Kawasaki Z400: To 750 του σήμερα

Όταν η οικονομία αλλάζει τις κατηγορίες
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

31/5/2019

Μόλις επιστρέψαμε πίσω στην αντιπροσωπεία το καινούριο Z 400 μετά από την επταήμερη συμβίωση μαζί του. Φυσικά το μετρήσαμε και το δυναμομετρήσαμε και στο τεστ που θα δημοσιεύσουμε στο προσεχές τεύχος του ΜΟΤΟ θα αναλύσουμε λεπτομερώς κάθε πτυχή των δυνατοτήτων του.

Μέχρι τότε όμως μπορούμε να πούμε δύο λόγια για την συνολική εικόνα που αποκομίσαμε και κυρίως για την θέση που έχει πλέον αυτή η μοτοσυκλέτα μέσα στην νέα ελληνική πραγματικότητα. Το Z 400 είναι κάτι παραπάνω από μια γυμνή έκδοση του supersport Ninja 400, το οποίο θυμίζουμε πως κέρδισε στον πρώτο αγώνα που συμμετείχε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ταχύτητας πέρσι, στα χέρια του νεαρού Παπανικολάου.  

Το Z 400 έχει πλέον αναλάβει το ρόλο που είχε το Z 750 τις “παλιές, καλές εποχές”. Όπως εκείνη η μοτοσυκλέτα της Kawasaki, έτσι και το νέο Z 400 απευθύνεται σε νέους αναβάτες που θέλουν να αποκτήσουν την πρώτη τους “μεγάλη” μοτοσυκλέτα. Αναλογικά κοστίζει τα ίδια λεφτά, αν λάβουμε υπόψη μας τις μειώσεις των μισθών μετά την οικονομική κρίση.

Οπότε το ερώτημα είναι αν μπορεί με τους μισούς κυλίνδρους και τα σχεδόν μισά κυβικά να προσφέρει στον αναβάτη του ό,τι προσέφερε το Z 750. Η απάντηση είναι ένα απόλυτο ΝΑΙ. Στο κοντέρ ξεπερνά εύκολα τα 170 km/h που για την κατηγορία των γυμνών μοτοσυκλετών είναι  συνήθως η μέγιστη ταχύτητα ταξιδιού που μπορεί να αντέξει ο σβέρκος σου. Το μέγεθός του είναι σαφώς πιο ογκώδες από εκείνο των 250-300 κυβικών και κάνει αισθητή την παρουσία του όταν το παρκάρεις μπροστά στην καφετέρια. Σίγουρα ο ήχος του δικύλινδρου κινητήρα δεν έχει την γοητεία του τετρακύλινδρου, αλλά έχουμε ακούσει αυτόν τον δικύλινδρο κινητήρα με ελεύθερη εξάτμιση και αποκτά μια ιδιαίτερα άγρια χροιά μετά τις 6000 στροφές. Οι “φουσκωμένες” εξωτερικές διαστάσεις προσφέρουν και περισσότερους χώρους για δύο άτομα. Προφανώς το Z 400 δεν είναι υπόδειγμα άνεσης για δύο άτομα λόγω της δίπατης σέλας, όμως για βόλτες μέσα στην πόλη και εντός νομού, δεν είναι ανυπόφορο για δύο άτομα. Άλλωστε το ίδιο ακριβώς επίπεδο άνεσης είχε και το Z 750, κάτι που καθόριζε συνολικά και το πεδίο δράσης και χρήσης του.

Μακάρι να πέσει η ανεργία στους νέους και οι τράπεζες να αρχίσουν να δίνουν πιο εύκολα δάνεια ώστε να αγοράζουμε Ζ 900, όμως όσο η κατάσταση παραμένει ως έχει, το Z 400 μπορεί να παίξει το ρόλο που είχε πριν μερικά χρόνια του Ζ 750.

Suzuki SV 650 2019: Δοκιμή μακράς διαρκείας Part 1

Μεταμόρφωση λόγω… φρένων!
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

20/12/2019

Το Suzuki SV 650 του 2019 είναι από τα καλύτερα παραδείγματα που μπορείς να βρεις για να αποδείξεις σε κάποιον πως είναι δυνατόν μια-δυο μικρές αλλαγές να μεταμορφώσουν ολοκληρωτικά το χαρακτήρα μιας μοτοσυκλέτας. Η συγκεκριμένη άσπρη-μπλε SV 650 που βλέπετε σε αυτές τις φωτογραφίες ήρθε στα χέρια μας πριν δύο εβδομάδες και θα παραμείνει στην κατοχή μας για μερικές ακόμα. Αυτό σημαίνει πως ήδη έχουμε ζήσει μαζί της ικανό διάστημα για να την νιώσουμε σαν να ήταν δική μας. Μάλιστα χάρη στον άστατο καιρό και την έντονη επαγγελματική δραστηριότητα που έχουμε αυτή την περίοδο πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων, η SV 650 ήρθε αντιμέτωπη σχεδόν με όλες τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσει στην καθημερινότητά του ο ιδιοκτήτης της. Η ουσιαστική διαφορά αυτού του μοντέλου από το προηγούμενο που είχαμε κάνει τεστ και συγκριτικό με το Yamaha MT-07 στο τεύχος 563 τον Οκτώβριο του 2016, είναι στα εμπρός φρένα και… στη μπογιά! Κι όμως, αυτά τα δύο στοιχεία άλλαξαν δραματικά και επί της ουσίας τις ικανότητες του SV 650. Τα νέα μεταλλικά χρώματα και το μπλε πλαίσιο χωροδικτύωμα, κάνουν τη μοτοσυκλέτα να δείχνει πολύ πιο ακριβή και πολυτελή σε σχέση με πριν που κυριαρχούσε το μαύρο ματ χρώμα παντού. Κι αν η εμφάνιση είναι θέμα υποκειμενικό, τότε η αντικατάσταση των διέμβολων δαγκανών με τις νέες τετραέμβολες, έχουν αντικειμενικά μεταμορφώσει τα δυναμικά χαρακτηριστικά, αλλά και την άνεση της μοτοσυκλέτας. Πως γίνεται αυτό; Πολύ απλά, στο προηγούμενο μοντέλο έπρεπε να έχεις τουλάχιστον δύο δάκτυλα στη μανέτα και να την πατάς με δύναμη για να φρενάρεις αξιοπρεπώς. Τις περισσότερες φορές αυτό σε απέτρεπε από το να ανοίξεις περισσότερο το γκάζι και να οδηγήσεις σβέλτα. Είτε γιατί δεν σου δημιουργούσε την πεποίθηση πως θα σταματήσεις εγκαίρως αν σου πεταχτεί κάτι απότομα στην πορεία σου, είτε γιατί γινόταν κουραστικό να πατάς με τόση δύναμη τη μανέτα, όποτε έκοβες ρυθμό. Τώρα όμως, ένα δάκτυλο στη μανέτα αρκεί για τον πλήρη έλεγχο της επιβράδυνσης και η οδήγηση μέσα στην πόλη με τα πολλά σταμάτα-ξεκίνα είναι μια ξεκούραστη διαδικασία. Η σιγουριά που σου δίνει η ανώτερη αίσθηση από τα φρένα και φυσικά η επιπλέον δύναμη που έχουν, αυτομάτως ζωντανεύουν τον ρυθμό που οδηγείς και εκμεταλλεύεσαι όλο και περισσότερο τον υπέροχο V2 κινητήρα του. Είκοσι χρόνια μετά και αυτός ο κινητήρας εξακολουθεί να εντυπωσιάζει με τον τρόπο λειτουργίας του, παρά το γεγονός πως δεν είχε σχεδιαστεί για να αντιμετωπίσει τις αυστηρές προδιαγραφές Euro4.

Η ροπή στις χαμηλές και μεσαίες στροφές είναι τόσο γενναιόδωρη που νομίζεις πως οδηγείς μεγαλύτερου κυβισμού μοτοσυκλέτα. Καθώς είναι πολύ ελαφρύτερη από το V-Strom 650, έχει αμεσότητα αντιδράσεων σε κάθε άνοιγμα του γκαζιού. Μαζί με το μικρό συνολικό πλάτος, το SV 650 είναι από τις πιο σβέλτες και διασκεδαστικές μοτοσυκλέτες μέσα στην κίνηση της πόλης.  Εξίσου εντυπωσιακό είναι και το γεγονός, πως ενώ ανοίγουμε το γκάζι πολύ περισσότερο και οδηγούμε το νέο SV 650 πολύ πιο γρήγορα απ΄ ότι το προηγούμενο μοντέλο, η μέση κατανάλωση παρέμεινε κάτω από τα 5 λίτρα για κάθε 100 χιλιόμετρα. Επίσης μας αρέσει που στα όργανα υπάρχει ένδειξη αυτονομίας, κάτι που δεν συναντάς σε αυτή την κατηγορία, ειδικά από τα ιαπωνικά εργοστάσια. Η συμβίωση με το SV 650 θα συνεχιστεί για αρκετές ημέρες ακόμα, οπότε θα επανέλθουμε έχοντας συλλέξει ακόμα περισσότερες εμπειρίες μαζί του.