Χειροποίητη εξάτμιση Τιτανίου σε δουλειά έργο τέχνης - VIDEO κατασκευής

Ιάπωνας ειδικός σε BMW
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

7/9/2021

Το 2015 ανακάλυψα κάπου έξω από το Τόκυο τον Shiro Nakajima, όχι τον ίδιο απευθείας, αλλά την δουλειά του παρατηρώντας μία παλιά BMW σε ένα συνεργείο. Όχι ένα τυχαίο συνεργείο όμως, αλλά ΤΟ συνεργείο από το οποίο δημιουργήθηκε το άθλημα gymkhana! Είναι μία διαφορετική και παλαιότερη ιστορία που οι αναγνώστες του MOTO σίγουρα θα θυμούνται. Είχα πάει εκεί για να γνωρίσω τον πρωτο-μάστορα του αθλήματος και μου είχε κάνει εντύπωση μία από τις μοτοσυκλέτες που είχε στο μαγαζί ρωτώντας λεπτομέρειες και λαμβάνοντας περιγραφή με λόγια θαυμασμού για τον Nakajima. Λεπτομέρεια αλλά οι Ιάπωνες μηχανικοί μιλάνε με σεβασμό για κάποιον άλλο μηχανικό ή δεν μιλάνε καθόλου, σε καμία περίπτωση δεν περνάνε στο αντίθετο ρεύμα όμως, όπως γίνεται σε εμάς εδώ. Μου είχε κάνει εντύπωση τότε που υπάρχει ένα ειδικός στην ανακατασκευή των BMW στην Ιαπωνία και στο βαθμό που νοείται «ειδικός» σε μία τέτοια αγορά. Δηλαδή ιδιαίτερα ικανός! Ο Nakajima είχε μόλις ένα χρόνο πριν ξεκινήσει το 46Works και εκείνη την εποχή γινόταν γνωστός μέσα από την συνεργασία του με την BMW Motorrad με ένα custom R nine T που κέρδιζε συνέχεια αντίστοιχους διαγωνισμούς.

ο χώρος εργασίας του Nakajima - το 46works

Ο Nakajima δεν περιορίζεται στις BMW μόνο, έχει customάρει και KTM RC8 όπως και Ιαπωνικές μοτοσυκλέτες όμως είναι γνωστός κυρίως για τις BMW. Πολύ πριν από αυτό μάλιστα, πίσω στο 2001 όταν ξεκινούσε το πρώτο του μαγαζί. Είχε λοιπόν ήδη σχεδόν μία δεκαετία παγκόσμιας φήμης σε μία εποχή χωρίς social media, μέχρι να καταφέρω να δω δουλειά του από κοντά.

Αφορμή το τελευταίο του video που ανέβασε στο κανάλι του φτιάχνοντας μία χειροποίητη εξάτμιση τιτανίου. Δεν είναι το πρώτο τέτοιο video που ανεβάζει αλλά είναι σίγουρα το πιο καλοφτιαγμένο. Το τιτάνιο είναι δύσκολο μέταλλο και όσοι το δουλεύουν είναι λίγοι και πολύ καλοί στην δουλειά τους. Αναγκάστηκαν να γίνουν γιατί κάθε λάθος και κάθε αποτυχία κοστίζει πάρα πολύ σε υλικό.

Αναμφισβήτητα τα πρωτεία τα είχε και τα έχει ο Igor Akrapovic που η επίσκεψη στο εργοστάσιό του είναι στο top3 της καριέρας μου μέχρι στιγμής! Οι λύσεις που μόνος του βρήκε για να κατασκευάζει σωλήνες τιτανίου, να τους κουρμπάρει και να τους κολλάει είναι η επιτομή της βιομηχανικής παραγωγής τιτανίου και αξεπέραστη έως και σήμερα.

Εδώ έχουμε μία διαφορετική περίπτωση, έναν καλλιτέχνη όπως θα δείτε στο παρακάτω video που ο τρόπος δουλειάς του -φαίνεται ξεκάθαρα- τον κάνει να ανήκει σε ένα μικρό ποσοστό εκεί έξω. Δεν πιάνουν όλοι το τιτάνιο να αρχίσουν να το «στρίβουν» το κάνουν λίγοι. Κι αυτό είναι ένα ωραίο παράδειγμα:

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”