Σπύρος-Μάριος Φουρθιώτης: Από την Κω στην Ισπανία

Το αγωνιστικό ταξίδι ενός “μικρού” Οδυσσέα
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

5/8/2020

Η πόρτα των γραφείων μας άνοιξε για να υποδεχτεί τον “μικρό” Σπύρο-Μάριο Φουρθιώτη και τον πατέρα του που μόλις λίγες ώρες πριν είχαν προσγειωθεί στην Αθήνα. Δεν ήρθαν από το νησί της Κω που είναι η μόνιμη κατοικία τους, αλλά από την Ισπανία, μετά από ένα σκληρό αγωνιστικό πολυήμερο ταξίδι. Είναι μόλις 12 χρονών, όμως τα ταξίδια για τον Σπύρο-Μάριο Φουρθιώτη θα μπορούσαμε να πούμε με μια δόση υπερβολής πως αποτελούν την καθημερινότητά του. Όταν ζεις σε ένα ελληνικό νησί και θέλεις να ασχοληθείς σοβαρά με τους αγώνες ταχύτητας, τότε θα πρέπει να σου αρέσουν τα αεροπλάνα και τα καράβια διότι θα περάσεις πολλές ώρες μέσα σε αυτά.

Ο πατέρας του ο Μεθόδιος είναι πάντα δίπλα του, όμως η ζωή ενός αθλητή και ειδικά ενός μικρού παιδιού που ασχολείται συστηματικά με τους αγώνες μοτοσυκλέτας είναι δυσανάλογα σκληρή για την ηλικία του. Οι ώρες της “μοναξιάς” μακριά από τους φίλους σου και οι ατελείωτες ώρες ταξιδιών είναι πάντα ένα βαρύ αντίτιμο που πρέπει να πληρώσει ένα παιδί που δεν κάνει απλώς την πλάκα του. Θα πρέπει να αγαπάς πραγματικά αυτό που κάνεις για να θυσιάσεις όλα τα υπόλοιπα και το ίδιο θα πρέπει να κάνει και η οικογένειά σου, καθώς κάθε μέτρο και δευτερόλεπτο μακριά από τον τόπο κατοικίας πολλαπλασιάζει το κόστος. Βλέποντας όμως από κοντά τον Σπύρο-Μάριο Φουρθιώτη και τον πατέρα του, καταλαβαίνεις αμέσως πως έχουν κίνητρο και στόχο να φτάσουν έως το τέλος. Και μάλιστα όχι από τον εύκολο δρόμο, αλλά από το κακοτράχαλο μονοπάτι των διεθνών αγώνων.

Με τον διπλό αγώνα της Ισπανίας φρέσκο στο μυαλό τους, οι απαντήσεις τους στα ερωτήματά μας έβγαιναν αβίαστα. Το βασικό πρόβλημα σε αγωνιστικό επίπεδο για εμάς τους Έλληνες είναι οι χώροι για προπόνηση μας λέει ο πατέρας του Μάριου. Κάνουμε μόνοι μας και χωρίς ανταγωνισμό προπόνηση σε πάρκινγκ και μετά πάμε στην Ιταλία και τώρα στην Ισπανία και μπαίνουμε σε πίστες με πλάτος 18 μέτρα! Ναι, υπάρχει η πίστα των Σερρών και ο νέος Δήμαρχος και η νέα διοίκηση μας βοηθούν με τον καλύτερο τρόπο, αλλά η απόσταση εκτοξεύει τα έξοδα. Η πίστα των Μεγάρων είναι ακατάλληλη. Ο μικρός δεν είχε πέσει ποτέ από οδηγικό λάθος δύο χρόνια σε αγώνες της Ιταλίας και έπεσε δύο φορές μέσα σε μία ημέρα στα Μέγαρα. Έ, από εκεί που έστριψε έχει λακκούβα και από εκεί έχει χώματα και… Δηλαδή να ξεχάσει να οδηγάει για να μάθει το μονοπάτι στα Μέγαρα;

Εύλογα το ερώτημα, πρακτικά, είναι τί λύσεις υπάρχουν στην Ελλάδα για να προχωρήσεις αγωνιστικά ένα παιδί αυτής της ηλικίας και να έχει ελπίδες να διακριθεί σε υψηλού επιπέδου αγώνες στο εξωτερικό. Τρέξαμε τρία χρόνια στα MiniGP. Τον τρίτο χρόνο τρέξαμε περισσότερο για να υποστηρίξουμε τον θεσμό. Δυστυχώς στο πανελλήνιο πρωτάθλημα δεν μπορούν να τρέξουν παιδιά αυτής της ηλικίας. Υπάρχει ένα κενό εδώ που νομίζω πως πρέπει να το κοιτάξει η ΑΜΟΤΟΕ.

Γενικά τα θεσμικά όργανα δεν έχουν ασχοληθεί με τα προβλήματα των νεαρών αναβατών του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Για παράδειγμα οι απουσίες στο σχολείο. Την επόμενη χρονιά ο Μάριος πάει στο γυμνάσιο και αν δεν αλλάξει το πρόγραμμα των αγώνων της Ισπανίας ο μικρός θα έχει μείνει από απουσίες πριν έρθουν τα Χριστούγεννα. Γιατί όμως να πάνε Ισπανία;

Ο υψηλός ανταγωνισμός είναι αυτό που μας οδήγησε εκεί. Αν είσαι μέσα στη 15άδα εκεί, τότε μπορείς να είσαι σίγουρος πως είσαι μέσα στους 15 καλύτερους και σε κάθε άλλη χώρα. Το πρωτάθλημα έχει διεθνείς συμμετοχές και καθώς το επόμενο βήμα είναι το European Talent Cup, δηλαδή τον προθάλαμο για την Moto3, το επίπεδο του ανταγωνισμού είναι κορυφαίο.

Προφανώς η συμμετοχή σε ένα τέτοιου είδους πρωτάθλημα και μάλιστα στην άλλη άκρη της Ευρώπης δεν είναι φτηνή υπόθεση. Όλα στο τέλος καταλήγουν στα χρήματα. Χρειάζεσαι ομάδα και μοτοσυκλέτα με κόστος τουλάχιστον 40.000€ για όλο το πρωτάθλημα, χωρίς φυσικά τα προσωπικά σου έξοδα. Δύσκολα μπορείς να καλύψεις τέτοια ποσά χωρίς τη βοήθεια χορηγών και πραγματικά ευχαριστούμε θερμά όλους όσους μας έχουν βοηθήσει έως τώρα.

Είναι απόλυτα αληθές πως οι Έλληνες αναβάτες και οι οικογένειές τους παλεύουν με τα θηρία όταν πάρουν την απόφαση να ξεφύγουν από την ελληνική αγωνιστική πραγματικότητα. Το οδηγικό ταλέντο και το πείσμα του Σπύρου-Μάριου Φουρθιώτη μπορούν να καλύψουν ένα μέρος από το οικονομικό μειονέκτημα σε σχέση με τους αντιπάλους του, όμως δεν μπορείς να κάνεις πάντα θαύματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτός ο τελευταίος αγώνας της Ισπανίας, όπου η μοτοσυκλέτα του Μάριου δεν ήθελε να δουλέψει ποτέ σωστά. Να έχεις κάνει όλα αυτά τα έξοδα για να βρεθείς στην Ισπανία. Να προσπαθείς μέσα σε δύο-τρεις ημέρες ελεύθερων δοκιμαστικών να μάθεις την πίστα και να καλύψεις την απουσία αντίστοιχων χώρων προπόνησης της χώρας σου και τελικά η μοτοσυκλέτα να σβήνει κάθε δύο-τρεις γύρους και οι μηχανικοί να μην μπορούν να βρουν λύση. Σχεδόν αλλάξαμε τα πάντα πάνω στη μοτοσυκλέτα. Μέχρι και το ρεζερβουάρ. Τίποτα! Τελικά καταφέραμε να κάνουμε τον αγώνα, αλλά η απογοήτευση είναι μεγάλη όταν κάνεις τόσες θυσίες για να βρεθείς εκεί. Οι ατυχίες είναι μέσα στο παιχνίδι, αλλά όταν δεν έχεις την πολυτέλεια του χρόνου και του χρήματος, πονάνε περισσότερο.

Και ο Μάριος τι λέει για όλα αυτά; Ό,τι κι αν γίνει πάντα θα κάνω κάτι με τις μοτοσυκλέτες. Οι μοναχικές προπονήσεις είναι κάποιες φορές βαρετές, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να ασχοληθώ με κάτι άλλο. Δοκίμασα όλα τα αθλήματα που κάνουν και οι φίλοι μου και τα παράτησα. Μου αρέσει αυτό που κάνω και πάντα υπάρχει μια καινούρια πρόκληση. Όπως για παράδειγμα η νέα μοτοσυκλέτα που οδηγάω τώρα με τους μεγάλους τροχούς και σε μεγάλες πίστες, που θέλει άλλον τρόπο οδήγησης με περισσότερη φόρα.

Το επόμενο ταξίδι του Φουρθιώτη στην Ισπανία είναι τον Σεπτέμβρη αλλά με την παρούσα κατάσταση λόγω του COVID-19 κανείς δεν γνωρίζει με σιγουριά αν το αγωνιστικό πρόγραμμα θα τηρηθεί. Κι αυτή η κατάσταση έχει επιπτώσεις και στο κομμάτι που πονάει περισσότερο, δηλαδή της χρηματοδότησης της. Οι περισσότεροι χορηγοί είναι άνθρωποι που ζουν από τον τουρισμό και φέτος τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για τον συγκεκριμένο κλάδο. Όμως οι κόποι, το ρίσκο και τα έξοδα έχουν ανταμοιβή κάθε φορά που ο Μάριος ανεβαίνει στο βάθρο και η ελληνική σημαία κυματίζει σε ένα διεθνή αγώνα. Και αυτό γεμίζει με χαμόγελα όλους μας.

            

Πανελλήνιο Πρωτ. Ταχύτητας 5ος αγώνας Μέγαρα: Ημέρα πρωταθλητών

Από το Σάββατο μοιράστηκαν οι τίτλοι
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

12/10/2019

Το απόγευμα του Σαββάτου βρήκε τον Σωτήρη Μπεγνή (Superbike), τον Δημήτρη Καρακώστα (Supersport) και τον Λέανδρο Ντότσικα να φοράνε τα μπλουζάκια του Πρωταθλητή Ελλάδος για το 2019. Το ίδιο θα έπρεπε να λέμε και για τον Στέφανο Δέσκα, αλλά η κατηγορίας της OPEN θεωρείται (κακός…) ότι είναι κύπελλο και όχι πρωτάθλημα, παρά το γεγονός πως οι συμμετέχοντες αναβάτες κάνουν ακριβώς τα ίδια πράγματα που κάνουν και όλοι οι υπόλοιποι συναθλητές τους τις άλλες κατηγορίες. Όπως κι αν έχει, ο Στέφανος Δέσκας είναι και αυτός “τιτλούχος”  ή “κυπελλούχος” για να είμαστε τυπικοί.

Κατά τα λοιπά, η μέρα ξεκίνησε χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, καθώς οι αναβάτες της κατηγορίας Superbike συμφώνησαν να στηθούν στην εκκίνηση βάσει των χρόνων που είχαν κάνει στο χθεσινό Warm up (διαβάστε ΕΔΩ για όσα έγιναν εχθές). Οπότε το πρόγραμμα κύλισε κανονικά και χάρη στη βοήθεια του όμορφου καιρού δεν είχαμε άλλους πονοκεφάλους για τους διοργανωτές. Ακόμα καλύτερα ήταν τα πράγματα για τους λιγοστούς θεατές που ήρθαν στην πίστα νωρίς, καθώς ο αγώνας των ΝΕΩΝ ήταν ένας από τους καλύτερους που έχουμε δει φέτος κι αν το έδειχνε η τηλεόραση θα νόμιζες πως παρακολουθείς αγώνα παγκοσμίου επιπέδου!

Ναι τόσο καλός ήταν, χάρη στη φανταστική οδήγηση του Θωμά Σκούρτα και του Γιώργου Γερακιανάκη. Οι δύο νεαροί αναβάτες οδήγησαν με εντυπωσιακή αγωνιστική ωριμότητα τις εντελώς διαφορετικής φιλοσοφίας μοτοσυκλέτες τους και πραγματικά τις ξεζούμισαν έως τον τελευταίο γύρο. Τελικός νικητής ο Σκούρτας, που εκμεταλλεύτηκε όσο καλύτερα μπορούσε την κακή εκκίνηση του Γερακιανάκη και οδήγησε έως το τέλος τον αγώνα, χάρη στη ικανότητά του να πιάσει αμέσως γρήγορο και σταθερό γυρολόγιο. Τρίτος τερμάτισε ο Μπαξίσογλου χωρίς να απειληθεί από κανέναν. Μακάρι στο παιχνίδι αυτό να ήταν μέσα και ο Γιάννης Περιστεράς (4ος) και ο Χρήστος Παπανικολάου, καθώς ο Περιστεράς είναι ακόμα με πατερίτσες λόγω πρόσφατης εγχείρησης στο πόδι και ο Παπανικολάου αναγκάστηκε την τελευταία στιγμή να τρέξει με την περσινή μοτοσυκλέτα του.

Αμέσως μετά τους απολαυστικούς ΝΕΟΥΣ, ήταν η σειρά των OPEN να σύρουν τον χορό. Εδώ βέβαια ο Δέσκας δεν είχε αφήσει πολλές ελπίδες για νίκη στους υπόλοιπους και πράγματι έφυγε μπροστά μετά την εκκίνηση και διαχειρήστηκε χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα τον υπόλοιπο αγώνα. Πίσω τα πράγματα ήταν πολύ περισσότερο ενδιαφέρον, γιατί ο Νίκος Γεωργόπουλος από την τρίτη θέση, είχε πιάσει καλό ρυθμό και έμοιαζε πως θα προσφέρει θέαμα μαζί με τον Χαράλαμπο Θεοδωρόπουλο που ήταν στη δεύτερη. Όμως μια χαμένη αλλαγή ταχύτητας και ένα άγαρμπο φρενάρισμα στην Κ1, προκάλεσαν μια μικρή έξοδο από την πίστα που απομάκρυνε αρκετά τον Γεωργόπουλο από την δυνατότητα να παλέψει για τη δεύτερη θέση και τα ντουμπλαρίσματα στους τελευταίους γύρους χάλασαν τον ρυθμό του. Τελικά άτυχος στο τέλος ήταν και ο Θεοδωρόπουλος που έπεσε, ανοίγοντας τον δρόμο για την δεύτερη θέση στον Αντρέα παπατριανταφύλλου.

Μετά το ζέσταμα των δύο πρώτων αγώνων που ήταν ιδιαίτερα απολαυστική για τους θεατές, ήρθε η πολλά υποσχόμενη διπλή κατηγορία των SS300-Racing. Έχοντας σχεδόν τους ίδιους αναβάτες με την κατηγορία των ΝΕΩΝ, εμπλουτισμένη με λίγη παραπάνω κάπνα από τα δίχρονα δικύλινδρα 250, περιμέναμε να δούμε φοβερές μάχες. Δυστυχώς όμως αυτό το πάντρεμα τριών ειδών μοτοσυκλετών, προκαλεί σύγχυση σε θεατές και κριτές μετά από λίγους γύρους. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο πως αυτή η διπλή κατηγορία έχει μακράν τα περισσότερα παράπονα για μπλε σημαίες, με δεύτερη σε σειρά την OPEN, όπου όλως τυχαίως είναι και αυτή μια κατηγορία που επιτρέπονται μοτοσυκλέτες διαφορετικών δυνατοτήτων. Διότι μπορεί στα χρονόμετρα να γυρνάνε πάνω-κάτω τους ίδιους χρόνους, όμως μέσα στον αγώνα όποιος έχει το περισσότερο γκάζι καθορίζει την τύχη εκείνων που είναι πίσω του.

Με άλλα λόγια, ένα supersport μπορεί να φύγει μακριά από ένα superbike, όμως δεν μπορεί να προσπεράσει εύκολα ένα superbike. Απόδειξη σε αυτό ήταν η όμορφη, αλλά απέλπιδα προσπάθεια του Χρήστου Παπανικολάου (έκανε ταχύτερο χρόνο αγώνα) να προσπεράσει τον Λέανδρο Ντότσικα. Ακόμα κι αν τα κατάφερνε πάντως, δεν θα είχε νόημα αφού βγαίνοντας στην μεγάλη πίσω ευθεία, το δίχρονο V2 θα μάζευε την διαφορά από το μονοκύλινδρο τετράχρονο. Δυστυχώς το σενάριο σήμερα ήθελε να πέσουν οι δύο αναβάτες στην είσοδο για την τελευταία στροφή της πίστας. Ο Παπανικολάου έφτασε “σχεδόν δίπλα” στο Ντότσικα, ο Ντότσικας με την σειρά “του είπε όχι” κλείνοντας έγκαιρα τη πόρτα, όμως ο Παπανικολάου δεν πρόλαβε σταματήσει την μοτοσυκλέτα του (το προσπάθησε πάντως) ακουμπώντας τελικά τον εμπρός τροχό του στο πίσω του Ντότσικα.

Η πτώση αυτή δεν προκάλεσε ευτυχώς κάποιον τραυματισμό, όμως ο αγώνας διακόπηκε, καθώς ο Παπανικολάου άργησε να σηκωθεί από την άσφαλτο και όπως ήδη ξέρουμε, στα Μέγαρα το ασθενοφόρο πρέπει να μπει μέσα στην πίστα για να παραλάβει τραυματία. Σε αυτή την περίπτωση, νικητής και γενικά η σειρά τερματισμού καθορίζεται από τον προηγούμενο γύρο. Κάπως έτσι, έχουμε το παράδοξο αγωνιστικό φαινόμενο, όπου στα δύο πρώτα σκαλιά του βάθρου ανέβηκα οι δύο αναβάτες που εγκατέλειψαν από πτώση, η οποία πτώση προκάλεσε την διακοπή του αγώνα….    Take the egg and save it!

Στα Superpsort ο Δημήτρης Καρακώστας και οι μόλις έξι συμμετοχές σε αυτή την κατηγορία λόγω απόσυρσης την τελευταία στιγμή του Γιάννη Τζορτζοπουλου (όχι λόγω των τριών σπασμένων δακτύλων του, αλλά λόγω ηλεκτρικών προβλημάτων στη μοτοσυκλέτα του!) δεν μας είχαν αφήσει πολλές ελπίδες πως θα βλέπαμε θέαμα. Όμως ο περσινός πρωταθλητής Σταύρος Τριντής όρμησε στην εκκίνηση και στους τρεις πρώτους γύρους ανάγκασε τον Καρακώστα να κάνει σκληρή άμυνα, ενώ την ίδια ώρα ο Άλεξ Παπαγεωργίου είχε εντυπωσιακό ρυθμό. Δυστυχώς αυτή η μάχη δεν κράτησε πολύ, καθώς ο Τριντής έπεσε στην Κ4 από μπροστινό.

Το περιστατικό αυτό συζητήθηκε αρκετά, καθώς δεν ήταν απόλυτα σαφές αν η πτώση του Τριντή ήταν απόρροια της αμυντικής γραμμής του Καρακώστα ή αν ήταν από υπερβολικό… ζήλο του Τριντή. Πάντως και τα δύο σενάρια θα μπορούσαν να ήταν αληθινά. Το κακό στην όλη ιστορία ήταν βέβαια πως μετά την πτώση του Τριντή οι θεατές δεν είχαμε καμία αγωνία για το τι θα δούμε παρακάτω και ο αγώνας των supersport έγινε ξαφνικά μια καλή ευκαιρία για να πάει κάποιος στην τουαλέτα και να επιστρέψει πίσω χωρίς να έχει χάσει κάτι από τα αγωνιστικά τεκταινόμενα. Έτσι μαζί με την καρό σημαία, ο Δημήτρης Καρακώστας πήρε μαζί και το πρώτο του πρωτάθλημα στα supersport.

Περίπου το ίδιο έργο, αλλά με άλλους ηθοποιούς πιστεύαμε πως θα δούμε και στα Superbike, όμως ο Λευτέρης Πίππος τρέλανε τον κόσμο στους πρώτους γύρους! Ο Μπεγνής από την pole position έκανε την χειρότερη εκκίνηση που θα μπορούσε, με αποτέλεσμα ο Συνιώρης να στρίψει πρώτος. Την ίδια ώρα όμως ο Πίππος, με μια εκκίνηση τύπου-dragster έστριψε δεύτερος και στην έξοδο της Κ1 βρέθηκε δίπλα στον Συνιώρη. Ως την Κ4 είχε πάρει τα ηνία του αγώνα και έως τα φρένα της Κ6 είχε κάνει πέντε μηχανιάκια απόσταση από τον δεύτερο πλέον Συνιώρη!  Απόλυτα λογικό, αφού ο Πίππος είχε ήδη κατέβει από τον πρώτο γύρο στο 1:01, όταν όλοι οι υπόλοιποι γύρναγαν στο 1:02 και από τον δεύτερο γύρο και μετά κόλλησε τη βελόνα στο ’59 χαμηλό. Ο τραυματίας Συνιώρης  ήταν φανερό πως δεν θα μπορούσε σωματικά να ακολουθήσει από την αρχή έως το τέλος τέτοιο ρυθμό. Πράγματι, ήταν θέμα χρόνου για τον Μπεγνή να περάσει τους Παπαγγέλου και Συνιώρη και να βρεθεί σε απόσταση βολής από τον Πίππο. Όπως και ο Παπαγγέλου έπιασε και πέρασε τον Συνιώρη, όμως ο Συνιώρης ανταπέδωσε και λίγο αργότερα η μάχη μεταξύ τους έληξε άδοξα, καθώς ο Παπαγγέλου έπεσε στην Κ1 μόνος του, έχοντας απομακρυνθεί αρκετά από τον Συνιώρη.

Έτσι μετά από αυτό, το μόνο που απέμεινε να δουν οι θεατές ήταν μια πιθανή μάχη μεταξύ αναγεννημένου Πίππου και διψασμένου για τον τίτλο Μπεγνή.

Όμως και αυτό το σενάριο “αγωνίας” που φτιάξαμε στο μυαλό μας, έπεσε στο κενό βλέποντας τον Μπεγνή να κάνει 58ρια πλησιάζοντας τον Πίππο, όταν κανένας άλλος μέσα στην πίστα εκείνη τη στιγμή δεν είχε κάνει ούτε καν ‘59 ξερό. Το πάλεψε ο Πίππος στα φρένα να κρατήσει πίσω του τον Μπεγνή, αλλά ούτε ο Πίππος, ούτε ο Μπεγνής είχαν σκοπό να διακινδυνεύσουν μια πτώση σήμερα. Έτσι μετά από μια-δυο διερευνητικές και προειδοποιητικές “επισκέψεις” του εμπρός τροχού του Μπεγνή δίπλα στον Πίπππο, οι δύο αναβάτες της Yamaha έλυσαν πολιτισμένα τις διαφορές τους, με τον Πίππο να παίζει καθαρά και τον Μπεγνή να προσπερνά χωρίς ρίσκο. Οι εστεμμένοι πρωταθλητές και κυπελλούχοι κράτησαν χαμηλούς τόνους στους πανηγυρισμούς τους  σήμερα, όμως στον αυριανό αγώνα μας υποσχέθηκαν πώς θα είναι πιο χαλαροί και θα ξεσαλώσουν. Οπότε αύριο πάλι έχουμε Μέγαρα για τον τελευταίο αγώνα που θα καθορίσει τους πρωταθλητές στις κατηγορίες Νέων και SS300, αλλά και θα έχει περισσότερο θέαμα στις υπόλοιπες κατηγορίες που οι αναβάτες θα τρέχουν για την απόλαυση του αγώνα χωρίς σκοπιμότητες.