Ο Fenati γράφει Ιστορία με την Husqvarna στα GP!

Η πρώτη νίκη του εργοστασίου στην Moto3
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

21/9/2020

O Romano Fenati είναι μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες στον χώρο των GP. Όλοι θυμούνται το συμβάν με τον Manzi πριν από δύο χρόνια στην πίστα του Misano, που ουσιαστικά έθεσε τον Ιταλό ταλαντούχο αναβάτη στο περιθώριο. Τότε, είχε κινηθεί μέχρι και η διαδικασία της προανάκρισης για να διερευνηθεί η πιθανότητα άσκησης ποινικής δίωξης στον Fenati, για την δολοφονική ενέργεια απέναντι στον αντίπαλό του.

Ο Ιταλός αναβάτης πέρασε μια πολύ δύσκολη περίοδο, χάνοντας όλα όσα είχε καταφέρει να κερδίσει στην αγωνιστική του καριέρα μέχρι τότε, ενώ μετά από ένα μεγάλο διάστημα έκανε δειλά-δειλά την επιστροφή του στην ενεργό δράση, κρατώντας πάντα ένα πολύ χαμηλό προφίλ.

Η μοίρα όμως και το σύμπαν θέλησαν να παίξουν ένα περίεργο σημειολογικό παιχνίδι και στην ίδια πίστα που κόντεψε να τελειώσει η αγωνιστική του καριέρα, ο Fenati πήρε μια σπουδαία νίκη. Μια νίκη που έγραψε Ιστορία, καθώς ήταν η πρώτη νίκη στην Ιστορία της Husqvarna στην Moto3, 89 ολόκληρα χρονιά μετά από την πρώτη της νίκη σε αγώνα GP. Όσοι είστε λάτρεις των ιστορικών στοιχείων και –φυσικά- διαβάζετε το ΜΟΤΟ, θα γνωρίζετε ότι η Husqvarna (η οποία ιδρύθηκε το 1689 ως εταιρεία κατασκευής όπλων και το 1903 έφτιαξε το πρώτο ποδήλατο με κινητήρα που ξεκίνησε τη θρυλική της πορεία στην μοτοσυκλέτα) ξεκίνησε την συλλογή αγωνιστικών δαφνών σε αγώνες GP, το 1931!

Τώρα, 87 χρόνια αργότερα, ο Fenati έβαλε την Husqvarna ξανά στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, κάτι άλλωστε που διαφαινόταν και από την επίδοσή του στον αγώνα του προηγούμενου σαββατοκύριακου στην ίδια πίστα. Εκεί ο Fenati ήταν μόλις μισό δευτερόλεπτο μακριά από έναν τερματισμό στο βάθρο, φτάνοντας στην πηγή χωρίς να πιει νερό. Στον δεύτερο αγώνα όμως του Misano, φάνηκε από την αρχή αποφασισμένος και μεθοδικός, αποτελώντας διαρκώς μέρος ενός λυσσασμένου γκρουπ δεκαπέντε πρωτοπόρων αναβατών που άλλαζαν συνεχώς θέσεις για την κορυφή. Ο Fenati ήταν τέταρτος στον τελευταίο γύρο, αλλά δύο στροφές πριν τον τερματισμό  εκμεταλλεύτηκε το άνοιγμα της γραμμής των Masia και Vietti, αρπάζοντας τα ηνία του αγώνα μέχρι την πτώση της καρό σημαίας. Για τον Fenati ήταν η δωδέκατη νίκη της καριέρας του (ο πιο πολυνίκης αναβάτης στην Moto3), ενώ ήταν και η πρώτη νίκη της Husqvarna στην κατηγορία, μετά από δύο τερματισμούς σε βάθρο το 2014.

"Είναι ιδιαίτερα συναισθηματικό για μένα το να κερδίζω εδώ στην Ιταλία", δήλωσε ο Fenati. "Η εμπιστοσύνη που μου προσφέρει το μπροστινό φρένο με βοηθά στις προσπεράσεις, αλλά είναι δύσκολο γιατί οι άλλοι αναβάτες είναι γρήγοροι. Πολύ γρήγοροι! Στον προηγούμενο αγώνα ήμουν μέσα στην εικοσάδα και τώρα κέρδισα! Είμαι πραγματικά πολύ ευτυχισμένος".

Από την άλλη μεριά, ο Team Manager ο θρύλος των GP Max Biaggi, δήλωσε χαρούμενος και περήφανος που χάρισαν αυτή τη νίκη στην Husqvarna, την οποία όπως είπε "την περιμέναμε πολύ καιρό"

 

 

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”