Το custom σκούτερ που επιθυμούν οι Ιάπωνες!

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

8/9/2016

Στην Ιαπωνία, αυτή την μακρινή και μαγική χώρα, αποφάσισαν ότι το Vultus της Honda δεν είναι αρκετός φόρος τιμής για το Akira, ένα από τα πιο διαδεδομένα manga της δεκαετίας του ‘80. Για τα δικά τους μοτοσυκλετιστικά γούστα η αγορά διψούσε για κάτι περισσότερο, πιο κοντά στην φανταστική μοτοσυκλέτα… Καταρχήν το Akira, ένα από τα πολύ γνωστά manga, δημοσιευόταν σε συνέχειες όλη την δεκαετία του ’80 στο δημοφιλέστερο μοτοσυκλετιστικό περιοδικό της Ιαπωνίας και στα μέσα της δεκαετίας του ’90 έγινε ένα από τα πρώτα manga που μεταφράστηκε στο σύνολό του και κυκλοφόρησε σε Αγγλική έκδοση. Θεωρήθηκε πρότυπο εξαιτίας της εικαστικής δουλειάς του δημιουργού του, και παράλληλα ανέδειξε τις ανακατασκευές και το customizing στα σκούτερ. Γενικότερα οι Ιάπωνες θεωρούν ότι το customizing δεν πρέπει να έχει κανένα απολύτως όριο και για αυτό θα τους δεις να τοποθετούν λάμπες και πρόσθετα φτερά σε Lamborghini – για παράδειγμα- που στην Ευρώπη θα θεωρούνταν ιεροσυλία. Παράλληλα είναι αποδεκτό να επιμηκύνει κάποιος το ψαλίδι σ’ ένα σκούτερ σε βαθμό που χρειάζεται πλέον ρουλεμάν κάτω από το σημείο έδρασης για να στηρίζεται στο δρόμο, καθώς εξαιτίας του νέου μεταξονίου έχει εκμηδενιστεί η απόσταση από το έδαφος, κι έτσι στις μανούβρες είναι απαραίτητο να το σηκώνεις όρθιο και να σέρνεις τον τροχό τραβώντας με τα χέρια! Διαφορετικά είναι αδύνατο να στρίψει… Η μόνη ομοιότητα, είναι ότι κι εδώ αυτό το σκούτερ θα ήταν δαχτυλοδειχτούμενο αλλά για διαμετρικά αντίθετους λόγους σε σύγκριση με την Ιαπωνία…

Με βάση τις παραπάνω απαραίτητες διευκρινήσεις, γίνεται να καταλάβει κανείς γιατί αυτό το custom σκούτερ έγινε ανάρπαστο, αλλά χρειάζεται μία ακόμα διευκρίνιση για να αντιληφθούμε με ποιο τρόπο βγαίνει στην παραγωγή από ένα συνεργείο μοτοσυκλετών στην Osaka… Στην Ιαπωνία τα συνεργεία μοτοσυκλετών ήταν παλιότερα προμηθευτές του κράτους με οχήματα που κατασκεύαζαν οι ίδιοι και βασικοί κατασκευαστές των αυτοκινήτων και των μοτοσυκλετών που κυκλοφορούσαν στην γύρω περιοχή. Ο Soichiro Honda ξεκίνησε την αυτοκρατορία του από ένα τέτοιο κατάστημα, όπως είχαμε γράψει παλιότερα. Στην σημερινή εποχή λοιπόν, είναι τιμή για ένα συνεργείο να φτιάχνει το δικό του μοντέλο και οι αναβάτες τα αγοράζουν με την νοοτροπία του παραδοσιακού...

Πίσω στο 2005 λοιπόν, ένα κατάστημα και συνεργείο στην Osaka, ανακατασκεύαζε ένα Honda lead 50 όταν κοιτώντας το χωρίς τα πλαστικά τους ήρθε η ιδέα να επέμβουν στο πλαίσιο με τρόπο καθοριστικό κι ανεπανόρθωτο και να φτιάξουν την δική τους, προσωπική “Akira” μοτοσυκλέτα. Πράγματι, έφτιαξαν το παρακάτω που ερχόταν αρκετά κοντά σε εμφάνιση, αν και ο δίχρονος μικρός κινητήρας του Lead δεν ενέπνεε για νυκτερινές καταδιώξεις - και εκμεταλλευόμενοι την Ιαπωνική νομοθεσία που εκδίδει απλόχερα πινακίδες και δικαιολογεί αλλαγές πλαισίου, άρχισαν να το κυκλοφορούν στο δρόμο για τις εξωτερικές εργασίες του συνεργείου. Πολύ γρήγορα ήρθαν οι πρώτες παραγγελίες και κατασκευάστηκε το επόμενο custom Honda Lead, αλλά αυτή την φορά βασιζόμενο στο μοντέλο των 90 κυβικών. Από εκεί και πέρα έγινε κάτι που δεν το περίμεναν: Οι παραγγελίες άρχισαν να φτάνουν η μία, πίσω από την άλλη, μαζί με υποδείξεις και προτάσεις για βελτιώσεις. Το αποτέλεσμα ήταν να οδηγηθούν σε μία επένδυση ενός εκατομμυρίου Γιεν, ποσό που ακούγεται μεγάλο αλλά αντιστοιχεί σε λιγότερα από 9.000 Ευρώ, για να κατοχυρώσουν το μοντέλο και να ξεκινήσουν την παραγωγή του.

το πρώτο, βασισμένο σε Honda Lead 50

Έτσι γεννήθηκε το “Python” που έχει και κωδική ονομασία - M2Z-01- που προκύπτει από το όνομα του Ιάπωνα μηχανικού που έκανε την αρχική μετατροπή… Προμηθεύτηκαν μία σειρά από παλαιότερα δίχρονα σκούτερ της Honda, που στην Ευρώπη τα γνωρίζαμε ως Dio, και κατασκευάζοντας το δικό τους πλαίσιο, αναρτήσεις, φαίρινγκ, σέλα, όργανα, ηλεκτρονικά και εξάτμιση από το λαιμό και κάτω, προχώρησαν σε παραγωγή κατόπιν παραγγελίας!

Κάπως έτσι, ένα μικρό συνεργείο στην Ιαπωνία συνέχισε την παράδοση των παλαιότερων κατασκευαστών, βγάζοντας το δικό του μοντέλο. Το “Python” ζυγίζει 96 κιλά, έχει ένα τρομακτικά μεγάλο μεταξόνιο στα 1,810mm, συνολικό μήκος 2.250mm και ύψος 890mm με την σέλα να απέχει από το έδαφος μόλις 320mm! Στην Ιαπωνία οι δρόμοι δεν διαθέτουν λακκούβες και τα πεζοδρόμια, όπου επιτρέπεται να ανέβεις, δεν θα προβληματίσουν ποτέ παρά τα μόλις 120mm απόστασης από το έδαφος…. Για τις στροφές και τις μανούβρες, διατηρούμε έντονες αμφιβολίες, αλλά τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά εκεί που προορίζεται.

Είναι ίσως αλήθεια ότι οι περισσότεροι διαβάζετε αυτό το κείμενο, εξαιτίας της ενδυμασίας του μοντέλου στην αρχική φωτογραφία, όμως για την ολοκλήρωση του προφίλ πρέπει να πούμε ότι υπάρχει μονάχα μία μοτοσυκλέτα που έχει πάρει την υπογραφή του Katsuhiro Otomo, δημιουργού της σειράς Akira, ως γνήσια replica. Είναι το παρακάτω πρωτότυπο, που επίσης δεν ακούγεται όπως θα έπρεπε εξαιτίας του ασθενικού κινητήρα. Ωστόσο η μοναδικότητά του, έγκειται στην οπτική ταύτιση με την φανταστική μοτοσυκλέτα, και συμμετέχει σε εκθέσεις στην Ιαπωνία και φιλανθρωπικές εκδηλώσεις. Το κόστος της υπολογίζεται σε περισσότερα από 100.000 Ευρώ, όχι τόσο γιατί αποτελείται από εξωτικά υλικά, αλλά γιατί ο δημιουργός της, Masashi Teshima, χρεώνει πολύ υψηλά την εργατοώρα…

το πρωτότυπο που έχει την έγκριση του κ.Otomo για γνήσια replica:

 

 

το NM4 Vultus της Honda:

 

Yamaha: Κατοχύρωσε πατέντα για αερόσακο σε μοτοσυκλέτα

Νέα διπλώματα ευρεσιτεχνίας δίνουν λύσεις σε ένα παλιό πρόβλημα
Yamaha αερόσακος 2025 πατέντα
Από το

motomag

30/4/2025

Πατέντες δείχνουν πως η Yamaha εργάζεται πάνω στην εξέλιξη των αερόσακων θέλοντας να τους ενσωματώσει σε μοτοσυκλέτες της με στόχο να βελτιωθεί η πιθανότητα επιβίωσης του αναβάτη σε τροχαίο ατύχημα.

Στην αυτοκινητοβιομηχανία οι αερόσακοι έχουν αποδείξει την αξία τους στη σωτηρία οδηγού και επιβατών και έχουν καθιερωθεί ως το κυριότερο δευτερεύον σύστημα παθητικής ασφαλείας που υποστηρίζει στο μέγιστο το βασικό, τη ζώνη ασφαλείας- χωρίς αυτή ο αερόσακος μπορεί να γίνει ακόμη και απειλητικός για τη ζωή του οδηγού και των υπόλοιπων επιβαινόντων.

Σύμφωνα με την Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας Οδικών Μεταφορών των ΗΠΑ (NHTSA), περισσότερες από 50.000 ζωές σώθηκαν από τους αερόσακους μόνο στις ΗΠΑ μεταξύ 1987 και 2017. Παγκοσμίως, εκτιμάται ότι αποτρέπουν περίπου 70.000 θανάτους κάθε χρόνο, ένα νούμερο που είναι λογικά πολύ μεγαλύτερο στην πραγματικότητα.

Yamaha αερόσακος 2025 πατέντα

Ωστόσο, ενώ τα αυτοκίνητα εξοπλίζονται εδώ και καιρό υποχρεωτικά με αυτή την τεχνολογία, οι αερόσακοι έχουν μια εξειδικευμένη ύπαρξη στην ενσωμάτωσή τους στις μοτοσυκλέτες- με εξαίρεση το Honda Gold Wing που διατίθεται με αερόσακο. Τους συναντάμε συνήθως ως μέρος του τεχνικού ρουχισμού του αναβάτη.

Τώρα και η Yamaha μπαίνει στο παιχνίδι με μια νέα ιδέα γύρω από την εφαρμογή του αερόσακου στα δίκυκλα σε συνδυασμό με αισθητήρες. Οι μοτοσυκλέτες διαφέρουν θεμελιωδώς από τα αυτοκίνητα σε πολλές πτυχές που σχετίζονται με την ασφάλεια. Ως αποτέλεσμα, ένας αερόσακος μοτοσυκλέτας πρέπει να αντιδρά πολύ πιο γρήγορα και να ενεργοποιείται με μεγαλύτερη ακρίβεια από τον αντίστοιχο αερόσακο αυτοκινήτου. Επιπλέον, οι κινήσεις μιας μοτοσυκλέτας σε περίπτωση ατυχήματος είναι πιο πολύπλοκες - εκτός από την καθαρή επιβράδυνση, παίζουν ρόλο και οι κινήσεις κλίσης και περιστροφής. Συνεπώς, το σύστημα αισθητήρων πρέπει να επεξεργάζεται σημαντικά περισσότερες πληροφορίες προκειμένου να διασφαλίζεται η ενεργοποίηση χωρίς σφάλματα. Αυτά τα τεχνικά εμπόδια ευθύνονται εν μέρει για το γεγονός ότι η Gold Wing της Honda παραμένει μέχρι στιγμής η μόνη μοτοσυκλέτα παραγωγής με αερόσακο.

Η Yamaha κατέθεσε μια πατέντα που αφορά ειδικά τη βελτίωση της τεχνολογίας αισθητήρων για τους αερόσακους στις μοτοσυκλέτες. Η τεχνολογία περιλαμβάνει τη χρήση δύο αισθητήρων επιτάχυνσης - συγκρίσιμων με τις μονάδες αδρανειακής μέτρησης (IMU) αλλά το κυριότερο είναι ότι ο ένας από τους αισθητήρες τοποθετείται μπροστά από το κέντρο βάρους της μοτοσυκλέτας και ο άλλος πίσω από αυτό. Αυτό επιτρέπει στο σύστημα να ανιχνεύει με ακρίβεια την κίνηση σε τρεις διαστάσεις - οριζόντιες, πλευρικές και κατακόρυφες.

Yamaha αερόσακος 2025 πατέντα

Η διάταξη αυτή επιτρέπει στη μονάδα ελέγχου να ανιχνεύει μια πιθανή σύγκρουση και την κατεύθυνσή της ιδιαίτερα γρήγορα και αξιόπιστα. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας για την ενεργοποίηση του αερόσακου σε κλάσματα του δευτερολέπτου - πριν ο ίδιος ο αναβάτης προσκρούσει σε εμπόδιο.

Η Yamaha R1 στο επίκεντρο

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η Yamaha χρησιμοποιεί ως μοντέλο αναφοράς στα σχέδια ευρεσιτεχνίας μια supersport μοτοσυκλέτα, τη YZF-R1 όπου η πρόκληση είναι ιδιαίτερα μεγάλη. Η σπορ θέση οδήγησης, με κλίση προς τα εμπρός, σημαίνει ότι το κεφάλι του αναβάτη βρίσκεται πολύ κοντά στο μπροστινό μέρος της μοτοσυκλέτας.

Η επιλογή του συγκεκριμένου μοντέλου από τη Yamaha ως παράδειγμα θα μπορούσε να είναι μια ένδειξη ότι ο ιαπωνικός κατασκευαστής είναι πρόθυμος να αντιμετωπίσει τα πιο σύνθετα σενάρια ενσωμάτωσης αερόσακων - και να μην επικεντρωθεί μόνο σε μοτοσυκλέτες τουρισμού ή πόλης. Ωστόσο οι κατασκευαστές χρησιμοποιούν για να κατοχυρώσουν τις πατέντες τους και δίκυκλα στα σχέδια που μπορεί να μην έχουν καμία σχέση με την τελική εφαρμογή.

Tricity με αερόσακο;

Εκτός από το R1, η πατέντα δείχνει επίσης το τρίτροχο σκούτερ Tricity της Yamaha με σύστημα αερόσακου. Όπως έχετε διαβάσει και εδώ η Autoliv παρουσίασε επίσης ένα πρωτότυπο αερόσακου σε ένα Piaggio MP3, άμεσο ανταγωνιστή του Tricity, σε εμπορικές εκθέσεις το 2023. Φαίνεται ότι οι κατασκευαστές προσδοκούν ιδιαίτερα υψηλές δυνατότητες από τα αστικά οχήματα που είναι προσανατολισμένα στην ασφάλεια.

Συμπερασματικά το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας της Yamaha δείχνει ότι η ανάπτυξη των αερόσακων για μοτοσυκλέτες συνεχίζει στον δρόμο της εξέλιξης - με έμφαση στην έξυπνη τεχνολογία αισθητήρων και την αλγοριθμική ακρίβεια. Ωστόσο, ένα πράγμα είναι σαφές: αν ο αερόσακος σε δύο τροχούς πρόκειται να έχει πραγματικότητα στο μέλλον, αυτό ακριβώς το είδος προσέγγισης -η εξέλιξη των αισθητήρων- είναι απαραίτητο για να ξεπεραστούν τα τεχνικά εμπόδια. Οι κάμερες (ή ραντάρ), σε συνδυασμό ίσως με λογισμικό τεχνητής νοημοσύνης θα μπορούσαν να βοηθήσουν σε αυτό.