Goodwood Festival Of Speed: Wayne Rainey Rides Again - Video

Ο θρύλος των GP500 οδήγησε ξανά το ειδικά διασκευασμένο Yamaha YZR500 του
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

30/6/2022
Ο τρεις φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής GP500, Wayne Rainy, που έχει μείνει παράλυτος από το στήθος και κάτω μετά το ατύχημα του στο Misano το 1993,  έδωσε το παρών στου Goodwood Festival Of Speed 2022. Εκεί οδήγησε το ειδικά διασκευασμένο Yamaha YZR500 του, και συναντήθηκε με τους άλλους θρύλους των αγώνων. Τον μεγάλο του αντίπαλο Kevin Schwantz, τον Mick Doohan, τον Kenny Roberts Snr, τον Giacomo Agostini και τον Dani Pedrosa.
 
Στο Goodwood, ο Rainey που είναι πλέον υπεύθυνος για το Αμερικανικό Πρωτάθλημα ταχύτητας MotoAmerica, βρέθηκε ξανά στη σέλα του ίδιου YZR500 με το οποίο είχε πάρει τον τίτλο του 1992, οδηγώντας αγωνιστική μοτοσυκλέτα για πρώτη φορά μετά από το ατύχημα που του στοίχισε την καριέρα αλλά και τη χρήση των ποδιών του.
Σημειώστε πως ειδικά για τον Rainey οι μηχανικοί της Yamaha στην Ιαπωνία μετασκεύασαν το συγκεκριμένο YZR, ώστε να μπορεί ο αναβάτης του να αλλάζει ταχύτητες χρησιμοποιώντας δυο κουμπιά στο αριστερό γκριπ.
Μετά από μια δοκιμή που έκανε πριν το Goodwood Festival of Speed, ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα, ο Αμερικανός αναβάτης οδήγησε 6 συνολικά φορές το YZR του στον λόφο του Goodwood, δίπλα στους Kenny Roberts Snr, Kevin Schwantz και Mick Doohan, κάτω από το ασταμάτητο χειροκρότημα του κοινού.
Wayne Rainey: “Ήμουν νευρικός πριν οδηγήσω το YZR500, καθώς είχαν μεν οδηγήσει ένα ειδικά διασκευασμένο R1 στο παρελθόν (σσ. στη Suzuka, το 2019), όμως εκείνο είχε ένα σωρό ηλεκτρονικά βοηθήματα, αντίθετα από μια δίχρονη αγωνιστική μοτοσυκλέτα 500 κυβικών της δεκαετίας του 1990! Όμως τελικά, η αίσθηση ήταν σα να συναντούσα ξανά έναν παλιό φίλο. Ήταν πάντα μια μεγάλη πρόκληση η οδήγηση του YZR σε αυτό το επίπεδο, παλεύοντας στήθος με στήθος για τη νίκη και τα πρωταθλήματα, αλλά το να είμαι εδώ 30 χρόνια αργότερα, και να μπορώ να ανέβω και πάλι στη μοτοσυκλέτα και να την οδηγήσω χαλαρά στον λόφο του Goodwood, ήταν μια φανταστική εμπειρία. Η μοτοσυκλέτα ήταν δίπλα μου τότε, και είναι ακόμα μαζί μου σήμερα, οπότε είμαι ενθουσιασμένος.”

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin