"Έφυγε" ο Νίκος Σφακιανάκης

Ο ιδρυτής της αντιπροσωπείας της Suzuki
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

27/3/2020

Ανήμερα της Εθνικής μας εορτής, την 25η Μαρτίου, έφυγε από την ζωή ο Νίκος Σφακιανάκης, ο άνθρωπος που ίδρυσε τον Όμιλο Επιχειρήσεων Σφακιανάκη ο οποίος αντιπροσωπεύει και τις μοτοσυκλέτες της Suzuki στην Ελλάδα. Ο κύριος Σφακιανάκης απεβίωσε "πλήρης ημερών", καθώς ήταν 98 ετών και ήταν ένας από τους πλέον Έλληνες επιχειρηματίες.

Γεννήθηκε το 1922 σε ένα χωριό του Νομού Ηρακλείου (Μελέσσσης), μέλος μιας καθαρά αγροτικής οικογένειας. Ο ίδιος πάντως είχε δείξει από νωρίς την κλίση του προς τον κλάδο των οχημάτων, η οποία τον οδήγησε το 1948 στην Αθήνα, όπου μετά από τέσσερα χρόνια ίδρυσε την πρώτη του εταιρεία εμπορίας αυτοκινήτων.

Το 1961 –και μετά την εξαγορά της εταιρείας της TELKO A.E.- μετονομάζει την εταιρεία σε "Bussing Hellas" εισάγοντας και πουλώντας μια μεγάλη γκάμα λεωφορείων και φορτηγών. Η χρονιά ορόσημο ήταν το 1968, όταν και ορίζεται από την Suzuki Motor Corporation ως ο διανομέας στην Ελλάδα των προϊόντων της. Το 1974 κλείνει άλλη μια επιτυχημένη εμπορική συνεργασία, αναλαμβάνοντας την αποκλειστική διανομή στην Ελλάδα των φορτηγών και των λεωφορείων της ιαπωνικής Hino, της δεύτερης μεγαλύτερης εταιρείας στον κόσμο στον συγκεκριμένο τομέα.

Το 1975 έρχεται σε συμφωνία με την γερμανική ΜΑΝ για παραγωγή φορτηγών και λεωφορείων στην Ελλάδα χρησιμοποιώντας μηχανικά μέρη και ανταλλακτικά του εργοστασίου, ενώ τρία χρόνια αργότερα εγκαινιάζει η εταιρεία το καινούργιο της εργοστάσιο στη Μαγούλα Αττικής.

Από εκείνη την χρονιά κι έπειτα, η εταιρεία του Νίκου Σφακιανάκη έχει να επιδείξει πολλές επιτυχημένες εμπορικές συμφωνίες και αντιπροσωπεύσεις, όπως αυτή με την βελγική Van Hool το 1989. Το 1993 η εταιρεία μετονομάζεται σε Σφακιανάκης ΑΕΒΕ και γίνεται ο αποκλειστικός διανομέας της Suzuki στην Ελλάδα και το 1997 εισάγεται στο Χρηματιστήριο, με την επιτυχημένη και ανοδική πορεία του Ομίλου να συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας.

Εμείς με τη σειρά μας, να εκφράσουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.

 

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: