Αυτοκαθαριζόμενα γκριπ στη μάχη κατά της πανδημίας

Προσαρμογή στις συνθήκες
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

8/4/2020

Στη κρίση δημιουργούνται Κροίσοι λένε και τώρα με την πανδημία τα επιχειρηματικά μυαλά έχουν πάρει φωτιά, προσπαθώντας να βρουν τρόπους να εκμεταλλευτούν την κατάσταση προς το συμφέρον τους. Άλλοι έχουν αρχίσει και εμπορεύονται μάσκες μιας χρήσεως, βαφτίζοντάς τες πολλών πατώντας στην ελλιπής ενημέρωση του κόσμου για να βγάλουν χρήματα, ενώ άλλοι, όπως η nanoSeptic επενδύει πάνω στην δημιουργία νέων τεχνολογιών για την πρόληψη και τον περιορισμό διασποράς μικροβίων. Συγκεκριμένα, η εταιρεία υφίσταται από το 2016 και στην γκάμα της υπάρχουν αμέτρητα προϊόντα που ένας ψυχαναγκαστικός με την καθαριότητα θα λάτρευε! Διαθέτει από απλά χαρτομάντηλα μέχρι ειδικά φιλμ για touchscreen οθόνες που υπόσχονται ότι περιορίζουν τη διασπορά των μικροβίων.

Η τεχνολογία που έχει αναπτύξει η εταιρεία βασίζεται στη χρήση νανοκρυστάλλων στα φιλμ των οθονών και τις ζελατίνες που χρησιμοποιούνται για να τυλίξουν λαβές, πόμολα, κουπαστές κλπ., τα οποία όταν εκτεθούν στον ήλιο προκαλείται η οξείδωση των μολυσματικών ουσιών. Μάλιστα αναφέρεται πως τα οι ζελατίνες και τα φιλμ διατηρούν τις δυνατότητές τους μέχρι και 90 μέρες, ανάλογα με τη συχνότητα επαφής με τον κόσμο. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τις μοτοσυκλέτες; Εξηγούμαστε ευθείς αμέσως.

Μια αμερικάνικη start-up, η Wheels, δραστηριοποιείται περίπου με τον ίδιο τρόπο όπως η Lime στην Ελλάδα, δηλαδή έχει τοποθετήσει σε διάφορα σημεία της πόλης τα ηλεκτρικά της δίκυκλα, τα οποία μπορεί να νοικιάσει ο καθένας με χρέωση ανά ώρα και να μεταφερθεί απ’ το ένα σημείο στο άλλο χωρίς να περπατήσει. Τώρα με την πανδημία, η Wheels αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τις ζελατίνες της NanoSeptic στα γκριπ και τις μανέτες των πατινιών της, ούτως ώστε ο κόσμος να μην φοβάται να τα χρησιμοποιήσει σε περίπτωση που δεν έχει γάντια.

Καλό είναι πάντοτε να χρησιμοποιούμε την κριτική μας ικανότητα πριν προβούμε σε διάφορα συμπεράσματα και αγορές. Τα προϊόντα της NanoSeptic δεν αποστειρώνουν την επιφάνεια με τη χρήση των νανοκρυστάλλων, αλλά την καθαρίζουν, που σημαίνει ότι απλώς μειώνουν τις πιθανότητες διασποράς μικροβίων. Η χρήσης τους απ’ την Wheels αποτελεί μια εξαιρετική λύση για τον περιορισμό των εστιών μικροβίων και τα προϊόντα της NanoSpeptic θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς για τον ίδιο σκοπό. Στις μοτοσυκλέτες μας θα μπορούσε να έχει εφαρμογή αλλά σε καμία περίπτωση δεν αντικαθιστά το σωστό πλύσιμο των χεριών και την πολύ προσοχή που πρέπει να δίνουμε στον εξοπλισμό μας διατηρώντας τον καθαρό.

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: