Dakar 2017: 10η μέρα

30 λεπτά μπροστά ο Sam

13/1/2017

Μέσα σε έναν πανικό ανακατατάξεων τις τελευταίες μέρες στο Dakar Rally, μία από τις πιο σταθερές αξίες είναι ο μέχρι στιγμής πρωτοπόρος της γενικής Sam Sunderland. Τι παίζει όμως με το νεαρό Βρετανό και γιατί μία πιθανή νίκη του θα είναι και μία τεράστια επιτυχία για τον ίδιο;

Αν και στο Dakar δε χωράνε προβλέψεις, ο Sam δείχνει πολύ κοντά στον πρώτο του τερματισμό και μαζί στην πρώτη του νίκη. Ανερχόμενο αστέρι του motocross, είχε ένα ατύχημα στα 16 του που έκοψε κάπως την καριέρα του. Επανήλθε και στα 19 του αποφάσισε να πάει για διακοπές στο Dubai, όπου και μένει μόνιμα τα τελευταία εφτά χρόνια.

Σε μία πίστα motocross στο Dubai τον ανακάλυψε ο ιδιοκτήτης της τοπικής αντιπροσωπείας της ΚΤΜ, του πρότεινε συμβόλαιο και τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Ο Sam άρχισε να τρέχει τοπικούς αγώνες Βaja και σιγά σιγά ήρθε και η πρώτη συμμετοχή σαν ιδιώτης στο Dakar το 2012. Το θέμα δεν είναι ότι ο Βρετανός κατάφερε να περάσει στον μεγαλύτερο αγώνα ράλι του κόσμου, αλλά το τι συνέβη μετά από την πρώτη του συμμετοχή.

Το 2012 εγκατέλειψε όταν το ‘ιδιωτικό’ του Honda έμεινε από ηλεκτρικά. Το 2013 μπήκε στην επίσημη ομάδα του HRC, αλλά λίγες βδομάδες πριν τον αγώνα καθώς τέσταρε τη νέα μοτοσυκλέτα του κάπου στην Καλιφόρνια, ένα αντίβαρο από το τιμόνι έπεσε στις πλάκες του πιρουνιού, λόκαρε το τιμόνι και ο Sam βρέθηκε με μερικά σπασμένα κόκαλα.

Το 2014 γύρισε πάλι στο Dakar με το HRC, κέρδισε το πρώτο σκέλος του αγώνα αλλά είχε πτώση λίγες μέρες μετά και εγκατέλειψε. Το ίδιο περίπου συνέβη και το 2015, στην πρώτη του συμμετοχή με την εργοστασιακή ομάδα της ΚΤΜ. Όσο για το 2016, λίγους μήνες πριν τον αγώνα και ενώ είχε κερδίσει το Marocco Rally, έσπασε το ισχίο του στο Merzouga Rally τρεις μέρες μετά.

Τα στατιστικά λένε πάντα την αλήθεια. Ο Sam έχει βρεθεί τρεις φορές μέχρι στιγμής στην εκκίνηση του Dakar xωρίς να έχει καν περάσει την πρώτη του εβδομάδα ποτέ. Και άλλες δύο ήταν έτοιμος να τρέξει αλλά τραυματίστηκε πριν καν φτάσει στην εκκίνηση. Και όλα αυτά μέχρι φέτος.

Στον αγώνα που γίνεται αυτή την στιγμή στην Λατινική Αμερική, ο Sam όχι μόνο έχει περάσει την πρώτη εβδομάδα και προηγείται αλλά κυριότερα είναι σταθερός και μέσα στην δεκάδα σε κάθε σκέλος, άσχετα εάν εκκινεί μπροστά ή στις πίσω θέσεις. Είναι το 2017 η χρονιά που όλα θα αλλάξουν για τον Βρετανό; Μένουν δύο μέρες για να το μάθουμε.

Τι έγινε στο 10^ο σκέλος;

Τον ταχύτερο χρόνο της ημέρα σημείωσε ο Michael Metge (Honda) όμως το γεγονός πως έχασε ένα waypoint τον χρέωσε με ποινή αφήνοντας τη νίκη στον ομόσταυλό του Joan Barreda. Την ίδια ώρα ο Sunderland (ΚΤΜ) κατάφερε να αυξήσει τη διαφορά του, τερματίζοντας μόλις δωδέκατος. Με μόνο δύο ημέρες και 352κm ειδικών διαδρομών να απομένουν για τον τερματισμό ο Βρετανός είναι κοντά όχι μόνο στη νίκη αλλά και στον πρώτου τερματισμό σε Dakar.

Την τριάδα συμπλήρωσε ο Σλοβάκος Stefan Svitko οποίος κατέρρευσε αμέσως μετά τον τερματισμό της ημέρας και μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο.

Αντίθετα, ανήμπορος να συνεχίσει τον αγώνα ήταν ο Pablo Quintanilla (Husqvarna) οποίος στο τετρακοσιοστό χιλιόμετρο σταμάτησε τον αγώνα υποφέροντας από ζαλάδα προερχόμενη από πτώση που είχε λίγο νωρίτερα. Ο Γάλλος βρισκόταν στη δεύτερη θέση της Γενικής κατάταξης.

Τραυματισμό και εγκατάλειψη ύστερα από ατύχημα με το αυτοκίνητο του Peterhansel (Peugeot) είχε ο Σλοβένος Simon Marcic. Ο Γάλλος οδηγός και ο συνοδηγός παρέμειναν μαζί με τον τραυματία μέχρι να φτάσουν οι πρώτες βοήθειες, χάνοντας αρχικά τη νίκη. Αργά το βράδυ ο χρόνος που έχασε αφαιρέθηκε από την επίδοσή του, και ο πολυνίκης του Dakar ανέβηκε και πάλι στην πρώτη θέση.

Ο Joan Berreda - Honda HRC:

Η διαδρομή

751χλμ ήταν το σύνολο της ημέρας που ξεκίνησε από το Chilecito και ολοκληρώθηκε στο San Juan,.με τα 449 να αποτελούν τη χρονομετρημένη ειδική. Το υψόμετρο κυμάνθηκε μεταξύ 800 και 2.600 μέτρων ενώ η θερμοκρασία ήταν αρκετά υψηλότερη σε σχέση με τις προηγούμενες μέρες Το αρχικό κομμάτι ήταν αργό και με απαιτητική πλοήγηση υποχρεώνοντας πολλούς αναβάτες να υποπέσουν σε σφάλματα και να χάσουν πολύ χρόνο ενώ η συνέχεια ήταν πιο «γκαζερή» και απολαυστική.

Dakar Rally 2017 – Σκέλος 10o

1. Joan Barreda (ESP), Honda, 5:49:45

2. Stefan Svitko (SVK), KTM, 00:00:24

3. Franco Caimi (ARG), Honda, +00:03:48

4. Pela Renet (FRA), Husqvarna, + 00:04:21

5. Helder Rodrigues (PRT), Yamaha, +00:05:46

6. Cervantes Montero (ESP), KTM, +00:07:15

7. Adrien Metge (FRA), Sherco TVS, +00:08:18

8. Paulo Goncalves (POR), Honda, +00:08:43

9. Ondrej Klymciw (CZE), Husqvarna, +00:09:22

10. Matthias Walkner (AUT), KTM, +00:12:53

Είναι το 2017 η χρονιά που όλα θα αλλάξουν για τον Βρετανό; Μένουν δύο μέρες για να το μάθουμε

Γενική κατάταξη μετά το 10o σκέλος

1. Sam Sunderland (GBR), KTM, 28:07:59

2. Matthias Walkner (AUT), KTM, +00:30:01

3. Gerard Farres Guell (ESP), KTM, + 00:38:43

4. Adrien Van Beveren (FRA), Yamaha, +00:41:57

5. Gerard Farres Guell (ESP), KTM, + 00:53:47

6. Pela Renet (FRA), Husqvarna, + 00:55:24

7. Paulo Goncalves (POR), Honda, + 01:00:11

8. Xavier de Soultrait (FRA), Yamaha, + 01:32:55

9 Franco Caimi (ARG), Honda, +01:37:57

10. Stefan Svitko (SVK), KTM, 01:48:45

Ο Sam Sunderland - KTM:

Ο Paulo Goncalces - Honda HRC:

Φωτό: M. Kin, S. Romero, HRC, F. Duhamel, M. Margani, MCH Photo

Ετικέτες

dakar

https://bit.ly/MOTO_EICMA2025

Enduro

Εξέγερση στο Hard Enduro από τους παγκόσμιους γιατί το Hixpania ήταν πολύ δύσκολο!

Όταν οι παγκόσμιοι πρωταθλητές “φοβούνται”, τότε κάτι δεν πάει καλά

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

25/9/2025

Οι κορυφαίοι αναβάτες της διοργάνωσης σταμάτησαν τον αγώνα, διαμαρτυρόμενοι για την υπερβολική δυσκολία και τον κίνδυνο στις ειδικές διαδρομές

Ο τέταρτος γύρος του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Hard Enduro (FIM HEWC) στο Hixpania της Ισπανίας σημαδεύτηκε από μια άνευ προηγουμένου εξέλιξη, οι Billy Bolt και Mani Lettenbichler, ηγέτες του αγώνα και μαζί τους σχεδόν όλη η πρώτη δεκάδα, σταμάτησαν μετά από δύο ώρες αγώνα, λίγο πριν την τεχνικά ακραία κατάληξη της διαδρομής σε λατομείο, μπροστά σε πλήθος θεατών.

Ενώ εκείνοι επέλεξαν να μην ολοκληρώσουν το X-Loop, ο Graham Jarvis, ο αειθαλής 50χρονος θρύλος, έφτασε και πέρασε όλα τα σημεία ελέγχου και κέρδισε τον αγώνα. Πάντα διψασμένος για νίκες με το αγωνιστικό πνευμα που τον διακρίνει, απέδειξε πως η διαδρομή ήταν εφικτή. Όμως, το μήνυμα που έστειλαν οι υπόλοιποι πρωταθλητές ήταν σαφές, το Hard Enduro έχει φτάσει στα όριά του. Και η αψήφηση της συλλογικής κίνησης ήταν μια σαφής τοποθέτηση από τον βρετανό.

Ποιο είναι το ζήτημα;

Οι αναβάτες υποστηρίζουν ότι οι διαδρομές έχουν γίνει υπερβολικά δύσκολες, με επικίνδυνα περάσματα που θυμίζουν περισσότερο “σόου” για social media παρά αγώνα μοτοσυκλέτας. Ούτε καν τους επιτράπηκε να περπατήσουν και να μελετήσουν το κρίσιμο τμήμα πριν την εκκίνηση. Έτσι, επέλεξαν το Hixpania για να στείλουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς όλους τους διοργανωτές.

Οι διοργανωτές, από την πλευρά τους, δήλωσαν απογοητευμένοι, εξηγώντας ότι οι αναβάτες δεν επικοινώνησαν επαρκώς και έγκαιρα τις ανησυχίες τους, οδηγώντας όλη την διοργάνωση με μήνες δουλειάς στην κατάρρευση μέσα σε λίγα λεπτά.

Πού είναι το όριο;

Οι μεγάλοι αγώνες όπως Erzbergrodeo και Romaniacs έχουν εδώ και χρόνια ανεβάσει την ένταση με εξωφρενικά δύσκολα τεχνικά κομμάτια. Όμως οι ίδιοι κορυφαίοι αναβάτες που έκρουσαν τον κώδωνα στο Hixpania συνεχίζουν να τρέχουν εκεί, παρότι συχνά μιλούν για τμήματα που τους “τρομάζουν”. Θα μπορούσαν να εκφράσουν αντίστοιχη διαμαρτυρία σε έναν χορηγούμενο από την Red Bull αγώνα, που αποτελεί κύριο χορηγό τους;

Πέρα από το ζήτημα πίεσης των χορηγών όμως, το ερώτημα παραμένει, χρειάζεται πραγματικά μια δοκιμασία να φτάνει σε σημείο παράνοιας για να είναι θεαματική;

Οι αγώνες δεν χρειάζεται να γίνουν… αδύνατοι

Όπως τονίζουν οι Bolt και Lettenbichler, αυτό που θέλει το κοινό είναι αγώνες μοτοσυκλέτας. Να νικά ο καλύτερος αναβάτης, όχι αυτός που θα καταφέρει να σπρώξει τη μοτοσυκλέτα του λίγα μέτρα παραπάνω σε έναν γκρεμό.

Η ιστορία δείχνει ότι ακόμη και σε πιο “λογικές” διαδρομές, οι ίδιοι κορυφαίοι βρίσκονται στο βάθρο. Αγώνες όπως Lagares, Hell’s Gate, TKO ή το ίδιο το Hixpania προηγούμενων ετών, απέδειξαν ότι η ένταση και η μάχη δεν υπολείπονται κάτι όταν το τερέν δεν είναι εξωφρενικά δύσκολο.

Ώρα να αναλάβει δράση η FIM

Μια λύση θα ήταν η FIM να εμπλακεί πιο ενεργά στο HEWC αποκτώντας έναν ρυθμιστικό ρόλο. Στο EnduroGP και στο SuperEnduro υπάρχει Διευθυντής Αγώνα και Επιθεωρητής Πίστας, θεσμοί που εξασφαλίζουν κανόνες, ισορροπία και επικοινωνία ανάμεσα σε αναβάτες, ομάδες και διοργανωτές.

Στο Hard Enduro, τέτοια καθοδήγηση απουσιάζει. Αν υπήρχε ένας pio “διαιτητικός” ρόλος με κύρος όπως στο EnduroGP, πιθανότατα το φιάσκο του Hixpania θα είχε αποφευχθεί.

Οι αναβάτες έκαναν τη θέση τους σαφή. Τώρα, η FIM πρέπει να πάρει το μήνυμα και να ενισχύσει τον θεσμό, για το καλό του αθλήματος και για την ασφάλεια όλων.

Γιατί το Hard Enduro οφείλει να είναι σκληρό, αλλά δεν χρειάζεται να είναι αυτοκαταστροφικό.