BMW GS Trophy 2020: Περιπέτεια στη Νέα Ζηλανδία!

Με απίστευτες δοκιμασίες!
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

10/2/2020

Για το 2020 η BMW αποφάσισε να διοργανώσει το GS Trophy στη μαγευτική Νέα Ζηλανδία. Πάνω από 20 εθνικές και όχι μόνο ομάδες –αποτελούμενες από τρεις αναβάτες- έλαβαν μέρος στον θεσμό που διοργανώνει ο γερμανικός κολοσσός, ενώ μέσα σε αυτές συμπεριλαμβάνονταν και δυο ομάδες γυναικών!

Αφετηρία ήταν η παραλία Napier και οι αναβάτες είχαν ξυπνήσει απ’ τα άγρια χαράματα –στις 5:30 π.μ.- για να προετοιμαστούν για μια επική διαδρομή που θα διαρκούσε πάνω από 11 ώρες. Μέσα από δύσβατα και μαγευτικά μονοπάτια οι ομάδες, αφότου διέσχισαν την ηφαιστειογενή περιοχή Putauaki ανέβηκαν στην κορυφή του Edgecumbe, ενός ανενεργού ηφαιστείου, με υψόμετρο 821μ. Έπειτα, περιπλανήθηκαν σε δάση και βρέθηκαν σε χωματόδρομους κοντά στις ακτές των ποταμιών.

Η BMW θέλοντας να κάνει τα πράγματα πιο ενδιαφέροντα, είχε προσθέσει και προκλήσεις μέσα στη διαδρομή με διάφορες δοκιμασίες, όπως την ανάβαση λόφων με μεγάλη κλίση – εκεί σημειώθηκαν και αρκετές πτώσεις. Μάλιστα, κάθε πτώση είχε και αρνητική βαθμολογία για τις ομάδες.

Στο τέλος του άρθρου υπάρχει πλούσιο gallery

Αφότου το καραβάνι άφησε πίσω του τα ποτάμια έθεσε ως προορισμό τους καταρράκτες Mokau, που βρίσκονται στη λίμνη Wikaremoana. Εκεί τους περίμενε και η δεύτερη δοκιμασία, που θύμιζε περισσότερο αγώνα Trial, καθώς για την επιτυχή ολοκλήρωσή της χρειαζόταν η άριστη συνεργασία του αναβάτη με τους teammates του.

Κάθε ομάδα επέλεγε έναν αναβάτη της και του έδενε τα μάτια μόλις ανέβαινε στη μοτοσυκλέτα του. Σκοπός του Sena Challenge” ήταν να χρησιμοποιήσουν τα μέλη της ομάδας το σύστημα ενδοεπικοινωνίας της Sena και να καθοδηγήσουν σωστά τον “τυφλό” αναβάτη μέσα από μια slalom διαδρομή.

Μετά την ολοκλήρωση της δοκιμασίας, το “Rally” της BMW κατευθύνθηκε για την παραλία Hawke. Μέχρι να φτάσουν εκεί το τερέν να άλλαξε πολλές φορές, από βατό χωματόδρομο, σε σαθρό και δύσκολο μέχρι και σε πολύ τεχνικό με κοτρώνες, ενώ απ’ του μενού δεν έλειψε και η επίθεση ενός κοπαδιού από πρόβατα. Ο τερματισμός ήταν λίγο έξω απ’ το λιμάνι του Napier, με το καραβάνι ουσιαστικά να επιστρέφει εκεί όπου ξεκίνησε.

Η δεύτερη μέρα επιφύλασσε μια διαδρομή 321 χιλιομέτρων με τα 180 από αυτά να είναι στην άσφαλτο, τα 170 στο χώμα και τα 10 στην άμμο. Παράλληλα, μέσα στο πρόγραμμα υπήρχαν και τρεις προκλήσεις για τις ομάδες. Οι αναβάτες κινήθηκαν κατά μήκος της παραλίας μέχρι να φτάσουν στο Ακρωτήρι του Απαγωγέα (σ.σ. Το Cape Kidnappers πήρε το όνομά του το 1769, όταν οι Μαορί ιθαγενείς απήγαγαν τον μούτσο του Καπετάνιου James Cook). Εκεί τους περίμενε η πρώτη πρόκληση που δεν ήταν άλλη απ’ το να σπρώξουν τα μέλη της ομάδας σβηστή μια μοτοσυκλέτα τους μέσα σε μια διαδρομή slalom.

Μετά από αρκετό κόπο, καθώς πέρα απ’ το βάρος των μοτοσυκλετών το αμμώδες έδαφος έκανε τα πράγματα πιο δύσκολα, οι ομάδες άφησαν πίσω τους την παραλία και κατευθύνθηκαν στην ενδοχώρα. Πέρασαν απ’ τους διάσημους αμπελώνες των Elephant Hill, Black Ridge και Clear View μέχρι να φτάσουν στην Wairarapa. Από εκεί κατευθύνθηκαν νότια με προορισμό το Herbertville και στόχο να ξαναβρεθούν στην παραλία, που τους περίμενε η δεύτερη πρόκληση. Ήταν ένας αγώνας πήγαινε-έλα κατά μήκος της αμμουδιάς και αυτός που θα σταματούσε επιτυχώς στο “stop box” θα ήταν ο νικητής.

Το τελευταίο σκέλος της δεύτερης μέρας περιλάμβανε μια μεικτή διαδρομή 200km γεμάτη στροφές και με την άσφαλτο να δίνει τη θέση της στους χωματόδρομους συχνά-πυκνά. Ο τερματισμός ήταν στο Castlepoint – άλλο ένα απ’ τα μέρη που είχε ανακαλύψει ο Cook και πήρε το όνομά του απ’ τη μορφολογία της παραλίας, που περικυκλώνεται και προστατεύεται από βράχους.

Η τελευταία δοκιμασία της ημέρας ήταν ένα διαγωνισμός φωτογραφίας. Οι φωτογραφίες που τράβηξαν οι αναβάτες θα αναρτηθούν εδώ στις 11 Φεβρουαρίου και για 24 ώρες όσοι θέλουν, μπορούν να επιλέξουν την καλύτερη (σ.σ. η ιστοσελίδα θα ενεργοποιηεθί στις 11/02).

Η BMW είναι μια premium εταιρεία μοτοσυκλετών και αυτό επιβεβαιώνεται τόσο από την αξία των μοτοσυκλετών της όσο και από αυτά που διοργανώνει για τους πιστούς αναβάτες της. Το GS Trophy είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα, ενισχύοντας τους δεσμούς της εταιρείας με όσους εμπιστεύονται το όνομά της μέσω της μοτοσυκλετιστικής κουλτούρα που προάγει.

Ετικέτες

Ο Dean Harrison με κλασική Honda στο Goodwood Revival

Ο νικητής του Isle of Man TT θα οδηγήσει μια ρέπλικα της ιστορικής Hansen Honda CR450 του 1967
Honda CR450 Hansen
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

8/9/2025

Ο Dean Harrison, νικητής του Isle of Man TT και τακτικός στο BSB Supersport, θα δώσει το παρών στο Goodwood Revival (12–14 Σεπτεμβρίου) αγωνιζόμενος με μια ρέπλικα της θρυλικής Hansen Honda CR450 του 1967.

Ο Harrison θα συμμετάσχει στο Barry Sheene Memorial Trophy, μοιραζόμενος τα αγωνιστικά καθήκοντα με τον ιδιοκτήτη της μοτοσυκλέτας, Chris Barfe, έμπειρο αναβάτη κλασικών μοτοσυκλετών με πολλαπλές εμφανίσεις στο Revival και πρώην Sales Manager της Honda UK απέναντι σε ένα εντυπωσιακό line up αντιπάλων.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’60, η Honda είχε ήδη κατακτήσει τη φήμη της στα παγκόσμια GP με τις εντυπωσιακές τετρακύλινδρες και εξακύλινδρες μοτοσυκλέτες της, αλλά αυτές δεν μπορούσαν να τρέξουν στην Αμερική λόγω των κανονισμών της AMA. Η λύση ήρθε μέσα από μια πιο «προσγειωμένη» αλλά στρατηγική επιλογή: την CB450, τη μεγάλη δικύλινδρη street μοτοσυκλέτα της εποχής.

Μετά από πιέσεις του Bob Hansen, μάνατζερ της Honda στο Wisconsin, και με την υποστήριξη της American Honda, δημιουργήθηκαν ειδικά «αγωνιστικά μέρη» για την CB450 ώστε να μπορέσει να σταθεί στον ανταγωνισμό της κατηγορίας. Έτσι γεννήθηκαν οι Hansen Hondas – οι πρώτες «μεγάλες» Honda που έτρεξαν σοβαρά σε AMA διοργανώσεις.

Η πρώτη μεγάλη τους εμφάνιση έγινε στη Daytona το 1967, όπου οι μοτοσυκλέτες της Hansen Racing στάθηκαν αξιοπρεπέστατα απέναντι σε καταξιωμένους κατασκευαστές. Ο Swede Savage τερμάτισε 10ος, ενώ ο Larry Schaffer ακολούθησε λίγο πιο πίσω. Μια πολύ καλή επίδοση για την πρώτη συμμετοχή, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι οι μοτοσυκλέτες ήταν ουσιαστικά βασισμένες σε ένα μοντέλο κυκλοφορίας.

Η επιτυχία αυτή έδειξε ότι η Honda μπορούσε να παίξει ρόλο και στην αμερικανική σκηνή, πέρα από τα GP, και ενίσχυσε την εικόνα της CB450 ως μιας πραγματικά ισχυρής και σύγχρονης μοτοσυκλέτας για την εποχή της.

H Honda 450 Racer ήταν η πρώτη σοβαρή απόπειρα της ιαπωνικής εταιρείας να κερδίσει κύρος στο αμερικανικό αγωνιστικό στερέωμα, μια κίνηση που έβαλε τις βάσεις για τη μετέπειτα κυριαρχία της Honda σε κάθε είδους αγώνες.

Dean Harrison“Το Revival είναι πάντα ένας απίθανος αγώνας – μια μοναδική εμπειρία με φοβερή ατμόσφαιρα”, δήλωσε ο Harrison. “Υπάρχει τόσο μεγάλη ποικιλία από κλασικές μοτοσυκλέτες που δεν ξέρεις ποτέ τι να περιμένεις· το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν κατεβαίνει η ζελατίνα, όλοι θα τα δώσουν όλα! Ανυπομονώ να ξαναβρεθώ στο Goodwood μετά από μερικά χρόνια και να συνεργαστώ με τον Chris πάνω σε αυτή τη μικρή, κλασική Honda”.

Από την πλευρά του, ο Barfe τόνισε: “Γνώρισα τον Dean σε μια εκδήλωση αντιπροσώπου νωρίτερα φέτος και του πρότεινα να συνεργαστούμε για το Revival. Εκτός από το απίστευτο ταλέντο του, έχει και μεγάλη μηχανική ευαισθησία, κάτι πολύ σημαντικό για αγώνες με κλασικές μοτοσυκλέτες. Αυτό που πέτυχε φέτος για τη Honda, ειδικά με τις δύο νίκες στο TT, είναι αξιοθαύμαστο. Είναι τιμή μου να αγωνιστώ μαζί του αυτό το Σαββατοκύριακο”.

Το Goodwood Revival υπόσχεται άλλη μία χρονιά γεμάτη πάθος, ήχο από κλασικά δίχρονα και τετράχρονα, και τη μαγεία της αγωνιστικής ιστορίας.