Giancarlo Morbidelli: Έφυγε σε ηλικία 86 ετών

Θρύλος της μηχανικής – Πέθανε 10 Φεβρουαρίου 2020

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

10/2/2020

Έφυγε από την ζωή σήμερα, 10/02/2020, ο Giancarlo Morbidelli. Ένας πραγματικός λάτρης της μηχανικής, εραστής των αγώνων και δημιουργός μίας μικρής αλλά ιστορικής μάρκας, της Morbidelli.

Καταρχήν να διευκρινίσουμε για τους νεότερους αναγνώστες πως δεν υπάρχει σύνδεση με τον Franco Morbidelli, τον νεαρό αγωνιζόμενο στα MotoGP. Ο Franco φέρει το επώνυμο από απλή συνωνυμία ενώ έχει και βραζιλιάνικες ρίζες, σε αντίθεση με τους καθαρά Ιταλούς Morbidelli.

Ο γιος του Giancarlo βέβαια υπήρξε αγωνιζόμενος, αλλά στην F1. Ο πρεσβύτερος της οικογένειας από το Pesaro ξεκίνησε ως ξυλουργός, προμηθεύοντας και την αυτοκινητοβιομηχανία με εσωτερικά του αμαξώματος, ενώ κυρίως ασχολούταν με την επιπλοποιία. Η αγάπη του για τις μοτοσυκλέτες ήταν τεράστια και όταν η επιχείρηση μεγάλωσε αρκετά, επένδυσε όλους του πόρους στους αγώνες μοτοσυκλέτας. Ο φίλος και αναβάτης της οικογενειακής ακόμη επιχείρησης σκοτώθηκε στο Isle of Man και ξεπερνώντας αργά τον χαμό του, η Morbidelli ξανά μπήκε στους αγώνες κερδίζοντας και παγκόσμιο τίτλο.

Αρχικά δεν είχε μεγάλη παραγωγή και αργότερα με την βοήθεια της Benelli Armi, αντλώντας δηλαδή κεφάλαια από την πώληση των όπλων που έκανε η θυγατρική της Benelli, ίδρυσε νέο εργοστάσιο και συνέχισε την αγωνιστική της δράση με την μορφή της MBA: Morbidelli Benelli Armi

Εκτός από την αγωνιστική δράση, ένας από τους λόγους που ο Giancarlo Morbidelli κέρδισε επάξια τον χαρακτηρισμό του θρύλου της μηχανικής και τον σεβασμό όλων, ήταν και η απίστευτη Morbidelli V8 που πρώτη φορά παρουσιάστηκε στα μέσα του 1994. (κεντρική φωτό).

Μία πρωτότυπη V8 μοτοσυκλέτα 90^ο και 850 κυβικών με άξονα στην τελική μετάδοση και κιβώτιο πέντε ταχυτήτων. Ήταν πολύ ακριβή για να μπει στην παραγωγή και κέρδισε το 2001 το ρεκόρ Guinness ως η ακριβότερη μοτοσυκλέτα του κόσμου! Τότε αυτός ο χαρακτηρισμός ήταν πολύ πιο ιδιαίτερος από τώρα κι αυτό γιατί μεταφραζόταν σε ζητήματα μηχανικής αρτιότητας. Τώρα τον ίδιο τίτλο μπορεί να διεκδικήσει και ένα custom cruiser για τα εξωτικά του υλικά και τον ατελείωτο χρόνο φινιρίσματος. Προφανώς και δεν είναι το ίδιο.

Ο Giancarlo αντιμετώπιζε χρόνιο πρόβλημα υγείας, ενώ το δύσκολο για εκείνον ήρθε πρόσφατα όταν η οικογένεια αποφάσισε να πουλήσει ολόκληρη την συλλογή μοτοσυκλετών που συγκέντρωνε το μουσείο του στο παλιό εργοστάσιο. Οι μοτοσυκλέτες έφυγαν από το μουσείο και κατέληξαν σε ιδιωτική συλλογή εκτός Ιταλίας…

Ένας θρύλος της λαμπρής εποχής της μηχανικής, της εξερεύνησης και μίας αγωνιστικής δράσης που είχε λιγότερο πρωταθλητισμό από τώρα αλλά προσέφερε την ατόφια χαρά του ερασιτεχνισμού, έφυγε σήμερα από την ζωή.

Συλλυπητήρια στην οικογένειά του και σε ολόκληρο το Pesaro που ήταν ιδιαίτερα αγαπητός.

Αφιέρωμα:

Giancarlo Morbidelli: Το τέλος μιας εποχής - Ζωή σαν κινηματογραφική ταινία!

https://bit.ly/MOTO_673

Επικαιρότητα

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/12/2025

Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.

Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.

Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.

Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.

Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, της Αρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.

Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.

Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.