BMW: Εξελίσσει θερμαινόμενες σέλες με… φωτάκια!

Δύο πατέντες που βασίζονται στις ανθρώπινες ψευδαισθήσεις
1
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

4/5/2023

Η BMW είναι από τις εταιρείες που δίνουν μεγάλο βάρος στην άνεση των μοτοσυκλετών τους και διαθέτει ειδικά σχεδιασμένα θερμαινόμενα γκριπ και θερμαινόμενες σέλες, για αναβάτη και συνεπιβάτη, σχεδόν σε όλη την γκάμα των μοντέλων της. Οπότε δεν μας προκαλεί έκπληξη που συνεχίζει να εξελίσσει αυτά τα συστήματα και να προσπαθεί διαρκώς να τα κάνει πιο αποτελεσματικά. Εκείνο που προκαλεί έκπληξη στις συγκεκριμένες πατέντες είναι πως ολόκληρη η φιλοσοφία τους βασίζεται στις ανθρώπινες ψευδαισθήσεις! Είναι γνωστό πως τα χρώματα αποτελούν σημαντική πηγή πληροφορίας για τα βασικά μας ένστικτα επιβίωσης και γενικά η ίδια η φύση χρησιμοποιεί τα χρώματα για να στείλει μηνύματα. Τα φυτά χρησιμοποιούν τα χρώματα για να προστατευτούν ή να προσελκύσουν  τα πουλιά, όπως και τα ζώα χρησιμοποιούν τα χρώματα για να βρουν την τροφή τους ή να αποφύγουν δηλητηριώδη ζώα και φυτά. Τα έντονα χρώματα και κυρίως το κόκκινο και το κίτρινο “προειδοποιούν” για πιθανούς κινδύνους και δεν είναι καθόλου τυχαίο που χρησιμοποιούνται στα σήματα του Κ.Ο.Κ. και γενικά σε κάθε μορφής πινακίδα που εμπεριέχει μηνύματα “απαγόρευσης” ή “περιορισμού”. Ταυτόχρονα όμως τα “θερμά” χρώματα όπως εύστοχα αποκαλούν οι καλλιτέχνες το κόκκινο, το κίτρινο και όλες τις αποχρώσεις που περιέχουν αυτά τα δύο χρώματα, έχουν ταυτιστεί στο μυαλό μας με τον ήλιο και την φωτιά, δηλαδή δύο ισχυρές πηγές θερμότητας.

2

Πάνω σε αυτή την ταύτιση του κόκκινου χρώματος με την θερμότητα, βασίζεται και η μία από της δύο πατέντες που κατέθεσε η BMW για ένα νέο φωτιζόμενο κάλυμμα που προορίζεται για τις θερμαινόμενες σέλες. Σύμφωνα με το κείμενο που συνοδεύει την πατέντα, η BMW ισχυρίζεται πως όταν το εμπρός τμήμα της σέλας αποκτά έντονο κόκκινο χρώμα, ο αναβάτης έχει την αίσθηση πως είναι πιο ζεστή και μειώνει την ένταση της θερμότητας.

3

Ως αποτέλεσμα της μείωσης της έντασης έχουμε μικρότερη κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας, κάτι που βοηθάει στην αύξηση της αυτονομίας των ηλεκτρικών scooter και μοτοσυκλετών. Ουσιαστικά δηλαδή αυτή η πατέντα προορίζεται για τις θερμαινόμενες σέλες των ηλεκτρικών δικύκλων της γερμανικής εταιρείας, όμως αυτό δεν αποκλείει την χρήση τους και στα συμβατικά μοντέλα. Άλλωστε η δεύτερη πατέντα αφορά αποκλειστικά και μόνο ένα φωτιζόμενο κάλυμμα σέλας που προβάλει ενδείξεις. Και εδώ η βασική χρήση του είναι για ηλεκτρικά δίκυκλα, όπου θα δείχνει ενδείξεις για την διαδικασία φόρτισης (π.χ. σε ποιο στάδιο βρίσκεται) όμως κάλλιστα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και σε συμβατικές μοτοσυκλέτες για να δείχνει αν η μοτοσυκλέτα είναι κλειδωμένη ή ξεκλείδωτη κ.τ.λ.     

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”