Hayabusa – Snowmobile VIDEO: Έφτιαξαν στις ΗΠΑ το ταχύτερο Snow-Bike!

Σίγουρα και ένα από τα πιο βαριά
Hayabusa - Snowmobile
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/1/2023

Ακόμη μία χρήση του κινητήρα της Suzuki και της Hayabusa ως σύνολο, αυτή τη φορά για χρήση στο χιόνι. Οι άνθρωποι της Grind Hard Plumbing Co που έχουν γίνει γνωστοί από τις κατασκευές τους κυρίως τοποθετώντας μεγάλους κινητήρες σε παλιά ηλεκτρικά παιδικά αυτοκίνητα, έπιασαν στα χέρια τους τώρα μία Hayabusa. Δεν είναι η πρώτη φορά που ασχολούνται με δίκυκλα και πάντα ξεκινούν από το να προσθέτουν τροχούς.

Αυτή την φορά όμως σειρά είχε μία ερπύστρια. Πρόκειται για μία Timbersled Riot 3 Premium που κατασκευάζεται για χρήση σε μοτοσυκλέτες Motocross. Κοστίζει περίπου 6.900 Ευρώ, με τωρινές ισοτιμίες όπως πρόσφατη είναι και η μετατροπή, χωρίς το εμπρός σκι. Φυσικά το η Timbersled που ανήκει στην Polaris, δεν έχει κάτι αντίστοιχο για Hayabusa οπότε χρειαζόντουσαν αρκετές μετατροπές για να ταιριάξει με την βαριά -για την χρήση- street μοτοσυκλέτα. Το σύστημα της ερπύστριας από μόνο του ζυγίζει περίπου 50 κιλά, που σημαίνει πως προσθέτει βάρος πίσω, με την κατανομή της γενιάς αυτής να είναι κοντά στο 50% εμπρός και πίσω σε αντίθεση με τις μεταγενέστερες.

Η συγκεκριμένη είναι μία Suzuki Hayabusa 2005 όπου η ζωή δεν της είχε φερθεί με το γάντι καθώς συμμετείχε σε αγώνες dragster και διάφορες κόντρες πριν πέσει στα χέρια των παιδιών από το Β. Άϊνταχο κοντά στα σύνορα του Καναδά και μετατραπεί σε Snow – Bike όπου ποτέ ξανά δεν θα πατήσει στην άσφαλτο.

Η περιοχή γύρω από την μεγάλη λίμνη Pend Oreille (380 τετ.χιλ.) όπου είναι πλέον το νέο σπίτι της Hayabusa, καλύπτεται από πυκνό χιόνι για αρκετές ημέρες κάθε χρόνο, οπότε το πεδίο δράσης της δεν θα είναι περιορισμένο. Έχοντας την εμπειρία οδήγησης ενός κανονικού Snow Bike, αντιλαμβανόμαστε αυτό που λένε και οι δημιουργοί, πως θα χρειαστεί περισσότερη δουλειά για να βγει στο βουνό για να κάνει διαδρομή η οποία σίγουρα πρέπει να είναι με παρέα έτοιμη και εξοπλισμένη ώστε να μπορεί να το ρυμουλκήσει σε περίπτωση που «στουμπώσει» κάπου, πράγμα καθόλου δύσκολο από την στιγμή που λίγα πράγματα μπορεί να κάνει ο αναβάτης που βασίζεται μόνο στην ερπύστρια και την ροπή και πρέπει συνέχεια να είναι σε κίνηση.

Δείτε το VIDEO:

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”