FIM - Ξεκινά το 2ο στάδιο του σετ προδιαγραφών της για κράνη μοτοσυκλέτας

Πιο αυστηρές δοκιμές και επέκταση και στα Off-Road κράνη
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

8/12/2022

Το πρόγραμμα FRHP (Fim Racing Homologation Program) έκανε το ντεμπούτο του το 2016, για να εξελίξει και να προτείνει το υψηλότερο επίπεδο προστασίας κρανών μοτοσυκλέτας για τα “ασφάλτινα” Πρωταθλήματα της FIM. Τώρα η FIM περνά στο 2ο στάδιο του προγράμματος, με αυστηρότερες προδιαγραφές ασφαλείας, που θα αφορούν για πρώτη φορά και τα Off-Road κράνη.

Το πρώτο κράνος που εγκρίθηκε από τη FIM για το MotoGP ανακοινώθηκε τον Ιούνιο του 2019, ενώ τον Ιανουάριο του 2020 οι εγκρίσεις συνεχίστηκαν και για τα υπόλοιπα “ασφάλτινα” Πρωταθλήματα της Ομοσπονδίας.

Μετά από 4 σεζόν εγκρίσεων, η FIM δηλώνει περήφανη για τα οφέλη του FRHPhe-01, αναφέροντας πως το πρόγραμμα αύξησε δραματικά το επίπεδο ασφαλείας των αναβατών της. Ένα πρόγραμμα που περιελάμβανε δοκιμές κρανών σε ατυχήματα χαμηλών, μεσαίων και υψηλών ταχυτήτων ευθείας πρόσκρουσης, σε ατυχήματα πλάγιας πρόσκρουσης και διείσδυσης, δίνοντας την έγκριση του σε 40 κράνη από 22 κατασκευαστές, που θα βρείτε ΕΔΩ.

Μέσα από τη στενή συνεργασία με τα ενδιαφερόμενα μέλη του προγράμματος και με το εγκεκριμένο εργαστήριο δοκιμών της FIM (Impact Laboratory στο Πανεπιστήμιο της Σαραγόσα), ξεκίνησε το 2ο στάδιο του προγράμματος (FRHPhe-02).

Το νέο στάδιο εστιάζει και στα Off-Road κράνη, με προδιαγραφές FIM για τα αθλήματα του Motocross, του Enduro, του Speedway και του Cross-Country.

Οι δοκιμές των κρανών για το δεύτερο στάδιο του προγράμματος FRHP της FIM σχεδιάστηκαν με τη συνεργασία των κατασκευαστών κρανών, ώστε να δημιουργηθεί ένα νέο σετ προδιαγραφών που θα ξεπερνά κατά πολύ όλα τα υπόλοιπα σετ της αγοράς (πχ. UN ECE 22.06, Snell M2020, JIS T8133), αλλά και τις το FRHPhe-01.

Οι αυστηρότερες προδιαγραφές του FRHPhe-02 θα περιλαμβάνουν νέες δοκιμές, νέες συγκρούσεις και θα έχουν υψηλότερες απαιτήσεις. Δοκιμές όπως συγκρούσεις με πλάγια αμόνια, δοκιμές εναντίον ημισφαιρικών αμονιών -για να μετρηθούν οι περιστροφικές δυνάμεις -θυμίζοντας τα πρότυπα Mips (Multi-directional Impact Protection System)-, δοκιμές γρήγορης αφαίρεσης μαξιλαριών κράνους, και εισαγωγή ενός Κριτηρίου Κατάγματος Κρανίου -Skull Fracture Criterion (SFC).

Η FIM σκοπεύει να συνεχίσει να αυξάνει τα επίπεδα ασφαλείας για τους αναβάτες της -και φυσικά για οποιονδήποτε άλλο αναβάτη, καθώς τα εγκεκριμένα κράνη της διατίθενται στο εμπόριο-, με το νέο σετ προδιαγραφών FRHPhe-02 να περνά στη φάση της “ισχυρής σύστασης” το 2025 και να γίνεται κατόπιν υποχρεωτικό από το 2026 για όλους τους αγωνιζόμενους της FIM -εκτός από τους αναβάτες Trial, Pedelecs, SSV και Streamliners.

Όπως με το FRHPhe-01, μια ετικέτα έγκρισης της FIM θα βρίσκεται ραμμένη στο λουράκι του κάθε κράνους που θα έχει πάρει τη σφραγίδα της Ομοσπονδίας.

Για περισσότερες λεπτομέρειες, επισκεφθείτε το site του FRHP, ΕΔΩ.

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani
JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/12/2025

Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.

Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.

Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.

Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.

Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, της Αρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.

Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.

Ετικέτες