Eric Geboers 1962 – 2018: Ο παγκόσμιος που έφυγε νωρίς [video]

Μαχητής ως το τέλος…
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

8/5/2018

Πέντε φορές παγκόσμιος πρωταθλητής και ο πρώτος στον κόσμο που πήρε το παγκόσμιο και στις τρεις κατηγορίες, 125 – 250 & 500, ο Geboers ήταν μία χαρισματική φυσιογνωμία εξαιτίας της οποίας κέρδισε το παρατσούκλι 'The Kid'

Γεννημένος στις 5 Αυγούστου του 1962, ο παγκόσμιος Eric Geboers έχασε την ζωή του στις 6 Μαΐου 2018, στα παγωμένα νερά μία λίμνης, όταν πήδηξε για να σώσει το κουτάβι που είχε υιοθετήσει λίγες ημέρες πριν…

αριστερά ο Eric Geboers σε πρόσφατη φωτογραφία, δεξιά οι έρευνες για τον εντοπισμό του:

Η σωρός του ανασύρθηκε το απόγευμα της Δευτέρας, όταν και ανακαλύφθηκε από τους διασώστες που τον αναζητούσαν:

«Είναι ένα τραγικό περιστατικό» αναφέρει ο δήμαρχος Paul Rotthier στην περιφέρεια του οποίου υπάρχει η μικρή λίμνη Miramar, στην οποία ο Geboers έκανε βόλτα με την βάρκα του. Η λίμνη δημιουργήθηκε από την εκσκαφή άμμου και έχει ιδιαίτερα παγωμένα νερά και δυνατό ρεύμα, όπως εξηγεί ο δήμαρχος στην ενημέρωσή του: «Αμέσως μόλις ο Eric έπεσε στο νερό, ήρθε αντιμέτωπος με τον κίνδυνο. Ένας ακόμη που επέβαινε στην βάρκα έκανε μία προσπάθεια να τον σώσει, αλλά χρειάστηκε αμέσως να την εγκαταλείψει ειδοποιώντας τις αρχές». Η πυροσβεστική υπηρεσία έθεσε αμέσως δύτες στην υπηρεσία της έρευνας καθώς και μία βάρκα εξοπλισμένη με sonar και ραντάρ βυθού, καθώς και υποβρύχιο drone που εξέταζε τον βυθό, ωστόσο οι έρευνες αναγκαστικά διακόπηκαν τα ξημερώματα στις 2:30 για να συνεχίσουν με το πρώτο φως του ήλιου, έχοντας ήδη χάσει τις ελπίδες να βρεθεί εν ζωή. Τελικά οι έρευνες ανακάλυψαν την σωρό του Eric το απόγευμα της Δευτέρας…

Σταματώντας την αγωνιστική δράση στο παγκόσμιο Motocross, έχοντας αγωνιστεί με την Honda, (HRC μαζί Dave Thorpe &Andre Malherbe) αλλά και την Suzuki, ανέλαβε με τον μεγάλο του αδερφό και επίσης αγωνιζόμενο, Sylvain Geboers την εργοστασιακή ομάδα της Suzuki. Παράλληλα οργάνωσε πολλά Βελγικά πρωταθλήματα και συνέχισε να αγωνίζεται στα αυτοκίνητα.

Στη διάρκεια της αγωνιστικής του δράσης, ο Geboers είχε 38 νίκες σε μία πολύ απαιτητική περίοδο του αθλήματος, που οι αγωνιζόμενοι είχαν ταυτόχρονα πολλούς ρόλους και χρειαζόταν μόνοι τους να αντιμετωπίζουν τις περισσότερες δυσκολίες που προκύπταν. Στην διάρκεια της καριέρας του αυτό σταδιακά θα άλλαζε, όμως του έδωσε πολύτιμη εμπειρία που αργότερα την έθεσε υπό τις υπηρεσίες των Βέλγων αναβατών Clement Desalle και Kevin Strijbos, καθώς και μία αξιοθαύμαστη δυνατότητα να προσπερνά τις δυσκολίες τις τελευταίας στιγμής, πάντα με το χαμόγελο. Αυτό το χαρακτηριστικό του, που ήταν συνέχεια χαμογελαστός, και το μικρό του ανάστημα, διαμετρικά αντίθετο από το ταλέντο του, αποτέλεσαν την βάση για το παρατσούκλι 'The Kid', που ο ίδιος απολάμβανε ιδιαίτερα. Ο Geboers επισκεπτόταν συχνά την λίμνη και είχε μόλις υιοθετήσει τα κουτάβια, όπως φαίνεται στην φωτογραφία, πέφτοντας χωρίς κανέναν δισταγμό στα παγωμένα νερά, για να γλιτώσει το ένα από δύο που γλίστρησε κατά την διάρκεια της βόλτας…

Συλλυπητήρια στην οικογένεια του 55χρονου παγκόσμιου πρωταθλητή…

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 9ο - Στον δρόμο της επιστροφής [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 κατευθύνονται προς Montreal
SYM Arctic Route 2025 - Κωνσταντίνος Μητσάκης - SYM ADXTG 400
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται στην επιστροφή του SYM Arctic Route 2025, αυτή τη φορά με κατεύθυνση ανατολικά στον δρόμο προς το Montreal.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την όγδοη του ανταπόκριση:

“Αποχαιρετώντας την Dawson City, το αξιόπιστο SYM ADXTG 400 ξεκινούσε τη μεγάλη επιστροφή για Montreal. Για να φτάσω όμως στην ανατολική πλευρά της τεράστιας βορειοαμερικανικής χώρας είχα να διανύσω περί τα 6.200 χλμ., με την κόκκινη διαδρομή του χάρτη να ακολουθεί – σε αντίθετη όμως κατεύθυνση – την ίδια ακριβώς πορεία που είχα υιοθετήσει για να φτάσω ως εδώ. Πάμε τώρα ανατολικά…

Μέσα στις επόμενες ημέρες, ταξιδεύοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες κατά μήκος της διαδρομής Dawson City – Whitehorse – Edmonton – Regina – Winnipeg – Thunder Bay – Toronto, βρέθηκα σχετικά ξεκούραστα στον προθάλαμο του Ανατολικού Καναδά. Καθοδόν, τα εξαίσια ορεινά τοπία των Rocky Mountains ομόρφυναν τη ματιά μου, αλλά οι βασανιστικές ευθείες των απέραντων πεδιάδων δοκίμασαν τις αντοχές μου…

Στην πόλη Regina, η αξιολάτρευτη οικογένεια του Γιώργου και της Λίτσας Ντούλια μού ξανάνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά της, ενώ στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου δεν έπληξα διόλου: απόλαυσα έναν εξαιρετικό φραπέ στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το δεύτερο της αλυσίδας MIKEL COFFEE που λειτουργεί στην Regina), θαύμασα στο μουσείο Royal Saskatchewan Museum τον Τυραννόσαυρο Scotty (τον μεγαλύτερο και γηραιότερο Τυραννόσαυρο του κόσμου), επισκέφθηκα την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παύλου, συνευρέθηκα με αρκετούς Έλληνες της τοπικής ομογένειας και άλλαξα (μετά από 14.300 χλμ.) το πίσω ελαστικό του SYM ADXTG 400. Παρεμπιπτόντως, το ελαστικό μού στάλθηκε από το Montreal και ήταν δώρο του επιστήθιου φίλου Νίκο Μανούσο! Nik σε ευχαριστώ πολύ, είσαι αρχηγός…    
 
Η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνου εκτέλεσε (και πάλι) χρέη οικοδεσπότη στην πόλη Winnipeg. Έχοντας για συνδαιτυμόνες αγαπημένους συγγενείς και φίλους, γιορτάσαμε την επιστροφή μου από την Αλάσκα με ένα κλασικό ελληνικότατο τραπέζωμα. Και μετά τη Winnipeg, ο χρόνος και ο δρόμος “μ’ έσπρωξαν” στο Τορόντο, που απλώνει τις πολυπολιτισμικές γειτονιές του στη βορινή ακτή της λίμνης Οντάριο.

Το SYM ARCTIC ROUTE 2025 είχε μπει πλέον στην τελική φάση του, η οποία προβλεπόταν άκρως συναρπαστική…”