BMW GS Trophy – 6η μέρα: Στο κέντρο του Νησιού!

Με προορισμό τη λίμνη Tekapo!
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

14/2/2020

Μπορεί η πέμπτη μέρα να δοκίμασε τις αντοχές των αναβατών, όμως πλέον φαντάζει με παιχνιδάκι μετά τη σημερινή διαδρομή των 440 χιλιομέτρων. Το καλό για τους συμμετέχοντες ήταν πως τα περισσότερα χιλιόμετρα πραγματοποιήθηκαν στην εθνική και μόνο τα 110 της συνολικής απόστασης ήταν σε χωματόδρομους, ενώ ήρθαν αντιμέτωποι με δύο προκλήσεις.

Το καραβάνι ξύπνησε για άλλη μια φορά στις 5:30π.μ. έχοντας μιάμιση ώρα μπροστά του για πρωινό μέχρι να ξαναπάρει τους δρόμους. Η πρώτη πρόκληση, το Rent-a-Ride” βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής - μόλις μισή ώρα μακριά απ’ την εκκίνηση. Το όνομά της βέβαια δεν είναι καθόλου αντιπροσωπευτικό, αφού ήταν ένας αγώνας και δεν είχε να κάνει με την ενοικίαση μοτοσυκλετών. Ένας αναβάτης από κάθε ομάδα θα έπρεπε να ολοκληρώσει μια τεχνική και δύσκολη διαδρομή δύο φορές με στόχο οι χρόνοι των  γύρων του να μην έχουν μεγάλη απόκλιση μεταξύ τους. Ένα εγχείρημα ιδιαίτερα δύσκολο απ’ τη στιγμή που οι άνθρωποι του GS Trophy είχαν απαγορέψει τη χρήση χρονομέτρων, με αποτέλεσμα να είναι επιτακτική η συνεργασία των μελών. Παράλληλα, κάθε φορά που ο αναβάτης πατούσε το πόδι του κάτω ή σταματούσε τελείως έχανε βαθμούς, οπότε ο νικητής θα ήταν αυτός που θα επαναλάμβανε τη διαδρομή με μεγαλύτερη ακρίβεια.

Μετά την ολοκλήρωση της δοκιμασίας το GS Trophy πέρασε μέσα απ’ το Greymouth, μια αγροτική πόλη που ασχολείται και με την υλοτομία, ενώ τα τελευταία χρόνια αποτελεί και τουριστικό προορισμό. Από εκεί, οι αναβάτες κατευθύνθηκαν ανατολικά και μπήκαν στην ενδοχώρα περνώντας απ’ τους βουνίσιους χωματόδρομους για να φτάσουν στις πεδιάδες του Canterburry με τα βοσκοτόπια. Μετά από ένα μικρό διάλειμμα, τα 180 F850GS ξαναπήραν τα βουνά και ξαναβρέθηκαν σε πετρώδη και τεχνικά μονοπάτια, ενώ διέσχισαν και αρκετά ποτάμια. Στο τέλος της ημέρας κατέληξαν στην τεχνητή λίμνη Tekapo, που βρίσκεται στο κέντρο του Νότιου Νησιού. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη λίμνη της περιοχής απ’ τις τρεις που υπάρχουν οι οποίες είναι σχεδόν παράλληλες μεταξύ τους, καλύπτοντας μια έκταση 83 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Η Tekapo κατασκευάστηκε τη δεκαετία του ’70 και συγκεντρώνει τα καταπράσινα νερά απ’ τις πηγές Silica, ενώ μέσα απ’ τις ηλεκτρογεννήτριες που διαθέτει καλύπτει το 85% των αναγκών της Νέας Ζηλανδίας. Εκεί πραγματοποιήθηκε και η τελευταία δοκιμασία που ήταν πάλι ένας διαγωνισμός φωτογραφίας.

Ο ήλιος έδυσε για το GS Trophy με την κατάταξη των τριών πρώτων να μην αλλάζει και την ομάδα της Νότιας Αφρικής να επεκτείνει την κυριαρχία της.

Κατάταξη μετά το πέρας της 6ης μέρας:
1 South Africa 309
2 France 302
3 Italy 287
4 Brazil 260
5 South Korea 258
6 Netherlands 241
7 Russia 239
8 Middle East 217
9 Australia 215
9 Latin America 215
11 USA 211
12 Argentina 198
13 Japan 187
13 Mexico 187
15 Nordic 180
16 UK 172
17 India 166
18 Thailand 165
19 Malaysia 157
20 Int. Female Team I 127
21 North Africa 110
22 Int. Female Team II 98
 
Ετικέτες

Μοτοσυκλέτα νεκροφόρα: Ένα Superstock Suzuki GSX-R1000 συνοδεύει αναβάτες στην τελευταία τους βόλτα

Η απόλυτη αποχαιρετιστήρια εμπειρία για τους φίλους της ταχύτητας
Superbike Funerals
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

7/8/2025

Ο βρετανός Darren Abey δημιούργησε μια από τις πιο ασυνήθιστες – και εντυπωσιακές – νεκροφόρες στον κόσμο, με βάση ένα Suzuki GSX-R1000 K4, εξοπλισμένο με ειδικά διαμορφωμένο πλευρικό κάνιστρο για φέρετρο.

Η ιδέα πίσω από το Superbike Funerals  ήταν να συνδυάσει το πάθος για τις μοτοσυκλέτες με έναν διαφορετικό – λιγότερο "μαύρο" – τρόπο αποχαιρετισμού. Ο Darren δηλώνει:

«Αν κάποιος αγαπούσε τις sport μοτοσυκλέτες, είναι ο ιδανικός τρόπος να φύγει με στυλ. Είναι 100% χειροποίητο – δεν υπάρχει κάτι παρόμοιο. Δεν νομίζω να το φτιάξει ποτέ άλλος.”

Superbike Funerals

Το εγχείρημα κόστισε περίπου 30.000 λίρες, με στόχο να προσφέρει στους λάτρεις των superbike την τελευταία τους βόλτα

Η GSX-R1000, που είχε αρχικά προετοιμαστεί για προδιαγραφές Superstock, μετατράπηκε ριζικά για να αντέχει το βάρος και τις δυνάμεις ενός sidecar. Χρειάστηκαν ειδικά ψαλίδια για να υποστηρίξουν τις αρθρώσεις και τροποποιήσεις στο πλαίσιο, ενώ η συνολική κατασκευή ανακατασκευάστηκε τρεις φορές μέχρι να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Superbike Funerals

“Υπήρξε πολύς κόπος που δεν φαίνεται. Μόνο στο sidecar έχουν πέσει πάνω από 100 ώρες δουλειάς. Ήταν όλο μια διαδικασία δοκιμής και σφάλματος”

Για να μειώσει το βάρος και να βελτιώσει την οδηγική συμπεριφορά, το sidecar στένεψε και χρησιμοποιήθηκαν λεπτότερες σωληνώσεις (από 3mm σε 1.5mm). Το συνολικό βάρος φτάνει περίπου τα 240-250 κιλά, και η κατασκευή έχει αγγίξει ταχύτητες έως 200 km/h σε δοκιμές.

Θεωρούμε βέβαια πιο λογικό να έχουν γίνει οι κατάλληλες μετατροπές σε ρελαντί και τελική μετάδοση ώστε να πηγαίνει πιο εύκολα με ταχύτητες βαδίσματος.

Superbike Funerals

Αφιερωμένο σε ήρωες των δύο τροχών

Το sidecar είναι διακοσμημένο με θεματολογία Isle of Man TT και φόρους τιμής σε θρύλους όπως οι Joey Dunlop, Mike Hailwood και Barry Sheene. “Είναι διαφορετικό. Είναι πολύχρωμο, δεν είναι μαύρο και δεν είναι μακάβριο” λέει ο δημιουργός.

Superbike Funerals

Μέρος ενός μοναδικού στόλου

Η GSX-R νεκροφόρα έχει ήδη πραγματοποιήσει περίπου δέκα αποστολές, και αποτελεί μέλος ενός ευρύτερου στόλου «εναλλακτικών νεκροφόρων» που περιλαμβάνει πέρα από παραδοσιακές νεκροφόρες, λιμουζίνες, αντίκες, ιππήλατες, μια Triumph Boneville, μια Harley Davidson, μια Hayabusa,  ένα τρίτροχο Robin Reliant (φόρος τιμής στην βρετανική κωμική σειρά, Only fools and horses), ένα Ford Escort, ένα Land Rover Defender, ένα Morris Minor, ένα κλασσικό Mini Traveller, ένα παραδοσιακό λονδρέζικο ταξί, ένα κόκκινο διώροφο λεωφορείο, ένα VW Campervan, ένα Subra Impreza που παραπέμπει σε αγωνιστικό, δυο τράκτορες φορτηγών αλλά και ένα τεθωρακισμένο ερπυστριοφόρο!

Αν μη τι άλλο, η αγωνιστική μοτοσυκλέτα με το κάνιστρο της είναι μια πρόταση για μια τελευταία βόλτα γεμάτη στυλ και θρύλους των δύο τροχών, μέσα από σειρά επιλογών που θα καλύψει κάθε γούστο.

 

 

Ετικέτες