Εφτά χρόνια χωρίς τον Abe

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

8/10/2014

Αυτό το Σαββατοκύριακο όλο το ενδιαφέρον θα είναι στραμμένο στην Ιαπωνία, και πιο συγκεκριμένα στην πίστα του Motegi, όπου στα MotoGP θα δοθούν μεγάλες μάχες προκειμένου να μπορέσει ο Marquez να εξασφαλίσει μαθηματικά τον τίτλο, αλλά και να ξεκαθαρίσει λίγο το τοπίο στις αμέσως επόμενες θέσεις της βαθμολογίας. Δυστυχώς όμως, ο αγώνας συμπίπτει και με μια θλιβερή επέτειο στην ιστορία του αθλήματος. Σαν σήμερα, πριν από εφτά χρόνια, ένας από τους σημαντικότερους αναβάτες της κορυφαίας κατηγορίας, ο Norick Abe, έχασε τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα στο δρόμο. Οδηγούσε το Yamaha T-MAX 500 του στην περιοχή Kawasaki Kanagawa (τραγική ειρωνεία το όνομα της πόλης…), όταν ένα φορτηγό έκανε μπροστά του παράνομα αναστροφή, κόβοντας το νήμα της ζωής του.


Ο Abe ήταν μια από τις πιο αγαπητές προσωπικότητες στα paddock των MotoGP και ξεχώριζε ιδιαίτερα από το "μονοκόμματο" οδηγικό του στυλ, καθώς έστριβε χωρίς να "κρέμεται" από τη μοτοσυκλέτα. Η καριέρα του ξεκίνησε όταν ήταν 11 χρονών ως αναβάτης motocross, ενώ μεταπήδησε στους αγώνες ταχύτητας στα 15 του. Αγωνίστηκε στην Αμερική και στην Ιαπωνία όπου βγήκε δεύτερος στο εθνικό πρωτάθλημα στην κατηγορία των 250cc το 1992, ενώ την επόμενη χρονιά στέφθηκε ως ο νεότερος πρωταθλητής στην κατηγορία των 500cc. Το 1994 συμμετείχε ως wild card αναβάτης στο παγκόσμιο πρωτάθλημα εντυπωσιάζοντας την ομάδα του Kenny Roberts και την Yamaha κι έκτοτε το 'νερό μπήκε στο αυλάκι". Μάλιστα ήταν τόσο εντυπωσιακός που κι ο νεαρός τότε Rossi (14 ετών) επηρεάστηκε λανσάροντας το ψευδώνυμό του "Rossifumi" από το όνομα του Abe (Norifummi).
Ο Abe ανέβηκε αρκετές φορές στο βάθρο στις κατηγορίες των 250 κα 500cc μέχρι το 2002, όταν και άλλαξαν οι κανονισμοί για τα MotoGP, γεγονός στο οποίο δυσκολεύθηκε να προσαρμοστεί και τον οδήγησε στην αλλαγή ρόλου ως αναβάτης εξέλιξης για την Yamaha, με κάποιες wild card συμμετοχές. Το 2005 πήγε στα WSBK τερματίζοντας στην πρώτη δεκάδα του πρωταθλήματος, ενώ το 2007 συμμετείχε στο πρωτάθλημα All Japan, πάντα πάνω στη σέλα ενός Yamaha, πριν το μοιραίο συμβάν που μας στέρησε έναν τόσο σπουδαίο αθλητή, αλλά και άνθρωπο…

SYM Arctic Route 2025, μέρος 7ο - Από την Αλάσκα προς τον Καναδά [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 στον δρόμο της επιστροφής
SYM Arctic Route 2025 Κωνσταντίνος Μητσάκης
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

21/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης οδηγεί το SYM ADXTG 400 πίσω, από την Αλάσκα προς τον Καναδά. Με στάσεις στη Fairbanks και την παραμυθένια North Pole, η διαδρομή συνεχίζεται στον εντυπωσιακό Top of the World Highway, οδηγώντας στην ιστορική Dawson City, όπου και εκεί αποδεικνύεται ότι οι Έλληνες υπάρχουν παντού.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την έκτη του ανταπόκριση:

"Καλά είχα φτάσει στη βόρεια εσχατιά της Αμερικής, τώρα όμως έπρεπε να γυρίσω και πίσω – αρχικά στη Fairbanks και μετά στον Καναδά. Η επιστροφή στη Fairbanks έγινε ξανά μέσω του Dalton Highway, ενώ στο διήμερο που παρέμεινα στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αλάσκας, είχα πολλά να κάνω: έπλυνα το καταβρώμικο SYM ADXTG 400, του άλλαξα λάδια (είχε πιάσει συνολικά τα 9.500 χλμ.), αγόρασα τα απαραίτητα αναμνηστικά και απόλαυσα μια χαλαρή βόλτα στην αδιάφορη Fairbanks, που κτίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα και φιλοξενεί 32.400 κατοίκους…

SYM Arctic Route 2025 Κωνσταντίνος Μητσάκης

Αντίθετα, στην κοντινή κωμόπολη North Pole ενθουσιάστηκα από την επίσκεψή μου στο σπίτι του Αι-Βασίλη (Santa Claus House). Εδώ μπορεί κανείς – όλο τον χρόνο – να αγοράσει χριστουγεννιάτικα στολίδια, αλλά και να γράψει ένα γράμμα στον Αϊ-Βασίλη! Πρόκειται για έναν καθαρά τουριστικό προορισμό για μικρά αλλά και μεγάλα παιδιά, παρόμοιο με το σπίτι του Αι-Βασίλη στο Rovaniemi της Φινλανδίας…

Για την απόδραση από την Αλάσκα, το SYM ADXTG 400 ακολούθησε τη διαδρομή Fairbanks–Tok–Chicken–Dawson City (622 χλμ.). Αμέσως μετά την είσοδό μου στον Καναδά (και μέχρι την πόλη Dawson City) οδήγησα πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Top of the World Highway (106 χλμ.), ο οποίος δικαίωσε απόλυτα την ονομασία του, καθώς "ακροβατούσε" ανάμεσα στις γυμνές βουνοκορφές και στα μολυβένια σύννεφα…

Με ένα μικρό ferry διέσχισα τον ποταμό Yukon και έβαλα ρόδα στην ατμοσφαιρική Dawson City, που διατηρούσε το ύφος και την προσωπικότητα της εποχής (τέλη του 19ου αιώνα) των ονειροπόλων χρυσοθήρων και των άπληστων τυχοδιωκτών. Και μπορεί να μην συνάντησα εδώ τον Σκρουτζ Μακ Ντακ για να ψάξουμε μαζί στα νερά του ποταμού Klondike για χρυσό, βρήκα όμως έκπληκτος δυο καταστήματα εστίασης Ελλήνων ομογενών (Pan of Gold Pub N’ Grub, The Drunken Goat)! Τελικά, όποια πέτρα και αν σηκώσεις, Έλληνα θα βρεις από κάτω…"

Δείτε τις φωτογραφίες από αυτή την ανταπόκριση του Μητσάκη στη συλλογή που ακολουθεί.