Έκλεισε το εργοστάσιο της Bimota

Έπεσαν οι τίτλοι τέλους οριστικά
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

5/9/2017

Δημοσιεύματα στην Ιταλία αναφέρουν ότι η Bimota, η οποία ταλανιζόταν το τελευταίο διάστημα εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων, κατέβασε ρολά στο εργοστάσιο στο Rimini οριστικά.

Σύμφωνα μ' αυτά τα δημοσιεύματα, το εργοστάσιο έχει πλέον αδειάσει και έχουν αφαιρεθεί οι ταμπέλες και οι επιγραφές, ενώ το στοκ των ανταλλακτικών έχει μεταφερθεί σε αποθήκες που βρίσκονται εκεί κοντά. Οι νυν ιδιοκτήτες της φίρμας λέγεται πως έχουν συναρμολογήσει τα πιο πρόσφατα μοντέλα της εταιρείας σε κάποιες εγκαταστάσεις στην Ελβετία από τα εναπομείναντα εξαρτήματα, ενώ είναι άγνωστο ακόμη το τι θα συμβεί όταν τελειώσει αυτό το απόθεμα ανταλλακτικών και εξαρτημάτων. Το σίγουρο πάντως είναι ότι οι δεσμοί και οι ρίζες με την γενέτειρα της Bimota στο Rimini έχουν αποκοπεί εντελώς.

Η πρώτη ουσιαστική απώλεια για την Bimota ήταν η αποχώρηση του Massimo Tamburini για να πάει στην Ducati, αν και μετά από αυτό η εταιρεία κατάφερε να δημιουργήσει αρκετές μοτοσυκλέτες που είχαν μια αξιοπρεπή εμπορική πορεία. Το δεύτερο αρνητικό ορόσημο της Bimota ήταν το 1997 με την δημιουργία του δίχρονου Vdue, ένα φιλόδοξο project με έναν κινητήρα δικής της κατασκευής το οποίο όμως κατέληξε άδοξα εξαιτίας των προβλημάτων που αντιμετώπισαν με τον άμεσο ψεκασμό.

Λίγα χρόνια αργότερα ήρθε και η οικονομική κατάρρευση για την Bimota, αν και το 2003 έγινε μια προσπάθεια αναγέννησης με τη δημιουργία κάποιων μοντέλων, που όμως δεν κατάφερε σε καμία περίπτωση να επαναφέρει το εργοστάσιο στα επίπεδα του παρελθόντος. Πριν από λίγους μήνες, η εταιρεία κατέγραψε άλλη μια σημαντική απώλεια, αυτή του Pierluigi Marconi ο οποίος ήταν ένα από τα σημαντικότερα στελέχη του σχεδιαστικού τμήματος που αναγκάστηκε να παραιτηθεί –ακολουθούμενος από πολλά μέλη της ομάδας του- λόγω μη καλής επικοινωνίας και συνεργασίας με τους τωρινούς ιδιοκτήτες της Bimota.

Πάντως, αν έχουμε μάθει κάτι από το παρελθόν, είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να διαγράψουμε οριστικά την Bimota από τον χάρτη, μόνο που αυτή τη φορά θα χρειαστεί ένας πολύ γενναίος επενδυτής με τα χρήματα στην τσέπη, προκειμένου να επαναφέρει την ιστορική φίρμα στη ζωή.

MotoGP Βαλένθια, FP1: Jack Miller και Yamaha στη κορυφή

Αναμενόμενες "εκπλήξεις" στα ελεύθερα λόγω επιλογών στα ελαστικά
Jack Miller Valencia FP1 2025
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/11/2025

Ο Jack Miller ήταν ο αναβάτης που έγραψε τον καλύτερο χρόνο στα τελευταία ελεύθερα δοκιμαστικά της σεζόν, βάζοντας στο τέλος ένα φρέσκο ζευγάρι ελαστικών.

Οι αναβάτες που είναι συνήθως πιο αργοί άλλαξαν τα ελαστικά τους με φρέσκα ελαστικά και οι ταχύτεροι κράτησαν αυτά που χρησιμοποιούσαν από την αρχή και αυτός ήταν ο λόγος που ο Miller βρέθηκε στην κορυφή του session με χρόνο 1:30,382 που πέτυχε προς το τέλος του, ενώ για μεγάλο χρονικό διάστημα των ελεύθερων δοκιμαστικών -μέχρι περίπου τα μισά- ταχύτερος όλων ήταν ο Alex Marquez που έκανε τελικά τον 6ο χρόνο, κρατώντας τα ίδια ελαστικά.

Ο χρόνος του Miller ήταν μακριά από το απόλυτο ρεκόρ γύρου στη Βαλένθια που πέτυχε το 2023 ο Maverick Vinales (1:28,931), ο οποίος επέστρεψε στη δράση μετά τον τραυματισμό του για βρεθεί στη 19η θέση. Το ρεκόρ του Ισπανού δεν αναμένεται να κρατήσει για πολύ ακόμη.

Ο Αυστραλός της Prima Pramac Yamaha Team ήταν 3,2 δέκατα πιο γρήγορος από τον δεύτερο Ai Ogura (Trackhouse MotoGP Team), ενώ στην τρίτη θέση βρέθηκε ο Aleix Espargaro (Honda HRC Test Team) για να συμπληρώσει αυτή την μοναδική για φέτος τριάδα σε FP1.

Ο Raul Fernandez (Trackhouse MotoGP Team) έφερε μία ακόμη Aprilia στις πρώτες θέσεις με τον Franco Morbidelli (Pertamina Enduro VR46 Racing Team) να κλείνει την πρώτη πεντάδα -ούτε αυτός άλλαξε ελαστικά.

Η V4 Yamaha YZR-M1 του Augusto Fernandez (Yamaha Factory Racing Team) ήταν 10η, ίσως στην πιο ελπιδοφόρα εμφάνισή της μέχρι τώρα, με το session βέβαια να μην έχει και ιδιαίτερη βαρύτητα για τον λόγο που σας αναφέραμε και αυτό φαίνεται και από τον χρόνο του Fabio Quartararo (Monster Energy Yamaha MotoGP) που βρέθηκε 14ος, ενώ στη 18η θέση βρέθηκε ο Marco Bezzecchi. 

Ο Pecco Bagnaia (Ducati Lenovo Team) είχε τον 21ο χρόνο και ήταν 2,5 δέκατα πιο γρήγορος από τον Nicolo Bulega που ζει το όνειρό του με την ευκαιρία που του έχει δοθεί -ήταν και ο μόνος που δοκίμασε σκληρό εμπρός ελαστικό-, ενώ 24ος και τελευταίος, 1,541 δλ. από την κορυφή, ήταν ο Jorge Martin επίσης στην επιστροφή του στη δράση.
 

 

Αναβάτης

Ομάδα

Χρόνος

1

Jack MILLER

Prima Pramac Yamaha MotoGP

1'30.382

2

Ai OGURA

Trackhouse MotoGP Team

1'30.705

3

Aleix ESPARGARO

Honda HRC Test Team

1'30.707

4

Raul FERNANDEZ

Trackhouse MotoGP Team

1'30.800

5

Franco MORBIDELLI

Pertamina Enduro VR46 Racing Team

1'30.860

6

Alex MARQUEZ

BK8 Gresini Racing MotoGP

1'30.884

7

Joan MIR

Honda HRC Castrol

1'30.926

8

Pedro ACOSTA

Red Bull KTM Factory Racing

1'30.998

9

Fabio DI GIANNANTONIO

Pertamina Enduro VR46 Racing Team

1'31.033

10

Augusto FERNANDEZ

Yamaha Factory Racing Team

1'31.035

11

Fermin ALDEGUER

BK8 Gresini Racing MotoGP

1'31.113

12

Luca MARINI

Honda HRC Castrol

1'31.146

13

Johann ZARCO

CASTROL Honda LCR

1'31.171

14

Fabio QUARTARARO

Monster Energy Yamaha MotoGP Team

1'31.204

15

Alex RINS

Monster Energy Yamaha MotoGP Team

1'31.301

16

Brad BINDER

Red Bull KTM Factory Racing

1'31.319

17

Enea BASTIANINI

Red Bull KTM Tech3

1'31.326

18

Marco BEZZECCHI

Aprilia Racing

1'31.364

19

Maverick VIÑALES

Red Bull KTM Tech3

1'31.430

20

Somkiat CHANTRA

IDEMITSU Honda LCR

1'31.454

21

Francesco BAGNAIA

Ducati Lenovo Team

1'31.528

22

Miguel OLIVEIRA

Prima Pramac Yamaha MotoGP

1'31.715

23

Nicolo BULEGA

Ducati Lenovo Team

1'31.766

24

Jorge MARTIN

Aprilia Racing

1'31.923