Αναγέννηση Norton και BSA από την Mahindra(;)

Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

31/5/2016

Φήμες θέλουν την ινδική Mahindra να επενδύει στην αγορά των διάσημων βρετανικών εταιρειών Norton και BSA με σκοπό να τις αναγεννήσει. Η τεράστια αγορά της Ινδίας είναι η μόνη που συνεχίζει να αναπτύσσεται με απίστευτους ρυθμούς, με αποτέλεσμα οι τοπικές εταιρείες κατασκευής οχημάτων να έχουν γιγαντωθεί και να έχουν συσσωρεύσει τεράστια κεφάλαια. Ως πρώην βρετανική αποικία, οι Ινδοί έχουν σε πολύ μεγάλη εκτίμηση τις βρετανικές εταιρείες που τις δεκαετίες του '50 και του '60 ήταν οι κυρίαρχες δυνάμεις στη βιομηχανία οχημάτων και τις έβλεπαν να κυκλοφορούν στα χέρια ευγενών και αξιωματούχων. Έτσι οι Ινδοί έχουν ξεκινήσει τα τελευταία δέκα χρόνια μια οργανωμένη επίθεση εξαγοράς των ανενεργών ή μισο-πεθαμένων  πρώην θρυλικών εταιρειών. Μετά την Jaguar και την Land Rover που ανήκουν στην ΤΑΤΑ, o αντίπαλός τους Mahindra, κινείται για την αγορά της BSA και της Norton. Η Norton είναι η μόνη από τις δύο που μπορούμε να πούμε ότι είναι "ενεργή" καθώς υπάρχει στις ΗΠΑ μια μικρή βιοτεχνία που κατασκευάζει στο χέρι κατά παραγγελία μια εκσυγχρονισμένη ρετρό μοτοσυκλέτα. Αντίθετα η BSA είναι ουσιαστικά νεκρή και η τελευταία καινούρια μοτοσυκλέτα που πουλήθηκε με το σήμα της ήταν κάπου στα τέλη των '70ies.

Σε κάθε περίπτωση, καμία από τις δύο εταιρείες δεν έχουν εργοστάσιο ή έστω μια στοιχειώδη γραμμή παραγωγής, κάτι που σημαίνει ότι αν οι φήμες γίνουν πραγματικότητα, θα πρέπει να φτιαχτούν καινούρια εργοστάσια και φυσικά να σχεδιαστούν και να κατασκευαστούν σύγχρονων προδιαγραφών μοτοσυκλέτες. Στην καλύτερη των περιπτώσεων αυτό σημαίνει ότι η πρώτη μοτοσυκλέτα που θα δούμε στο δρόμο θα είναι σε δύο ή τρία χρόνια. Βέβαια εδώ υπάρχει μια λεπτομέρεια που δεν πρέπει να ξεχάσουμε. Η Mahindra έχει αγοράσει ένα μέρος του τμήματος δικύκλων της Peugeot, οπότε μην ξαφνιστείτε αν δείτε μικρά μοτοσυκλετάκια της γαλλικής εταιρείας να φοράνε τα σήματα των βρετανικών εταιρειών και να πωλούνται στην Ινδία.   

Mahindra Mojo... προσεχώς και σε BSA!

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”