Έχει παρουσιαστεί το Kawasaki H2R στην Ελλάδα;

Από τον

Βασίλη Καραχάλιο

20/4/2016

Όταν βρίσκομαι με ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με τον χώρο της μοτοσυκλέτας, και με ρωτάνε τι δουλειά κάνω, σχεδόν ντρέπομαι να πω δημοσιογράφος. Γιατί θα αρχίσουν οι ερωτήσεις, σε ποια εφημερίδα, σε ποιο κανάλι, μαζί με την πάντα παρούσα υπόνοια πως δημοσιογράφος = διαπλοκή. Ειδικός τύπος λέω, περιοδικό ΜΟΤΟ, καμία σχέση, εμείς με μοτοσυκλέτες ασχολούμαστε. Κι είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Είμαστε περήφανοι εδώ στο ΜΟΤΟ γιατί στα 30 χρόνια της ιστορίας μας κάνουμε την δουλειά μας με το κεφάλι ψηλά. Και δουλειά μας είναι να ενημερώνουμε τους αναγνώστες μας αμερόληπτα και χωρίς επιρροή από τις αντιπροσωπείες, άσχετα με το αν μας βάζουν διαφήμιση ή όχι. Η κάθε αντιπροσωπεία κάνει την δουλειά της όπως νομίζει, βάζει διαφήμιση ή δεν βάζει, δίνει μοτοσυκλέτες για τεστ ή δεν δίνει. Το ΜΟΤΟ έχει αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια πως έχει ευθύνη απέναντι στους αναγνώστες του, άσχετα με την πολιτική της κάθε αντιπροσωπείας. Και τις μοτοσυκλέτες θα βρει να παρουσιάσει και να δοκιμάσει, και τα δελτία τύπου τους θα βάλει, χωρίς ποτέ να έχει εκβιάσει καταστάσεις με απειλές του τύπου "δεν πρόκειται να δεις τις μοτοσυκλέτες σου αν δεν μας βάλεις διαφήμιση ". Έχουμε φτάσει στο σημείο να αγοράσουμε μοτοσυκλέτες για τεστ,  είναι πάγια τακτική μας να πληρώνουμε συνεργάτες μας από το εξωτερικό για να μπορούν να ενημερωθούν οι αναγνώστες μας για μοτοσυκλέτες που για οποιονδήποτε λόγο δεν μπορούσαμε να οδηγήσουμε. Φυσικά και δεν λειτουργούν όλοι με αυτόν τον τρόπο. 

 

Και φτάνω στην αφορμή γι’ αυτό το κείμενο: Στην έκθεση SMF που έγινε στην Θεσσαλονίκη, υπήρχε σε μια γωνιά ένα Kawasaki Η2R, με υπογραφή της 3P Racing, της επιχείρησης του Λευτέρη Ποιμενίδη. Το Kawasaki ανήκει σε φίλο του, κι είναι η ίδια μοτοσυκλέτα που είχαμε οδηγήσει στις Σέρρες (ΜΟΤΟ τ. 551, Track Day Dreams).

Ο διοργανωτής της έκθεσης δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του την πληροφορία πως "Το τέρας των 300 ίππων θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά (με καθυστέρηση ενός έτους) στο κοινό". Από κει, διάφοροι άλλοι αναδημοσίευσαν την πληροφορία. Μετά από επισήμανση της αντιπροσωπείας σε έναν από αυτούς πως δεν είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται στην Ελλάδα, και την αλλαγή του κειμένου τους σε: "Το τέρας των 300 ίππων θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά από το SMF στο κοινό του" ξεκίνησε μια σειρά επιθέσεων και λασπολογίας εναντίον της αντιπροσωπείας της Kawasaki, ΤΕΟΜΟΤΟ Α.Ε., αλλά και εναντίον του υπεύθυνου Marketing και Δημοσίων Σχέσεων προσωπικά!  

 

Γιατί όμως;  Ήταν μόνο η διαφωνία για το αν η παρουσία του H2R στην έκθεση SMF ήταν η πρώτη στην Ελλάδα ή όχι; Για να τα ξεκαθαρίζουμε ένα - ένα:

Η πρώτη εμφάνιση του Kawasaki Η2R στην Ελλάδα (13/5/2015) έγινε στις εγκαταστάσεις της αντιπροσωπείας της Kawasaki στην Ελλάδα, ΤΕΟΜΟΤΟ Α.Ε. , τόσο στον εσωτερικό χώρο όσο και στον υπαίθριο, κάτι απαραίτητο για να μπορεί να πάρει μπρος η μοτοσυκλέτα. Όσοι ήταν εκεί, κατάλαβαν το γιατί, όταν άκουσαν τον απόκοσμο και εκκωφαντικό ήχο της. Προσκεκλημένοι ήταν ΟΛΟΙ, κοινό και δημοσιογράφοι, και οι περισσότεροι ήρθαν, αφού και η αντιπροσωπεία με την σειρά της είχε προσκαλέσει κάθε μέσο ξεχωριστά, με e-mail. Όλοι ήταν ενήμεροι λοιπόν. Το αν κάποιος επέλεξε να έρθει ή όχι ήταν δικό του θέμα.

 

 

Και ναι, στην παρουσίαση αυτή οι μοτοσυκλέτες είχαν πάνω τους αυτοκόλλητα του ΜΟΤΟ, αφού το ΜΟΤΟ ήταν το μόνο μέσο που είχε επιλεγεί από την TEOMOTO A.E. για μια συνεργασία όπου η παρουσίαση των μοτοσυκλετών στο κοινό και τους δημοσιογράφους ήταν μόνο το πρώτο μέρος. Κι αυτό ήταν από την αρχή ξεκάθαρο: "Το ΜΟΤΟ σας προσκαλεί" έλεγε η πρόσκληση που απεύθυνε το ΜΟΤΟ μέσω του site του και του facebook, οπότε κανείς δεν μπορεί να κάνει εκ των υστέρων τον έκπληκτο.

Μετά την πρώτη αυτή παρουσίαση στην Ελλάδα, η H2R έμεινε στα χέρια του ΜΟΤΟ: Κάναμε την δεύτερη δυναμομέτρηση H2R που έγινε παγκόσμια, την λύσαμε για να δούμε πως είναι φτιαγμένη, κλείσαμε το στρατιωτικό αεροδρόμιο στο Τατόι και την οδηγήσαμε εκεί, σε έναν ιστορικό για την μοτοσυκλέτα στην Ελλάδα χώρο. Τα άρθρα μας δημοσιεύθηκαν σε μια σειρά τευχών, αφίσα με την H2R διανεμήθηκε μέσω του ΜΟΤΟ, τα video από την ενασχόλησή μας με την H2R έχουν πάνω από 100.000 views.

 

 

 

 

 

 

 

 

Η Η2 της ΤΕΟΜΟΤΟ Α.Ε. είχε κάνει και την πρώτη της εμφάνιση στην πίστα των Σερρών τότε, ένα χρόνο πριν, κατά τη διάρκεια track day, όπου και πάλι το κοινό είχε ελεύθερα την ευκαιρία να την δει από κοντά. Επιπλέον, το ΜΟΤΟ είχε οδηγήσει και την συγκεκριμένη H2R, που ανήκει σε ιδιώτη, στην πίστα των Σερρών. Οι αναγνώστες μας, οι επισκέπτες του site μας και οι φίλοι μας στο facebook τα ξέρουν όλα αυτά, και κάποια στιγμή μάλλον θα είχαν πάθει λίγο Η2R overdose, αντί να πιστεύουν πως η μοτοσυκλέτα δεν έχει ποτέ παρουσιαστεί στην Ελλάδα.

 

 

 

 

Ας σημειωθεί πως είτε πρόκειται για στατική παρουσίαση μιας μοτοσυκλέτας στην Ελλάδα, είτε για οδηγική, είτε για αποστολή στο εξωτερικό, η κάθε αντιπροσωπεία επιλέγει ποιους θα καλέσει. Πολλές φορές έχει συμβεί να μην προσκληθεί το ΜΟΤΟ, κι αυτό το αναφέρω για να μην υπάρχει κάποια εντύπωση πως το ΜΟΤΟ μονοπωλεί τις παρουσιάσεις. Η διαφορά ήθους και χαρακτήρα είναι στο μετά, στο πως θα καταφέρεις να πας στην επόμενη. Η δική μας μέθοδος πάντως, τα δικά μας επιχειρήματα, έχουν σχέση με την αξία της δουλειάς μας και μόνο. Κι αυτή ήταν που εκτίμησε η TEOMOTO A.E. για να δώσει αποκλειστικά στο ΜΟΤΟ την H2R. Και μεταξύ μας, ποιός άλλος στην Ελλάδα θα μπορούσε να τα κάνει;

 

 

 

 

 

Που οφείλεται λοιπόν η επιλεκτική μνήμη των συντακτών των δημοσιευμάτων της ιστοσελίδας του φεστιβάλ SMF και η "κριτική" για ολιγωρία και ανεπάρκεια της αντιπροσωπείας της Kawasaki; (Υπεύθυνος τύπου του SMF είναι ο Ν. Βιτσιλάκης, που είχε επιλέξει να μην καλύψει την παρουσίαση του H2R στην ΤΕΟΜΟΤΟ Α.Ε.)

Που οφείλεται η πικρία αυτού που τα αναδημοσίευσε (Β. Σαρημπαλίδης στο zougla.gr) και κλήθηκε να αποκαταστήσει την αλήθεια;

Που οφείλεται η αυτόκλητη επίθεση τρίτου προς την αντιπροσωπεία και τον υπεύθυνο δημοσίων σχέσεών της; (Δ. Διατσίδης, σε υπεράσπιση του Β. Σαρημπαλίδη, στο motograndprix.gr )  

 

Το αν οι προαναφερόμενοι συμφωνούν ή όχι με την επιλογή του ΜΟΤΟ από την TEOMOTO A.E. για την παρουσίαση και δοκιμή του Kawasaki Η2R στην Ελλάδα, είναι κάτι που δεν μας ενδιαφέρει. Είναι χαρακτηριστικό πάντως πως ένα χρόνο τώρα δεν έχουν κάνει κάποια κριτική για την δουλειά μας, οπότε μάλλον δεν είναι αυτό το θέμα τους. Γιατί όμως επιλέγουν να ισχυρίζονται πως η H2R δεν έχει παρουσιαστεί στην Ελλάδα, προσπαθώντας να μειώσουν τόσο την δουλειά του ΜΟΤΟ όσο και τις ενέργειες της αντιπροσωπείας;

 

 Έχουν τα παραπάνω σχέση με το γεγονός πως η ΤΕΟΜΟΤΟ Α.Ε. έχει αρνηθεί να συμμετάσχει στο συγκεκριμένο φεστιβάλ;  Έχουν σχέση με το γεγονός πως η ΤΕΟΜΟΤΟ Α.Ε. έχει επιλέξει να μην διαφημίζεται στα μέσα όπου εργάζονται;  

 

 

ΥΓ: Γιατί επιλέξαμε να ασχοληθούμε μ’ αυτό το θέμα; Πρώτον, γιατί θεωρούμε τουλάχιστον άδικο να μειώνεται η αξία της δουλειάς μας και του περιοδικού μας.

Δεύτερον, γιατί οι επιθέσεις σε όσους προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς, δεν είναι ο τρόπος που θέλουμε να δουλεύουμε, και δεν το έχουμε κάνει ποτέ. Και κατά καιρούς, έχουμε διαφωνήσει με όλους, οπότε είχαμε πολλές ευκαιρίες αν θέλαμε.

Και τρίτον, θέλουμε να είμαστε περήφανοι για το επάγγελμά μας και το περιοδικό μας. Και είμαστε.  

 

Wayne Gardner: Φροντίζει ο ίδιος πλέον τα τρόπαια και το αρχείο του

Πριν το έκανε η μητέρα του 1ου Αυστραλού Παγκόσμιου Πρωταθλητή στη μεγάλη κατηγορία
Wayne Gardner
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

1/9/2025

Με περισσότερα από 1.000 φωτογραφικά στιγμιότυπα και πάνω από 1.000 τρόπαια, πλακέτες, ασημένια σκεύη, κρυστάλλινα αντικείμενα και μοντέλα, η συλλογή του Wayne Gardner αποτελεί ένα ζωντανό αγωνιστικό μουσείο που ξεκινά από τα πρώτα του βήματα στους αγώνες junior, στην Canberra της Αυστραλίας.

Ο Gardner ανακοίνωσε ότι δεν θα παραστεί στο φετινό Αυστραλιανό Grand Prix στο Phillip Island, όπως είχε συμβεί και πέρσι, καθώς πάλι δεν έλαβε πρόσκληση από την διοργάνωση του αγώνα! Με πικρία όσο και νοσταλγία, αναφέρει ότι ο ίδιος μαζί με τον Bob Barnard, τον μηχανικό που σχεδίασε την πίστα, είχαν στηρίξει την πρώτη διεξαγωγή του αγώνα μετά την κατάκτηση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος το 1987.

Wayne Gardner

“Δυστυχώς, το Αυστραλιανό GP πεθαίνει αργά υπό τη σημερινή διοίκηση, με περικοπές κάθε χρόνο. Ίσως ήρθε η ώρα για άλλη διαχείριση ή/και χώρο να αναλάβουν”, σχολιάζει ο Gardner.

Wayne M Gardner

Η συλλογή που μαρτυρά μια ζωή στους αγώνες

Στην συνέχεια της δημοσίευσης του, o Gardner ενημέρωσε ότι κατά την παραμονή του στο Wollongong τον Αύγουστο, αφιέρωσε χρόνο του στον καθαρισμό και τη φωτογράφιση των προσωπικών του τροπαίων και φωτογραφικού υλικού που έχει μαζέψει από τους αγώνες. "Θησαυροί" μίας 50ετούς καριέρας, που κρατούν ζωντανές τις αναμνήσεις και την την ιστορία του Αυστραλού.

Wayne M Gardner

Μέρος της συλλογής βρίσκεται ακόμα σε κιβώτια, καθώς ο Gardner συνεχίζει να εντοπίζει ξεχασμένους θησαυρούς που είχε συγκεντρώσει η μητέρα του, Shirley.

Η Shirley Gardner, που έφυγε από τη ζωή πριν από 8 χρόνια, ήταν υπεύθυνη για κάθε τρόπαιο, πλακέτα και αντικείμενο που ο γιός της κέρδισε με την ίδια να τα συλλέγει, να τα αποθηκεύει και να τα αρχειοθετεί. Τώρα ο Gardner έχει αναλάβει να διαφυλάξει ο ίδιος την ιστορία του και να καταγράψει τη συλλογή καθώς μόνο αυτός τη γνωρίζει τόσο καλά.

Wayne M Gardner

Η εκτενής συλλογή, μεταξύ άλλων περιλαμβάνει:

  • 1.000+ φωτογραφίες σε κορνίζες και κιβώτια
  • 1.000+ τρόπαια, πλακέτες, κρυστάλλινα αντικείμενα, ασημένια σκεύη
  • Μοντέλα μοτοσυκλετών και αναμνηστικά
  • Σπάνια στιγμιότυπα και ιστορίες από τη δεκαετία του ’70 και του ’80
Wayne M Gardner

Το μέλλον της κληρονομιάς Gardner

Η συλλογή, σύμφωνα με τον ίδιο τον Αυστραλό, θα μεταφερθεί σε Εθνικό Μουσείο της Αυστραλίας στο μέλλον και ο Gardner ήδη εργάζεται πάνω σε αυτό.

Wayne M Gardner

“Κάθε τρόπαιο, κάθε φωτογραφία, κάθε αντικείμενο κρύβει μια ιστορία. Είναι μια ζωή γεμάτη αναμνήσεις, φιλίες και αγώνες που θέλω να διαφυλάξω”, αναφέρει ο Gardner.

Wayne M Gardner

Η συλλογή Gardner δεν είναι απλώς ένας θησαυρός τροπαίων, αλλά ένα ζωντανό χρονικό της παγκόσμιας μοτοσυκλετιστικής ιστορίας. Από τους αγώνες junior στο Canberra, μέχρι την κατάκτηση του παγκόσμιο τίτλου το 1987 στην κορυφαία κατηγορία και την μακρά πορεία 50 ετών, ο Gardner καταγράφει κάθε στιγμή με σεβασμό στην κληρονομιά του και την αγάπη του για το άθλημα.

Wayne M Gardner