Giancarlo Morbidelli: Έφυγε σε ηλικία 86 ετών

Θρύλος της μηχανικής – Πέθανε 10 Φεβρουαρίου 2020
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

10/2/2020

Έφυγε από την ζωή σήμερα, 10/02/2020, ο Giancarlo Morbidelli. Ένας πραγματικός λάτρης της μηχανικής, εραστής των αγώνων και δημιουργός μίας μικρής αλλά ιστορικής μάρκας, της Morbidelli.

Καταρχήν να διευκρινίσουμε για τους νεότερους αναγνώστες πως δεν υπάρχει σύνδεση με τον Franco Morbidelli, τον νεαρό αγωνιζόμενο στα MotoGP. Ο Franco φέρει το επώνυμο από απλή συνωνυμία ενώ έχει και βραζιλιάνικες ρίζες, σε αντίθεση με τους καθαρά Ιταλούς Morbidelli.

Ο γιος του Giancarlo βέβαια υπήρξε αγωνιζόμενος, αλλά στην F1. Ο πρεσβύτερος της οικογένειας από το Pesaro ξεκίνησε ως ξυλουργός, προμηθεύοντας και την αυτοκινητοβιομηχανία με εσωτερικά του αμαξώματος, ενώ κυρίως ασχολούταν με την επιπλοποιία. Η αγάπη του για τις μοτοσυκλέτες ήταν τεράστια και όταν η επιχείρηση μεγάλωσε αρκετά, επένδυσε όλους του πόρους στους αγώνες μοτοσυκλέτας. Ο φίλος και αναβάτης της οικογενειακής ακόμη επιχείρησης σκοτώθηκε στο Isle of Man και ξεπερνώντας αργά τον χαμό του, η Morbidelli ξανά μπήκε στους αγώνες κερδίζοντας και παγκόσμιο τίτλο.

Αρχικά δεν είχε μεγάλη παραγωγή και αργότερα με την βοήθεια της Benelli Armi, αντλώντας δηλαδή κεφάλαια από την πώληση των όπλων που έκανε η θυγατρική της Benelli, ίδρυσε νέο εργοστάσιο και συνέχισε την αγωνιστική της δράση με την μορφή της MBA: Morbidelli Benelli Armi

Εκτός από την αγωνιστική δράση, ένας από τους λόγους που ο Giancarlo Morbidelli κέρδισε επάξια τον χαρακτηρισμό του θρύλου της μηχανικής και τον σεβασμό όλων, ήταν και η απίστευτη Morbidelli V8 που πρώτη φορά παρουσιάστηκε στα μέσα του 1994. (κεντρική φωτό).

Μία πρωτότυπη V8 μοτοσυκλέτα 90ο και 850 κυβικών με άξονα στην τελική μετάδοση και κιβώτιο πέντε ταχυτήτων. Ήταν πολύ ακριβή για να μπει στην παραγωγή και κέρδισε το 2001 το ρεκόρ Guinness ως η ακριβότερη μοτοσυκλέτα του κόσμου! Τότε αυτός ο χαρακτηρισμός ήταν πολύ πιο ιδιαίτερος από τώρα κι αυτό γιατί μεταφραζόταν σε ζητήματα μηχανικής αρτιότητας. Τώρα τον ίδιο τίτλο μπορεί να διεκδικήσει και ένα custom cruiser για τα εξωτικά του υλικά και τον ατελείωτο χρόνο φινιρίσματος. Προφανώς και δεν είναι το ίδιο.

Ο Giancarlo αντιμετώπιζε χρόνιο πρόβλημα υγείας, ενώ το δύσκολο για εκείνον ήρθε πρόσφατα όταν η οικογένεια αποφάσισε να πουλήσει ολόκληρη την συλλογή μοτοσυκλετών που συγκέντρωνε το μουσείο του στο παλιό εργοστάσιο. Οι μοτοσυκλέτες έφυγαν από το μουσείο και κατέληξαν σε ιδιωτική συλλογή εκτός Ιταλίας…

Ένας θρύλος της λαμπρής εποχής της μηχανικής, της εξερεύνησης και μίας αγωνιστικής δράσης που είχε λιγότερο πρωταθλητισμό από τώρα αλλά προσέφερε την ατόφια χαρά του ερασιτεχνισμού, έφυγε σήμερα από την ζωή.

Συλλυπητήρια στην οικογένειά του και σε ολόκληρο το Pesaro που ήταν ιδιαίτερα αγαπητός.

Αφιέρωμα:

Giancarlo Morbidelli: Το τέλος μιας εποχής - Ζωή σαν κινηματογραφική ταινία!

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin