Barn find - Ένα Honda FT500 Ascot στην κούτα του - Video

Πήρε μπροστά με την πρώτη, μετά από 40 χρόνια!
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

23/6/2022
Ο γνωστός Αμερικανός Youtuber Sean David Kerr, ανακάλυψε ένα Honda FT500 Ascot του 1982 ακόμα στην κούτα του, και γύρισε ένα απολαυστικό βίντεο στο οποίο το συναρμολογεί και το βάζει μπροστά μετά από 40 χρόνια ακινησίας.
 
Αφού ταξίδεψε περισσότερα από 500 χιλιόμετρα για να φτάσει στον τόπο που βρισκόταν το FT500, ο Sean ξεκινά να συναρμολογεί τη μοτοσυκλέτα, βγάζοντας την από την κούτα της, με στόχο να την οδηγήσει πίσω στο σπίτι του.
 
Τα προβλήματα από την παραμονή της μοτοσυκλέτας στην κούτα της για 40 χρόνια ήταν αρκετά, παρόλα αυτά μετά από αρκετές ώρες δουλειάς, και με την προσθήκη βενζίνης στο ρεζερβουάρ το FT500 πήρε μπροστά με την πρώτη!
 
Για όσους δεν γνωρίζουν το FT500, επρόκειτο για μια γυμνή μοτοσυκλέτα που σχεδιάστηκε κυρίως για την αμερικάνικη αγορά, με τα αρχικά FT να προέρχονται από τους αγώνες Flat Track. Αντίστοιχα, η Ascot ήταν μια ιστορική πίστα Flat Track στην Καλιφόρνια. Η μοτοσυκλέτα παρήχθη μόλις για 2 σεζόν, το 1982 και το 1983, ενώ είχε ιδιαίτερο στιλ, και ορθογώνιο παραλληλόγραμμο προβολέα.
 
Το FT500 διέθετε έναν τετράχρονο αερόψυκτο μονοκύλινδρο κινητήρα με μονό εκκεντροφόρο επικεφαλής και 4 βαλβίδες, χωρητικότητας 498 κ.εκ., που προερχόταν από τα XL 500 και XR500 του 1979. Η εκκίνηση γινόταν αποκλειστικά με μίζα.
 
Η επίσημη απόδοση έφτανε τους 34,8 hp / 6.500 rpm, ενώ το κοντέρ έδειχνε μόνο έως 85 μίλια την ώρα, ήτοι 135 χλμ/ώρα, όπως απαιτούσαν οι νόμοι των Η.Π.Α.. Σε άλλες αγορές όμως η μοτοσυκλέτα κυκλοφόρησε με ταχύμετρο να δείχνει μέχρι και 180 χλμ/ώρα.
 
Το κιβώτιο ήταν 5 σχέσεων, στις αναρτήσεις είχαμε τηλεσκοπικό συμβατικό πιρούνι μπροστά και δυο αμορτισέρ πίσω, ενώ στα φρένα το FT500 διέθετε ένα δισκόφρενο εμπρός με μονή δαγκάνα και ένα ακόμα πίσω.
 
Το βάρος έφτανε τα 175 κιλά, ενώ η μοτοσυκλέτα κυκλοφόρησε σε 2 χρώματα, κόκκινο και μαύρο, με την τότε τιμή της να βρίσκεται στα 2.195 δολάρια Η.Π.Α., δηλαδή 2.078 ευρώ.
 
Η μοτοσυκλέτα είχε απογοητευτική εμπορική πορεία, κάτι που την κάνει ιδιαίτερα σπάνια σήμερα, ιδιαίτερα αν μιλάμε για ένα FT500 Ascot που δεν έχει καν “ξεμυτίσει” από την κούτα του, όπως αυτό στο βίντεο.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”