Δήμος Αθηναίων: Αισθητήρες της δημοτικής αστυνομίας σε διαβάσεις και ράμπες ΑΜΕΑ

Από τον

Μπάμπη Μέντη

11/1/2022

Όλοι έχουμε καταλάβει πως ζούμε σε μία χώρα όπου ο κάθε ένας από εμάς πιστεύει πως είναι το κέντρο της γης και πως όλοι οι άλλοι γύρω του υπάρχουν για να του κάνουν παρέα και να τον θαυμάζουν. Ως εκ τούτου, όσες φορές και με όποιο τρόπο κι αν πεις σε κάποιον πως δεν πρέπει να παρκάρει το όχημά του πάνω σε διαβάζεις πεζών και σε ράμπες ΑΜΕΑ, το αποτέλεσμα είναι να σε γράψει εκεί που δεν πιάνει μελάνι…

Κι αυτή η αντικοινωνική (εγωκεντρική) συμπεριφορά μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά, ακολουθώντας τη λογική “μαϊμού βλέπει – μαϊμού κάνει” σε όλους τους τομείς της ζωής μας.

Οι αυστηρές ποινές τύπου: “πάρτε τους το κεφάλι” δεν δούλεψαν ποτέ και ούτε πρόκειται να δουλέψουν ποτέ για δύο λόγους:

Ο πρώτος έχει να κάνει με το γεγονός πως η ποινή πρέπει να είναι αντίστοιχης βαρύτητας με το αδίκημα, ώστε ο αστυνομικός/δικαστής να μπορεί να την επιβάλλει εύκολα σε όλους. Αν η ποινή είναι παράλογα αυστηρή, αυτομάτως ο αστυνομικός/δικαστής αναγκάζεται να μπει σε διαδικασία αξιολόγησης της κατάστασης, όπου τις περισσότερες φορές οδηγεί στην μη επιβολή της ποινής

Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την αποσπασματική αστυνόμευση, όπου π.χ. όλο το χρόνο, όλοι οδηγούν και προσπερνούν από τις ΛΕΑ και μια φορά στο τόσο κάνει έλεγχο η τροχαία, με αποτέλεσμα αν σε σταματήσουν και σε γράψουν νοιώθεις “άτυχος” και δεν καταλαβαίνεις ποτέ πως αυτή η συμπεριφορά είναι επικίνδυνη για τις ζωές των συνανθρώπων σου.

Η μόνη λύση που έχει αποδώσει καρπούς στην πράξη είναι η τακτική αστυνόμευση και οι λογικές ποινές ώστε οι αστυνομικοί να κόβουν πρόστιμα χωρίς να “λυπούνται” κανέναν “φουκαρά μεροκαματιάρη”.

Ακριβώς με αυτό το πνεύμα αποτελεσματικότητας, ο Δήμος Αθηναίων τοποθέτησε 830 αισθητήρες σε διαβάσεις πεζών και ράμπες ΑΜΕΑ στις περιοχές Λεωφόρο Αλεξάνδρας, Κολωνάκι, Ομόνοια, Σύνταγμα, Κουκάκι και Παγκράτι όπου ειδοποιούν το κέντρο ελέγχου της Δημοτικής Αστυνομίας για σταθμευμένα οχήματα πάνω τους.

Μετά την ειδοποίηση, το κέντρο ελέγχου δίνει εντολή στους αστυνομικούς που βρίσκονται κοντά στην περιοχή να πάνε στο συγκεκριμένο σημείο και να πράξουν τα δέοντα…

Μπορεί να μην είναι το ποιο τέλειο σύστημα, σίγουρα όμως είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και βοηθάει τους αστυνομικούς να εντοπίζουν τους παραβάτες σε πραγματικό χρόνο και όχι τυχαία όπως σήμερα.

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway.

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”