Έχει παρουσιαστεί το Kawasaki H2R στην Ελλάδα;

Από τον

Βασίλη Καραχάλιο

20/4/2016

Όταν βρίσκομαι με ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με τον χώρο της μοτοσυκλέτας, και με ρωτάνε τι δουλειά κάνω, σχεδόν ντρέπομαι να πω δημοσιογράφος. Γιατί θα αρχίσουν οι ερωτήσεις, σε ποια εφημερίδα, σε ποιο κανάλι, μαζί με την πάντα παρούσα υπόνοια πως δημοσιογράφος = διαπλοκή. Ειδικός τύπος λέω, περιοδικό ΜΟΤΟ, καμία σχέση, εμείς με μοτοσυκλέτες ασχολούμαστε. Κι είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Είμαστε περήφανοι εδώ στο ΜΟΤΟ γιατί στα 30 χρόνια της ιστορίας μας κάνουμε την δουλειά μας με το κεφάλι ψηλά. Και δουλειά μας είναι να ενημερώνουμε τους αναγνώστες μας αμερόληπτα και χωρίς επιρροή από τις αντιπροσωπείες, άσχετα με το αν μας βάζουν διαφήμιση ή όχι. Η κάθε αντιπροσωπεία κάνει την δουλειά της όπως νομίζει, βάζει διαφήμιση ή δεν βάζει, δίνει μοτοσυκλέτες για τεστ ή δεν δίνει. Το ΜΟΤΟ έχει αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια πως έχει ευθύνη απέναντι στους αναγνώστες του, άσχετα με την πολιτική της κάθε αντιπροσωπείας. Και τις μοτοσυκλέτες θα βρει να παρουσιάσει και να δοκιμάσει, και τα δελτία τύπου τους θα βάλει, χωρίς ποτέ να έχει εκβιάσει καταστάσεις με απειλές του τύπου "δεν πρόκειται να δεις τις μοτοσυκλέτες σου αν δεν μας βάλεις διαφήμιση ". Έχουμε φτάσει στο σημείο να αγοράσουμε μοτοσυκλέτες για τεστ,  είναι πάγια τακτική μας να πληρώνουμε συνεργάτες μας από το εξωτερικό για να μπορούν να ενημερωθούν οι αναγνώστες μας για μοτοσυκλέτες που για οποιονδήποτε λόγο δεν μπορούσαμε να οδηγήσουμε. Φυσικά και δεν λειτουργούν όλοι με αυτόν τον τρόπο. 

 

Και φτάνω στην αφορμή γι’ αυτό το κείμενο: Στην έκθεση SMF που έγινε στην Θεσσαλονίκη, υπήρχε σε μια γωνιά ένα Kawasaki Η2R, με υπογραφή της 3P Racing, της επιχείρησης του Λευτέρη Ποιμενίδη. Το Kawasaki ανήκει σε φίλο του, κι είναι η ίδια μοτοσυκλέτα που είχαμε οδηγήσει στις Σέρρες (ΜΟΤΟ τ. 551, Track Day Dreams).

Ο διοργανωτής της έκθεσης δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του την πληροφορία πως "Το τέρας των 300 ίππων θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά (με καθυστέρηση ενός έτους) στο κοινό". Από κει, διάφοροι άλλοι αναδημοσίευσαν την πληροφορία. Μετά από επισήμανση της αντιπροσωπείας σε έναν από αυτούς πως δεν είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται στην Ελλάδα, και την αλλαγή του κειμένου τους σε: "Το τέρας των 300 ίππων θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά από το SMF στο κοινό του" ξεκίνησε μια σειρά επιθέσεων και λασπολογίας εναντίον της αντιπροσωπείας της Kawasaki, ΤΕΟΜΟΤΟ Α.Ε., αλλά και εναντίον του υπεύθυνου Marketing και Δημοσίων Σχέσεων προσωπικά!  

 

Γιατί όμως;  Ήταν μόνο η διαφωνία για το αν η παρουσία του H2R στην έκθεση SMF ήταν η πρώτη στην Ελλάδα ή όχι; Για να τα ξεκαθαρίζουμε ένα - ένα:

Η πρώτη εμφάνιση του Kawasaki Η2R στην Ελλάδα (13/5/2015) έγινε στις εγκαταστάσεις της αντιπροσωπείας της Kawasaki στην Ελλάδα, ΤΕΟΜΟΤΟ Α.Ε. , τόσο στον εσωτερικό χώρο όσο και στον υπαίθριο, κάτι απαραίτητο για να μπορεί να πάρει μπρος η μοτοσυκλέτα. Όσοι ήταν εκεί, κατάλαβαν το γιατί, όταν άκουσαν τον απόκοσμο και εκκωφαντικό ήχο της. Προσκεκλημένοι ήταν ΟΛΟΙ, κοινό και δημοσιογράφοι, και οι περισσότεροι ήρθαν, αφού και η αντιπροσωπεία με την σειρά της είχε προσκαλέσει κάθε μέσο ξεχωριστά, με e-mail. Όλοι ήταν ενήμεροι λοιπόν. Το αν κάποιος επέλεξε να έρθει ή όχι ήταν δικό του θέμα.

 

 

Και ναι, στην παρουσίαση αυτή οι μοτοσυκλέτες είχαν πάνω τους αυτοκόλλητα του ΜΟΤΟ, αφού το ΜΟΤΟ ήταν το μόνο μέσο που είχε επιλεγεί από την TEOMOTO A.E. για μια συνεργασία όπου η παρουσίαση των μοτοσυκλετών στο κοινό και τους δημοσιογράφους ήταν μόνο το πρώτο μέρος. Κι αυτό ήταν από την αρχή ξεκάθαρο: "Το ΜΟΤΟ σας προσκαλεί" έλεγε η πρόσκληση που απεύθυνε το ΜΟΤΟ μέσω του site του και του facebook, οπότε κανείς δεν μπορεί να κάνει εκ των υστέρων τον έκπληκτο.

Μετά την πρώτη αυτή παρουσίαση στην Ελλάδα, η H2R έμεινε στα χέρια του ΜΟΤΟ: Κάναμε την δεύτερη δυναμομέτρηση H2R που έγινε παγκόσμια, την λύσαμε για να δούμε πως είναι φτιαγμένη, κλείσαμε το στρατιωτικό αεροδρόμιο στο Τατόι και την οδηγήσαμε εκεί, σε έναν ιστορικό για την μοτοσυκλέτα στην Ελλάδα χώρο. Τα άρθρα μας δημοσιεύθηκαν σε μια σειρά τευχών, αφίσα με την H2R διανεμήθηκε μέσω του ΜΟΤΟ, τα video από την ενασχόλησή μας με την H2R έχουν πάνω από 100.000 views.

 

 

 

 

 

 

 

 

Η Η2 της ΤΕΟΜΟΤΟ Α.Ε. είχε κάνει και την πρώτη της εμφάνιση στην πίστα των Σερρών τότε, ένα χρόνο πριν, κατά τη διάρκεια track day, όπου και πάλι το κοινό είχε ελεύθερα την ευκαιρία να την δει από κοντά. Επιπλέον, το ΜΟΤΟ είχε οδηγήσει και την συγκεκριμένη H2R, που ανήκει σε ιδιώτη, στην πίστα των Σερρών. Οι αναγνώστες μας, οι επισκέπτες του site μας και οι φίλοι μας στο facebook τα ξέρουν όλα αυτά, και κάποια στιγμή μάλλον θα είχαν πάθει λίγο Η2R overdose, αντί να πιστεύουν πως η μοτοσυκλέτα δεν έχει ποτέ παρουσιαστεί στην Ελλάδα.

 

 

 

 

Ας σημειωθεί πως είτε πρόκειται για στατική παρουσίαση μιας μοτοσυκλέτας στην Ελλάδα, είτε για οδηγική, είτε για αποστολή στο εξωτερικό, η κάθε αντιπροσωπεία επιλέγει ποιους θα καλέσει. Πολλές φορές έχει συμβεί να μην προσκληθεί το ΜΟΤΟ, κι αυτό το αναφέρω για να μην υπάρχει κάποια εντύπωση πως το ΜΟΤΟ μονοπωλεί τις παρουσιάσεις. Η διαφορά ήθους και χαρακτήρα είναι στο μετά, στο πως θα καταφέρεις να πας στην επόμενη. Η δική μας μέθοδος πάντως, τα δικά μας επιχειρήματα, έχουν σχέση με την αξία της δουλειάς μας και μόνο. Κι αυτή ήταν που εκτίμησε η TEOMOTO A.E. για να δώσει αποκλειστικά στο ΜΟΤΟ την H2R. Και μεταξύ μας, ποιός άλλος στην Ελλάδα θα μπορούσε να τα κάνει;

 

 

 

 

 

Που οφείλεται λοιπόν η επιλεκτική μνήμη των συντακτών των δημοσιευμάτων της ιστοσελίδας του φεστιβάλ SMF και η "κριτική" για ολιγωρία και ανεπάρκεια της αντιπροσωπείας της Kawasaki; (Υπεύθυνος τύπου του SMF είναι ο Ν. Βιτσιλάκης, που είχε επιλέξει να μην καλύψει την παρουσίαση του H2R στην ΤΕΟΜΟΤΟ Α.Ε.)

Που οφείλεται η πικρία αυτού που τα αναδημοσίευσε (Β. Σαρημπαλίδης στο zougla.gr) και κλήθηκε να αποκαταστήσει την αλήθεια;

Που οφείλεται η αυτόκλητη επίθεση τρίτου προς την αντιπροσωπεία και τον υπεύθυνο δημοσίων σχέσεών της; (Δ. Διατσίδης, σε υπεράσπιση του Β. Σαρημπαλίδη, στο motograndprix.gr )  

 

Το αν οι προαναφερόμενοι συμφωνούν ή όχι με την επιλογή του ΜΟΤΟ από την TEOMOTO A.E. για την παρουσίαση και δοκιμή του Kawasaki Η2R στην Ελλάδα, είναι κάτι που δεν μας ενδιαφέρει. Είναι χαρακτηριστικό πάντως πως ένα χρόνο τώρα δεν έχουν κάνει κάποια κριτική για την δουλειά μας, οπότε μάλλον δεν είναι αυτό το θέμα τους. Γιατί όμως επιλέγουν να ισχυρίζονται πως η H2R δεν έχει παρουσιαστεί στην Ελλάδα, προσπαθώντας να μειώσουν τόσο την δουλειά του ΜΟΤΟ όσο και τις ενέργειες της αντιπροσωπείας;

 

 Έχουν τα παραπάνω σχέση με το γεγονός πως η ΤΕΟΜΟΤΟ Α.Ε. έχει αρνηθεί να συμμετάσχει στο συγκεκριμένο φεστιβάλ;  Έχουν σχέση με το γεγονός πως η ΤΕΟΜΟΤΟ Α.Ε. έχει επιλέξει να μην διαφημίζεται στα μέσα όπου εργάζονται;  

 

 

ΥΓ: Γιατί επιλέξαμε να ασχοληθούμε μ’ αυτό το θέμα; Πρώτον, γιατί θεωρούμε τουλάχιστον άδικο να μειώνεται η αξία της δουλειάς μας και του περιοδικού μας.

Δεύτερον, γιατί οι επιθέσεις σε όσους προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς, δεν είναι ο τρόπος που θέλουμε να δουλεύουμε, και δεν το έχουμε κάνει ποτέ. Και κατά καιρούς, έχουμε διαφωνήσει με όλους, οπότε είχαμε πολλές ευκαιρίες αν θέλαμε.

Και τρίτον, θέλουμε να είμαστε περήφανοι για το επάγγελμά μας και το περιοδικό μας. Και είμαστε.  

 

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”