά πριν την κάνεις δική σου, ώστε στο τέλος αυτό που θα σου μείνει να είναι μονάχα η ευχαρίστηση να την κάνεις βόλτα! Τόσο απλά, και καλά χιλιόμετρα από εμάς!

Nordkapp 2017-Στο Δρόμο του Ατλαντικού!

Διασχίζοντας την ομορφότερη διαδρομή
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

28/6/2017

Καταλήγοντας στην βόρεια πλευρά της Νορβηγίας και κινούμενοι πλέον παράλληλα με τον ωκεανό, οι σαράντα Africa Twin που την πρώτη μέρα ταξίδευαν μαζί σε τρία διαδοχικά γκρουπ, έσπασαν σε μονάδες για να απολαύσουν την διαδρομή! Ήταν η ημέρα που θα περνούσαν από τον Δρόμο του Ατλαντικού, την διαδρομή των σχεδόν οκτώ χιλιομέτρων που έχει ψηφιστεί ως η ομορφότερη ταξιδιωτική διαδρομή και είναι σχεδόν βέβαιο πως θα έχετε πέσει σε τουλάχιστον μία από τις φωτογραφίες της.

Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος μας ενημέρωσε στο τέλος της ημέρας, πως μπορεί η συνολική διαδρομή να μην είχε την εναλλαγή τοπίου που συνάντησε την πρώτη μέρα οδήγησης, αλλά η θέα του Δρόμου του Ατλαντικού και η οδήγηση στις στενές λωρίδες του, που σε κάνουν να πιστεύεις ότι σερφάρεις τα κύματα με Africa Twin, έτσι όπως ανεβοκατεβαίνουν από νησίδα σε νησίδα, με καμπυλωτές γέφυρες, ήταν ικανή να ισοφαρίσει το δέος της πρώτης μέρας!

Το ζήτημα ήταν πως η κακοκαιρία συνεχίστηκε και σήμερα. Βέβαια με την έννοια κακοκαιρία περιγράφουμε τον καιρό σύμφωνα με τα δικά μας δεδομένα, καθώς για τους υπόλοιπους κατοίκους είναι μία συνηθισμένη ημέρα του Ιουνίου, που ο ήλιος θα παρέμεινε ορατός για σχεδόν είκοσι ώρες. Είναι αδύνατο να μην σε επηρεάσει αυτή η τόσο μεγάλη διάρκεια της ημέρας, αν και σαφώς λιγότερο από το να ταξίδευες τον χειμώνα που θα.. λουζόσουν στον σκοτάδι!

Ο Γιώργος και η πλειοψηφία των υπόλοιπων συμμετεχόντων βρέθηκαν στον Δρόμο του Ατλαντικού συναντώντας εκεί την τύχη. Η κακοκαιρία θα τους έδινε ένα μικρό παράθυρο, ώστε να διασχίσουν την διαδρομή απολαμβάνοντας την θάλασσα τόσο δεξιά, όσο και αριστερά! Ενώνοντας τις μικρές νησίδες, ο Δρόμος του Ατλαντικού «κόβει» τον Βόρειο Ατλαντικό ωκεανό που στο χάρτη διαβρώνει την ξηρά κατά μήκος ολόκληρης της Νορβηγίας και εισχωρεί δημιουργώντας αναρίθμητα μικρές νησίδες και αμέτρητα φιόρδ. Σχεδιάστηκε αποκλειστικά με γνώμονα να αποτελεί τουριστική ατραξιόν και να εκμεταλλευτεί το ανάγλυφο της περιοχής ως μία από τις πιο γραφικές διαδρομές της Νορβηγίας. Για αυτό και αρχικά η σκέψη ήταν να γίνει σιδηροδρομική γραμμή, καθώς η κατασκευή του θα συνδύαζε μεταφορά του ντόπιου πληθυσμού αλλά και κυρίως τουριστών. Επικράτησε –ευτυχώς- η ιδέα του δρόμου, αλλά η κατασκευή του ξεκίνησε δεκαπέντε χρόνια αργότερα με την μορφή της παραχώρησης έργου. Τα διόδια όμως καταργήθηκαν ακριβώς εννιά χρόνια μετά, αφού είχαν αποφέρει την αρχική επένδυση με το ανάλογο κέρδος. Οποιοσδήποτε συνειρμός με την ελληνική πραγματικότητα σε αυτό το σημείο, καλό θα ήταν να μην γίνει για την διατήρηση της ψυχραιμίας…

Εξαιτίας της τοποθεσίας του, το χειμώνα ο δρόμος γίνεται μερικές φορές απροσπέλαστος καθώς ο ωκεανός προσπαθεί να υπερνικήσει το έργο του ανθρώπου, ενώ το καλοκαίρι δεν είναι σπάνιο να παρατηρεί κανείς φάλαινες ενώ οδηγεί. Ο Γιώργος δεν είχε μία τέτοια συνάντηση, αλλά ήταν αρκετά τυχερός να πετύχει το τοπίο χωρίς ομίχλη. Κι αυτό γιατί η οργάνωση έφτασε στο σημείο να χρειαστεί να ακυρώσει την εκτός δρόμου διαδρομή που ήταν κομμάτι του μενού εχθές, εξαιτίας των καιρικών φαινομένων, τόσο στον χωματόδρομο που θα ακολουθούσαν, αλλά κυρίως στο σημείο που θα κατέληγαν.

Για τον Γιώργο –δεύτερη φορά τυχερός σε αυτό το σημείο- η ακύρωση έφερε την ευκαιρία για ένα ιδιαίτερο μάθημα οδήγησης με τον Paulo Goncalves! Έχοντας γνωριστεί την προηγούμενη ημέρα, μιλώντας για τις ομοιότητες Ελλάδας και Πορτογαλίας –και την παρόμοια οικονομική κατάσταση που βιώνουν οι δύο λαοί- ο Paulo αφιέρωσε χρόνο οδηγώντας μαζί με τον Πυρπασόπουλο, δίνοντας ορισμένες σημαντικές συμβουλές!

Είναι η τελευταία μέρα για τον Paulo στο Nordkapp 2017 και δεν θα υπήρχε άλλη ευκαιρία για τον Γιώργο να δεχτεί μερικές συμβουλές οδήγησης από τον πλέον ειδικό!

Ο καιρός ήταν συνέχεια άστατος, ωστόσο η θερμοκρασία ανέβηκε γρήγορα στους 11ο Κελσίου πράγμα που έκανε τις στάσεις και την διαδικασία της φωτογράφησης πολύ πιο ανθρώπινη. Βρέθηκε επίσης χρόνος για τον Πυρπασόπουλο να γνωρίσει ακόμα περισσότερους από του συνταξιδιώτες του… αλλάζοντας και φίλους στο τέλος! Γνωρίστηκε με τους αναβάτες από Ινδονησία, Ολλανδία και Ιαπωνία, αλλά στο τέλος της ημέρας αντί για τον Τούρκο αγωνιζόμενο, τις μπύρες μοιράστηκε με έναν αναβάτη από την Γερμανική ομάδα, σε σημείο που έχασαν την ώρα. Πράγμα έτσι κι αλλιώς πανεύκολο για έναν ξένο στην περιοχή που έχει συνέχεια το ίδιο φως στον ορίζοντα, είτε το ρολόι λέει επτά το απόγευμα, είτε δέκα το βράδυ…

Με την ακύρωση της εκτός δρόμου διαδρομής, η ημέρα χθες κύλισε σε πιο τουριστικό ρυθμό για τον Πυρπασόπουλο, και είναι ακριβώς αυτό που θα έκανε ο καθένας μας, αν βρισκόταν στον Δρόμο του Ατλαντικού με παράθυρο στην ομίχλη!