Custom E-ndian: Ένα έργο τέχνης σε λειτουργική μορφή

Μια ξεχωριστή custom
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

12/3/2019

Τι κάνεις όταν θες μια Indian Powerplus αλλά δεν έχεις το απαραίτητο κεφάλαιο για να την αποκτήσεις; Για όσους αναρωτιούνται πόσο είναι το κόστος απόκτησης της Powerplus, που κλείνει αισίως τα 103 έτη απ’ την παραγωγή της, η απάντηση είναι πως φτάνει μέχρι και εξαψήφιο νούμερο. Όπως καταλαβαίνετε το συγκεκριμένο μοντέλο της Indian είναι αντικείμενο για λίγους, όπου είτε έχουν τα χρήματα για να το αποκτήσουν μέσω κάποιου πλειστηριασμού, είτε έχουν την ευρηματικότητα και τα μέσα για να το φτιάξουν μόνοι τους.

Ο Achilles λοιπόν, είναι απ’ τους ανθρώπους που υπάγονται στην δεύτερη κατηγορία όσων θέλουν να την αποκτήσουν και σε συνεργασία με τον φίλο του Alessandro, που είναι μοντελιστής αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια δική τους απ’ το μηδέν. Το αρχικό τους σχέδιο ήταν να κατασκευάσουν μια Powerplus που ο κινητήρας της θα ήταν ψεύτικος, καθώς η μοτοσυκλέτα θα εξυπηρετούσε το σκοπό της ως ένα έργο τέχνης που θα διακοσμούσε το σπίτι του Achilles στην Ιταλία. Όμως τα πράγματα πήραν άλλη τροπή όπως και στις περισσότερες περιπτώσεις όπου κάποιος σχεδιάζει μια custom μοτοσυκλέτα και καταλήγει με το τελικό αποτέλεσμα να απέχει έτη φωτός απ’ το αρχικό σχέδιο, εκεί κρύβεται άλλωστε και η ευχαρίστηση στην κατασκευή μίας custom, στην δημιουργική πορεία!

Το πλάνο για την κατασκευή του έργου τέχνης ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2017 στο Jesolo, μέσα στο γκαράζ του Achilles και η έναρξή του σηματοδοτήθηκε απ’ το κρέμασμα μιας φωτογραφίας της μοτοσυκλέτας στον τοίχο. Για την ακρίβεια, δεν επρόκειτο για μια μικρή κρεμασμένη φωτογραφιούλα όπως στην περίπτωση του Hubb Langedijk και του πατέρα του που κατασκεύασαν μια ρέπλικα της μοτοσυκλέτας του Daryl απ’ τη σειρά “The Walking Dead”, αλλά για μια φωτογραφία τεραστίων διαστάσεων ώστε να απεικονίζεται η Powerplus σε διαστάσεις 1:1. Ο λόγος που έγινε αυτό ήταν για να πάρουν τις ακριβείς διαστάσεις της, καθώς δεν είχαν στη διάθεσή τους μια πραγματική ώστε να την μετρήσουν.

Το ατσάλινο πλαίσιο δημιουργήθηκε από σωλήνες πάχους 0,8mm, ενώ το ρεζερβουάρ είναι κατασκευασμένο από υαλοβάμβακα και πλαστικούς σωλήνες, έχοντας την ίδια χωρητικότητα με το πραγματικό. Κάτι που έγινε με σαφή σκοπό ούτως ώστε η μοτοσυκλέτα που θα δημιουργούσαν να έχει το ίδιο μέγεθος με την αυθεντική. Όμως κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης του εγχειρήματος τα σχέδια των δημιουργών άλλαξαν. Αποφάσισαν να εξοπλίσουν την μοτοσυκλέτα τους με έναν ηλεκτρικό κινητήρα ώστε να αποκτήσει και λειτουργικό ρόλο, δίνοντάς της μια πολυδιάστατη προσωπικότητα. Για αυτό, το ρεζερβουάρ εκπληρώνει το σκοπό του φιλοξενώντας το “καύσιμο” που στην προκείμενη περίπτωση αποτελείται από τρεις μπαταρίες οξέος – μολύβδου. Οι οποίες με τη σειρά τους, τροφοδοτούν με το απαραίτητο ρεύμα τον ηλεκτρικό κινητήρα των 1.500 W, που βρίσκεται κρυμμένος στη μοτοσυκλέτα σαν χελώνα μέσα στο καβούκι της. Συγκεκριμένα, το ρόλο του καβουκιού παίζει το περίβλημα του κινητήρα της Powerplus, που έχει χρησιμοποιηθεί τρισδιάστατη τεχνολογία εκτύπωσης, αποτελώντας έτσι και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της μοτοσυκλέτας. Ακριβής αντιγραφή δεν έχουν κάνει και μάλιστα σκόπιμα. Δεν θέλουν να ξεγελάσουν τον κόσμο, αν και κάλιστα θα μπορούσαν, αλλά να δημιουργήσουν κάτι νέο και μοναδικό, όπως χαρακτηριστικά είπαν και οι ίδιοι.

“Δεν θέλαμε να προσποιούμαστε ότι πρόκειται για μια πραγματική India Powerplus, έτσι τροποποιήσαμε το λογότυπο της εταιρείας στο ρεζερβουάρ και αλλάξαμε την εμφάνιση του κινητήρα ούτως ώστε να τραβήξουμε την περιέργεια των παρατηρητών της.” Και πράγματι το κατάφεραν με τις βασικές διαφορές να εντοπίζονται στην μετάδοση του κινητήρα που ενώ κανονικά ήταν με αλυσίδα απ' την αριστερή πλευρά, τώρα γίνεται μέσω ιμάντα απ' τη δεξιά πλευρά. Αντίστοιχα, το καρμπυρατέρ που κανονικά είναι τοποθετημένο πιο χαμηλά ανάμεσα στους κυλίνδρους, τώρα βρίσκεται κάτω απ’ το ρεζερβουάρ πάνω απ’ τις κεφαλές, ενώ πλέον έχουμε την πλήρη απουσία των ωστήριων των βαλβίδων του Flathead κινητήρα (τύπος κινητήρα που έχει τοποθετημένες τις βαλβίδες παράλληλα με τον άξονα κίνησης των εμβόλων). Το δε λογότυπο E-ndian πάνω στο ρεζερβουάρ ίσως αποτελεί και την πιο χτυπητή διαφορά για τους λιγότερο παρατηρητικούς θαυμαστές που δεν γνωρίζουν όλες τις λεπτομέρειες της Powerplus. Παράλληλα εξυπηρετεί διπλό σκοπό αφού υποδηλώνει και τη φύση του κινητήρα με το γράμμα E να αντιπροσωπεύει το Electric.

Μια εξίσου λεπτομέρεια που “τραβάει” το μάτι είναι τα ίχνη των λαδιών που στην πραγματικότητα είναι φτιαγμένα από μαύρη μπογιά.

Το σύστημα πέδησης αποτελείται μόνο από ένα δισκόφρενο μπροστά προερχόμενο από mountain bike όπως και οι τροχοί των 26 ιντσών. Η κλειδαριά που βρίσκεται πάνω στο ρεζερβουάρ, χρησιμοποιείται για την εναλλαγή των mode του κινητήρα από normal σε turbo, αν και το δεύτερο mode δεν έχει τις επιδόσεις που υποδηλώνει το όνομά του. Τα φωτιστικά σώματα είναι τεχνολογίας LED με τον μπροστινό προβολέα να βρίσκεται μέσα σ’ ένα φανάρι λαδιού. Όπως είπαν οι δημιουργοί, τα φρένα έχουν ασθενικές επιδόσεις, ενώ η τελική τη μοτοσυκλέτας περιορίζεται στα 45km/h με την επιτάχυνση να πραγματοποιείται με αργούς ρυθμούς. Γεγονός απόλυτα δικαιολογημένο αν αναλογιστούμε ότι τα αρχικά τους σχέδιά περιορίζονταν στη δημιουργία ενός έργου τέχνης και όχι μιας λειτουργικής μοτοσυκλέτας, με σκοπό να τραβήξει τα βλέμματα της προσοχής. Για το αν τα κατάφεραν ή όχι, η απόδειξη πως η μοτοσυκλέτα τους βραβεύτηκε στο Motor Bike Expo τον περασμένο Ιανουάριο είναι αρκετή.

Αναμφίβολα η E-ndian αποτελεί μια ξεχωριστή μοτοσυκλέτα καθώς συνδυάζει την κλασσική σχεδίαση με τη νέα τεχνολογία, όπου είναι μια τακτική που χρησιμοποιείται πλέον κατά κόρον απ’ τις περισσότερες εταιρείες στον κόσμο της μοτοσυκλέτας. Μάλιστα, θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί και την πρώτη ηλεκτρική μοτοσυκλέτα της Indian αν η εταιρεία είχε επιλέξει να ακολουθήσει την ίδια πορεία με την Vespa που μπήκε στον κόσμο των ηλεκτρικών δίτροχων, παρουσιάζοντας την Elettrica.

 

BOAK: Νέα αποζημίωση στην κοινοπραξία ΑΚΤΩΡ – ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ

Καθυστερήσεις στις απαλλοτριώσεις οδηγούν σε νέα οικονομική επιβάρυνση του Δημοσίου
ΒΟΑΚ
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

10/10/2025

Μετά την πρόσφατη αποζημίωση των 21 εκατ. ευρώ για το τμήμα Νεάπολη–Άγιος Νικόλαος, ο ανάδοχος (ΑΚΤΩΡ – ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ) του έργου Χερσόνησος–Νεάπολη ζητά πλέον 124 εκατ. ευρώ, επικαλούμενος καθυστερήσεις λόγω έλλειψης ωριμότητας των απαλλοτριώσεων

Η υπόθεση αφορά το τμήμα του Βόρειου Οδικού Άξονα Κρήτης (ΒΟΑΚ) από Χερσόνησο έως Νεάπολη, που υλοποιείται από την κοινοπραξία ΑΚΤΩΡ – ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ. Το έργο, μήκους 22,44 χιλιομέτρων, λαμβάνει παράταση 16,3 μηνών καθώς οι καθυστερήσεις στην παράδοση των απαλλοτριωμένων χώρων εμπόδισαν την πρόοδο των εργασιών.

Η αρχική ημερομηνία ολοκλήρωσης, του κυβερνητικά πολυδιαφημισμένου έργου, είχε οριστεί για τις 21 Απριλίου 2027, ωστόσο, όπως σημειώνεται στην απόφαση του Υπουργείου Υποδομών, “δεν διαπιστώθηκαν εργασίες που θα μπορούσε να εκτελέσει ο ανάδοχος για να περιορίσει τις καθυστερήσεις”, αναλαμβάνοντας εμμέσως την ευθύνη. Έτσι, το υπουργείο αποδέχτηκε το δικαίωμα του αναδόχου να ζητήσει αποζημίωση, το ακριβές ύψος της οποίας παραμένει άγνωστο, καθώς “θα οριστικοποιηθεί μετά την υποβολή όλων των απαιτούμενων δικαιολογητικών και την εξέτασή τους από την Αναθέτουσα Αρχή”.

Η εξέλιξη αυτή έρχεται να επιβεβαιώσει το υψηλό κόστος που προκαλούν οι ελλείψεις ωριμότητας στα μεγάλα έργα υποδομής. Οι καθυστερήσεις στις απαλλοτριώσεις, που δεν αποτελούν ευθύνη του αναδόχου, μεταφράζονται σε σημαντικές αποζημιώσεις προς τις εταιρείες, τις οποίες τελικά επωμίζεται το Δημόσιο.

Το έργο Χερσόνησος–Νεάπολη περιλαμβάνει:

  • 22,44 χλμ. αυτοκινητόδρομου με πλάτος οδοστρώματος 21,5 μ.
  • 9,65 χλμ. παράπλευρου και κάθετου δικτύου
  • 12 γέφυρες μονού κλάδου (1,7 χλμ.)
  • 5 σήραγγες συνολικού μήκους 6,75 χλμ.
  • 5 ανισόπεδους κόμβους

Το τμήμα αυτό αποτελεί το δεύτερο εργοτάξιο του ΒΟΑΚ που έχει ξεκινήσει κατασκευές, μετά το Νεάπολη–Άγιος Νικόλαος, όπου οι εργασίες προχωρούν. Το έργο των 14,5 χιλιομέτρων, με κόστος 186 εκατ. ευρώ, υλοποιείται επίσης από την ΤΕΡΝΑ και την ΑΚΤΩΡ και έχει ενταχθεί στο Ταμείο Ανάκαμψης.

Η νέα διεκδίκηση των 124 εκατ. ευρώ επαναφέρει στο προσκήνιο το ζήτημα της επαρκούς προετοιμασίας των μεγάλων έργων πριν από τη δημοπράτησή τους, ένα θέμα που, όπως φαίνεται, κοστίζει ακριβά στην πολιτεία και κατ’ επέκταση στους πολίτες.