Ducati: Η διαδικασία εξέλιξης από τα σκίτσα στην παραγωγή

Ο Alessandro Valia δοκιμαστής της Ducati αποκαλύπτει το ρόλο του
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

6/10/2020

Βλέπουμε στις κατασκοπικές φωτογραφίες τους δοκιμαστές να οδηγούν τα πρωτότυπα των νέων μοντέλων, όμως σπάνια γνωρίζουμε με ακρίβεια τα στάδια εξέλιξης που ακολουθεί η κάθε εταιρεία μέχρι τι στιγμή που μια νέα μοτοσυκλέτα φτάσει στο τελικό στάδιο παραγωγής. Φως σε αυτή τη διαδικασία ρίχνει ο δοκιμαστής της Ducati για τα μοντέλα δρόμου, κύριος Alessandro Valia στην πρόσφατη συνέντευξή του στο RobbReport. “Όλα ξεκινούν με την συζήτηση της ιδέας. Αφού καταλήξουμε στα χαρακτηριστικά που θέλουμε να έχει το νέο μοντέλο, ακολουθούν τα σχέδια. Σε αυτό το στάδιο σχεδιασμού αποφασίζουμε την εμφάνιση, την εργονομία και τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά. Μετά ακολουθεί η κατασκευή των πρωτότυπων χρησιμοποιώντας εξαρτήματα από ήδη υπάρχοντα μοντέλα, π.χ. σέλα από Monster και τιμόνι από Multistrada και αρχίζουμε να δουλεύουμε τις λεπτομέρειες της εργονομίας της θέσης οδήγησης, τη θέση του κινητήρα στο πλαίσιο και όλα τα χαρακτηριστικά της γεωμετρίας του πλαισίου. Αυτά καθορίζουν τη συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας. Μετά τις πρώτες δοκιμές που κάνω, ακολουθούν τεστ και από άλλους δοκιμαστές με διαφορετικό οδηγικό επίπεδο, γούστα και σωματότυπο. Σε αυτό το στάδιο βλέπουμε αν η δική μου αρχική άποψη ήταν σωστή και τι είδους αλλαγές πρέπει να γίνουν. Δεν είναι εύκολο να τους ικανοποιήσεις όλα τα γούστα, αλλά προσπαθούμε να έχουμε όσο πιο άνετες θέσεις οδήγησης γίνεται για όλους. Πάρε για παράδειγμα την Panigale V4, που νομίζω ότι είναι από τις πιο άνετες superbike γιατί δεν βάλαμε τα μαρσπιέ υπερβολικά κοντά στη σέλα. Πλέον έχουμε και τη ρύθμιση των ηλεκτρονικών. Στο Multistrada για παράδειγμα έχουμε ημί-ενεργητικές αναρτήσεις που αλλάζουν γρήγορα τις αποσβέσεις τους, ενώ στην Panigale έχουμε τις νέες “event-base” αναρτήσεις που λειτουργούν με βάση την επιτάχυνση, το φρενάρισμα, την κλίση. Είναι δηλαδή διαφορετικής φιλοσοφίας. Με την τεχνολογία των IMU έχουμε τεράστιο εύρος πληροφοριών που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε. Η εμφάνιση των IMU άλλαξε εντελώς το σκηνικό”.

Η Ducati χρησιμοποιεί τις εγκαταστάσεις του Nardo στη νότια Ιταλία, όπου γίνονται τα τελευταία στάδια της εξέλιξης. Πέρα από την hi-speed κυκλική διαδρομή, υπάρχουν εγκαταστάσεις όπου γίνονται δοκιμές αντοχής των μηχανικών μερών σε συνθήκες υψηλής καταπόνησης, όπως η λειτουργία της μοτοσυκλέτας για πολλές ώρες σε  θάλαμο με θερμοκρασίες κάτω του μηδέν και άνω των 50⁰C.    

Γερμανία: Δημοπρατήθηκε Yamaha XT500 του 1988 με 0 χιλιόμετρα για 115.000 ευρώ!

Η τιμή της ξεκίνησε από τα 15.000 ευρώ
cover
Από τον

Παύλο Καρατζά

22/10/2025

 

Σας είχαμε ενημερώσει πως στην Γερμανία δημοπρατούταν μία Yamaha XT500 του 1988 με μηδέν χιλιόμετρα. Μάλιστα, η μοτοσυκλέτα δεν έχει καν συναρμολογηθεί όπως μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες και η διαδικασία αυτή θα γίνει από τον νέο της ιδιοκτήτη.

Η δημοπρασία αυτή έλαβε τέλος και η XT500 δημοπρατήθηκε έναντι του ποσού των 84.000 ευρώ. Όμως, ο νέος ιδιοκτήτης θα πρέπει να καταβάλει επιπλέον 31.000 ευρώ για προμήθειες και φόρους, κάτι που εκτινάσσει την τελική τιμή της μοτοσυκλέτα στα 115.000 ευρώ.

Η αρχική εκτίμηση έκανε λόγο για μία τιμή που θα έφτανε έως και τα 25.000 ευρώ, όμως η τελική τιμή που δημοπρατήθηκε το μοντέλο ήταν 500% παραπάνω. Η συγκεκριμένη τιμή-ρεκόρ δείχνει πόσο μεγάλη συλλεκτική αξία έχει αποκτήσει η ιστορική αυτή μοτοσυκλέτα.

Επειδή οι απανταχού XTάκηδες δεν θα σταματήσουν να σχολιάζουν την ημερομηνία, όπως ακριβώς έγινε και όταν αρχικά αναρτήσαμε την αναγγελία της δημοπρασίας, γράφοντας πως περιμένουμε να φτάσει τις 25.000 Ευρώ, να διευκρινίσουμε πως ο οίκος δημοπρασιών αναφέρει το μοντέλο ως 1988 και μάλιστα συνοδεύεται από αντίστοιχα πιστοποιητικά. Ένα από τα στοιχεία που καθιστούν αυτή τη μοτοσυκλέτα μοναδική, πέρα από το ότι έχει μείνει στο κουτί της καινούρια, είναι πως μπορεί να βγάλει πινακίδα μετά από τόσα χρόνια. Κι αυτό γιατί είχε κάνει εγγραφή σε μητρώο της Γαλλίας, παρόλο που δεν βγήκε ποτέ από το κουτί της.

Σε μία χώρα όπως η Γερμανία που έχει ένα πολύ σαφές πλαίσιο για τις ιστορικές πινακίδες, όχι όπως σε εμάς εδώ που πριν από τρεις θητείες Υπουργών, είχαν προσπαθήσει να σταματήσουν τα οχήματα με ιστορικές πινακίδες, η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα μπορεί να βγάλει πινακίδα ως μοντέλο 1988.

Η πραγματικότητα είναι πως το XT500 έμεινε στην παραγωγή πολύ αργά, έως το 1989 υπερπηδώντας το XT550 που το διαδέχτηκε το 1981 αλλά και τις πρώτες γενιές του XT600. Η ιστορία λέει πως αυτό το XT500 από την ώρα που ήρθε το 550 και μετά, ήταν στην ουσία ένα XT600 που για λόγους συνοχής στις αγορές εκείνες, ή απλά για δημιουργία διαφοράς τιμής χτυπώντας έναν φθηνότερο ανταγωνισμό, έμενε παράλληλα με το XT600. Αυτή την περίοδο οι Ιάπωνες κάνουν το ίδιο με τα πενηντάρια παπιά, όπως γράψαμε για πρώτη φορά πέρσι. Για λόγους κόστους σταματούν τον κινητήρα εκείνον, πνίγουν τον 110 και βγάζουν μία νέα έκδοση, την Lite, που είναι ίδια με την ακριβότερη 110 αλλά κυκλοφορεί ως 50 κυβικά και την λειτουργία του διέπουν οι κανόνες που ισχύουν στην Ιαπωνία για τα 50άρια! Στην πορεία της ιστορία αυτό έχει γίνει πολλές φορές, το έχει κάνει και η BMW αν θυμάστε με την σειρά F! Εκείνη την εποχή ήταν πολύ πιο εύκολο να εισάγεις επίσης το οτιδήποτε από οπουδήποτε και έτσι μπορεί κάλλιστα το συγκεκριμένο XT500 να είναι πράγματι του 1988. Σε κάθε περίπτωση είναι από τα πλέον ακριβά που έχουμε δει ποτέ…