Bridgestone: Νέα ελαστικά χωρίς αέρα

Έχουν ήδη ξεκινήσει οι δοκιμές σε οχήματα
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

28/1/2020

Τα “αλεξίσφαιρα” σε τρυπήματα ελαστικά δεν αποτελούν πλέον σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά βρίσκονται ένα βήμα πριν μπουν στην παραγωγή. Μπορεί να μην είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε κάτι τέτοιο στην πράξη, η Bridgestone ασχολείται μαζί τους εδώ και δέκα χρόνια, όπως άλλωστε και άλλοι κατασκευαστές. Η Michelin για παράδειγμα σε συνεργασία με την General Motors είχε παρουσιάσει πέρσι το καλοκαίρι ένα ελαστικό με τεχνολογία Uptis (Unique Puncture-proof Tire System – Μοναδικό Αδιάτρητο Σύστημα Ελαστικού), το οποίο θα κυκλοφορήσει το 2024. Ωστόσο η τεχνολογία αυτή βρίσκεται συνεχώς σε εξέλιξη με τους κατασκευαστές να ακολουθεί ο καθένας τον δικό του δρόμο εξέλιξης,  εξερευνώντας την, και πλέον η Bridgestone είναι σε θέση να ανακοινώσει ένα νέο σημαντικό και πρωτοποριακό επίτευγμα.

Να θυμίσουμε σε αυτό το σημείο πως η Bridgestone το 2013, είχε παρουσιασεί ήδη τη δεύτερη γενιά των πρωτότυπων ελαστικών της, χωρίς όμως αυτά να έχουν μπει ακόμη στην παραγωγή. Τόσο το Uptis όσο και το νέο ελαστικό της Bridgestone έχουν σχεδιαστεί με την ίδια φιλοσοφία, να μην χρειάζονται αέρα και να μην κλατάρουν. Όπως μπορείτε να δείτε και από τις φωτογραφίες, το ελαστικό της Bridgestone διαθέτει σκελετό κατασκευασμένο από ανακυκλωμένο θερμοπλαστικό, ενώ χάρη στο σχεδιασμό του μπορεί να αντέξει βάρος μέχρι και 2.267 κιλών! Η νέα τεχνολογία των ελαστικών της Bridgestone έχει ήδη δοκιμαστεί σε πραγματικές συνθήκες και βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο εξέλιξης. Η χρήση αυτών των ελαστικών στα αυτοκίνητα θα έχει πολλαπλά οφέλη τόσο για τον οδηγό, που δεν θα χρειάζεται να τσεκάρει την πίεσή τους ποτέ, όσο και για το αυτοκίνητο, αφού θα μειώνονται οι εκπομπές CO2. Όσα οχήματα χρησιμοποιούν ελαστικά συμβατικής τεχνολογίας, χάνουν ενέργεια απ’ την παραμόρφωση των ελαστικών κατά την περιστροφή τους. Με την απλοποίηση του σχεδιασμού τους και το γεγονός ότι στη θέση του αέρα υπάρχει πλέον ένα εύκαμπτος πλαστικός σκελετός, η Bridgestone αναφέρει πως έχει καταφέρει να μειώσει την απώλεια της ενέργειας, καθώς το σχήμα τους δεν παραμορφώνεται τόσο πολύ, με αποτέλεσμα να μειώνονται έμμεσα και οι εκπομπές ρύπων CO2.

Προς το παρόν η Bridgestone δεν αναφέρει αν η τεχνολογία που αναπτύσσει θα περάσει και στα ελαστικά μοτοσυκλετών και σκούτερ, όμως επιβεβαίωσε πως είναι ιδανικά για ποδήλατα. Χάρη στο γεγονός ότι δεν χρειάζονται φούσκωμα, έχουν και μεγαλύτερη χιλιομετρική διάρκεια, αφού ως γνωστόν ένα ξεφούσκωτο ελαστικό φθείρεται πιο εύκολα απ’ ότι ένα με τη σωστή πίεση. Αν θα τα δούμε στο μέλλον στις μοτοσυκλέτες και σκούτερ παραμένει άγνωστο, ενώ δημιουργούνται αρκετά ερωτήματα όπως πόσο θα είναι το βάρος τους και αν θα ξεπερνά αυτό των συμβατικών ελαστικών. Το βάρος των ελαστικών πάντοτε έπαιζε μεγάλο ρόλο, καθώς καθορίζει πόσο έντονο θα είναι το γυροσκοπικό φαινόμενο στις μοτοσυκλέτες, επηρεάζοντας έτσι την συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας. Επίσης, άλλο ένα ερώτημα που δημιουργείται πώς η εταιρεία θα καταφέρει να δημιουργήσει ένα σκελετό, ο οποίος θα προσφέρει και την απαραίτητη κορόνα στο ελαστικό για να διατηρείται η πρόσφυση κατά το πλάγιασμα της μοτοσυκλέτας.

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin